خاطرات باشگاه

[Senior Manager]

مرسی رفقا عجب تاپیکی شد
آقا من سالهای اول که بدنسازی کار میکردم خیلی سنگین کار میکردم اما سنگین الکی
حالا جریان چی بود؟؟؟؟؟
من یه یار کمکی داشتم که بنده خدا هر وقت میخواست تو پرس بمن کمک بده جونش در میومد، اخه من مثلا130 کیلو وزنه میذاشتم اما 70 تاشو خودم میتونستم برم
اما انقد التماسش میکردم که اون بیاد کمک بده تا همه فکر کنن خودم اون وزنه رو میزنم
برحسب اتفاق که یروز یه نرِّه غول اومده بود باشگاه وقتی دید با یه بدن معمولی اون وزنه رو زدم شاخش درومد.......اومد گفت چی میخوری تو که انقد زور داری؟؟
بادی به غبغب انداختم و گفتم : من ذاتا زورم زیاده
یارو کف کرد و کلی تشویقم کرد و منو به چشم یه حرفه ای نگاه میکرد.....و یار کمکیم هم پشت سرش بود و با ادا واشاره داشت بهم فحش میداد و کمرش رو از درد گرفته بود

[bodyguard]

یه بار خیلی بچه بودم.با مادرم رفته بودیم یکی از امازاده ها زیادت.کنار امام زاده یه زور خونه بود.من گفتم میخوام برم ببینم.بعد از کلی التماس و خواهش بالاخره مادرم اجازه داد.آقا با هزار تا شوق و ذوق رفتم داخل و همون اولا طرف در نشستم.چند تا آدم شکم گنده و پشمالو هم لخت شد بودند و یه لنگ بسته بودن دور خودشونو و وسط گود ورزش میکردند و مرشد هم حسابی ضرب گرفته بود و میخوند.
یه یارو اومد و یه دسته لنگ دستش بود و گرفت جلو من.منم فکر کردم همه باید بردارن.یه جور رسمه مثلا.منم یکی برداشتم.بعد از من جلو هر کی گرفت دیگه هیچکی برنداشت.جز یه آقای دیگه که دیدم داره لخت میشه تا بره تو گود.تازه فهمیده بودم که چه غلطی کردم و باید برم تو گود.مرشد هم به افتخارمون چند تا زنگ زد و همه هم برام صلوات فرستادند.هر کس هم بهم میرسید یه چیزی میگفت.داشتم از ترس و خجالت سکته میکردم.
آروم اومدم کنار اون آقایی که لنگو بهم داده بود گفتم آقا من الان نمیتونم بیام ورزش.کار دارم باید برم.
طرفم یه لبخند زدو گفت اشکالی نداره.
از اون موقع یاد گرفتم که دیگه هر جا رسیدم سرمو نندازم پایین و برم تو.

[پرند]

روزهاي عمرمون و بهتر بگم جوونيمون مثل برق و باد داره ميگذره...
انگار همين ديروز بود كه بصورت اتفاقي بدنساز شدم!! رفته بودم باشگاه كه ببينم چه ورزشي با ساعت كاري من جور در مياد و در كمال خوش شانسي ورزش زيباي بدنسازي خودشو تحميل كرد و الان از اون تاريخ دو سال و چهار ماه ميگذره،توي اين مدت دوستاي زيادي پيدا كردم وخيلي از مواقع هم توي باشگاه تنها بودم و سماجتم باعث شد كه به سمت كليدداري نائل شم،از اونجائي كه اين ورزش در بين خانوما مظلوم واقع شده اوايل پيدا كردن يه راهنماي خوب مثل يافتن سوزن توي انبار كاه بود و بازم بار ديگه بخت يارم بود و يكي از بهترين و باتجربه ترين مربي هاي اين شهر افتخار شاگرديش رو بمن داد...
از اونجائي كه بعضي ازخاطرات حيفه كه فراموش بشه،مناسب ديدم كه همچين فضائي رو داشته باشيم كه همديگه رو شريك لحظه هاي ناب ورزشيمون كنيم...
mmjr4oxk0684cddkctbo.jpg

[پرند]

اولين خاطره رو خودم تعريف ميكنم!!
ديروز كه طبق معمول زودتر از بقيه رفته بودم،مربيم تماس گرفت و گفت ستاره جان من امروز كمي دير تر ميام اگه خانومِ نميدونم چي چي بخش اومد بهش چند تا تمرين هوازي بده و كمي باهاش كار كن تا خودمو برسونم، از اونجائي كه من فوق العاده آدم حواس جمعي هستم و با زدن دو تا وزنه كلاً هنگ ميكنم،فاميل خانومه رو فراموش كردم، بعد از يه ربع دو تا خانوم با فاصله پنج دقيقه از هم اومدن و اولي گفت كه تازه ديروز ثبت نام كرده، بردمش روي ويبره و خانوم دومي خودش رفت سمت تردميل و شروع كرد!!
بعد از ده دقيقه از خانوم دومي پرسيدم كارت تموم نشد؟ گفت نه من يه ربع تردميل دارم،گفتم ايرادي نداره برو الاپتيكال تا اين خانوم كه تازه وارده!! بره كار كنه!! و به خانوم اولي تمرين دادم بعد از يه ساعت كه مربيم اومد معلوم شد اون خانوم اولي كلاً با يه مربي ديگه كار مي كرده و اشتباهاً توي تايم ما اومده...

[Yakuza6236]

آره تاپیک خوبیه ... .