تثبیت جایگاه داوران تازه‌ نفس

[آقا تختی]

با وجود اینکه مسابقات قهرمانی کشور در بابل، برخلاف ادوار گذشته فشردگی خاصی نداشت و داوران برای تعیین نفرات برتر، دردسر زیادی نداشتند اما اقدام شجاعانه کمیته داوران در استفاده واقعی (و نه تشریفاتی) از داوران جوان را باید به فال نیک گرفت. حالا پرورش‌اندام می‌تواند ادعا کند که در داوری جوانگرایی کرده و دایره قضاوت محدود به چند چهره خاص نیست. نفراتی مثل مجید سرایی، مجید دانیالی، حمید زحمتکش و سامان سرابی در سال‌های دور و نزدیک، این رشته را تا سطح قهرمانی ادامه داده‌اند و طبیعی است که با ریزه‌کاری‌های پرورش‌اندام آشنایی کامل داشته باشند. مسأله مهم، فقط «اعتماد» به این گروه تازه‌نفس بود که خوشبختانه مدتی است شروع شده و در بابل، با شدت بیشتری ادامه یافت.نکته دیگری که باید از آن به عنوان یک امتیاز بزرگ یاد شود، این است که اکثریت داوران جوان پرورش‌اندام، با وجود اینکه مربیانی با سابقه هستند اما کار مربیگری را تا سطح قهرمانی دنبال نمی‌کنند و اینطور نیست که در هر وزن، «شاگرد» داشته باشند. خواسته یا ناخواسته، داوری که در یک وزن شاگرد داشته باشد، نسبت به او نظر مساعدتری دارد و همین «نگاه ویژه» منجر به بروز بی‌عدالتی می‌شود. خوشبختانه نسل جدید داوران کمتر به این مقوله‌ها توجه نشان می‌دهند و همین امر می‌تواند باعث موفقیت‌های بیشتر آنان شود.
شاید ورود گروهی تازه به عرصه داوری به مذاق بعضی‌ها خوش نیاید و مخالفت‌هایی ابراز شود اما این وظیفه فدراسیون است که از سیاست جوانگرایی در قضاوت پرورش‌اندام دفاع کند.