مصاحبه قدیمی با علی تبریزی
قهرمان قهرمانان جهان مي‌خواهد تا چند روز آينده تصميم بگيرد؛ ماندن در عرصه آماتوري يا ورود به دنياي حرفهاي؟ علي تبريزي كه با درخششي فوق‌تصور به عنوان برترين بدنساز آماتور جهان در سال 2006 برگزيده شده، به لطف مقام قهرماني مسابقات جهاني استراوا مي‌تواند مسير جديدي در زندگي ورزشي خود انتخاب كند. دنياي حرفه‌اي‌ها همان قدر كه جذاب و دلفريب است به همان اندازه مي‌تواند خطرناك باشد. چه بسا يك اشتباه براي هميشه آينده ورزشي او را تحت تاثير قرار دهد اما علي‌تبريزي در سال‌هاي اخير نشان داده است كه با هوش‌تر از اين حرف‌هاست. او تصميم گيري‌هايش تابع احساس و هيجان‌هاي زودگذر نيست و يقين داشته باشيد با توجه به شرايط بهترين راه را براي ادامه دوران ورزشي‌اش انتخاب خواهد كرد. هفته گذشته فرصتي دست داد تا دقايقي با علي تبريزي، قهرمان مقتدر 90 كيلويي آسيا و جهان هم صحبت شويم. آنچه در ادامه مي‌خوانيد حرفهاي در خصوص دوحه، مسابقات حرفهاي و حواشي بازي‌هاي آسيايي.
* سال‌هاي قبل در مصاحبه‌هاي مختلف گفته بودي كه بعد از بازي‌هاي آسيايي دوحه كه قراردادت با قطر تمام مي‌شود، براي بازگشت به تيم‌ملي ايران تصميم مي‌گيري. آيا سال آينده علي تبريزي را با تيم ايران خواهيم ديد؟
- افتخار هر ورزشكاري اين است كه پرچم كشورش را به اهتراز دربياورد. اما بازگشتم به تيم‌ملي ايران احتياج به زمينه‌سازي و مقدمات است و برنامه‌ريزي حساب شده مي‌خواهد. در صورتي كه امكانات فراهم شود و شرايط مهيا شود، به تيم ملي ايران باز خواهم گشت.
* به طور مشخص شرايط شما براي بازگشت چيست؟
- اول اينكه درگير مسائل مادي و روزمره نباشم. تجربه‌نشان داده كه استرس و درگيري‌هاي مالي باعث افت يك ورزشكار مي‌شود. الان به وضعيت بدنسازان تيم ملي ايران نگاه كنيد خيلي از آنها با مشكلات متعددي دست به گريبان هستند. اگر بخواهم با همين رويه باشم، ضايع مي‌شوم. مساله ديگر نداشتن برنامه‌اي دقيق و مدون است. اگر امسال با تيم ملي ايران بودم، 2 طلاي جهاني و دوحه را از دست مي‌دادم.
* با مقام <قهرمان قهرمانان> كه در مسابقات جهاني استراوا به دست آوردي، شرايط حرفهاي شدن را به دست آوردي آيا مثل دنيس ولف مي‌خواهي حرفهاي شوي؟
- شرايط حرفهاي شدن را دارم بررسي مي‌كنم و نمي‌خواهم بدون تفكر وارد دنياي حرفه‌اي‌ها شوم. البته تا چند روز آينده تصميم قطعي‌ام را مي‌گيرم.
* حتماً مي‌داني كه يكي از شرط‌هاي اصلي موفقيت در عرصه حرفه‌اي‌ها، داشتن يك اسپانسر قوي است. آيا اسپانسري پيدا كردي؟
- هنوز نه. البته مذاكره كرده‌ام و بايد ببينم شرايط آنها چطور است.
* فكر مي‌كني در ميان حرفه‌اي‌ها موفق مي‌شوي؟
- با توجه به شناختي كه از بدن خودم دارم، فكر مي‌كنم كه موفقيتم دور از دسترس نيست. با چند بدنساز حرفهاي و مربياني كه حرفه‌اي‌ها را پرورش داده‌اند، صحبت كردم و آنها معتقدند مي‌توانم يكي از 10 نفر مسترالمپيا باشم.
* تا چند سال ديگر روي صحنه مي‌روي؟
- الان 34 سال دارم. فكر مي‌كنم تا 40 سالگي شرايط ايده‌آل براي مسابقه دادن را داشته باشم.
* خيلي‌ها معتقد بودند در دوحه نسبت به استراوا افت داشتي....
- بله. قبول دارم! در مسابقات جهاني در اوج آمادگي بودم، در دوحه آزمايش دوپينگ آنقدر سختگيرانه بود كه حتي از برخي مكمل‌هاي مجاز هم استفاده نكردم. البته عوامل ديگري هم موثر بودند، مثل طولاني شدن مدت رژيم و درد دندان و معده. با اين حال در دوحه هم با رقبا فاصله زيادي داشتم.
* به عنوان يك كارشناس عادل آيا فكر مي‌كني حق ورزشكاران ايراني در دوحه پايمال شد؟
- من فكر نمي‌كنم. اين را هم بگويم 4 وزن اول را از تلويزيون ديدم ولي در روز دوم كه خودم مسابقه داشتم، در سالن بودم. با اين حال به طور كلي اين موضوع را نفي نمي‌كنم. چون داوري يك امر سليقه‌اي است. شايد اگر در يك وزن تركيب داوران تغيير كند، نتجه پاياني به طور كي دگرگون شود. اما آن طور هم نبود كه چند مدال از تيم ملي ايران گرفته شود.
* مي‌گويند نتايج اوزان با نظر قطري‌ها و بقيه كشورهاي عربي تعيين مي‌شد.
- نه اينطور نبود. كار برگزاري مسابقات به عهده كميته مستقلي بود. با اينكه قطر ميزبان بود اما رييس فدراسيون حتي نمي‌توانست وارد سالن وزن كشي شود.
* آيا به شما هم گفته بودند كه در دوحه آزمايش خون مي‌گيرند؟
- بله. سه ماه و نيم قبل از مسابقه شنيديم كه از نفرات برتر اوزان مختلف آزمايش خون گرفته مي‌شود.
* قضيه جدي بود؟
- بله، كاملا جدي! سه هفته قبل از آغاز بازي‌ها، جلسه‌اي تشكيل شد و رييس فدراسيون قطر تاكيد كرد كه قطعاً آزمايش خون گرفته مي‌شود و هر كسي در 45 روز گذشته سوماتروپين مصرف كرده، انصراف بدهد، ما هم مي‌گوييم مريض شده كه آبرو ريزي نشود.
* اما در عمل اين اتفاق نيافتاد و آزمايش خون نگرفتند و به همان نمونه‌هاي ادار بسنده كردند.
- بله. ما هم سوال كرديم گفتند به علت بالا بودن هزينه‌ها WADA از مسئولين برگزاري خواست آنها هزينه‌كنند ولي كميته برگزاري بازي‌ها اعلام كرد كه بودجه ندارند به همين خاطر از 5 فدراسيون ورزشي تست خون گرفتند كه پرورش‌اندام جزو آنها نبود.
* در قطر از شما پيش از آغاز مسابقه چند نوبت آزمايش دوپينگ گرفتند؟
- 3 مرحله آزمايش دادم.
* آيا مربي خارجي داشتي؟
- نه. البته يك مربي اردني هست كه من زير نظر او كار نمي‌كردم. دوستاني در اروپا و آمريكا دارم كه در خصوص تمرين و تغذيه با آنها مشورت مي‌كنم.
* بگذار برگرديم به خيلي عقب! اصلا چه شد به قطر رفتي؟
- در سال 2003 به يك دوره مسابقه در قطر دعوت شدم. در وزنم اول شدم و قهرمان قهرمانان. همان موقع پيشنهاد يك قرار داد 4 ساله دادند، من گفتم يك سال قرارداد مي‌بندم و بعد با توجه به شرايط كه پيش خواهد آمد، تمديد مي‌كنيم. اما از همان موقع به بازي‌هاي 2006 دوحه فكر مي‌كردند و آينده نگر بودندو بالاخره قراردادي كه منعقد شد، تا پايان بازي‌هاي دوحه بود.
* قرارداد چه طور بود؟
- خانه‌اي براي اسكان، هزينه‌هاي آماده سازي و حقوق ماهيانه به علاوه جوايزي كه براي هر مدال مي‌دادند.
* براي هر مدال چقدر مي‌دادند؟
- براي طلاي جهاني 30 هزار دلار و براي بازي‌هاي آسيايي 28 هزار دلار
* و حتماً از گوشه و كنار شنيده‌اي كه برخي‌ها، مدالي كه براي قطر گرفتي را نوعي خيانت قلمداد مي‌كنند.
- آنهايي كه آن چنان عرصه را برايم تنگ كردند كه راهي جز رفتن برايم باقي نماند، را پس بايد چه بناميم؟ بعضي‌ها با طرح اين مسائل مي‌خواهند نقاط صعف خود را پوشش بدهند. من در گذشته علاقه و عشقم را به وطنم اثبات كرده‌ام.
پاسخ با نقل قول
