عوامل پوشاننده دوپینگ
این نوشته فقط و فقط جهت استفاده اعضای ویژه سایت بدنساز تهیه شده و هر گونه نوسخه برداری از این مطلب به هیچ عنوان مجاز نمیباشد و در صورت مشاهده فرد خاطی اخراج خواهد شد.
موادی هستند که اجازه به تشخیص مصرف استروئید در تستهای دوپینگ نمیدهند این مواد شامل مدرها، اپی تستوسترون، پروبنسید و افزایش دهنده های پلاسمای خون هستند.
مدرها: با افزایش حجم ادرار موجب رقیق شدن غلظت استروئید بکار رفته شده و میزان آنرا در سطح نرمال نشان میدهند. همینطور این مواد با بالا بردن آب دفع شده توسط بدن موجب کاهش وزن بدن هم میشوند.
اپیتستوسترون: هنگام مصرف هورمون تستوتسرون میتوان از طریق مصرف داخل پوستی یا استفاده همزمان تستوسترون با اپی تستوسترون دوپینگ تستوسترون را مخفی کرد.
با استفاده از مصرف تستوسترون به طریق داخل پوستی میزان تستوسترون تنها به مدت ۴ تا ۸ ساعت از طریق آزمایش خونی قابل تشخیص میباشد. اگر ورزشکار از محلولهای داخل پوستی بروش سیستمیک استفاده کند میتواند دوز کمی از تستوسترون را تزریق کند بطوریکه کمتر از سطح تعیین دوپینگ بماند.
پروبنسید: موجب کاهش دفع استروئیدهای آنابولیک از طریق ادرار شده و میزان آندروژن سنجیده شده را به زیر سطح غیر قابل قبول میرساند. در تحقیقی نشانداده شد که مصرف همزمان این ماده بهمراه ستانزل یا همون وینسترول موجب شد تا سطح استانوزول در پلاسمای خون پایین بیاید و همینطور دفع این هورمون در ادرار نیز کاهش یافت.
افزایش دهنده های پلاسمای خون: که شامل آلبومین، دکستران یا نشاسته هیدروکسی اتیل میباشند میتواند مصرف اریتروپویتین را مخفی کرده و حجم پلاسما را نسبت به حجم خون افزایش داده در نتیجه جواب آزمایش را منفی کنند.
دوز مصرف مدرها بسته به نوعش متفاوت بوده مثلا برای فورومساید با مصرف دوز درمانی ۲۰ تا ۸۰ میلیگرم در یک دوز میتوان تولید ادرار را به سرعت بالا برد.
نوعی دیگر از این عوامل پوشاننده آلفا ردوکتازها هستند مثلا میتوان با مصرف دوتاستراید ۰.۵ میلیگرم روزی میزان سنجش هرومونهای آندروژنی را در حد قابل قبولی کاهش داد. تحقیقات نشانداده که این ماده را میتوان بین ۵ تا ۴۰ میلیگرم بدون ایجاد اوارز بکار برد. یا مثلا دوز مصرفی فیناستراید که یکی دیگر از آلفا ردوکتازها و عوامل پوشاننده هست بصورت بالینی ۱ میلیگرم در روز میباشد اما نشاندادهه شده که دوزهای بین ۸۰ تا ۴۰۰ میلیگرم در روز هم میتوان با کمترین اوارز استفاده کرد.
در مورد افزایش دهنده های پلاسمای خون آلبومن بهمراه موادی دیگر مثل خون، پلاسما یا آب نمک نرمال استفاده میشود و معمولا دوز و میزان مصرف بنا به شخص متفاوت هست معمولا جهت مصارف پزشکی بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ میلیلیتر استفاده میشود اما دوز بنا به شخص متفاوت هست.
مصرف تمامی این مواد مسلم عوارضی هم داردمثلا در مصرف مدرها اوارز موجود گرفته گی عضلانی ،نا منظم زدن قلب یا آریتمی، کاهش حجم خون، کاهش بیش از حد فشار خون و بر هم خوردن بالانس الکترولیتی خون (سدیم، پتاسیوم، کلسیوم،...) میتواند رخ دهد معمولا نا منظم زدن قلب میتواند به دلیل کاهش پتاسیم باشد.
پروبنسید اوارز به نسبت کمی دارد که شامله تشکیل سنگ کلیه،آرتروز، از دست دادن مو، قرمز شدن پوست، سر درد، حال به هم خوردهگی، درد لثه، تب و در مواردی نادر موجب کم خونی شدید میشود.
مصرف ممانعت کننده های آلفا ردوکتاز موجب کاهش میل ج ن س ی، بیشتر شدن عدم نوظ، و مشکلات تخلیه ج ن س ی میشوند.
مصرف افزایش دهنده های پلاسما مثل امبومین به ندرت اوارز منفی خواهد دشت که شامله حال به هم خورده گی، تب، احساس سرما و لرز میتواند بشود.
تهیه از آرش بندگان، سایت بدنساز.
این نوشته فقط و فقط جهت استفاده اعضای ویژه سایت بدنساز تهیه شده و هر گونه نوسخه برداری از این مطلب به هیچ عنوان مجاز نمیباشد و در صورت مشاهده فرد خاطی اخراج خواهد شد.
پاسخ با نقل قول
