سفارش تبلیغات

صفحه 1 از 2 12 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از 1 به 5 از 10

موضوع: هنر های رزمی

  1. #1
    عضو اخراجی
    تاریخ عضویت
    آذر ۱۳۸۸
    محل سکونت
    ایران...
    نوشته ها
    564
    حالت من
    Movafagh
    تشکر
    1,677
    2,720 بار در 554 پست
      از ایشان تشکر شده است

    پیش فرض هنر های رزمی

    تاریخچه ومسابقات جهانی بوکس



    در حدود هشتاد سال پیش یعنی در اوایل انقلاب مشروطیت در یکی از مدارس خارجی تبریز شخصی بنام هوارد باسکرویل بوکس را تعلیم میداد .سپس در سال 1314 شخصی معروف به فایت به علت اشنا بودن مرحوم عبداله نادری با زبان انگلیسی ،در خانه ی وی ساکن و شروع به اموزش بوکس نمود.پس از ان در سال1320 یک افسر امریکایی (پل دولین)مشغول اموزش بوکس شد؛اولین کسانی که همراه مرحوم نادری در باشگاه شروع به تمرین کردند،عبارتند از :محمدعلی مدد ، جمشید فایق ، حسین طوسی ، مجید تدین، ابراهیم افشار، دکتر فضل اله نیک خواه ، الکساندر شوراب، مهندس جمشید ابادی.در سال 1322 سرپرستی هیئت بوکس به اقای نادری سپرده شد.اولین کتاب در زمینه ی ورزش مشت زنی توسط وی با نام "فنون و رموز بوکس" به چاپ رسید.و سر انجام در سال1324 اولین مسابقه ی بوکس در ایران با شرکت قهرمانان کشور برگزار شد. مسابقه ورزش بوکس بطور رسمی در ششصد و هفتاد و هفت سال قبل از مسیح در بیست و سومین بازی المپیک در هاین که اولین نبرد این ورزش است شروع شده و «ابراستوس» اهل سمیرنا در این مسابقه فاتح و قهرمان شناخته شد.



    این‌که قدیمیترین نبرد بوکس به چه نوع صورت گرفت و چگونه با یکدیگر می‌‌جنگیدند معلوم نیست. چنانکه در تواریخ روم ذکر شده است که طرفین مشت‌های خود را به چرم های خامی محکم بسته و سعی می‌کردند که با ضربات محکمی از این مشت‌های سخت و سنگین حریف را از پای در آورند. البته این مسابقات بدون رعایت وزن بدن انجام می‌‌شد.

    ملائکوماس که پدرش نیز چهل و پنج سال بعد از مسیح فاتح بوکس و قهرمان المپیک گردیده بود عموم رقیبهای خود را تنها با فن (نه با زور و قدرت) مغلوب می‌‌ساخت. مسابقه‌هایی که بدین صورت وقوع می‌‌یافت بدون انقطاع بود و دائماّ در میدان‌های مسابقه یک ورزشکار با قهرمانان آماده بنبرد بوده و هرکس که از بین تماشاچیان داوطلب مسابقه بود دست خود را بلند می‌‌کرد.



    ملائکوماس قهرمان رومی که در اکثر نبردها ورزشی بدین نوع فاتح می‌‌گردید بالاخره در یک مسابقه که حریف او کشته شد اشتهاری بسزا یافت. در این مسابقه‌ها قهرمانان دوره امپراتوری روم دستهای خود را باآلتی شبیه به دستکش که روی آن میخهای محکم فولادی کوفته شده بود مجهز می‌کردند و نیز یک نوع دستکش مخصوص دیگر که از چرمهای سخت و محکم در دست می‌‌گرفتند و مسابقه را شروع می‌‌کردند. با استفاده این دستکشها در هر مسابقه یکی از دو طرف حتما سخت مجروح یا مقتول می‌‌شد سبب شد که مسابقه‌های بوکس بدین شکل ترک شود. در واقع بازی بوکس با از بین رفتن مسابقه‌های المپیک توأم گردیده و در سال 400 بعد از میلاد قهرمانان ورزشهای مختلف بوکس را به کلی فراموش کردند. در همان عصر یا چند قرن بعد ورزش کشتی گیری که مخاطرات ان کمتر از اینگونه بوکس‌ها نبود متداول شد و از ورزشهای عمومی گردید.

    مقارن با آغاز قرن هیجدهم مجدداَ بازی بوکس و کشتی گیری که هر دو از بین رفته بودند شروع شد بطوریکه حکایت می‌‌شود یک نفر کشیش ایتالیایی که نامش «سن برنادن» بود به جوانان عصر خود فن بوکس را می‌‌آموخت و منظورش از این عمل این بود که دوئل (مبارزه با شمشیر) را که پیوسته به مرگ یکی از دو حریف پایان می‌‌یافت منسوخ نماید و به جای آن نبرد با مشت که خطر آن کمتر است متداول کند. سن برنادن رواج این فن را یک نوع احسان و نیکوکاری می‌‌دانست از این رو او را پدر بوکس نامیده اند.

    در لندن هم یکی از استادان شمشیر بازی به نام جمس فیک مدرسه ورزش بزرگی دائر کرد که گذشته از تعلیم شمشیر بازی و نیزه‌پرانی و غیره فنون بوکس را نیز به شاگردان خود می‌‌آموخت.

    جمس فیک برای مشت‌زنی قواعد و قوانین مخصوصی وضع نکرد بلکه مثل امروز محوطه‌ای که اطراف آن با طناب محصور است ایجاد کرد و به شاگردان خود چنین اجازه داد که در حین بوکس حق دارند یکدیگر را گرفته و به شکل کشتی به زمین زنند در این کشتی‌گیری هر کس که بر زمین نمی‌خورد فاتح محسوب می‌‌شد. برای این چنین مسابقه‌ها چنانکه ذکر شد قواعد خاصی وضع نشده بود از این لحاظ بسیار خطرناک می‌‌شد و داوطلبان بوکس پس از محاربه مشت و گلاویز شدن با یکدیگر گاهی هر دو به زمین می‌‌خوردند و در نتیجه تعیین و معرفی فاتح بسیار مشکل می‌‌شد.

    پس از ایجاد بوکس به این صورت یکی از استادان ورزشکار انگلیسی موسوم به چک بروکتون در سال 1749 در مسابقه‌ای که داور قوانین و دستورات مخصوص وضع کرد وسعت میزان مسابقه و عده اشخاصی که حق ورود به محوطه میدان بازی را داشتند معلوم کرد. ولی هنوز این بازی به طور رسمی معول نشده بود و در هر جا که مشت زن‌ها مسابقه می‌‌دادند پلیس آنها را متفرق می‌‌ساخت.

    در قرن هیجدهم با اینکه انواع ورزشها در انگلستان بحد اعلاء ترقی خود رسید و قهرمانان بسیاری دیده می‌‌شد به این دلیل هیچ اهمیتی به این ورزش نمیدادند و آن را ورزشی خطرناک میدانستند زیرا تصور می‌‌شد که یکی از داوطلبان حتما بایستی کشته یا سخت مجروح گردد.

    جون جاکسون که از استادان بوکس قرن هیجدهم بود تدریجا بوکس را رسمی کرد و چون خود استاد بی نظیری بود در هر مسابقه مبالغ هنگفتی عاید او گردید زیرا از همان موقع جوائز سنگینی برای قهرمانان این فن معین شده بود. این شخص اولین مشت زن و قهرمان عصر خود بود و توانسته بود این ورزش را در دنیا رواج دهد.

    در سال 1835 جمس پورله ورزشکار انگلیسی این ورزش را به آمریکا برد. ولی پیشرفت آن به قدری سریع بود و به اندازه‌ای آمریکائی‌ها به این ورزش راغب بودند که در سال 1860 یعنی 25 سال پس از ورود این ورزش در آمریکا جون سن هیس آمریکایی توانست در سرزمین انگلستان که این بازی وضع شده و قرنها قهرمانان دنیا از آن مملکت بوده‌اند فاتح گردد و در تمام دنیا بی رقیب باشد.

    با آنکه جک بروگتون مدت هه بود که دست کش مخصوص بوکس را اختراع کرده بود ولی بیش از یکی دو مورد آن را به کار نبرده بودند و در اکثر مسابقه‌ها با مشت گره شده و بدون دست کش با یکدیگر می‌‌جنگیدند از همین جهت مدت مسابقه و دوره آن خیلی طول می‌‌کشید طویل‌ترین دوره‌ای بوکس که در سال 1824 در 23 ژوئیه بین قهرمانان آمریکائی میکه مادن و بیل هایس انگلیسی در انبرگ انگلستان انجام شد. این مبارزه جمعاَ شش ساعت و سه دقیقه بطول انجامید.

    ورزش بوکس با وضعیت کنونی از سال 1890 یعنی پس از آنکه قواعد جدیدتری وضع کرد و استعمال دست کش بوکس را رسمی کرد شروع شد. او مدت هر دوره بوکس را سه دقیقه و فواصل بین دورها را یک دقیقه معین کرد و چون این دستور می‌توانست نتیجه نیکویی برای ورزیدن و رفع خستگی بشود از طرف عموم ورزشکاران دنیا قبول شد و طریقه‌ای که کینز معین کرده بود متداول و مرسوم گردید.

    برای اولین دفعه مسابقه با وضع جدید در سال 1892 در هفتم سپتامبر در ارولئون بین جون سولیوان آخرین قهرمان مشت‌زن بدون دست کش که قهرمان تمام آمریکا بود و جوانی بیست و شش ساله موسوم به جمس می‌‌کوربت که او نیز آمریکائی و ار رقیب خود دو سال کوچک‌تر بود انجام و پس از 21 دوره (راند) مبارزه قهرمان قدیم دنیا که بدون دستکش عنوان و مقام عجیبی پیدا کرده بود مغلوب قهرمانی شد که با دستکش بوکس را آموخته بود. معروف است که از آمریکا که به مدیریت کالج آمریکائی در رضاییه منصوب شده بود، نخستین کسی است که ورزش بوکس را به ایران آورد. او بعدها با مشروطه‌خواهان ایران همراه شد و در جریان جنگی کشته شد.

    سالهایی که صنعت سینمای ایران ترقی کرد جوانان روی پرده سینما این ورزش را دیده و با خود تمرین می‌‌کردند چند نفری هم که در آن سالها به خارج برای تحصیل رفته بودند به این ورزش آشنا شدند. در سالهای 1314 یک نفر مهندس چکسلواکی موسوم به فایت که مامور ایران در کمپانی در تهران شده بود وارد ایران شد. فایت یکی از قهرمانان معروف سنگین وزن اروپا بود و چندین سال قهرمان اروپا بود و یک بار هم ماکس شملینگ آلمانی را مغلوب کرده بود. چند نفر از علاقه‌مندان در آن دوران نزد ایشان مشغول به تمرین شدند که آقایان ناطقی (محصل مدرسه نظام) و استوار زنگنه پور از جمله این افراد بودند.

    در همین سالها در بعضی از شهرهای ایران جوانان به این ورزش آشنا شدند برای مثال درمشهد منوچهر مهران و حسین بنایی و چند نفر دیگر نزد یک نفر آلمانی مهندس برق به تمرین این فن مشغول بودند.

    از سال 1318 که به دستور رضا شاه مسابقات قهرمانی کشور شروع شد تا سال 1324 این ورزش جزء برنامه نبود. علت اصلی نبودن وسائل و مربی و نبودن مقررات لازم بود. بالاخره در سال 1323 این ورزش مورد توجه اداره تربیت بدنی واقع شد و برای اولین دفعه بطور رسمی جزء برنامه مدارس و دانشکده‌ها شد این مسابقه با وسائل آمریکایی‌ها و قضاوت آمریکایی‌ها و «محمد پور» و «عبدالله نادری» انجام شد در خاتمه مسابقه گلدان نقره‌ای جهت یاد بود و قدر دانی از زحمات مربی ورزش آمریکایی توسط رئیس اداره تربیت بدنی (ابوالفضل صدری) به ایشان داده شد. این عمل موجب نهایت نزدیکی روابط ورزشی ما شد چنانچه جوانان ایرانی در اکثر مسابقات با آمریکایی‌ها شرکت نمودند و غالبا هم پیروز می‌‌شدند. یک روز سروان پل دولین به آقای نادری گفتند بد نیست که با دستکش ما و دکتر و مربی ما و به طور کلی با دست خودمان ما را کتک می‌‌زنند. در سال 1324 از طرف اداره تربیت بدنی آقای نادری مامور شدند جهت مسابقات قهرمانی تهران رینگ بوکس تهیه نمایین که قیمت ان هم 150000 ریال بوده است.



    و طبق نقشه ایکه از آخرین مدل تهیه شده بود ساخته شد. که این رینگ مزبور از طرف را آهن به سازمان تربیت بدنی ایران هدیه شد. در سال 1324 برای اولین بار با کمک اولیای ارتش آمریکایی مقیم ایران و با واگذاری مقدار کافی وسائل و قضاوت و لوازم مورد احتیاج مسابقه دستجات آزاد انجام شد .

    بوکس در ایران پس از فعالیتی 34 ساله با پیروزی انقلاب دچار وقفه شد این رشته پس از ده سال بار دیگر راه اندازی شد و بدلیل ابهامات ایجاد شده و عدم تفاوتی که در جامعه بین بوکس حرفه‌ای و وجود داشت این رشته جایگاه گذشته خود را بدست نیاورد و در این میان مسائل شرعی و برخی اظهارات در این زمینه بر ابهامات افزود و ذهنیت‌های منفی نسبت به بوکس ایجاد کرد. وزن دستکش تا متوسط وزن 8 اونس ؛ متوسط 10 اونس و برای سنگین وزن 12 اونس کمتر نباشد. محل مسابقه بوکس رینگ نام دارد و از چهار طرف توسط ۴ طناب با فاصله ۳۰ ، ۶۰ ، ۹۰ و ۱۲۰ سانتیمتر از زمین پوشیده شده است. قطر طنابها یک اینچ و روی آن توسط پارچه نرمی یا لاستیک پوشانده می‌‌شود. اندازه استاندارد رینگ بوکس آن از داخل طناب‌ها 6.10 × 6.10 متر مساوی با 20 ×20 فوت و از خارج 8 × 8 متر مساوی با 26 × 26 فوت است.

    کف محوطه بوکس بایستی با تشک پوشانیده و روی تشک را نیز با برزنت محکم شده و توسط طناب به کف محوطه بسته ‌‌شود.

    مسابقات بوکس آماتور در یازده گروه وزنی و مسابقات بوکس حرفه‌ای در پانزده وزن برگزار می‌شود. 1- تعداد ضربات – ضرباتی که مطابق قانون و بدون دفاع به هدف اصابت نماید 2- . 3- حمله و روش صحیح بوکس لازم است کاملاً مورد نظر باشد. 4- ضربات خطا و غیر فنی حساب نمی‌شود 5- در موقعی که داور وسط خطا را دیده و تذکر می‌‌دهد در صورتی که از سه بار بیشتر تکرار شود امتیاز کسر شود توسط داورها ضربات صحیح بایستی با مشت بسته و با سطح جلو چهار انگشت و یا چهار بند دست زده شود. محل صحیح ضربات جلوی صورت و طرفین آن , جلوی بدن بالاتر از کمربندو طرفین ضربه زده شود , روی ساعد و بازو و دستکش امتیاز نخواهد داشت. نسبت به اتفاقات آنی تصمیم داور وسط قطعی است و در غیر این صورت کمیته مسابقات تصمیم لازم را می‌‌گیرد.

  2. 4 کاربر برای این پست سودمند از sajjad 1368 عزیز تشکر کرده اند:


  3. #2
    عضو اخراجی
    تاریخ عضویت
    آذر ۱۳۸۸
    محل سکونت
    ایران...
    نوشته ها
    564
    حالت من
    Movafagh
    تشکر
    1,677
    2,720 بار در 554 پست
      از ایشان تشکر شده است

    پیش فرض

    تمرینات رازآلود شائولین
    راهبان شائولین از قدرت‌های شگفت‌انگیزی برخوردار هستند. این قدرت‌ها در اثر تمرین مداوم و بی‌نقص به‌دست آمده‌اند. اساتید آنها از سن ۷ سالگی آنها را وادار به کار می‌کنند تا در ۲۰ سالگی به اوج توانائی‌های خود برسند.

    ترکاندن توده‌های یخ، شکستن راکت‌های بیس‌بال با میله‌های آهنی روی بد، راه رفتن روی آتش یا غلطیدن روی خرده شیشه‌ها...
    در این زمیه‌ها باید به راهبان شائولین، مبارزان کیوکوشین کای یا پنکک سیلات و اساتید کاراته اوکیناوا مراجعه کرد. آنها متدهای خود را برای ما توضیح می‌دهند.
    ما همگی از موفقیت‌های چشمگیر فیزیکی و ذهنی اساتید و کارشناسان هنرهای رزمی بهت زده هستیم آیا فقط جادو است یا کاملاً منطقی است؟ در هر حال خارق‌العاده، شگفت‌انگیز، تأثیربرانگیز، باورنکردنی، معجزه‌آسا، بهت‌آور... می‌باشد. بله، همه این خصوصیات را دارد.
    خرد کردن توده‌های یخ با الوارها شکستن راکت‌های بیس‌بال یا میله‌های آهنی روی بدن یا سر، راه رفتن روی آتش یا غلطیدن روی خرده شیشه‌ها، سوراخ کردن خود با سوزن یا بریدن بدن خود با سلاح‌ها... بله می‌تواند افسانه و خارق‌العاده باشد اما این مهارت‌ها جادو نیستند بلکه در اثر تمرین به‌دست می‌آیند.
    این تسلط یافتن به مرور زمان، با قوی شدن مچ و در اثر کار زیاد بدنی حاصل می‌شود. تسلط پیدا کردن به بردباری، پشتکار و علاقه زیاد، نیاز دارد؛ سه خصوصیتی که با هم داشتن آنها در طول سال‌ها آسان نیست. در واقع به یک کار طولانی و منظم ناز داریم تا بتوانیم شکستگی‌ها را روی بدن تحمل کنیم یا آنها را اجراء کنیم. یاسوشیموجی سنسی، دان ۹ کاراته یوشی - ریو که از نزدیکی مکاتب مختلف هنرهای رزمی با یکدیگر سخن می‌گوید، عقیده دارد که شکستن چیزی روی بدن در واقع روشی است تا پیشرفت‌های خودمان را ببینیم و نتیجه تمیرنات مقاوم‌سازی بدن را نشان دهیم“.
    این تمرینات مقاومت که از قرن‌ها سنت به‌جا مانده‌اند اولین هدفشان بالا بردن تحمل درد است تا فرد در مبارزه قوی‌تر باشد و هنگام تمرین، خود را بیشتر به واقعیت نزدیک سازد. تحمل درد یعنی اینکه فرد قادر باشد روی آتش راه برود. ضربه‌های سختی همچون ضربه راکت بیس‌بل را دریافت کند، تنفس خود را کنترل کند. به طوری که بتواند جلوی جریان خون را بگیرد و بر درد تسلط داشته باشد.
    راهبان شائولین، جنگجویان خشن پنکاک سیلات، استادان کاراته مکاتب بوشی - ریو و کیوکوشین کای، راهبان شوگندو ژاپن با کارشناسان هنرهای اجدادی ویتنامی هرکدام متد خود را دارند و پذیرفته‌اند که آنها را برای ما آشکار کنند...
    ● رازهای راهبان
    راهبان شائولین از قدرت‌های شگفت‌انگیزی برخوردار هستند. این قدرت‌ها در اثر تمرین مداوم و بی‌نقص به‌دست آمده‌اند. اساتید آنها از سن ۷ سالگی آنها را وادار به کار می‌کنند تا در ۲۰ سالگی به اوج توانائی‌های خود برسند.
    ایمان به چی (انرژی زندگی) به آنها امکان می‌دهد کارهای شجاعانه انجام دهند. جی که در دانتین (شکم) متمرکز است به اراده فرد کنترل می‌شود تا تحرک، مقاومت و قدرت را افزایش دهد. راهبان کم سن و سال از طریق فرم جی کونگ که ۸ کرم ابریشم نام دارد با این انرژی آشنا می‌شوند. این فرم به آنها امکان می‌دهد به کمک بینائی و تنفس، به جسم زندگی ببخشند.
    سپس نوبت تمرینات خود ضربه زنی (بایدا) به کمک ابزارها می‌باشد. بدین‌ترتیب آمادگی رزمی‌کار برای رویاروئی با ضربات دو برابر می‌شود.
    و سرانجام، ”کونگ فو چالاکی“، تحرک در فضا و توانائی بر بدن در ارتفاع زیاد را بالا می‌برد. ترکیب تمرینات نیروئی، ورزشی و انعطاف‌پذیری به آنها اجازه می‌دهد هر روز پیروزی‌هایشان را تکرار کنند.
    ● ۸ روش برای ۱۰ برابر کردن انرژی کرم‌های ابریشم (بادواتچین)، چی کونگ که ما را قادر می‌سازد ضربات سخت را تحمل کنیم و سلامت خود را حفظ نموده عمری طولانی داشته باشیم، از هشت مرحله تشکیل می‌شود کدخوانی.
    ۱) کمک گرفتن از آسمان:
    انرژی یانگ را از آسمان جستجو می‌کنیم و آن را روی خط مرکزی بدن قرار می‌دهیم. سپس آن را در دانتین (شکم) متمرکز می‌کنیم. این تمرین برای شکستن اشیاء، بر روی سر مهم است.
    ۲) تیر و کمان عقاب را می‌زنند:
    با کف دست‌ها انرژی را در طول بازوها متمرکز می‌کنیم تا بازوها هم نرم و انعطاف‌پذیر و هم سخت و سفت شوند.
    ۳) کمک گرفتن از آسمان و زمین:
    کف دست‌ها را به‌طور متناوب به سمت بالا و پائین می‌گیریم تا انرژی بین و یانگ زمین و آسمان را جذب کنند، سپس این انرژی را در تمام بدن هدایت می‌کنیم و آن را در ”حوزه قرمزرنگ“ (دانتین) متمرکز می‌کنیم.
    ۴) نگاه کردن به عقب:
    به کمک موج‌های تمام بدن، دست‌ها انرژی را به ناحیه حیاتی گردن و اطراف آن هدایت می‌کنند تا آنها را تقویت کنند.
    ۵) تکان دادن سر و جابجا کردن باسن‌ها:
    با امواج، بدن در تمام جهت‌ها خم می‌شود و دست‌ها انرژی را به سمت پهلوها و طول ساق‌ها هدایت می‌کنند. این تمرینات برای شکستن اشیاء، روی ساق‌ها و استخوان درشت نی مهم هستند.
    ۶) گرفتن کف پاها:
    حرکت موجی و نرم شدن از بالا به پائین. در بالای سر نفس را می‌گیریم و آن را به سمت پائین هدایت می‌کنیم. همانند ”گرفتن کف پاها“ همه فرم‌ها گرایش به داشتن مسیری از بالا به باسن و از بیرون به درون دارند تا تعادل برقرار شود.
    ۷) فشردن سمشت‌ها با نگاهی غضبناک:
    همانند تمرین کونگ فو، مشت‌ها به جلو و در پهلوها قرار داند. ذهن و کف‌دست، انرژی را در بازوها هدایت می‌کنند.
    ۸) تکان دادن بدن:
    بدن بر نوک پاها قرار دارد در حالی که ذهن بر نقطه‌ای در مقابل متمرکز است. انرژی را به سمت مرکز هدایت می‌کنیم. سپس دست‌ها به سمت پائین کمر می‌آیند تا کمر را ماساژ دهند.
    ● نقاط اصلی
    انرژی همیشه به شکم برگردانده می‌شود. جائی‌که نقطه ”اقیانوس نفس“ قرار دارد (کیهای)، موج‌ها و نوسانات مفل‌های ستون فقرات به انرژی امکان می‌دهند در داخل استخوان‌ها نفوذ کند. و آنها را محکم‌تر نماید. با دو انجین اجازه می‌دهد انرژی ار همانند یک چیز ملموس، احساس کنیم و آن را به دلخواه خود هدایت نمائیم.
    ● رنج کشیدن برای قویتر شدن
    پس از آنکه راهب‌ها بر انرژی تسلط پیدا کردند، خودشان را با ضربه زدن به خود پرورش می‌دهند. ضربه زدن به خود یا بایداگونگ در کونگ فو شائولین و همه فرم‌های دیگر کونگ‌فو اجتناب‌ناپذیر است. این عمل بدون کار درونی تقویت جسم به‌وسله جی کونگ غیرممکن است زیرا می‌تواند آسیب‌های جدی به سلامتی وارد سازد.
    اصل اولیه خیلی ساده است: آدم به خودش ضربه می‌زند و به‌تدریج که پیشرفت کرد محکمتر و یا ابزار سخت‌تر ضربه‌ می‌زند در معبد شائولین فرم‌های بایداگونگ خیلی زیاد هستند زیرا راهبان به‌تدریج تخصص خود را چه در سطح تکنیک و چه در مهارت انتخاب می‌کنند.
    بدین‌ترتیب برخی راهب‌ها در بوکس آکروباتیک میمون و برخی دیگر در شکستن راحت‌تر هستند و برخی دیگر سال‌ها تمرین می‌کنند تا بتوانند تمام بدن را روی یک انگشت دست نگه دارند. متداول‌ترین شکل‌های خود ضربه‌زنی در معبد از این قرار هستند:
    ـ ضربه زدن به همه قمست‌های بدن با کف دست
    - با چکش آهنی (قسمت مشت) به خود ضربه زدن
    - زدن خود با یک بانون، آجر، چوب خیزران یا حتی میله‌های فلزی
    - ضربه زدن روی سنگ‌ها یا روی درختان
    - یک بار تمرینی با چوب فلز، پا، مشت و کف دست ضربه وارد کند.
    - ضربه زدن روی سنگ یا صخه‌ها
    - فرو کردن دست‌ها و انگشتان در ماسه یا در براده آهن. بعضی راهب‌ها صبر می‌کنند تا دستانشان پیله بزند و پین‌ها باز شوند، سپس اقدام به معالجات پزشکی می‌نند. این معالجات براساس نسخه‌های داخلی و خارجی طب چینی می‌ابشد که بر مبنای گیاهان است.
    پس از آنکه درمان شدند، دوباره تمرینات را از سر می‌گیرند تا زمانی که دستانشان باز هم دچار خونریزی شود...
    در این تکنیک‌ها رزمی‌کار همواره انرژی را که از دانتین تا اعضاء بدن با نوک اعضاء می‌رود، به نمایش می‌گذارد. این ایمان سرسختانه به جی تا حدی است که یک راهب ۱۹ ساله بتواند یک میله آهنی را روی سرش بشکند (آن میله آهنی که امسال در بررسی توسط کارشناسان فرانسوی دفاع شخصی بازرسی شد).
    پس از ساعت‌ها خود ضربه‌زنی، ماساژ دادن و نرم کردن بدن، مراقبت‌های تمرینی بدن را تکمیل خواهند نمود. ولیکن ساعت‌ها خود ضربه‌زنی بدون تمرین ورزشی روزانه جدی ناقص خواهد بود. باید بدون آماده‌سازی حاصل نمی‌شود و به انجام آن اکتفاء کردن، بدون به‌کارگیری دستورالعمل‌های یک استاد ممکن است زیان‌های جبران‌ناپذیری را به‌وجود آورد.
    ● راهب‌ها و ضربات دونفره
    ضربه دونفره مکمل خود ضربه‌زنی است این بار دو راهب به یکدیگر ضربه وارد می‌کنند و این کار راحتی نیست. زیار این بار هدف متحرک است و منفعل نیست اما می‌توان این تمرین را همانند یک بازی اجراء کرد. در شائولین ناتو - توانائی‌هائی وجود دارند که دو نفره انجام می‌شوند آنها که ”آینه‌ای“ یا ”دایره‌ای“ نامگذاری شده‌اند، امکان زدن دو ضربه با یک سنگ را می‌دهند. در این تمرینات دو نفره راهب‌ها نگاه خود را تمرین می‌دهند، بدن خود را قوی می‌کنند ضمن آنکه فرم‌های بوکس را مرور می‌کنند و یاد می‌گیرند چگونه از عهده ضربات حریف برآیند. این تمرینات شامل همه چیز می‌شوند: بلوک‌های قوی با بازوها و استخوان‌های درشت تی، یا جاخالی دادن‌های نرم و روان، جابجائی‌ها، کار پوزیشن و کار انعطاف‌پذیری ضربه دونفره همانند یک حرکت کدگذاری شده است.
    اما به واقعیت مبارزه نزدیک‌تر است. روش آسانتر دیگر در تمرین دو نفره آن است که هر کس به نوبت یک ضربه به دیگری وارد کند، که گاهی تعداد این ضربه‌ها به صدها بار می‌رسد به‌عنوان مثال، لگد زدن به داخل شکم، روی ران‌ها، شانه‌ها، دنده‌ها، کمر، غیره.


    مجله‌رزم‌آور

  4. 4 کاربر برای این پست سودمند از sajjad 1368 عزیز تشکر کرده اند:


  5. #3
    عضو اخراجی
    تاریخ عضویت
    آذر ۱۳۸۸
    محل سکونت
    ایران...
    نوشته ها
    564
    حالت من
    Movafagh
    تشکر
    1,677
    2,720 بار در 554 پست
      از ایشان تشکر شده است

    پیش فرض

    اساتيد شائولين؛كونگ‌فو در گذر قرون

    معبد شائولين، مهد پرورش هنرهاي رزمي قديمي چيني، واقع در ايالت هونان، اكنون بيش از هزار و پانصد سال است كه ناظر اجراي تمرينات هنرهاي رزمي است چه بدون سلاح و چه با سلاحهايي نظير باتوم، خنجر، شمشير و… امروز بدست آوردن شجره‌نامه محرمانه بزرگاني كه موفق به فراگيري سبك شائولين شده بودند، بعيد به نظر مي‌رسد. در مجموع علائم و نشانه‌هايي كه از تاريخ به دست ما رسيده، كه گاهاً امكان دارد افسانه باشند. به ما اين امكان را مي‌دهند كه از بين آنها، يك جمع‌بندي كلي داشته باشيم.
    قرن پنجم، زمان پيدايش معبد، دو استادي كه نامهايشان بدست ما رسيده؛ استاد كوآن‌سووي و هانگ جي چان هستند كه در مبارزه بدون سلاح از نام‌آوران عصر خود بوده‌اند و اين هنر را به راهبان معبد آموزش مي‌دادند. سپس با مهارت يكي از راهبه‌هاي هندي تبار به نام پاتويو، تمامي نگهبانان معبد نيز آموزش ديدند. بعدها با كمك هويي كوآنگ و تسانگ چائو، پاتويو توانست فعاليت‌هاي كوآن و هانگ را دنبال كند و بسط دهد. استاد هويي يكي از متخصصان فنون مبارزه و استاد تسانگ يكي از فن‌آوران بوكس زمان خود شدند.
    اين چنين بود كه در قرن ششم، وقتي بود که هيدارماي معروف (كه او نيز هندي تبار بود)، وارد معبد شائولين شد، از قبل شهرت روشهاي هنرهاي رزمي او به گوش همگان رسيده بود. استاد هيدارما به راهبان روش جديدي آموخت كه در عين اين كه مبارزه مي‌كنند، سلامتي خود را نيز به بهترين شكل ممكن حفظ كنند و آن را به خطر نيندازند ولي اين روش خيلي واقعي به نظر نمي‌رسيد. پس از آن استاد گسترش دادن تكنيك‌هاي ويژه مبارزه و خصوصاً استفاده از باتوم را از سر گرفت.
    ما منتظر رسيدن قرن شانزدهم مي‌شويم تا پديده تسويي يوآن، از راه برسد. او خيلي زود متد جديدي از مبارزه ارائه داد كه تركيبي از 72 حركت بود، پس از آن به كمك اساتيدي چون پي-يو-فانگ و لي چانگ، تسويي يوآن توانست ورزش بوكس را در 5 فرم متفاوت و تركيبي از 170 تكنيك ابداع كند.
    اين پنج سبك عبارت بودند از: بوكس اژدها، بوكس ببر، بوكس درنا، بوكس مار و بوكس پلنگ. پس از اين دوره، جهشي داريم به قرن 18. سال 1736. زماني كه معبد قرباني آتش‌سوزي شد كه توسط سپاهيان امپراطور افروخته شده بود. اين يك كشتار دسته جمعي واقعي بود براي راهباني كه هيچ راه گريزي نداشتند. تمامي به جا مانده‌ها را نيز، اعدام كردند و از اين بين فقط 5 نفر جان سالم بدر برده، فرار كردند. اين افسانه است يا واقعيت؟ كسي نمي‌داند افسانه‌هاي عاميانه اين طور مي‌گويد كه اين 5 نفر بعدها، خالق پنج سبك بزرگ كونگ فو شدند. اين پنج استاد بزرگ ايالت هونان را ترك كرده و به جنوب كشور، ايالت فوكيان پناهنده شدند. نامهايشان را عوض كرده و هر يك سبك ويژه خود را در كونگ فو بنا به دانسته‌هايي كه در معبد شائولين آموخته بودند، پديد آوردند. لي‌هي كي سبك لي- گار- كوآن را پديد آورد، مو چائوهينگ سبك مو- گار- كوآن، تسي تو چونگ سبك چوي- گار كوآن، ليو تا – هونگ سبك ليو- گار- كوآن و هونگ هي كوآنگ سبك گار- كوآن را پديد آوردند.
    سبك هونگ، يعني هانگ گار، مهمترين سبك قديمي شائولين است كه بر جاي مانده است. و بالاخره در قرون 19 و 20، كونگ فو توسط شخصي ممتاز و معروف به نام هوآنگ في، هونگ (متولد 1847 متوفي 1924)، معرفي شد. او كه نزد پدرش هوآنگ چي اينگ (او نيز نزد لوآ- تسي، يكي از ده ببر شائولين در جنوب)، پرورش يافته بود، في – هونگ زندگي درخشاني را پشت سر گذاشت او شاهكارهايش را در ادبيات چين و در دنياي سينما به جاي گذاشته است.
    همچنين هر آنچه امروز، جكي‌چان و جت‌لي روي پرده‌هاي سينما از خود نشان مي‌دهند، حركات و ژست‌هاي افسانه‌اي هوآنگ في- هونگ است، مردي كه خالق فني بود كه «ضربه‌اي برگرفته از روح ماده» معني مي‌داد.

    معبد شائولين زادگاه سبك‌هاي بي‌شماري از كونگ فو بود كه تا امروز بر جاي مانده‌اند.

  6. 3 کاربر برای این پست سودمند از sajjad 1368 عزیز تشکر کرده اند:


  7. #4
    مدیر ارشد Senior Manager آواتار ها
    تاریخ عضویت
    بهمن ۱۳۸۷
    محل سکونت
    ايران
    سن
    41
    نوشته ها
    2,788
    حالت من
    Khoshhal
    تشکر
    15,130
    15,498 بار در 2,835 پست
      از ایشان تشکر شده است

    پیش فرض

    جا داره اینجا یادی از سوسای اویاما بکنیم که بنیانگذار کیوکوشین کاراته بود

    کیوکوشین کای کاراته یعنی نهایت حقیقت کاراته

  8. یک کاربر برای این پست سودمند از Senior Manager عزیز تشکر کرده اند:


  9. #5
    عضو اخراجی
    تاریخ عضویت
    آذر ۱۳۸۸
    محل سکونت
    ایران...
    نوشته ها
    564
    حالت من
    Movafagh
    تشکر
    1,677
    2,720 بار در 554 پست
      از ایشان تشکر شده است

    پیش فرض

    ماسوتاتسو اویاما در سال 1923 به دنیا آمد ، اصلیت وی کره ای بود و بعد ها روش جدیدی در کاراته ابداع کرد و نام آن سبک را کیوکوشین (به معنای نهایت حقیقت) نامگذاری کرد واین سبک از قوی ترین و مشهورترین سبک های دنیا شد.

    اویاما در روستائی در جنوب کره به دنیا آمد و تمرینات خود را با کمپوی چینی در سن 9 سالگی شروع کرد و در سن 15 سالگی به ژاپن سفر کرد تا در مدرسه خلبانی نام نویسی کند و خلبان جنگی شود ولی مجبور شد تا از آرزوی خود دست بردارد

    اویامای جوان تمرین جودو وبوکس را نیز تجزیه کرد و عشق او به فنون رزمی در نهایت او را به باشگاه گی چین فوناکوشی رسانید وبدین شکل تمرینات کاراته اوکیناوائی را شروع کرد.

    به دلیل پشتکاری که وی داشت به سرعت پیشرفت کرد و در سن 20 سالگی به درجه مشکی دان 4 نائل گردید.در این هنگام وارد ارتش امپراطوری ژاپن شد وآموزش جودو را شروع کرد وهنگامی که از جودو دست کشید «بعد از 4 سال» به درجه مشکی دان 4 نائل گردیده بود.

    پس از شکست ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم اویاما نیز مثل همه جوانان ژاپنی ناراحت ومایوس شده بودکه با آموزش کاراته «گو جو ریو» نزد استاد سونای چوی کره ای آن را برطرف کرد. این استاد بزرگ که از نظر قدرت بدنی معروف بود تاثیر عمیقی بر اویامای جوان داشت.

    بعد از سال های کوتاهی از تمرین نزد این استاد به او نصیحت کرد که یا زندگی اش را وقف خدمت نظامی کند و یا اینکه ه کوهستان رفته و عقل وجسم خود را پرورش دهد.

    در سال 1946 ماسو تاتسو اویاما تمریناتش را به همراه یکی از شاگردانش به نام یاشیرو در نقطه ای دور در کوه کیو سومی (در منطقه شیبا) شروع کرد و شاگرد دیگرش به نام کایاما غذای آن ها را تامین می کرد.

    در اثر تمرینات سخت وطاقت فرسا اویامای جوان روش غلبه بر خستگی های فکری و ذهنی ای که به واسطه عزلت و جدایی از دیگران به وجود می آمد را یاد گرفت ولی یاشیرو نتوانست تحمل کند و بعد از 6 ماه فرار کرد.

    بعد از چهار ماه کایاما به اویاما گفت که به خاطر پاره ای مشکلات قادر نیست به حمایت او ادامه دهد وبدین شکل نقشه سه ساله اویاما برای تمرین کاراته در کوهستان نقش بر آب شد.

    در سال 1950 اویاما جنگ های معروفش با گاو های نر را آغاز کرد و برای این کار دو دلیل داشت:

    1-قدرت خود را بیازماید.

    2- قدرت کاراته خود را به دنیا نشان دهد.

    اویاما در طول حیاتش با 52 گاو نر مبارزه کردسه تای آن ها را در جا کشت وشاخ 49 گاو دیگر را با ضربه معروفش (شوتو) شکست.

    وی اولین باشگاه خود را در سال 1953 در "می جی رو" ی توکیو (در حالی که قدرت او در کاراته در اوج خود بود) تاسیس نمود.

    " هنبوی مرکزی " را در سال 1963 پایه گذاری و در سال 1964 افتتاح کرد.در این هنگام بود که اویاما برای سبک خود نام کیــــــوکوشین را انتخاب کرد.

    انتشار کیوکوشین در جهان شروع شد واز بزرگترین سبک های دنیا شد.

    سوسای ماسوتاتسو اویاما در سال 1994 در سن 71 سالگی در گذشت.

    کیوکوشین کای نامی است که بر روی این سبک نهاده شده است :

    _کیوکو : نهایت

    _شین : حقیقت

    برای فهم معنای آن وقت زیادی لازم است...

  10. 3 کاربر برای این پست سودمند از sajjad 1368 عزیز تشکر کرده اند:


صفحه 1 از 2 12 آخرینآخرین

موضوعات مشابه

  1. زوایای خلاق در هنر عکاسی !
    توسط 3tare در انجمن سایر عکس ها
    پاسخ: 6
    آخرين نوشته: ۱۳۸۹-۱۰-۲۳, ۱۱:۳۹ قبل از ظهر
  2. اوج هنر نمایی یک مجسمه تراش+تصاویر
    توسط mehdi charejoo در انجمن سایر عکس ها
    پاسخ: 2
    آخرين نوشته: ۱۳۸۹-۰۳-۰۹, ۰۸:۲۶ قبل از ظهر
  3. هنر های رزمی
    توسط sajjad 1368 در انجمن بخش عمومی
    پاسخ: 9
    آخرين نوشته: ۱۳۸۸-۱۲-۲۲, ۰۸:۱۸ قبل از ظهر
  4. برنامه سرعتی برای ورزش رزمی
    توسط amino67 در انجمن مباحث مختلف در مورد برنامه های تمرینی
    پاسخ: 1
    آخرين نوشته: ۱۳۸۸-۱۱-۲۶, ۰۵:۱۱ قبل از ظهر
  5. پاسخ: 4
    آخرين نوشته: ۱۳۸۸-۰۸-۲۴, ۰۲:۰۶ بعد از ظهر

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •