exploit
۱۳۸۸-۰۴-۱۹, ۱۲:۵۳ قبل از ظهر
فوايد
منابع ارزان پروتئيناند.
جگر و قلوه، منبع ممتاز ويتامين 12b، فولات، نياسين، آهن و ساير مواد معدنىاند.
بيشتر چنين مواد غذايى در زمره منابع غنى پتاسيم هستند.
مضرات
بسيارى از امعا و احشاى يادشده انباشته از كلسترولاند.
ممكن است جگر، سموم را در خود پنهان سازد.
امكان دارد مصرف بيش از حد جگر، موجب افزايش تدريجى ويتامين a گردد.
به رغم ارزش غذايى فراوانى كه امعا و احشا دارند، هيچ گاه در ايالات متحده به اندازه فرانسه و برخى كشورهاى اروپايى، طرفدار پيدا نكردهاند. حتى در ساليان اخير، مصرف آنها از رونق افتاده است چرا كه پارهاى از مواد غذايى مزبور به ويژه مغز و جگر سرشار از كلسترول مىباشند. در انگلستان، جار و جنجال ناشى از بيمارى جنون گاوى (التهاب مغز: آنسفاليت گاوى اسفنجىشكل) نگرانى حاصل از خوردن مغز، به سبب بيم از ابتلا به بيمارى كشنده مشابه مغزى را در آدميان افزون ساخته است. با اين حال، موادى چون جگر، قلوه، خوشگوشت (تيموس و لوزالمعده)، شكمبه، سيرابى و سيراب شيردان گوساله معمولاً در صورتغذاى تالارهاى غذاخورى محلى و مشهور ديده مىشوند.
اكثر پاتهها و گوشتهاى كنسروى پرطرفدار نظير كالباسِ جگر از گوشت اندامهاى بدن و شايد ساير انواع آنها مانند پاهاى گاو و گوسفند به عمل مىآيند.
جگر سياه
جگر سياه كه همان كبد مىباشد، داراى پروتئين فراوانى در حد گوشت قرمز است. مقدار چربى آن اندك بوده ولى ميزان كلسترولش بيش از دو برابر گوشت قرمز كمچربى مىباشد. حد آهن جگر بيشتر از گوشت قرمز و تقريبا سه برابر آن است. به همين دليل از منابع بسيار خوب آهن به شمار مىآيد و در افرادى كه كمخون بوده و دچار فقر آهن هستند، مىتوان مصرف جگر سياه را به مقدار معين توصيه كرد. در ضمن، جگر سياه از منابع سرشار ويتامين 12b شمرده مىشود. كمبود اين ويتامين در بدن موجب بروز نوعى كمخونى كشنده مىگردد. اين ويتامين فقط در منابع غذايى حيوانى وجود دارد.
جگر سياه يكى از منابع بسيار غنى ويتامين aاست. همان طور كه مىدانيد ويتامين a از جمله ويتامينهاى محلول در چربى است كه در رشد، سلامت پوست، سلامت بينايى و افزايش مقاومت بدن در برابر عفونتها، نقش بسزايى دارد. جگر سياه يكى از مواد غذايى است كه از حيث مقدار ويتامين a تقريبا ماده غذايى شبيه به آن وجود ندارد. در افرادى كه دچار كمبود اين ويتامين هستند، مصرف كمى جگر يا عصاره آن مىتواند به خوبى مشكل آنان را برطرف سازد.
گفتنى است مصرف زياد جگر در پارهاى افراد باعث بروز مسموميت ناشى از ويتامين aمىگردد. از آنجايى كه جگر، انبار ويتامين a، آهن و بسيارى مواد مغذى ديگر است، نتيجه مىگيريم كه منبع گوشتى بسيار مقوى هم هست. يك وعده جگر گاو به وزن حدود 120 گرم، بيش از ده برابر «آر.دى.اى» [مقدار مجاز خوراكى توصيه شده [ويتامين a، 35 تا 50 برابر اين مقدار ويتامين 12b
(بسته به شيوه آمادهسازى آن)، 100 درصد يا فزونتر از مقادير مجاز توصيهشده «فولات» و «نياسين» و افزون بر مقادير يادشده آهن و روى به دست مىدهد.
200 كالرى موجود در يك وعده جگر به وزن حدود 120 گرم، كمتر از اكثر قطعات ديگر گوشت گاو است ولى زيانبارترين ويژگى جگر، فراوانى ميزان كلسترول آن است، به طورى كه هر وعده جگر پخته گاو به وزن ياد شده، 400 ميلىگرم و همين مقدار جگر سرخكرده 500 ميلىگرم كلسترول دارد.
انجمن قلب آمريكا توصيه مىكند كلسترول غذايى نبايد به طور متوسط از روزانه 300 ميلىگرم تجاوز كند. در عين حال بايد دانست كه مصرف تصادفى يك وعده جگر همراه با غذاى كمچرب و كمكلسترول احتمالاً زيانبخش نيست مگر اينكه شخص دچار بيمارى قلبى بوده و يا كلسترول خونش خارج از اندازه باشد كه در اين صورت چه بسا چشمپوشى از مصرف جگر، عاقلانهتر است.
يكى از نقشهاى عمده جگر، سوزاندن، مصرف كردن و زهرزدايى آميزههاى (تركيبات) شيميايى است. از همينرو، امكان دارد جگر، پسماندههاى پادزيستها (آنتىبيوتيكها) و ساير داروهايى را كه به حيوانات گوشتى داده مىشود و همچنين سموم زيستمحيطى را در خود پنهان سازد. به اين دليل است كه برخى پزشكان با خوردن مرتب جگر مخالفت مىورزند.
جگر يكى از غنىترين منابع ويتامين a است. وقتى فردى بيش از حد نياز جگر مىخورد، مازاد آن در بدنش انباشته مىشود و به مرور زمان افزايش تدريجى ويتامين a به آسيبديدگى كبد، خستگى و ناراحتىهاى ديگر مىانجامد. به عنوان مثال، پژوهشهاى به عمل آمده نمايانگر آنند كه مصرف 5 تا 10 بار مقدار مجاز خوراكى توصيهشده (آر.دى.اى) ويتامين aپيش و طى دوران اوليه باردارى قادر است خطر نقايص مادرزادى را افزون سازد. طبعا مصرف مقادير زهرآگين ويتامين مزبور از يك برنامه غذايى معمولى اگر ناشدنى نباشد، دشوار است. ولى چون جگر خيلى انباشته از اين ماده غذايى است، بنابراين كسى كه چند دفعه از آن استفاده مىكند، امكان دارد دچار نوعى مسموميت شود.
جگر سفيد
جگر سفيد يا همان ششها كه مسئول تنفس و تبادل اكسيژن و دىاكسيدكربن در حيوان مىباشد، از نظر تركيب ارزش غذايى با جگر سياه تفاوت دارد. ميزان پروتئين آن كمتر از جگر سياه و گوشت است. مقدار چربىاش تقريبا مشابه جگر سياه و گوشت كمچربى است. مقدار كلسترول آن شبيه جگر سياه و بيشتر از گوشت كمچربى است و مقدار آهنش از جگر سياه كمتر مىباشد. بسيارى از مردم اشتباها تصور مىكنند كه جگر سفيد، منبع خوب و غنى ويتامين a است و كلاً مصرف آن را به عنوان منبع ويتامين a كه براى بينايى مفيد است، به هم توصيه مىكنند! در حالى كه مقدار ويتامين a جگر سفيد به هيچ وجه با جگر سياه سنجيدنى نيست. به سخن ديگر، در 100 گرم جگر سياه حدود 36000 واحد بينالمللى ويتامين a وجود دارد ولى همين مقدار جگر سفيد داراى 36 واحد بينالمللى ويتامين a مىباشد.
ويژگىهاى ساير امعا و احشا
مغز
مقدار كلسترول مغز بيش از ديگر مواد غذايى است به طورى كه يك وعده مغز گاو به وزن حدود 120 گرم، زيادتر از 2000 ميلىگرم كلسترول دارد. يكى از امتيازات مثبت مغز اين است كه منبع فوقالعاده ويتامين 12b شمرده مىشود.
دل و قلوه
دل و قلوه (قلب و كليه) از حيث مقدار پروتئين و چربى شبيه گوشت قرمز كمچربى است. مقدار كلسترول قلوه بيشتر از دل و گوشت قرمز بوده و شبيه جگر سياه است. مقدار آهن آنها بيش از گوشت قرمز و از لحاظ روى به گوشت قرمز مىمانند.
دل و قلوه، جگر سياه و جگر سفيد، بر عكس سيرابى و شيردان داراى كلسترول بالاترى مىباشند و در افرادى كه داراى افزايش چربىهاى خون به ويژه كلسترول زياد هستند، بايد با احتياط بيشترى مصرف شوند.
نكته ديگرى كه در مصرف اين نوع مواد غذايى بايد در نظر گرفت، بهداشت و سلامت آنها مىباشد. سيرابى و شيردان و نيز دل و جگر را حتما از مراكز فروش معتبر و فروشگاههايى تهيه كنيد كه از تازگى و سلامت آنها مطمئن باشيد و در آماده كردنشان از روشهاى پخت و پزى استفاده كنيد كه طى آن اين نوع مواد غذايى به خوبى و كاملاً پخته شود چرا كه مصرف آنها به صورت كبابى يا سرخشده ناقص مىتواند باعث انتقال عوامل بيمارىزا و انواع ميكروبها به بدن شود.
گفتنى است كه دل، غنى از ويتامين 12b، آهن و پتاسيم است. وانگهى اين عضو در مقايسه با ساير اندامها، پروتئين برخوردار از كيفيت ممتاز، چربى و كلسترول كمترى به دست مىدهد. در ضمن قلوه، پروتئين بيشتر و چربى كمترى دارد. مقادير زياد ويتامين 12b، «ريبوفلاوين» و «آهن» دارد و ميزان ويتامين 6b، «فولات» و «نياسين» آن چشمگير است.
سيرابى و شيردان
سيرابى و شيردان، بخشى از اجزاى درون شكم و قسمتى از معده چهار قسمتى نشخواركنندگان است. مصرف آنها به طور سنتى از زمانهاى باستان بين مردم كشورها به ويژه در وعدههاى ناهار و شام و يا به عنوان عصرانه مرسوم بوده است. نشخواركنندگان داراى معده چهار قسمتى هستند كه علاوه بر سيرابى و شيردان، داراى بخشهايى به نام «نگارى» و «هزارلا» نيز مىباشد. بافت عضله ديواره اين اجزا از *** عضلات صاف و غير ارادى بوده كه از نظر تركيب و ساختمان با عضلات مخطط (ارادى)، مثل ماهيچهها و عضله قلب فرق مىكند. تركيب و ارزش تغذيهاى آن در مقايسه با گوشت قرمز در مقدار 100 گرم خالص به شرح زير است:
از لحاظ تأمين انرژى 100 گرم خالص آن داراى 100 كيلو كالرى انرژى بوده كه در مقايسه با همين مقدار گوشت گاو و گوسفند، انرژى كمترى دارد. ميزان پروتئين سيرابى و شيردان حدود 19 ـ 15 گرم در 100 گرم است كه در مقايسه با انواع گوشت قرمز و مرغ تقريبا مشابه آنها است. نوع پروتئين آن، پروتئين حيوانى است كه از حيث انگاره (الگوى) اسيدهاى آمينه، كاملتر از پروتئين گياهى مىباشد. ميزان چربى سيرابى و شيردان حدود 4 ـ 2 گرم در 100 گرم است كه مىتوان گفت در قياس با انواع گوشتهاى قرمز به ويژه گوشت گوسفند، مقدار چربى آن كمتر است و تقريبا مشابه انواع گوشت كمچرب در نظر گرفته مىشود. مقدار كلسترول در 100 گرم سيرابى و شيردان حدود 95 ميلىگرم بوده كه شبيه به گوشت گاو كمچرب و كمتر از گوشت گوسفند است.
ميزان آهن در سيرابى و شيردان 95/1 ميلىگرم (شبيه به گوشت) و مقدار روى آن 47/2 ميلىگرم (كمتر از گوشت قرمز) در 100 گرم خالص آن است.
به اين ترتيب، سيرابى و شيردان كه جزو امعا و احشاى حيوان محسوب شده و به طور سنتى در كشور ما مصرف مىشود، جزو غذاهاى خوب و تغذيهاى است كه از لحاظ خواص و تركيب مواد مغذى تقريبا نظير گوشت قرمز كمچرب مىباشد. از آن مىتوان در تهيه انواع غذاها بر حسب ميل و ذائقه خانواده استفاده كرد. مصرف آن 4 ـ 3 بار در ماه به همراه نان يا برنج مىتواند غذاى كامل و مناسبى براى يك وعده باشد. بهتر است قبل از پخت، آن را كامل شسته و تمام زوايد اطراف آن را دور ريخت.
خوشگوشت
سرشار از چربى است، اما مقادير كافى پتاسيم تأمين مىكند.
زبان
اين عضو نيز انباشته از چربى بوده و مقدار بسندهاى از بيشتر ويتامينهاى b به ويژه 12b را داراست
منابع ارزان پروتئيناند.
جگر و قلوه، منبع ممتاز ويتامين 12b، فولات، نياسين، آهن و ساير مواد معدنىاند.
بيشتر چنين مواد غذايى در زمره منابع غنى پتاسيم هستند.
مضرات
بسيارى از امعا و احشاى يادشده انباشته از كلسترولاند.
ممكن است جگر، سموم را در خود پنهان سازد.
امكان دارد مصرف بيش از حد جگر، موجب افزايش تدريجى ويتامين a گردد.
به رغم ارزش غذايى فراوانى كه امعا و احشا دارند، هيچ گاه در ايالات متحده به اندازه فرانسه و برخى كشورهاى اروپايى، طرفدار پيدا نكردهاند. حتى در ساليان اخير، مصرف آنها از رونق افتاده است چرا كه پارهاى از مواد غذايى مزبور به ويژه مغز و جگر سرشار از كلسترول مىباشند. در انگلستان، جار و جنجال ناشى از بيمارى جنون گاوى (التهاب مغز: آنسفاليت گاوى اسفنجىشكل) نگرانى حاصل از خوردن مغز، به سبب بيم از ابتلا به بيمارى كشنده مشابه مغزى را در آدميان افزون ساخته است. با اين حال، موادى چون جگر، قلوه، خوشگوشت (تيموس و لوزالمعده)، شكمبه، سيرابى و سيراب شيردان گوساله معمولاً در صورتغذاى تالارهاى غذاخورى محلى و مشهور ديده مىشوند.
اكثر پاتهها و گوشتهاى كنسروى پرطرفدار نظير كالباسِ جگر از گوشت اندامهاى بدن و شايد ساير انواع آنها مانند پاهاى گاو و گوسفند به عمل مىآيند.
جگر سياه
جگر سياه كه همان كبد مىباشد، داراى پروتئين فراوانى در حد گوشت قرمز است. مقدار چربى آن اندك بوده ولى ميزان كلسترولش بيش از دو برابر گوشت قرمز كمچربى مىباشد. حد آهن جگر بيشتر از گوشت قرمز و تقريبا سه برابر آن است. به همين دليل از منابع بسيار خوب آهن به شمار مىآيد و در افرادى كه كمخون بوده و دچار فقر آهن هستند، مىتوان مصرف جگر سياه را به مقدار معين توصيه كرد. در ضمن، جگر سياه از منابع سرشار ويتامين 12b شمرده مىشود. كمبود اين ويتامين در بدن موجب بروز نوعى كمخونى كشنده مىگردد. اين ويتامين فقط در منابع غذايى حيوانى وجود دارد.
جگر سياه يكى از منابع بسيار غنى ويتامين aاست. همان طور كه مىدانيد ويتامين a از جمله ويتامينهاى محلول در چربى است كه در رشد، سلامت پوست، سلامت بينايى و افزايش مقاومت بدن در برابر عفونتها، نقش بسزايى دارد. جگر سياه يكى از مواد غذايى است كه از حيث مقدار ويتامين a تقريبا ماده غذايى شبيه به آن وجود ندارد. در افرادى كه دچار كمبود اين ويتامين هستند، مصرف كمى جگر يا عصاره آن مىتواند به خوبى مشكل آنان را برطرف سازد.
گفتنى است مصرف زياد جگر در پارهاى افراد باعث بروز مسموميت ناشى از ويتامين aمىگردد. از آنجايى كه جگر، انبار ويتامين a، آهن و بسيارى مواد مغذى ديگر است، نتيجه مىگيريم كه منبع گوشتى بسيار مقوى هم هست. يك وعده جگر گاو به وزن حدود 120 گرم، بيش از ده برابر «آر.دى.اى» [مقدار مجاز خوراكى توصيه شده [ويتامين a، 35 تا 50 برابر اين مقدار ويتامين 12b
(بسته به شيوه آمادهسازى آن)، 100 درصد يا فزونتر از مقادير مجاز توصيهشده «فولات» و «نياسين» و افزون بر مقادير يادشده آهن و روى به دست مىدهد.
200 كالرى موجود در يك وعده جگر به وزن حدود 120 گرم، كمتر از اكثر قطعات ديگر گوشت گاو است ولى زيانبارترين ويژگى جگر، فراوانى ميزان كلسترول آن است، به طورى كه هر وعده جگر پخته گاو به وزن ياد شده، 400 ميلىگرم و همين مقدار جگر سرخكرده 500 ميلىگرم كلسترول دارد.
انجمن قلب آمريكا توصيه مىكند كلسترول غذايى نبايد به طور متوسط از روزانه 300 ميلىگرم تجاوز كند. در عين حال بايد دانست كه مصرف تصادفى يك وعده جگر همراه با غذاى كمچرب و كمكلسترول احتمالاً زيانبخش نيست مگر اينكه شخص دچار بيمارى قلبى بوده و يا كلسترول خونش خارج از اندازه باشد كه در اين صورت چه بسا چشمپوشى از مصرف جگر، عاقلانهتر است.
يكى از نقشهاى عمده جگر، سوزاندن، مصرف كردن و زهرزدايى آميزههاى (تركيبات) شيميايى است. از همينرو، امكان دارد جگر، پسماندههاى پادزيستها (آنتىبيوتيكها) و ساير داروهايى را كه به حيوانات گوشتى داده مىشود و همچنين سموم زيستمحيطى را در خود پنهان سازد. به اين دليل است كه برخى پزشكان با خوردن مرتب جگر مخالفت مىورزند.
جگر يكى از غنىترين منابع ويتامين a است. وقتى فردى بيش از حد نياز جگر مىخورد، مازاد آن در بدنش انباشته مىشود و به مرور زمان افزايش تدريجى ويتامين a به آسيبديدگى كبد، خستگى و ناراحتىهاى ديگر مىانجامد. به عنوان مثال، پژوهشهاى به عمل آمده نمايانگر آنند كه مصرف 5 تا 10 بار مقدار مجاز خوراكى توصيهشده (آر.دى.اى) ويتامين aپيش و طى دوران اوليه باردارى قادر است خطر نقايص مادرزادى را افزون سازد. طبعا مصرف مقادير زهرآگين ويتامين مزبور از يك برنامه غذايى معمولى اگر ناشدنى نباشد، دشوار است. ولى چون جگر خيلى انباشته از اين ماده غذايى است، بنابراين كسى كه چند دفعه از آن استفاده مىكند، امكان دارد دچار نوعى مسموميت شود.
جگر سفيد
جگر سفيد يا همان ششها كه مسئول تنفس و تبادل اكسيژن و دىاكسيدكربن در حيوان مىباشد، از نظر تركيب ارزش غذايى با جگر سياه تفاوت دارد. ميزان پروتئين آن كمتر از جگر سياه و گوشت است. مقدار چربىاش تقريبا مشابه جگر سياه و گوشت كمچربى است. مقدار كلسترول آن شبيه جگر سياه و بيشتر از گوشت كمچربى است و مقدار آهنش از جگر سياه كمتر مىباشد. بسيارى از مردم اشتباها تصور مىكنند كه جگر سفيد، منبع خوب و غنى ويتامين a است و كلاً مصرف آن را به عنوان منبع ويتامين a كه براى بينايى مفيد است، به هم توصيه مىكنند! در حالى كه مقدار ويتامين a جگر سفيد به هيچ وجه با جگر سياه سنجيدنى نيست. به سخن ديگر، در 100 گرم جگر سياه حدود 36000 واحد بينالمللى ويتامين a وجود دارد ولى همين مقدار جگر سفيد داراى 36 واحد بينالمللى ويتامين a مىباشد.
ويژگىهاى ساير امعا و احشا
مغز
مقدار كلسترول مغز بيش از ديگر مواد غذايى است به طورى كه يك وعده مغز گاو به وزن حدود 120 گرم، زيادتر از 2000 ميلىگرم كلسترول دارد. يكى از امتيازات مثبت مغز اين است كه منبع فوقالعاده ويتامين 12b شمرده مىشود.
دل و قلوه
دل و قلوه (قلب و كليه) از حيث مقدار پروتئين و چربى شبيه گوشت قرمز كمچربى است. مقدار كلسترول قلوه بيشتر از دل و گوشت قرمز بوده و شبيه جگر سياه است. مقدار آهن آنها بيش از گوشت قرمز و از لحاظ روى به گوشت قرمز مىمانند.
دل و قلوه، جگر سياه و جگر سفيد، بر عكس سيرابى و شيردان داراى كلسترول بالاترى مىباشند و در افرادى كه داراى افزايش چربىهاى خون به ويژه كلسترول زياد هستند، بايد با احتياط بيشترى مصرف شوند.
نكته ديگرى كه در مصرف اين نوع مواد غذايى بايد در نظر گرفت، بهداشت و سلامت آنها مىباشد. سيرابى و شيردان و نيز دل و جگر را حتما از مراكز فروش معتبر و فروشگاههايى تهيه كنيد كه از تازگى و سلامت آنها مطمئن باشيد و در آماده كردنشان از روشهاى پخت و پزى استفاده كنيد كه طى آن اين نوع مواد غذايى به خوبى و كاملاً پخته شود چرا كه مصرف آنها به صورت كبابى يا سرخشده ناقص مىتواند باعث انتقال عوامل بيمارىزا و انواع ميكروبها به بدن شود.
گفتنى است كه دل، غنى از ويتامين 12b، آهن و پتاسيم است. وانگهى اين عضو در مقايسه با ساير اندامها، پروتئين برخوردار از كيفيت ممتاز، چربى و كلسترول كمترى به دست مىدهد. در ضمن قلوه، پروتئين بيشتر و چربى كمترى دارد. مقادير زياد ويتامين 12b، «ريبوفلاوين» و «آهن» دارد و ميزان ويتامين 6b، «فولات» و «نياسين» آن چشمگير است.
سيرابى و شيردان
سيرابى و شيردان، بخشى از اجزاى درون شكم و قسمتى از معده چهار قسمتى نشخواركنندگان است. مصرف آنها به طور سنتى از زمانهاى باستان بين مردم كشورها به ويژه در وعدههاى ناهار و شام و يا به عنوان عصرانه مرسوم بوده است. نشخواركنندگان داراى معده چهار قسمتى هستند كه علاوه بر سيرابى و شيردان، داراى بخشهايى به نام «نگارى» و «هزارلا» نيز مىباشد. بافت عضله ديواره اين اجزا از *** عضلات صاف و غير ارادى بوده كه از نظر تركيب و ساختمان با عضلات مخطط (ارادى)، مثل ماهيچهها و عضله قلب فرق مىكند. تركيب و ارزش تغذيهاى آن در مقايسه با گوشت قرمز در مقدار 100 گرم خالص به شرح زير است:
از لحاظ تأمين انرژى 100 گرم خالص آن داراى 100 كيلو كالرى انرژى بوده كه در مقايسه با همين مقدار گوشت گاو و گوسفند، انرژى كمترى دارد. ميزان پروتئين سيرابى و شيردان حدود 19 ـ 15 گرم در 100 گرم است كه در مقايسه با انواع گوشت قرمز و مرغ تقريبا مشابه آنها است. نوع پروتئين آن، پروتئين حيوانى است كه از حيث انگاره (الگوى) اسيدهاى آمينه، كاملتر از پروتئين گياهى مىباشد. ميزان چربى سيرابى و شيردان حدود 4 ـ 2 گرم در 100 گرم است كه مىتوان گفت در قياس با انواع گوشتهاى قرمز به ويژه گوشت گوسفند، مقدار چربى آن كمتر است و تقريبا مشابه انواع گوشت كمچرب در نظر گرفته مىشود. مقدار كلسترول در 100 گرم سيرابى و شيردان حدود 95 ميلىگرم بوده كه شبيه به گوشت گاو كمچرب و كمتر از گوشت گوسفند است.
ميزان آهن در سيرابى و شيردان 95/1 ميلىگرم (شبيه به گوشت) و مقدار روى آن 47/2 ميلىگرم (كمتر از گوشت قرمز) در 100 گرم خالص آن است.
به اين ترتيب، سيرابى و شيردان كه جزو امعا و احشاى حيوان محسوب شده و به طور سنتى در كشور ما مصرف مىشود، جزو غذاهاى خوب و تغذيهاى است كه از لحاظ خواص و تركيب مواد مغذى تقريبا نظير گوشت قرمز كمچرب مىباشد. از آن مىتوان در تهيه انواع غذاها بر حسب ميل و ذائقه خانواده استفاده كرد. مصرف آن 4 ـ 3 بار در ماه به همراه نان يا برنج مىتواند غذاى كامل و مناسبى براى يك وعده باشد. بهتر است قبل از پخت، آن را كامل شسته و تمام زوايد اطراف آن را دور ريخت.
خوشگوشت
سرشار از چربى است، اما مقادير كافى پتاسيم تأمين مىكند.
زبان
اين عضو نيز انباشته از چربى بوده و مقدار بسندهاى از بيشتر ويتامينهاى b به ويژه 12b را داراست