علل بروز کشیدگی و پارگی عضلات
امروز می خواهم در باره علل پارگی های عضلانی و راه های جلوگیری از بروز آن اشاره کنم.
اصولاً پارگی ها به دو صورت کامل و ناقص و به اشکال مختلف حادث می گردند.
از عضلاتی که بیشتر دچار این آسیب دیدگی می شوند می توان به عضلات سینه ای بزرگ و کوچک، دو سر بازویی، دو سر رانی ، خیاطه، ذوذنقه ، راست کمری تاندون آشیل اشاره کرد.
از علل بروز این آسیب دیدگی ها می توان به موارد زیر اشاره نمود :
1- سردی محیط تمرین
2- گرم بودن بیش از حد محیط تمرین
3- عدم انجام عملیات مربوط به گرم کردن قبل از تمرین
4- غیر مدیریتی بودن برنامه تمرینی
5- فشار تمرینی زیاد(استفاده از وزنه های بیش از حد توان)
6- عدم استفاده از وسایل ایمنی ( در پاورلیفتینگ)
7- انجام ندادن ستهای گرم کننده
8- استفاده از داروهای استروئیدی (افزایش قدرت عضلات و ثابت ماندن قدرت تاندونها)
9- بدون کنترل تمرینات سنگین را انجام دادن و عدم توجه به عامل تمرکز در انجام وزنه های برگشتی.
بسیاری از دوستان که متاسفانه با این نوع آسیب دیه گی روبرو شدند اشاره می کنند که وزنه زیاد سنگین نبوده و حداکثر 70 درصد رکورد بوده است و ستهای آخر را داشتند انجام میدادند.
هنگام پارگی علائم متفاوتی ظاهر میشود از جمله :
1- خونریزی شدید زیر جلدی
2- کاهش دامنه حرکتی
3- درد شدید
4- تغییر شکل دادن موضع آسیب دیده
5- صدای پاره شدن
در صورت بروز این علائم چه مراحلی را باید طی بکنیم:
1- عضو و ناحیه آسیب دیده را بی حرکت نگه داریم
2- به توصیه های دیگران توجه نکنیم (فقط پزشک یا مربی مجرب)
3- استفاده از کمپرس یخ ( جهت کاهش و توقف خونریزی)
4- فوراً به مراکز بیمارستانی مراجعه کنیم( هر چقدر این زمان کوتاهتر باشد به نفع شماست)
توجه داشته باشید رابطه ای است بین طول سن و پارگی عضلات هر چه سن ورزشکار بیشتر باشد طول مدت التیام ان افزایش می یابد و همچنین توجه داشته باشید که بسیاری از پارگیها مربوط به غلاف آن و یا عضلات کم فعالیت تر می باشد و در صورت التیام و درمان شما می توانید به تمرین ادامه دهید.
در اینجا مطالبی را از وبلاگ یکی از دوستان که بسیار ساده و گویا نوشته شده را برداشته و برای شما می آورم .
موفق باشید
ضایعات عضلانی ((MUSCLE INJURY
این نوع ضایعات به چهار دسته تقسیم می شوند:
الف) Muscle Strain
1- آسیب عضلانی درجه یک ، در این نوع ضایعه ، فیبرهای عضلانی درگیر می باشند ولی غلاف Sheat آن سالم است.
2- آسیب های عضلانی درجه دوم، این نوع ضایعه مانند درجه یک است ولی مقداری شدیدتر می باشد.
3- آسیب های عضلانی درجه سوم ، در این نوع ضایعه پارگی ناکامل فیبرها وغلاف عضلانی روی می دهد.
4- آسیب های عضلانی درجه چهارم ، در این نوع ضایعه پارگی بطور کامل در عضله وفیبرهای آن روی می دهد .
ب) Cramp گرفتگی عضلانی
ج) Fibrositis التهاب فیبری
د)Stiffness سفتی
پارگی ماهیچه ها که به دو نوع کلی تقسیم می شوند:
1- پارگی کامل فیبرهای عضلانی ودر نهایت پارگی کامل عضله ، که مثال شایع آن، پارگی در سر درازعضله ،دو سر بازویی یارکتوس فموریس ویا عضلات همسترینگ در دونده ها روی می دهد.
درمان آن جراحی است(در این نوع پارگی ها یک gap ویک هماتوم در عضله بوجود می آید).
2- پارگی ناقص عضله که به دونوع تقسیم می شود:
الف) مرکزی ب) محیطی
در پارگی ناقص محیطی به علت اینکه هماتوم در محیط عضله می باشد کبودی نیز داریم. به علت وجود نیروی جاذبه در منطقه هماتوم وکبودی این کبودی از محل اصلی ضایعه پایین تر است.
درمان شامل:استراحت،یخ،کاربردبانداژفشاری،بالا نگه داشتن عضو.
در99 درصد موارد درمان، همین موارد فوق است ونباید در مراحل اولیه ، ماساژ ومانی پولاسیون صورت بگیردچون عوارضی را بدنبال خواهد داشت. یخ بر روی منطقه ی ضایعه حاد بکار می رود ودر کلیه ی ضایعات حاد، در چهل وهشت ساعت اولیه یخ بکار می برند . البته خود یخ را مستقیم روی پوست بیمار نمی گذاریم.
بانداژفشاری را برای حمایت منطقه داریم تا از تشکیل هماتوم جلوگیری کند. ولی فشارش نباید به حدی باشد که باعث اختلال در جریان گردش خون گردد.
تذکر: پارگی مرکزی، سه برابرپارگی محیطی برای بهبودی به زمان نیاز دارد .
ب ) گرفتگی عضلانی( ( CRAMP
شایع ترین علل آن عبارتنداز:
1- تغییرات عروقی به علت خستگی یا وجود strain غیر طبیعی می باشد که شایع ترین محل آن عضلات کافی است.
2- کمبود نمک ودهیدراتاسیون به علت تغییراتی که در غشای سلولی روی می دهد.
درمان:شامل موارد زیر می باشد:
1- آزاد کردن پا از پوشش های اضافی آن برای ایجاد گردش مناسب خون .
2- استراحت
3- تغییر حرارت ( به منظور گشاد نمودن عروق یا وازودیلاتا سیون)
4- کشش عضلات درگیر که این اساس درمان، بعد از سه مرحله اول است که می تواند همراه با ماساژ صورت گیرد.
5- ریلکس نمودن عضلات درگیر با استفاده از داروهای شل کننده مانند: دیازپام
ج) التهاب بافتهای فیبری ) FIBROSITIS )
حالتی درد ناک ناشی از اسپاسم موضعی عضله می باشد که به علت تلاش زیاد وغیر معمول ،حالت بد، سرما ویا تانیسون عضله (مثلا در فرد مضطرب) می باشد.
این نوع ضایعه در گردن وکمربند شانه ای وپشت شایع است در این نوع ضایعه تغییرات شیمیایی وپاتولوژیکی رخ نمی دهد .
درمان: گرما ، ورزش ، ماساژ ، داروهای ضد التهاب مانند آسپرین ، تزریق داروهای بی حس کننده در موضع دردناک .
حالت سخت وسفتی در عضله که به علت انجام ورزشهای غیر معمول در یک فرد نا آگاه ویا تغییر در ورزش (تغییردر شدت یا نوع مکان ورزشی) در یک فرد آگاه ، از عوامل به وجود آمدن آن می باشند.
این عارضه بطور کلی علت دقیقی ندارد ولی افزایش سن در این خصوص عامل موثری بوده وبا آن نسبت مستقیم دارد .
فرضیه ها در باره علت آن :
1 – میکروتروما: باعث پارگی های ریزبافتی می شود که در نتیجه آن پرستوگلاندین ها بوجود می آیند که در نهایت باعث التهاب می شوند .
2- عوامل متابولیکی شامل :
الف) افزایش موضوعی درموارد زائد مانند لاکتات.
ب) افزایش آنزیم های عضلانی مانند LDH (لاکتات دهیدروژناز)
ج) افزایش پاسخ های ایمنی
درمان: شامل موارد زیر می باشد:
1- گرم کردن عضو و وارد کردن کشش به بافت نرم .
2- افزایش تدریجی شتاب وکاهش تدریجی آن.
3- انجام ورزشهای سبک برای تسریع در بهبودی آن،چون به دفع اسید لاکتیک کمک می کند .
4- استفاده از یخ.
ضایعات تاندونی
این نوع ضایعات در صدمات ورزشی بیشتر در اثر استفاده بیش از حد از عضله بوجود می آید
1- التهاب تاندون (TENDINITIS)
شروع این ضایعه تدریجی می باشد ، در حرکات درد خفیفی وجود داشته وحساسیت نیز وجود دارد .
درمان: شامل یک تا دو روز استراحت می باشد و درمانها نیز جراحی هست. سالم ترین نوع ضایع تاندونی است که در اثر استفاده بیش از حد از عضله به وجود می آید .
2- التهاب غلاف تاندون ((TENOSYNOVITIS
علل آن عبارتنداز: استفاده بیش از حد از عضله وانجام ورزشهای خاص ونیز مداوم کارهای صنعتی. مثال آن بیماری دکوروان(Dequervan) می باشد.
علائم بالینی : شامل درد در انجام حرکات ، وجود حساسیت ، تورم ، وگرفتگی عضو می باشد . درمان : استراحت با استفاده کردن از پد، بانداژ لاستیکی ویا آتل گیری می باشد ، بکار بردن یخ در مراحل حاد واولتراسوند نیز موثر است .
3- التهاب قبل از تاندون( ( PERITENDINITIS
که به دو صورت حاد ومزمن می باشد.
این نوع ضایعه در تاندون های بزرگ که غلاف های سینوویالی ندارند بوجود می آید مانند: تاندون آشیل. در نوع حاد شروع ضایعه سریع می باشد و در نوع مزمن ضایعه به آهستگی بوجود می آید که در این نوع ، سفت شدگی موضعی را در پی خواهیم داشت .
پارگی( (Rupture
به دو نوع ناقص وکامل تقسیم می شود:
پارگی نوع کامل، در تاندونها بازکننده،در بیماران روماتوئیدی ونیز در ضایعات Traumatic avulsionوجود دارند.
پارگی نوع ناقص در تاندونهای بزرگ مانند آشیل بوجود می آیند.
علائم: درد، شروع ناگهانی و shappingوجود دارد ولی gap وجود ندارد.
درمان: در افراد جوان و فعال جراحی اولیه لازم است ولی در افراد مسن با بی حرکتی و درمانهای غیر جراحی صورت می گیرد.
پاسخ با نقل قول
