تمرینات ایروبیک
يكي از پرسش‌هايي كه اغلب در سمينارها و جلسات مختلف مطرح مي‌شود، اين است كه چه مقدار تمرينات آئروبيك لازم است؟ پاسخ اين پرسش متفاوت بوده از فردي به فرد ديگر تفاوت دارد. زماني كه كسي بپرسد به چه مقدار كالري احتياج دارد در پاسخ به او بايد بگوييم كه مقدار كالري مصرفي به چند فاكتور بستگي دارد. نكات مهمي كه مي‌توان متذكر شد
عبارتند از: هدف (كاهش حجم چربي يا افزايش حجم عضلات)، مقدار كالري مصرفي در روز، فواصل، طول مدت و شدت تمرين با وزنه يا جلسات مختلف تمرين آئروبيك، تركيب يك وعده غذاي مصرفي، زمان مصرف غذا و نسبت هيدراتهاي كربن/ پروتئين/ چربي.
با توجه به مسائل و مباحث فوق در مي‌يابيد كه پاسخ به پرسش مقدار تمرينات آئروبيك امكان‌ناپذير است. زيرا يك پرسش كلي است. ورزشكاران پرورش اندام به اين علت بايد اقدام به اجراي تمرين آئروبيك كنند كه انگيزه‌اي جهت سوخت چربي فراهم كنند. در واقع تمرين آئروبيك بدن را تحريك مي‌كند تا چربي را به عنوان يك منبع سوختي بكار بريد. اگر تمرين آئروبيك را به درستي اجرا نماييد به يك فاكتور معم تبديل مي‌شود كه عاقبت معين مي‌كند آيا بدن به اندازه كافي سفت است يه نه.
تمرين آئروبيك از جمله روش‌هايي است كه اثرات مثبت آن بر روي سيستم قلبي- عروقي به اثبات رسيده است. ورزشكاران آئروبيك از كلسترول و فشار خون پايين برخوردارند. در ضمن قلبشان به نحو مؤثري فعاليت مي‌كند و با هر ضربان قلب، مقدار بيشتري خون از قلب خارج مي‌شود.
موضوع مهمي كه بايد يادآوري كنيم اين است كه تمرينات آئروبيك، عضلات را تقويت نمي‌كنند، بلكه تمرينات با وزنه مي‌توانند اين عمل را انجام دهند. حال بايد ببينيم كه تمرينات آئروبيك كجا و براي چه مدت اجرا شوند. اجازه دهيد به مسايل پس از پايان مسابقه بپردازيم. زماني كه سعي مي‌كنيد حجم عضلات را افزايش دهيد، هدفتان اين است كه تا حد امكان
چربي را افزايش دهيد. آن دسته از ورزشكاران پرورش اندام كه به طور طبيعي با كاهش چربي مواجه هستند، بايد مراقب باشند كه پس از پايان مسابقه، تمرينات آئروبيك را اجرا نكنند. اگر چربي مسئله مهمي نباشد، چطور مي‌تواند موجب آزار و اذيت انسان شود؟ شما بايد انرژي خود را روي آن دسته از تمرينات سختي متمركز كنيد كه حجم عضلات را افزايش مي‌دهند. عده زيادي از ورزشكاران در اين گروه جاي مي‌گيرند.
كساني كه بدنشان نرم است، بايد پس از پايان مسابقه 3 روز هفته را به تمرينات آئروبيك اختصاص دهند. زيرا اين طرح به سودشان تمام مي‌شود. البته بهتر است مدت زمان هر جلسه 30 دقيقه باشد. همين 3 جلسه تمرين هفتگي كافي است تا خارج از فصل مسابقه مقداري كالري مصرفي افزايش و فواصل بين تمرينات كاهش يافته و در مرحله افزايش حجم عضلات بسر بريد. مقدار چربي را كه احتمالا هر روز افزايش مي‌يابد، تحت كنترل خود قرار دهيد. عده‌اي از ورزشكاران در اين گروه جا مي‌گيرند.
شايد طبيعت خلاف ميل ما عمل كند. ورزشكار پرورش اندام خارج از فصل مسابقه، حتما بايد تمرينات آئروبيك را اجرا كند. در واقع اين تمرينات يك ضرورت قطعي بشمار مي‌روند. چنين ورزشكاري بايد از كالري به مقدار كافي تغذيه كند تا از بدن پرقدرتي برخوردار شده و تمرينات مناسب را اجرا كند. در ضمن براي اينكه بتواند سرعت بهبودي عضلات و بازگشت به وضعيت اوليه را افزايش دهد، حتما بايد از كالري بيشتري تغذيه كند. بنابراين اقدامات مقتضي را به عمل آوريد تا چربي بدن در سطح معقول و مناسب حفظ شود. به اين منظور توصيه مي‌كنيم هر هفته 5 يا 6 مرتبه و هر بار 30 دقيقه اقدام به اجراي تمرينات آئروبيك نماييد.
زماني كه قصد داريد در مسابقه حضور يابيد و غذاي مصرفي خود را كاهش مي‌دهيد حتما به فعاليت آئروبيك ادامه دهيد. بسيار خوب است به رژيم غذايي خود توجه نموده تا حد امكان حجم عضلات را افزايش داده و اصلا برنامه تمرين آئروبيك كه خارج از فصل مسابقه اجرا مي‌كنيد را تغيير ندهيد. به عنوان مثال ورزشكار پرورش اندامي كه از عضلات طبيعي برخوردار بوده و وزنش به 5/87 كيلوگرم مي‌رسد، مايل است در دسته 79 كيلوگرم رقابت كند. وي طي 12 هفته باقي
مانده تا شروع مسابقه، كالري مصرفي خود را به تدريج كاهش مي‌دهد. در اين صورت چربي به كندي و به طور مداوم كاهش مي‌يابد تا عاقبت وي با سطح ثابت و عدم پيشرفت مواجه مي‌شود. مثلا فرض كنيد كه 5 هفته به برگزاري مسابقه با چنين سطحي مواجه شود. حال بدون اينكه رژيم غذايي خود را تغيير داده و كالري مصرقي را به حد بسيار كمي برساند، مي‌تواند به هدف خود دست يابد. در اين صورت فعاليت آئروبيك خود را 3 مرتبه اجرا كرده و هر بار 30 دقيقه از وقتش را صرف اين فعاليت مي‌كند تا عاقبت همه چربي‌هاي باقي مانده از بين برو
پاسخ با نقل قول
