خاطرات باشگاه

[H I R B O D]

یاد یک خاطره از دورانی نه چندان دور ، دلیل ایجاد این تاپیک شد


دو سالی بود که بدنسازی رو شروع کرده بودم و اوایل تمرینات نسبتا سنگین اسکاتم بود .... فکر کنم وزنه حدود 120 کیلو بود ( که برای اون موقع وزنه راحتی نبود ) بعد از سه تکرار و در تکرار چهارم بعد از اینکه کمی از حالت 90 بالاتر اومدم نیاز به کمک پیدا کردم و یار تمرینیم هم که اصلا حواسش به من نبود کمی وزنه رو در همون حالات با زور زدن نگه داشتم .... اما بی انصاف بالا اومدن تو کارش نبود ( اصولا زیر وزنه خیلی سخت کوشم و به وزنه اجازه نمیدم در صورت سنگیم بودن به پایین برگرده و ضمناً همین عادت هم باعث آسیب کمرم شد ) نا خودآگاه دوتا دستم رو از هالتر آزاد کردم و گذاشتم روزی زانوهام و وزنه رو بلند کردم .... بعد از این بود که خدا رو شکر کردم زمانی که دستم به هالتر نبوده تعادل وزنه بهم نخورده و به خودم یا کس دیگه ای آسیب نزدم

از اون به بعد همیشه قبل از اینکه به وزنه دست بزنم خدا رو یاد میکنم و با نام اون شروع میکنم

[پيمان صادقي پري]

ممنون بابت تاپيك زيبايي كه ايجاد كرديد .

منم يه خاطره خيلي باحال دارم .
يادمه پارسال كه هنوز با سيامك شيراوند كار ميكردم هميشه ميگفت كه خيلي جالب ميشه وقتي آدم ميره مسابقه بعد يه دفعه داوران ميگن شماره هايي كه جلو هستند بفرماين رختكن و همه هم ديگرو نگاه ميكنند .
امسال كه براي مسابقات آماده شده بودم . چون خودتون در جريان كارهام بوديد و ميدونستيد كه دير رژيم را شروع كردم و سوما هم نزده بودم طبيعتا با بدن پارسالم قابل قياس نبودم .
همين كه اومديم روي سكو (مسابقات پاكدشت ) داور يه گروهمون كرد ما ها كه خوب نبوديم . اورد پايين سكو . بعد 7 تا فيگور اجباري را گرفتيم . بعد داوران گفتند كه رديف جلويي بفرماين رختكن . من كه ميدونستم اوت ميشم . چون همشون رو توي رختكن ديده بودم خياليم نبود . اما ديدم اونهاي ديگه هي هم ديگرو نگاه ميكردن . بغل دستيم گفت با ماست ؟ گفتم آره ديگه پس با كيه ؟
گفت نه فكر نكنم با ما باشه . يك دفعه من از خنده روده بر شدم . اما سعي كردم قه قه نزنم .

[Mohsen]

منم تغریبا 1.5 سال پیش داشتم سرشانه با هالتر از پشت میزدم ست اخرش 75 کیلو بود که چند وقتی بود همین وزنه را تا 9 تکرار خودم میزدم و دهمی را کم می اوردم گفتم خودم اینبار بدون کمک بزنم و اخرینش را از پای خودم کمک بگیرم ...دقیقا همانجور که فکر می کردم تا 9 تا زدم دهمی هم تا نصفه بردم بالا بعد امدم از پام کمک بگیرم پامو بیش از اندازه جلو بردم که ناگهان تعادلم بهم خورد و همین جور که وزنه بالای سرم بود از تاحیه کمر به عقب برگشتم!...خودم احساس میکنم که تونستم بعدش در اون شرایط به جلو برگردم اول خدا بعد کمر بندم باعث شد تا به جلو هدایتم کنه ! وگرنه الان اینجا نبودم!
خدارا شکر می کنم و از اون به بعد قبل از رفتن زیر وزنه یا علی میگم و سعی می کنم از کسی کمک بگیرم

[bodyguard]

من خاطراتم همش تو سالنهای رزمی هست.چون رشته اصلیم رزمی هست.
یه سال تو یکی از محله های با کلاس یه کلاس آموزش کارته برداشته بودم.کلی بچه های مامانی و فیگیلی اومده بودن ثبت نام کرده بودن.از لحظه شروع کلاس تا پایان کلاس هم مامانا و خواهراشون به همراه کلیه دوستان و آشنایان و نزدیکانشون میومدن مینشستند اونجا و قربون صدقه بچه ها میرفتن.انگاری که دارن شاخ قول میشکنن.از آبمیوه و اینجور چیزا هم نگم که خودتون بهتر میدونید دیگه.
معمولا آخرای تمرین یه دفاع شخصی درپیت هم یاد بچه ها میدادیم تا ماماناشون بیشتر قربونشون برن.
یه بار داشتم آزد کردن دست رو وقتی که دستت رو گرفتن به اونا یاد میدادم.تو یه صف وایساده بودن و یکی یکی میومدن و من دستشون رو میگرفتم و اونا هم دسشون رو میکشیدن و آزاد میکردن و ماماناشون هم ازشون فیلم و عکس میگرفتند.انگتری که با آزاد شدن دستاشون کلیه قله های افتخار رو فتح کردن.
یکی از بچه ها پرسید که اگه خیلی محکم دستمو گرفتن چه کار کنم؟منم گفتم با لگد بزن وسط پاهاش.
اقا چشمتون روز بد نبینه.نوبت اون پسره که رسید دستشو گرفتم که یکدفعه با تمام توانش زد با لگد زد اونجایی که نباید بزنه.
داشتم میمردم.نفسم بالا نمییومد.با بدبختی خودمو رسوندم رختکن.وقتی حالم سر جاش اومد برگشتم و کلاسو تموم کردم.
جلسه بعدش همه مامانا شاکی بودن.میگفتن اینا چیه به اینا یاد میدی.اومدن خونه و باباشونو ناکار کردن.
از اون به بعد برا همیشه پشت دستمو داغ گذاشتم که دیگه این چیزا رو به بچه یاد ندم.

[آقا تختی]

من خاطراتم همش تو سالنهای رزمی هست.چون رشته اصلیم رزمی هست.
یه سال تو یکی از محله های با کلاس یه کلاس آموزش کارته برداشته بودم.کلی بچه های مامانی و فیگیلی اومده بودن ثبت نام کرده بودن.از لحظه شروع کلاس تا پایان کلاس هم مامانا و خواهراشون به همراه کلیه دوستان و آشنایان و نزدیکانشون میومدن مینشستند اونجا و قربون صدقه بچه ها میرفتن.انگاری که دارن شاخ قول میشکنن.از آبمیوه و اینجور چیزا هم نگم که خودتون بهتر میدونید دیگه.
معمولا آخرای تمرین یه دفاع شخصی درپیت هم یاد بچه ها میدادیم تا ماماناشون بیشتر قربونشون برن.
یه بار داشتم آزد کردن دست رو وقتی که دستت رو گرفتن به اونا یاد میدادم.تو یه صف وایساده بودن و یکی یکی میومدن و من دستشون رو میگرفتم و اونا هم دسشون رو میکشیدن و آزاد میکردن و ماماناشون هم ازشون فیلم و عکس میگرفتند.انگتری که با آزاد شدن دستاشون کلیه قله های افتخار رو فتح کردن.
یکی از بچه ها پرسید که اگه خیلی محکم دستمو گرفتن چه کار کنم؟منم گفتم با لگد بزن وسط پاهاش.
اقا چشمتون روز بد نبینه.نوبت اون پسره که رسید دستشو گرفتم که یکدفعه با تمام توانش زد با لگد زد اونجایی که نباید بزنه.
داشتم میمردم.نفسم بالا نمییومد.با بدبختی خودمو رسوندم رختکن.وقتی حالم سر جاش اومد برگشتم و کلاسو تموم کردم.
جلسه بعدش همه مامانا شاکی بودن.میگفتن اینا چیه به اینا یاد میدی.اومدن خونه و باباشونو ناکار کردن.
از اون به بعد برا همیشه پشت دستمو داغ گذاشتم که دیگه این چیزا رو به بچه یاد ندم.

داداش دمت 20 ترکیدم از خنده