خواص عدس

[exploit]

عدس



نام انگلیسی : Lentil
نام علمی : Lens culinaris medic


http://www.akhavan.persiangig.com/image/green/lentil.JPG http://www.akhavan.persiangig.com/image/green/lentil2.jpg


كليات گياه شناسي

عدس يكي از حبوبات است كه از قديم الايام در اكثر نقاط دنيا كشت مي شده است . گياه شناسان اعتقاد دارند كه عدس حتي قبل از تاريخ نيز وجود داشته است . عدس از نظر مقدر پروتئين بسيار غنی است و در بين گياهان فقط لوبياي سويا بيشتر از عدس پروتئين دارد .

عدس گياهي است يكساله كه ارتفاع آن بيش از 30 سانتيمتر نيست . برگهاي آن داراي 6 تا 14 برگچه مي باشد كه در انتهاي آن پيچك قرار درد . گلهاي عدس رنگ سفيد و داراي رگه هايي به رنگ بنفش است . ميوه آن غلاف كوچكي است و معمولا در هر غلاف 1 تا 3 عدس وجود دارد .

عدس دو نوع است :

1)عدس رسمي كه دانه آن گرد و سنبتا درشت است و رنگ آن سبز مايل به زرد است .

2)عدس ريز يا عدس قرمز كه دانه هاي آن ريز و به رنگ قرمز مي باشد .

تركيبات شيميايي:

عدس منبع غني پروتئين و ويتامين هاي گروه B مي باشد .

مواد موجود در 100 گرم عدس بقرار زير است :

انرژي 340 كالري

پروتئين 25 گرم

چربي 1 گرم

مواد نشاسته اي 60 گرم

كلسيم 80 ميلي گرم

فسفر 380 ميلي گرم

آهن 7 ميلي گرم

پتاسيم 8 ميلي گرم

ويتامين آ 600 واحد بين المللي

ويتامين ب 1 0/4 ميلي گرم

ويتامين ب2 0/2 ميلي گرم

ويتامين ب 3 2 ميلي گرم

آرسنيك 1 ميلي گرم

خواص داروئي:

عدس از نظر طب قديم ايران معتدل و خشك است و مانند ديگر گياهان پوست و دانه آن داراي اثرات متضاد يكديگر مي باشد . يعني پوست عدس گرم و خود عدس قابض است . بعبارت ديگر پوست آن ملين و مغز آن ضد اسهال مي باشد .

عدس يك غذاي كامل است و انرژي لازم را براي كارهاي بدني براي انسان تامين مي كند .

عدس داراي خواص زير است

1)عدس زياد كننده ترشحات شير است و مادران شيدره حتما بايد از آن استفاده كنند .

2)عدس را در كنيد و روي پوست ملتهب بگذاريد التهاب را برطرف مي كند .

3)براي درمان زخم هاي دهان و گلو و ديفتري عدس را پخته و آب آنرا غرغره كنيد .

4)براي تقويت معده و برطرف كردن گاز معده عدس پخته را با سركه ميل كنيد .

5)آش عدس با روغن بادام براي دوران نقاهت بهترين غذاست.

6)پماد در عدس با سركه براي ترك دست و پا كه بعلت سرما عارض شده سودمند است .

7)عدس را مي توان بعنوان مسهل هم مصرف كرد چون داراي لعاب زيادي است كه در درمان ناراحتي هاي روده نيز موثر است .

8)عدس پخته را بعنوان مرهم براي زخم نيز مي توان بكار برد .


مضرات :

عدس با تمام مزايايي كه درد نبايد زياد مصرف شود و در خوردن آن اسراف گردد زيرا اولا دير هضم است و توليد نفخ مي كند ثانيا قابض است و جريان خون را در رگها آهسته مي كند . البته مي توان براي جلوگيري از اين عوارض عدس را با روغن كنجد و يا روغن بادام و با سركه خورد . ضمنا عدس بعلت داشتن ميكروپروتئين براي افراديكه ناراحتي كليه مخصوصا تقويت كليه دارند زيانبخش است .

[exploit]

و آن زمان را كه گفتيد: اي موسي، ما بريك نوع طعام نتوانيم ساخت، از پروردگارت بخواه تا براي ما از آنچه از زمين مي رويد چون سبزي و خيار و سير و عدس و پياز بروياند. (بقره/ 61)



نام قرآني: عدس



نامهاي متداول: فارسي، عربي: عدس، عبري: عدشه؛ اردو، هندي، پنجابي، گجراتي، مراتي، تاميلي: مَسوُر؛ سانسكريت: مسورك؛ بنگالي، كشميري: مُسُور؛ تلگو: پپو؛ انگليسي: Ientil؛ Ientille؛ لاتيني: Iens؛ آلماني: Linse؛ ايتاليايي: Ienticchia؛ يوناني: Faki؛ اسپانيايي: Ienteja؛ روسي:Chechevitsa



نام علمي: Lens culinaris؛L.esculenta (از تيره نيام داران Leguminosae)



اشاره قرآني:


" و اذ قلتم يا موسي لن نصبر علي طعام واحد فادع لنا ربك يخرج لنا ممّا تنبت الارض من بقلها و قثآئها و فومها و عدسها و بصلها قال اتستبدلون الّذي هو ادني بالّذي هو خير اهبطوا مصراً فانّ لكم ما سالتم و ضربت عليهم الذلّة و المسكنة و باءو بغضب من الله ذلك بانّهم كانوا يكفرون بايات الله و يقتلون النبيين بغيرالحق ذلك بما عصوا و كانوا يعتدون." (بقره/ 61)

و آن زمان را كه گفتيد: اي موسي، ما بر يك نوع طعام نتوانيم ساخت از پروردگارت بخواه تا براي ما از آنچه از زمين مي رويد چون سبزي و خيار و سير و عدس و پياز بروياند. موسي گفت: آيا مي خواهيد آنچه را كه برتر است به آنچه فروتر است بدل كنيد؛ به شهري باز گرديد كه در آن جا هر چه خواهيد به شما دهند. مقرر شد بر آنها خواري و بيچارگي و خشم خدا را بر خود هموار ساختند و اين بدان سبب بود كه به آيات خدا كافر شدند و پيامبران را به ناحق كشتند و نافرماني كردند و تجاوز ورزيدند.



اين آيه اشاره اي است به واقعه فرار حضرت موسي و پيروانش از ظلم حاكمان (فرعون) مصر و ورود آنان به صحراي سينا. بني اسرائيل در زمان اقامت در اين دشت پس از تمام كردن همه خوراكيهايي كه با خود آورده بودند احساس گرسنگي كردند. خداوند غذايي يكنواخت كه همان منّ و سلوي بود بر ايشان نازل كرد. آنان با ميل و لذت اين غذا را خوردند اما پس از مدتي كه منّ و سلوي مي خوردند از پيامبرشان خواستند براي آنان غذايي فراهم كند كه آنان در زمان زندگي در مصر مي خوردند يعني سبزي، خيار، سير، عدس و پياز.

در روزگاران قديم عدس را براي تهيه نان به كار مي بردند نه به عنوان حبوبات. ثروتمندان نان پخته شده از آرد گندم مي خوردند و فقيران نان عدس و در يونان قديم آن را رولانتاي عربي (Revelanta Arabica) مي ناميدند. با توجه به اين حقيقت تاريخي عدس در آيه فوق بايد چيزي باشد شبيه سير نه گندم. بسياري از مفسران قرآن مانند مولانا ابوالكلام آزاد، پيكتال، آربري، مولانا مودودي و مولانا عثماني "فوم" را غله (گندم) ناميده اند و مولانا حقاني و يوسف علي "فوم" را سير دانسته اند.



موارد مصرف عدس

چهار نوع عدس در مصر، فلسطين و كشورهاي مديترانه اي مي رويد. نوع قرمز آن از همه معروفتر است. نوع ديگري از حبوبات در هندوستان مي رويد كه "ملكه مسور" يا ملكه عدس نام دارد.

عدس شامل حدود 12% آب و 60% مواد قندي مختلف است كه نيمي از اين مواد نشاسته مي باشد و 25% آن پروتئيني با كيفيتي خوب است همراه با مقدار كمي فسفر و پتاسيم.

عدس ماده اي است مُدر و مسهلي ملايم. خمير عدس براي معالجه آبله مرغان ، آبله و جوشهاي پوست مفيد است

منبع : تبيان