Mohsen
۱۳۸۸-۰۴-۱۰, ۰۲:۳۱ قبل از ظهر
کمتر از 60 روز به آغاز مسابقات قهرمانی آسیا وقت باقی است و تاکنون 15 کشور، آمادگی خود را برای حضور در این دوره اعلام کرده‌اند. این تعداد تیم برای ما که میزبانی این دوره را به عهده داریم، عدد ناامیدکننده‌ای نیست و کنفدراسیون پرورش‌اندام آسیا با اینکه بیش از 40 عضو دارد، اما در مسابقات قاره‌ای معمولاً تعداد تیم‌های شرکت‌کننده به زحمت به عدد 20 می‌رسد. جمع کشورهای همیشه غایب را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد. گروه اول؛ کشورهایی مثل مغولستان که صرفاً عضو تشریفاتی تشکیلات آسیایی هستند و اصولاً هیچ جایگاهی در این رشته ندارند. گروه دوم، کشورهایی نظیر سوریه، اردن و لبنان که با وجود پشتوانه‌ای قوی در این رشته و بدنسازانی نامدار، معمولاً تمایلی برای شرکت در مسابقات قاره‌ای ندارند. اردن و لبنان که ستارگانی نظیر سمیر بن‌نوت، احمد حیدر و مصطفی محمد را در این سال‌ها به دنیای پرورش‌اندام معرفی کرده‌اند، به جز یکی دو بار، نشانه‌های دیگری برای حضور در مسابقات آسیایی نداشته‌اند و بعید است که در تهران هم شاهد شرکت بدنسازانی از اردن، سوریه و لبنان باشیم.
بقیه کجا هستند؟
اما در میان تیم‌هایی که برای حضور در مسابقات «تهران 2009» ثبت‌نام کرده‌اند، برخی از آنها در عرصه پرورش‌اندام آسیا محلی از اعراب ندارند. کشورهایی نظیر بوتان، مالدیو، نپال و پاکستان را می‌توان در این گروه ارزیابی کرد. این کشورها هیچ گاه در مسابقات قاره‌ای حرفی برای گفتن نداشته‌اند و در تهران هم نقشی بیشتر از سیاهی لشگر ایفا نخواهند کرد.
سنگاپور، چین، هنگ‌کنگ و تایلند هم با وجود اینکه در سطح آسیا، تیم‌هایی شناخته شده هستند، اما عمده نیروی آنها در اوزان سبک است و در سنگین‌وزن اغلب هیچ نماینده‌ای ندارند. نکته دیگر اینکه، هیچ کدام از آنها تیم کامل به مسابقات اعزام نمی‌کنند و در قالب تیم‌های 5-4 نفره به مسابقات اعزام می‌شوند.
به جز اینها، در این لیست نام و نشانی از قدرت‌های طراز اول پرورش‌اندام آسیا نظیر بحرین، قطر، کره‌جنوبی، ژاپن و حتی عراق نیست. بحرین که در 2 سال پیاپی 6 فینالیست در مسابقات جهانی داشته، در واقع جدی‌ترین رقیب ایران در سطح آسیاست و قطر هم همواره سنگین‌وزن‌های مقتدری داشته است اگر در این جمع ژاپن و کره جنوبی را هم اضافه کنیم به این تحلیل می‌رسیم که هنوز اکثر قدرت‌های برتر قاره آمادگی خود را برای حضور در تهران اعلام نکرده‌اند و اگر می‌خواهیم مسابقه‌ای با کیفیت و باشکوه داشته باشیم، باید روز به روز از تعداد غایبان مسابقات آسیایی کم کنیم.
بقیه کجا هستند؟
اما در میان تیم‌هایی که برای حضور در مسابقات «تهران 2009» ثبت‌نام کرده‌اند، برخی از آنها در عرصه پرورش‌اندام آسیا محلی از اعراب ندارند. کشورهایی نظیر بوتان، مالدیو، نپال و پاکستان را می‌توان در این گروه ارزیابی کرد. این کشورها هیچ گاه در مسابقات قاره‌ای حرفی برای گفتن نداشته‌اند و در تهران هم نقشی بیشتر از سیاهی لشگر ایفا نخواهند کرد.
سنگاپور، چین، هنگ‌کنگ و تایلند هم با وجود اینکه در سطح آسیا، تیم‌هایی شناخته شده هستند، اما عمده نیروی آنها در اوزان سبک است و در سنگین‌وزن اغلب هیچ نماینده‌ای ندارند. نکته دیگر اینکه، هیچ کدام از آنها تیم کامل به مسابقات اعزام نمی‌کنند و در قالب تیم‌های 5-4 نفره به مسابقات اعزام می‌شوند.
به جز اینها، در این لیست نام و نشانی از قدرت‌های طراز اول پرورش‌اندام آسیا نظیر بحرین، قطر، کره‌جنوبی، ژاپن و حتی عراق نیست. بحرین که در 2 سال پیاپی 6 فینالیست در مسابقات جهانی داشته، در واقع جدی‌ترین رقیب ایران در سطح آسیاست و قطر هم همواره سنگین‌وزن‌های مقتدری داشته است اگر در این جمع ژاپن و کره جنوبی را هم اضافه کنیم به این تحلیل می‌رسیم که هنوز اکثر قدرت‌های برتر قاره آمادگی خود را برای حضور در تهران اعلام نکرده‌اند و اگر می‌خواهیم مسابقه‌ای با کیفیت و باشکوه داشته باشیم، باید روز به روز از تعداد غایبان مسابقات آسیایی کم کنیم.