کم شدن اشتها
اگر چاق هستید، از بین رفتن اشتها فرصت خوبى براى كاهش وزنتان است. اما اگر بى اشتهایى به جاى چند روز، چند هفته طول بكشد و باعث لاغری بیش از حد و آب رفتن شما شود، این بى اشتهایى علت خاصى دارد. تقریباً تمام عفونت ها مى توانند باعث بى اشتهایى شوند؛ مثلاً ویروس سرماخوردگى یا آنفلوآنزا ممكن است عامل آن باشد. یا علل جدى تر مثل سل، كم كارى غده تیروئید، بیمارى هاى قلبى ، ریوى یا ناراحتی های كبدى ممکن است باعث بی اشتهایی شوند.
متأسفانه یكى از شایع ترین علائم اخطاردهنده ی اولیه ی سرطان بى اشتهایى است كه معمولاً با تغییر در حساسیت به مزه ها همراه است. بى اشتهایى مقاومت بدن در برابر خوردن هر چیزى است كه به فرآیند بهبود كمك می كند. با این همه، فقط بیمارى علت كاهش اشتها نیست. گاهى چیزى كه به دلیل خاصى خورده اید، مثل یك دارو مى تواند عامل آن باشد.آنتى بیوتیك هایى مثل اریترومایسین، جوانه هاى چشایى را غیرفعال كرده و باعث كندى حركت غذا در روده شده و احساس پُرى و سیری بعد از خوردن غذا را طولانى مى كند.كمبودهاى تغذیه اى مى توانند اشتهاى طبیعى را تضعیف كنند. مخصوصاً اشخاص مسن ممكن است گرفتار كمبود روى در رژیم غذایى باشند كه مى تواند جوانه هاى چشایى را از بین ببرد.
اگر بى اشتهایى برای مدت کوتاه و به ندرت باشد، جاى نگرانى ندارد. اما اگر آخرین بارى را كه از غذا خوردن لذت برده اید به یاد ندارید، باید سعى كنید عادت عادى خوردن را باز به دست آورید.
اگر اخیراً یك برنامه ورزشى را شروع كرده اید، ممكن است دچار بى اشتهایى شوید تا بدن خود را با نیازهاى جدید تطبیق دهد. به طور كلى، سلامت روانى نقش مهمى در اشتهاى شما دارد. تنش های روانى طولانی مدت مى تواند شما را به پُرخورى بكشاند. ولى فشارهاى روانی كوتاه مدت معمولاً اشتها را از بین مى برند. افسردگى نیز در برخى افراد باعث بى اشتهایى مى شود.
بى اشتهایى عصبى یا آنورکسیا (ANOREXIA) اختلالى است كه در افراد مبتلا- معمولاً دختران جوان- تقریباً باعث ترك كامل غذاخوردن مى شود. این بیماران وسوسه غذا خوردن دارند، ولى از ترس چاق شدن چیزى نمى خورند. براى آنها نخوردن به اندازه خوردن راحت است.
درمان بى اشتهایى
اگر بى اشتهایى برای مدت کوتاه و به ندرت باشد، جاى نگرانى ندارد. اما اگر آخرین بارى را كه از غذا خوردن لذت برده اید به یاد ندارید، باید سعى كنید عادت عادى خوردن را باز به دست آورید.
در اینجا مواردى را كه برای افزایش اشتها باید به آنها توجه و عمل كنید، برایتان می گویم.
* به اندازه بخورید.
اشتهاى طبیعى، غذا خوردن به اندازه اى است كه وزن بدن را طبیعى نگاه دارد.
* اگر اشتهاى طبیعى دارید، باید انواعى از غذاها را بخورید.
اشتهاى زیاد به خوردن فقط یک نوع ماده غذا مثلاً گوشت، اشتهاى طبیعى نیست.
* اگر مرتباً خود را وادار به خوردن مى كنید، این هم علامت خوبى نیست.
*ویتامین بخورید.
خوردن روزانه مكمل مولتى ویتامین و مینرال ها به بازشدن اشتهاى كاهش یافته كمك مى كند و اگر كم خوردن شما باعث سوءتغذیه شده است، مصرف اضافی مواد غذایى آسیبى به شما نمى رساند.
* گاهى در افراد مسن تر با خوردن مکمل روى (ZINC) اشتها افزایش می یابد.
درباره لزوم خوردن مکمل روى با پزشك مشورت كنید.
* داروهایتان را كنترل كنید.
درباره احتمال اینكه نوع یا مقدار داروهاى مصرفى تان باعث بى اشتهایى شده باشد سئوال كنید. پزشك ممكن است دارو را با داروهاى دیگرى كه اشتها را از بین نمى برند عوض كند.
*هر چه را كه دوست دارید، بخورید.
اگر لذت غذا خوردن را از دست داده اید، برنامه غذایى خود را عوض كنید. ببینید كدام غذاها برایتان اشتهاآور است و از آنها بخورید. اگر بستنى دوست دارید، هرقدر كه مى خواهید بخورید. ما رژیم غذایى ناسالمى را توصیه نمى كنیم، اما اگر بستنى تنها راه رساندن كالرى مورد نیاز به بدن است، هر قدر كه مى خواهید بخورید. هدف بالا بردن ضریب اشتها است.
* حجم غذایتان را كم كنید.
غذا را با حجم كم و دفعات بیشتر بخورید. معده شما غذاى كمتر را بهتر مى پذیرد.
* در طی روز آب زیاد بخورید.
اگر برنامه ورزشى تازه اى شروع كرده اید، مهم ترین نیاز شما آب است. كم آبى بدن مى تواند بى اشتهایى ایجاد كند. پیش از شروع تمرین و بلافاصله بعد از آن یك لیوان آب بنوشید. به علاوه هر روز 8-6 لیوان آب بخورید.
* نزد پزشك بروید.
اگر بعد از دو هفته اشتهاى خود را باز نیافتید، براى معاینه كلى پیش پزشك بروید. قبل از درمان باید مشکلات و بیماری های جسمانى شما تشخیص داده شود. شاید فقط به یك دوره درمان با آنتى بیوتیك براى از بین بردن یك عفونت خفیف نیاز داشته باشید.
* سلامت روانى خود را بیازمایید.
اگر افسرده هستید، داروهاى ضدافسردگى تجویز شده توسط پزشك اشتهاى شما را برمى گرداند. با بازگشت سلامت روانى، اشتهاى شما نیز بازمى گردد.
* از متخصص كمك بگیرید.
بى اشتهایى عصبى معمولاً به درمان های خانگى جواب نمى دهد و افراد مبتلا به آن باید در بیمارستان بسترى شوند. معالجه ی آن مشكل است و نیاز به درمان شدید روان شناختى و تغذیه اى دارد. ممكن است تغذیه اجبارى از طریق تزریق درون سیاهرگى یا لوله معده اى لازم شود
پاسخ با نقل قول
