6 ماه پس از اینکه تمرین با وزنه را آغاز کرد، در یک مسابقه روی سکوی قهرمانی رفت و یکی از اولین بدنسازانی بود که پس از پیروزی انقلاب در میادین بین‌المللی صاحب مدال شد. محسن یزدانی در سال 1999 تاریخ ساز شد و نخستین طلای تاریخ پرورش‌اندام ایران در مسابقات جهانی را به نام خود ثبت کرد. حالا یک دهه پس از مسابقه تاریخی در براتسیلاوا، با محسن یزدانی به عنوان سرمربی تیم ملی پرورش‌اندام گفت و گو می‌کنیم. یزدانی که در 5 سال اخیر به تناوب در کادر فنی تیم ملی بوده، در دو سال گذشته با برپایی اردوهای طولانی‌تر، نقش پررنگی در موفقیت‌های تیم ملی ایفا کرده است. حرف‌های مربی تیم ملی را در ادامه می‌خوانید.
* در سال‌های گذشته رسم غلطی بود که مربی تیم ملی تنها چند روز پیش از اعزام معرفی می‌شد و تاثیر ناچیزی در عملکرد تیم داشت. حتی برخی معتقد بودند این یک پست تشریفاتی است. آیا امروز هم اینگونه است؟
- با رویکرد جدید فدراسیون در بخش‌آماده سازی و اعزام تیم ملی، خوشبختانه این رون کاملا تغییر کرده است. فدراسیون از مربیان تیم ملی خواسته که کنترل بیشتر و برنامه ریزی منسجم‌تری داشته باشند و در مجموع اردوی تیم ملی حالت تشریفاتی نداشته باشد و به روند آماده سازی ملی پوشان کمک کند.
* به عقیده شما، اردوهای تیم ملی موثر بوده؟
- بله. نتایجی که به دست آمده حاکی از این است که برگزاری اردو به پیشرفت ملی پوشان کمک کرد و آن‌ها هم از این وضعیت رضایت دارند. تجربه موفق برگزاری اردوها، برنامه ریزی جدیدی را مطرح کرد که به موجب آن قهرمانان مدال‌آور، حتی در ماه‌های استراحت هم چند وقت یکبار به صورت مقطعی گرد هم بیایند و تمرین گروهی داشته باشند. اگر این طرح عملی شود، یقین داشته باشید که در کیفیت و میزان آمادگی ملی پوشان ما تاثیر مثبتی خواهد گذاشت.
* وقتی به اسامی ملی پوشان نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که خیلی از آن‌ها حتی در رده قهرمانی مربی هستند، آیا برای مربی تیم ملی سخت نیست که یک «قهرمان- مربی» را تمرین دهد؟
- قطعاً خیلی از ملی‌پوشن که به اردو می‌آیند، مربیان خودشان را نگه می‌دارند و بعضی‌ها، همانطور که گفتید، خودشان مربی هستند با این حال هیچ ورزشکاری در دوران رژیم و مراحل آخر آماده سازی، بی‌نیاز از راهنمایی نیست. در روزهای پایانی یک ورزشکار هر چند هم سرشناس و پرافتخار باشد، بر اثر فشارهایی که به او وارد می‌شود، مستاصل می‌شود و وجود یک مربی برای خارج کردن آن‌ها از بحران، لازم است. گاهی یادآوری یک مساله کوچک یا مشاوره درباره مکمل‌هایی که یک ورزشکار مصرف می‌کند، می‌تواند سرنوشت او را تغییر دهد.
* یعنی مسائل کوچک و جزئی تا این حد می‌تواند اثرگذار باشد؟
- همه بدنسازانی که از سطح قهرمانی کشور عبور می‌کنند و به تیم ملی می‌رسند، کلیات این ورزش را می‌دانند. 85 درصد این ورزش همین کلیات است و 15 درصد نکات ظریف و ریز. در همین ظرافت‌هاست که معمولاً اشتباه‌های بزرگ اتفاق می‌افتد، بخصوص در مراحل پایانی رژیم غذایی و چند روز مانده به مسابقه که بدنسازان اغلب اشتباه‌های بزرگ انجام می‌دهند. اینجاست که مربی تیم ملی وارد عمل می‌شود.
* آیا ملی‌پوشان در اردوی تیم ملی از مربیان تمکین می‌کنند؟
- بدون استثنا، همه آن‌ها. خوشبختانه ما جمعی از ورزشکاران با اخلاق و مودب را همراه داریم که هم به توصیه‌ها گوش می‌کنند و در اکثر موارد به آن‌ها عمل هم می‌کنند.
* آیا در اردو این فرصت وجود دارد که نقطه ضعف یک ورزشکار برطرف شود؟
- نقص یک بدن را نمی‌توان به طور قطعی در اردو برطرف کرد اما می‌توان کاری کرد که آن نقطه ضعف، در بهترین شرایط ممکن قرار گیرد. مثلا ورزشکاری که بین بالاتنه و پاهایش بالانس برقرار نیست را نمی‌توان در اردو تبدیل به یک بدنساز بالانس کرد اما می‌شود این نقیصه را به نحو اصلاح کرد که چندان چشمگیر و محسوس نباشد.
* با ملی پوشان که صحبت می‌کردیم، همگی از آرامش و روحیه‌ای حرف می‌زدند که شما به آن‌ها می‌دادید.
- این نکته خیلی مهمی است که کمتر به آن پرداخته می‌شود. روحیه و اعتماد به نفس که به ورزشکار داده می‌شود، تاثیر محسوسی بر عملکرد او روی صحنه دارد. من اجازه نمی‌دهم که از داخل و خارج اردو به ملی پوشان استرس واردشود، استرس یعنی کورتیزول. وقتی ترس و اضطراب و مسائل حاشیه‌ای باعث ترشح کورتیزول می‌شود، اولین نتیجه‌اش آن است که عضله «صاف» می‌شود. فاصله ورزیدگی و خرابی بدن در همین روزهای آخر است.
* آیا این دوره با دوره‌ای که شما مسابقه می‌دادید، قابل قیاس است؟
- شرایط به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. بچه‌ها الان در آرامش کامل اعزام می‌شوند و مشکل خاصی ندارند. این آرامش و اعزام بی‌دغدغه باعث می‌شود ورزشکار با کیفیت بهتری روی صحنه ظاهر شود.
* و حرف آخر؟
- برنامه استعدادیابی را در نظر گرفتیم که به موجب آن استعدادهای نوپا و جوان شناسایی می‌شوند. این واقعیتی است که ایران یکی از قدرت‌های برتر پرورش‌اندام جهان است و از سطح آماتوری جهانی بالاتر رفته است.