گفت‌وگو با رضا باقرزاده قهرمان مسابقات wbpf: منتزر نه، آرنولد را ترجیح می‌دهم

[Mohsen]

پانزده سال پیش خرت و پرت‌های سربازان را داخل کلاه‌آهنی می‌گذاشت تا در دوران سربازی از کلاه سربازی به جای دمبل استفاده کند. رضا باقرزاده 85 کیلوی خونگرم تیم ملی سابقه‌ای طولانی در سطح مسابقات داخلی دارد. او از نیمه دوم دهه هفتاد وارد مسابقات شد و در دو سه مسابقه اولی که شرکت کرد، مقامی بهتر از چهارم به دست نیاورد. در سال 79 در مسابقات انتخابی تیم ملی بعد از ناصر آردانی و علی نعمتی سوم شد و به تدریج پله‌های پیشرفت را بالا آمد تا بالاخره در سال 2005 همراه تیم ملی به مسابقات آسیایی اعزام شود. باقرزاده در آن سال به مقام چهارم آسیا رسید و در بازی‌های آسیایی دوحه هم مثل بقیه ملی‌پوشان دستش از مدال کوتاه ماند. اما باقرزاده در دو سال اخیر پیشرفتی جالب توجه داشته و نقطه عطف کارنامه او، طلای هفته گذشته بود که در دوبی رقم خورد. * مسابقات دوبی چطور بود؟
ـ در وزن ما 18 شرکت‌کننده بود. سرسخت‌ترین حریفان از عربستان، امارات و هند بودند، به همراه آقای اویسی. یک استرالیایی هم بود که بدن قشنگی داشت، اما به فینال نیامد. در بین فینالیست‌ها، بدنساز اماراتی زیبا و متناسب بود.
* عربستان سال‌ها در مسابقات شرکت نمی‌کرد و خیلی‌ها بدنسازان عربستان را نمی‌شناسند.
ـ حریف عربستانی، کوتاه قد، چغر و ورزیده بود ولی کات‌های عمیق نداشت و فکر می‌کنم مغلوب همین کات‌ها شد.
* شنیدم برای سر وزن رسیدن خیلی اذیت شدی؟
ـ خیلی زیاد. به زحمت به 85 کیلو رسیدم. یک آبگیری کامل داشتم و دیگر حتی یک گرم هم نمی‌شد وزن کم کرد.
* زمان پرواز چند کیلو بودی؟
ـ 89 کیلو و 600 گرم!
* در 3 روز چطور وزن کم‌کردی که عضلاتت نریخت؟
ـ با خوردن آمینو عضلاتم را نگه داشتم. روش آبگیری هم خیلی دقیق بود. ولی 2 روز آخر تقریباً غذا نخوردم.
* برای وزن‌کم کردن، سونا هم رفتی؟
ـ اعتقادی به سونا ندارم. سونا تعادل سدیم و پتاسیم را به هم می‌زند و به نظر من برای یک بدنساز روش مناسبی برای کاهش وزن نیست.
* تمرین هوازی چطور؟
ـ در روزهای آخر رژیم به هیچ وجه! احتمال تخریب عضله بالا می‌رود. من فقط 3 جلسه 15 دقیقه‌ای هوازی کار می‌کنم.
* ولی خیلی از قهرمانان بزرگ حرفه‌ای در روزهای آخر تا 2 ساعت هوازی کار می‌کنند.
ـ هر بدنی با بدن دیگر تفاوت دارد. یک بدنساز باید زبان بدن خودش را پیدا کند. به یکی می‌سازد و به یکی دیگر نه.
* برنامه تمرینی‌ات را با چه کسی هماهنگ می‌کردی؟
ـ از تجربیات خودم استفاده کردم. البته باید از آقای بیت‌الله عباسپور کمال تشکر را داشته باشم که از تجربیات و راهنمایی‌های او هم استفاده کردم.
* از سال 2005 تا به حال بی‌وقفه مسابقه دادی. این به پیشرفتت کمک کرده؟
ـ کاملاً تأثیرگذار است. وقتی مسابقه‌دادن برای یک ورزشکار «تعهد» می‌شود، با کیفیت‌تر غذا می‌خوری و بهتر تمرین می‌کنی و چیزی مشابه روشی که حرفه‌ای‌ها انجام می‌دهند.
* در طول سال، فقط از یک نوع سیستم تمرینی استفاده می‌کنی؟
ـ نه. تلفیقی از همه سیستم‌ها را به کار می‌برم. «تجربه» خیلی به آدم کمک می‌کند. به مرور زبان بدن و ندایی که می‌دهد را می‌شنوی. به نظر من در بدنسازی فرمول مشخصی وجود ندارد و هر کس باید با توجه به شرایط خود، برنامه‌ای را پیش بگیرد. تقلید حرف به جایی نمی‌رسد.
* در مجموع روش مایک منتزر را بیشتر می‌پسندی یا آرنولد؟
ـ آرنولد. دامنه تکرارهایم تقریباً بالاست. شاید برای یک ورزشکار دیگر روش مایک منتزر (وزنه سنگین و تکرارهای کم) مؤثر باشد اما من این روش را نمی‌پسندم و با تکرارهای بالا موافقم.
* پروتئین را بیشتر از چه منابعی تأمین می‌کنی؟
ـ از غذا سینه مرغ و سفیده تخم‌مرغ. تا حدودی هم گوشت قرمز و میگو. ولی از مکمل‌ها، پروتئین ترکیبی کازئین، سویا و شیر را می‌پسندم.
* اگر می‌رفتی دوحه، باز هم قهرمان می‌شدی؟
ـ صددرصد اول می‌شدم. در مسابقات ifbb از سبک وزن تا 85 کیلو کیفیت چندان خوبی نداشت. آن بدنساز عمانی که قهرمان 85 کیلو شد، خیلی کامل و خوب نیست. ضمن اینکه در دوبی به جز قهرمانان ایرانی، بدنسازان سرشناسی مثل فام‌وان مچ، عبدالصمد و چارون ریت حضور داشتند که همگی قهرمانان باسابقه جهان هستند.
* حرف آخر؟
ـ از خانواده‌ام تشکر می‌کنم. همچنین از دوستم حسین دژآگاه در تمرینات، همراهم بود.