وقتی امکانات نیست

[Mohsen]

مسابقات پرس‌سینه قهرمانی تهران که هفته گذشته در سالن قیانوری برگزار شد، بار دیگر انتقادهای زیادی را برانگیخت. زمستان پارسال در یادداشت مفصلی به ضعف‌های مسابقات پاورلیفتینگ قهرمانی تهران پرداختیم و در آن به هیات پرورش‌اندام استان تهران یادآور شدیم که در این شرایط و وقتی امکانات نیست، برگزار نکردن چنین مسابقه‌ای بهتر و آبرومندتر از برپایی چنین رقابت پرعیب و نقصی است.
متاسفانه مسابقه هفته گذشته هم نشانی از بهبود و اصلاح وضع پیشین نداشت و باز هم 300 شرکت کننده در 4 گروه سنی در یک روز با هم مسابقه دادند و برای اینکه وقت کافی در اختیار نبود، همزمان از 2 میزپرس استفاده کردند و البته باز هم همان حکایت‌های همیشگی برقرار بود. از همه جالب‌تر، همان مدال‌های فاقد حک و بی‌نام و نشانی بود که باز هم به سینه پرسورها آویخته شد. مدال‌هایی که هیچ‌نشانی از مسابقه پرس‌سینه و یا حتی تربیت بدنی استان تهران ندارد و معلوم بود از ورزشی فروش‌های میدان منیریه خریداری شده است. متاسفانه در این مسابقه به قهرمانان هیچ حکمی هم داده نشده و گویا قرار است طی روزهای آینده به آن‌ها احکام قهرمانی تعلق بگیرد. آیا هیات پرورش‌اندام تهران، آنقدر از لحاظ مالی بی‌بضاعت است که باید مسابقات قهرمانی‌اش با این شرایط نامناسب برگزار شود؟ آیا هیات پرورش‌اندام تهران در مسابقات پرورش‌اندام هم اینگونه عمل می‌کند یا فقط پاورلیفترها و پرسورها باید با اعمال شاقه مسابقه دهند؟
باور بفرمایید مسابقات کوچکی که باشگاه‌ها برگزار می‌کنند، گاهی برنامه‌ریزی و نظم بهتری دارد. اگر واقعا دست هیات تهران بسته است، چه اصراری برای برپایی اینگونه مسابقات وجود دارد؟

[مجید]

احتمالاً مدال ها رو هم از فروشگاه های لوازم ورزشی خریدند .. یکی بگه ، لا مصب ها ، کلی هزینه ورودی می گیرین ، لا اقل نصف شو ، برای جوایز خرج کنید ...

[پيمان صادقي پري]

احتمالاً مدال ها رو هم از فروشگاه های لوازم ورزشی خریدند .. یکی بگه ، لا مصب ها ، کلی هزینه ورودی می گیرین ، لا اقل نصف شو ، برای جوایز خرج کنید ...


كوش كسي كه قبول كنه اين ورزش ها بايد رنق بگيرن تا سوسولا از توي خيابونا جمع شن ؟
همه چيز ما شده فوتبال .
نميخوام به كسي توهين شه اما مرام فوتباليستا كجا و مرام قهرمانان اين رشته ها كجا.