آقا تختی
۱۳۸۸-۰۵-۲۱, ۰۹:۱۲ بعد از ظهر
فهرست نفرات اعزامی به مسابقات قهرمانی آسیا، اگرچه حاوی نکات امیدوارکنند‌ای مثل اعزام 2 تیم کامل و تیم ملی بادی‌کلاسیک است، اما یک نکته عجیب و غیرقابل چشم‌پوشی نیز در آن وجود دارد؛ اعزام یک بدنساز برای حضور در مسابقات جوانان! این اتفاق از چند منظر قابل بررسی است:
اول: اعزام بی‌ضابطه یک ورزشکار به مسابقات قهرمانی آسیا، برای فدراسیونی که می‌خواهد «قانون» را سرلوحه امور خود قرار دهد، عین بی‌قانونی است. این بدنساز نه در جلسات اولیه بازبینی حضور داشته، نه در اردوهای مقطعی و مستمر شرکت کرده و فراتر از آن، اصلاً قرار بر شرکت در بخش جوانان و پیشکسوتان بوده است. مسئولان فدراسیون باید پاسخ دهند چگونه به طور ناگهانی تصمیم به اعزام ورزشکار در رده جوانان می‌گیرند و چرا این موضوع تا روز آخر اعلام نمی‌شود؟
دوم: چهارشنبه گذشته آخرین جلسه بازبینی درون اردویی با حضور اکثریت اعضای کمیته فنی برگزار شد. در خلال این جلسه که به ارزیابی آمادگی اردونشینان اختصاص داشت، با اکثریت مردان کمیته فنی هم صحبت شدم اما هیچ کدام اشاره‌ای به این موضوع نکردند. به احتمال قریب به یقین آنها هم نمی‌دانستند در روزهای آخر، یک مسافر دیگر به تیم ملی اضافه می‌شود. حال سئوال اینجاست اگر کمیته فنی در جریان اعزام این بدنساز نبوده، چه کسی مجوز حضور وی را برای این مسابقات صادر کرده است؟ آیا این مشابه همان اتفاق‌هایی نیست که در زمان فدراسیون وزنه‌برداری رخ می‌داد و هر که رابطه‌اش با وزنه‌برداران صمیمی‌تر بود، به مسابقات اعزام می‌شد؟
سوم: همه خوشحال می‌شوند اگر راه برای اعزام تیم‌های جوانان و پیشکسوتان به مسابقات بین‌المللی باز شود. اما اینکه یک نفر ناگهان به لیست تیم ملی اضافه شود و دیگران امکان حضور نیابند، مصداق «تبعیض» است. حتی اگر فرض کنیم امیر رنجبر بهترین بدنساز جوان تمام تاریخ ایران باشد، باز هم باید این امکان برای سایرین وجود داشته باشد که به میدان رقابت وارد شوند. امید داریم مسئولان تیم ملی پس از پایان مسابقات قهرمانی آسیا، پاسخ قانع‌کننده‌ای برای این اعزام داشته باشند.
چهارم: اگر بپذیریم همه بیست و دو نفری که در قالب تیم ملی پرورش‌اندام و بادی‌کلاسیک تایلند اعزام شده‌اند، کاملاً با معیارهای قانونی و براساس ضوابط به این مسابقات رفته‌اند، همین یک اعزام خارج از روال را باید نشانه تبعیض و نادیده گرفتن قانون در تیم ملی بدانیم.
اول: اعزام بی‌ضابطه یک ورزشکار به مسابقات قهرمانی آسیا، برای فدراسیونی که می‌خواهد «قانون» را سرلوحه امور خود قرار دهد، عین بی‌قانونی است. این بدنساز نه در جلسات اولیه بازبینی حضور داشته، نه در اردوهای مقطعی و مستمر شرکت کرده و فراتر از آن، اصلاً قرار بر شرکت در بخش جوانان و پیشکسوتان بوده است. مسئولان فدراسیون باید پاسخ دهند چگونه به طور ناگهانی تصمیم به اعزام ورزشکار در رده جوانان می‌گیرند و چرا این موضوع تا روز آخر اعلام نمی‌شود؟
دوم: چهارشنبه گذشته آخرین جلسه بازبینی درون اردویی با حضور اکثریت اعضای کمیته فنی برگزار شد. در خلال این جلسه که به ارزیابی آمادگی اردونشینان اختصاص داشت، با اکثریت مردان کمیته فنی هم صحبت شدم اما هیچ کدام اشاره‌ای به این موضوع نکردند. به احتمال قریب به یقین آنها هم نمی‌دانستند در روزهای آخر، یک مسافر دیگر به تیم ملی اضافه می‌شود. حال سئوال اینجاست اگر کمیته فنی در جریان اعزام این بدنساز نبوده، چه کسی مجوز حضور وی را برای این مسابقات صادر کرده است؟ آیا این مشابه همان اتفاق‌هایی نیست که در زمان فدراسیون وزنه‌برداری رخ می‌داد و هر که رابطه‌اش با وزنه‌برداران صمیمی‌تر بود، به مسابقات اعزام می‌شد؟
سوم: همه خوشحال می‌شوند اگر راه برای اعزام تیم‌های جوانان و پیشکسوتان به مسابقات بین‌المللی باز شود. اما اینکه یک نفر ناگهان به لیست تیم ملی اضافه شود و دیگران امکان حضور نیابند، مصداق «تبعیض» است. حتی اگر فرض کنیم امیر رنجبر بهترین بدنساز جوان تمام تاریخ ایران باشد، باز هم باید این امکان برای سایرین وجود داشته باشد که به میدان رقابت وارد شوند. امید داریم مسئولان تیم ملی پس از پایان مسابقات قهرمانی آسیا، پاسخ قانع‌کننده‌ای برای این اعزام داشته باشند.
چهارم: اگر بپذیریم همه بیست و دو نفری که در قالب تیم ملی پرورش‌اندام و بادی‌کلاسیک تایلند اعزام شده‌اند، کاملاً با معیارهای قانونی و براساس ضوابط به این مسابقات رفته‌اند، همین یک اعزام خارج از روال را باید نشانه تبعیض و نادیده گرفتن قانون در تیم ملی بدانیم.