نمايش دوبي يا رقابت منامه؟

[آقا تختی]

حالا که هر 2 مسابقه آسیایی اورنگ‌آباد و پاتایا تمام شده، می‌توان این حرف را مطرح کرد که مسابقه پل‌چوا نسبت به آنچه که رافائل برگزار کرد، بیشتر به «مسابقه قهرمانی آسیا» شبیه بود. در اورنگ‌آباد، همه‌چیز خلاصه شده بود به ژاپن، کره جنوبی، یک نفر از قطر و بحرین و چند سیاهی لشگر. اما در پاتایا، پل‌چوا به هر شکل توانست به صورت مصنوعی قریب به 30 کشور آسیایی را دور خود جمع کند. در واقع اگر فاکتورهایی نظیر «تعداد شرکت‌کنندگان»، «تعداد کشورهای حاضر»، «سوابق قهرمانی شرکت‌کنندگان» و «سطح کیفی اوزان مختلف» را معیار قرار دهیم، مسابقه آسیایی پاتایا در مرتبه‌ای بالاتر از اورنگ‌آباد قرار می‌گیرد و فدراسیون تصمیم درستی برای ترجیح‌دادن پاتایا گرفت. اما خوش‌باورانه است اگر بپذیریم در مسابقات جهانی هم‌چنین اتفاقی رخ می‌دهد.همانطور که می‌دانید امسال 2 مسابقه جهانی توسط 2 تشکیلات مجزا برگزار می‌شود. یکی همان مسابقه جهانی مشهوری که شصت و سومین دوره آن توسط ifbb در دوحه برگزار می‌شود و دیگری مسابقه‌ای به میزبانی دوبی و تحت نظر تشکیلات نوپای wbpf که صاحبان آن اسامه‌الصفار امارات و پل‌چوای سنگاپوری هستند. wbpf برای اینکه ifbb را از پای درآورد و در اولین دوره مسابقاتش، رونق ایجاد کند برای قهرمانان هر وزن جوایز نقدی تعیین کرده اما بعید است این جوایز هم اعتبار مسابقات فدراسیون جهانی را خدشه‌دار کند و ناگفته پیداست که مسابقه ifbb به واسطه قدمت و اصالتش ارزش و اعتبار به مراتب بیشتری خواهد داشت.
اسامه و پل‌چوا شاید بتوانند برای اولین دوره مسابقه‌شان، شرکت‌کنندگانی از قاره‌های دیگر را راضی به حضور در دوبی کنند اما هیچ تضمینی نیست که این میهمانان فراخوانده شده از گوشه و کنار جهان، همان قهرمانان نام‌آشنا و مطرح سال‌های گذشته باشند.
در واقع می‌توان اینگونه استنباط کرد که مسابقه دوبی، یک مسابقه نمایشی برای قدرت‌نمایی گروه ناراضی از ifbb است که به واسطه آن بتوانند در سال‌های آینده جایگاه مستحکم‌تری پیدا کنند اما اگر دنبال مسابقه واقعی قهرمانی جهان می‌گردیم، باید آن را در دوحه جستجو کنیم.
از شواهد و قراین اینگونه برمی‌آید که تیم ملی پرورش‌اندام ایران در صورت موافقت شورای برون‌مرزی، پاییز امسال رهسپار دوبی خواهد شد، چرا که فدراسیون در دو راهی «پل چوا ـ رافائل»، گزینه اول را انتخاب کرده. یکی از تبعات موافقت و همراهی با پل چوا همین است؛ کناره‌گیری از مسابقات واقعی قهرمانی جهان و حضور در مسابقه‌ای که مهم‌ترین ویژگی‌اش جایزه 5 هزار دلاری قهرمان است.