azole
۱۳۸۸-۰۶-۲۵, ۰۲:۱۰ بعد از ظهر
برای یک بدنساز وعده غذائی بعد از تمرین و وعده‌غذائی قبل از تمرین به لحاظ اهمیت رتبه اول و دوم را دارا می‌باشند. به‌دلایل گوناگون این وعده‌ها نقش و اهمیت به‌سزائی در افزایش روند چربی‌سوزی، رشد عضلات، ریکاوری و بالارفتن عملکرد فیزیک بدن دارند و این موضوع تنها به جلسه بعدی که می‌خواهید تمرین کنید مرتبط نمی‌باشد بلکه با تمام تمریناتی که در آینده قرار است اجراء کنید ارتباط خواهد داشت.
باور اکثریت افراد بر این است که صبحانه مهمترین وعده غذائی روزانه میباشد. ولی برای جماعت بدنساز این مسئله فرق می‌کند. شاید موضوع فوق برای افراد عادی صادق باشد ولی برای آن‌دسته از افراد که فعالیت‌های بدنی در سطح بالا دارند سنخیت ندارد. در حقیقت برای یک بدنساز وعده غذائی بعد از تمرین و وعده‌غذائی قبل از تمرین به لحاظ اهمیت رتبه اول و دوم را دارا می‌باشند. به‌دلایل گوناگون این وعده‌ها نقش و اهمیت به‌سزائی در افزایش روند چربی‌سوزی، رشد عضلات، ریکاوری و بالارفتن عملکرد فیزیک بدن دارند و این موضوع تنها به جلسه بعدی که می‌خواهید تمرین کنید مرتبط نمی‌باشد بلکه با تمام تمریناتی که در آینده قرار است اجراء کنید ارتباط خواهد داشت.
● تأثیر هورمون و افزایش پروتئین عضلات
نوع تمرین، شدت آن و مدت زمان اجراء تمرین باعث به‌وجود آمدن شرایط متابولیکی بسیار دقیق و حساسی می‌شود. همین واقعیت باعث می‌شود که وعده غذائی بعد از تمرین به‌عنوان یک فرصت استثنائی برای عضلاتی که به لحاظ متابولیکی در شرایط فعال هستند به انضمام غدد درون‌ریز و فرستادن سیگنال‌های موادمغذی مورد نیاز برای پروسه رشد طبیعی و دوباره‌سازی بافت‌ها را مهیا سازد. در این مدت زمان، به‌دلیل ورود مستقیم موادمغذی یک شرایط خاص هورمونی برقرار می‌شود و بدین ترتیب فرد قادر است ترشح هورمون‌های قدرتمندی را از بدن، طلب کند. هدف یک بدنساز همیشه می‌بایست بر روی ایجاد بالاترین سطح شرایط آنابولیکی در بدن متمرکز شده باشد.
محیط آنابولیک آن‌چیزی است که عضلات برای ترمیم و رشد به آن نیازمند می‌باشند ضمن اینکه در همین شرایط بیشترین میزان مورد استفاده قرارگیری چربی و قند برای تولید انرژی در بدن حاصل می‌شود. شرایط کاتابولیسم دقیقاً عکس موضوع قبل میباشد. در صورت عدم بهره‌گیری از این فرصت طلائی (وعده غذائی بعد از تمرین) تمرین خود به تنهائی به‌عنوان به‌وجود آورنده شرایط کاتابولیک دائم عمل کند و بدین ترتیب بدن را در یک شرایط کاتابولیسم مداوم قرار دهد.
برای مثال اگر با شدت تمرین کرده باشید و پس از تمرین برای چند ساعت خود را از تغذیه و استراحت محروم ساخته باشید و به همین رویه برای مدت زمانی ادامه می‌دهید آن‌موقع است که دیگر به هیچ عنوان قادر به تمرین نخواهید بود. در حقیقت در صورت بروز یک‌چنین سناریوئی خیلی سریع تمام سیستم‌های بدن شروع به از کار افتادن می‌نمایند. که اولین آنها قدرت فکر کردن مغز میباشد و سپس اختلالات زبانی، حافظه‌ای و پس از آن بر هم خوردن سیستم ایمنی بدن و بلافاصله پس از آن و با نرخ بالاتر آتروفی (کوچک شدن سلول‌های عضلانی) و در نهایت از کار افتادن تمام ارگان‌های بدن.
عضله پس از تمرین به لحاظ متابولیکی و ترمودینامیکی بسیار گرسنه میباشد. به همین خاطر برای دوباره‌سازی و ریکاوری انرژی از دست‌رفته و دوباره‌سازی و هایپرتروفی عضلات، سوخت غذائی و همچنین خواب حتماً بایست مهیا باشد. اما آیا می‌دانستید که در تئوری شما قادر هستید سیستم بدن را با اشباع کردن موادغذائی در شرایطی قرار دهید که شروع کند به مقابله. یک فرم ساده اشباع کردن و با علم بر اینکه شما افزایش عضله را خواستار هستید و نه لایه‌های چربی را به‌صورت افزایش بیش از حد کالری میباشد یعنی به‌رغم اینکه به تمرین کردن می‌پردازید. میزان بهینه جذب موادغذائی در وعده غذائی بعد از تمرین یک موضوعی است که تا به‌حال به‌صورت کامل بر روی آن مطالعه و تحقیق انجام نپذیرفته است. به عقیده من این فرصت طلائی در وعده غذائی بعد از تمرین وجود دارد و زمان‌بندی در رساندن موادغذائی به بدن در این فرصت بسیار مهم و ضروری میباشد.
● آرامش قبل از طوفان
به وعده‌غذائی قبل از تمرین به دید آرامش قبل از طوفان بنگرید. این وعده غذائی باید به‌گونه‌ای باشد که آزادسازی موادمغذی آن در یک نرخ تقریباً ثابت و برای مدت طولانی بیانجامد تا بدین ترتیب باعث تحریک مداوم ترشح هورمون‌های مشخص جهت افزایش عملکرد فیزیکی بدن شود. غذاها و پودرهای پروتئینی مثل وی و نوشیدنی‌های ورزشی که با نرخ بالا و سریع جذب بدن می‌شوند به درد وعده غذائی بعد از تمرین می‌خورند و خوردن آنها در وعده غذائی قبل از تمرین کار صحیح نمی‌باشد.
غذاهائی که خیلی سریع به گلوکز تبدیل می‌شوند و نوشیدنی‌های با ترکیبات اصلی تشکیل‌دهنده قندی به‌طور حتم سطح ترشح انسولین را افزایش می‌دهند. انسولین یک هورمون قوی در ذخیره‌سازی به حساب می‌آید و با حاضر بودن چربی و کربوهیدرات علی‌الخصوص در یک زمان نامناسب تمام شرایط برای ذخیره چربی مستعد می‌شود. انسولین به تنهائی در این زمان مفید میباشد اما نکته کلیدی در ارتقاء سطح هورمون با وجود مشکل انرژی که خیلی سریع به چربی در بدن تبدیل می‌شود میباشد. در وعده‌غذائی قبل از تمرین مطمئناً شما قصد ندارید سطح انرژی‌تان به‌دلیل تأثیر قابل ملاحظه انسولین بر روی افت قندخون قبل از تمرین کاهش درخور توجهی پیدا کند.
● ترکیب پروتئین آنابولیک
به عقیده من یک محلول پروتئینی یک‌و‌نیم تا ۳ ساعت قبل از تمرین نه تنها از تجزیه و شکسته‌شدن سلول‌های عضلانی در طول تمرین (با در نظر گرفتن یک جلسه تمرین ۴۵ تا ۶۰ دقیقه) جلوگیری می‌نماید. بلکه سوخت مورد نیاز جهت فعالیت عضلات را نیز فراهم می‌سازد. در یک استراتژی صحیح محلول پروتئینی می‌بایست به‌گونه‌ای باشد که نه تنها باعث افزایش ترشح هورمون‌های آنابولیک شود بلکه بر روی تمام مؤلفه‌های ثانوی تأثیرگذار در رشد نیز کمک بنماید.
من همچنین عقیده دارم که این محلول باید طوری عمل کند که با فریب سیستم بدن به ترمیم و رشد عضلات اولویت شماره یک را بدهد. ماشین پیچیده بدن آدمی جهت محافظت از خود در طول فعالیت‌های بدنی و تمرینات با وزنه در جستجوی تجزیه اجزاء تشکیل دهنده فیبرهای عضلانی جهت تأمین انرژی مورد نیازش میباشد.
باور اکثریت افراد بر این است که صبحانه مهمترین وعده غذائی روزانه میباشد. ولی برای جماعت بدنساز این مسئله فرق می‌کند. شاید موضوع فوق برای افراد عادی صادق باشد ولی برای آن‌دسته از افراد که فعالیت‌های بدنی در سطح بالا دارند سنخیت ندارد. در حقیقت برای یک بدنساز وعده غذائی بعد از تمرین و وعده‌غذائی قبل از تمرین به لحاظ اهمیت رتبه اول و دوم را دارا می‌باشند. به‌دلایل گوناگون این وعده‌ها نقش و اهمیت به‌سزائی در افزایش روند چربی‌سوزی، رشد عضلات، ریکاوری و بالارفتن عملکرد فیزیک بدن دارند و این موضوع تنها به جلسه بعدی که می‌خواهید تمرین کنید مرتبط نمی‌باشد بلکه با تمام تمریناتی که در آینده قرار است اجراء کنید ارتباط خواهد داشت.
● تأثیر هورمون و افزایش پروتئین عضلات
نوع تمرین، شدت آن و مدت زمان اجراء تمرین باعث به‌وجود آمدن شرایط متابولیکی بسیار دقیق و حساسی می‌شود. همین واقعیت باعث می‌شود که وعده غذائی بعد از تمرین به‌عنوان یک فرصت استثنائی برای عضلاتی که به لحاظ متابولیکی در شرایط فعال هستند به انضمام غدد درون‌ریز و فرستادن سیگنال‌های موادمغذی مورد نیاز برای پروسه رشد طبیعی و دوباره‌سازی بافت‌ها را مهیا سازد. در این مدت زمان، به‌دلیل ورود مستقیم موادمغذی یک شرایط خاص هورمونی برقرار می‌شود و بدین ترتیب فرد قادر است ترشح هورمون‌های قدرتمندی را از بدن، طلب کند. هدف یک بدنساز همیشه می‌بایست بر روی ایجاد بالاترین سطح شرایط آنابولیکی در بدن متمرکز شده باشد.
محیط آنابولیک آن‌چیزی است که عضلات برای ترمیم و رشد به آن نیازمند می‌باشند ضمن اینکه در همین شرایط بیشترین میزان مورد استفاده قرارگیری چربی و قند برای تولید انرژی در بدن حاصل می‌شود. شرایط کاتابولیسم دقیقاً عکس موضوع قبل میباشد. در صورت عدم بهره‌گیری از این فرصت طلائی (وعده غذائی بعد از تمرین) تمرین خود به تنهائی به‌عنوان به‌وجود آورنده شرایط کاتابولیک دائم عمل کند و بدین ترتیب بدن را در یک شرایط کاتابولیسم مداوم قرار دهد.
برای مثال اگر با شدت تمرین کرده باشید و پس از تمرین برای چند ساعت خود را از تغذیه و استراحت محروم ساخته باشید و به همین رویه برای مدت زمانی ادامه می‌دهید آن‌موقع است که دیگر به هیچ عنوان قادر به تمرین نخواهید بود. در حقیقت در صورت بروز یک‌چنین سناریوئی خیلی سریع تمام سیستم‌های بدن شروع به از کار افتادن می‌نمایند. که اولین آنها قدرت فکر کردن مغز میباشد و سپس اختلالات زبانی، حافظه‌ای و پس از آن بر هم خوردن سیستم ایمنی بدن و بلافاصله پس از آن و با نرخ بالاتر آتروفی (کوچک شدن سلول‌های عضلانی) و در نهایت از کار افتادن تمام ارگان‌های بدن.
عضله پس از تمرین به لحاظ متابولیکی و ترمودینامیکی بسیار گرسنه میباشد. به همین خاطر برای دوباره‌سازی و ریکاوری انرژی از دست‌رفته و دوباره‌سازی و هایپرتروفی عضلات، سوخت غذائی و همچنین خواب حتماً بایست مهیا باشد. اما آیا می‌دانستید که در تئوری شما قادر هستید سیستم بدن را با اشباع کردن موادغذائی در شرایطی قرار دهید که شروع کند به مقابله. یک فرم ساده اشباع کردن و با علم بر اینکه شما افزایش عضله را خواستار هستید و نه لایه‌های چربی را به‌صورت افزایش بیش از حد کالری میباشد یعنی به‌رغم اینکه به تمرین کردن می‌پردازید. میزان بهینه جذب موادغذائی در وعده غذائی بعد از تمرین یک موضوعی است که تا به‌حال به‌صورت کامل بر روی آن مطالعه و تحقیق انجام نپذیرفته است. به عقیده من این فرصت طلائی در وعده غذائی بعد از تمرین وجود دارد و زمان‌بندی در رساندن موادغذائی به بدن در این فرصت بسیار مهم و ضروری میباشد.
● آرامش قبل از طوفان
به وعده‌غذائی قبل از تمرین به دید آرامش قبل از طوفان بنگرید. این وعده غذائی باید به‌گونه‌ای باشد که آزادسازی موادمغذی آن در یک نرخ تقریباً ثابت و برای مدت طولانی بیانجامد تا بدین ترتیب باعث تحریک مداوم ترشح هورمون‌های مشخص جهت افزایش عملکرد فیزیکی بدن شود. غذاها و پودرهای پروتئینی مثل وی و نوشیدنی‌های ورزشی که با نرخ بالا و سریع جذب بدن می‌شوند به درد وعده غذائی بعد از تمرین می‌خورند و خوردن آنها در وعده غذائی قبل از تمرین کار صحیح نمی‌باشد.
غذاهائی که خیلی سریع به گلوکز تبدیل می‌شوند و نوشیدنی‌های با ترکیبات اصلی تشکیل‌دهنده قندی به‌طور حتم سطح ترشح انسولین را افزایش می‌دهند. انسولین یک هورمون قوی در ذخیره‌سازی به حساب می‌آید و با حاضر بودن چربی و کربوهیدرات علی‌الخصوص در یک زمان نامناسب تمام شرایط برای ذخیره چربی مستعد می‌شود. انسولین به تنهائی در این زمان مفید میباشد اما نکته کلیدی در ارتقاء سطح هورمون با وجود مشکل انرژی که خیلی سریع به چربی در بدن تبدیل می‌شود میباشد. در وعده‌غذائی قبل از تمرین مطمئناً شما قصد ندارید سطح انرژی‌تان به‌دلیل تأثیر قابل ملاحظه انسولین بر روی افت قندخون قبل از تمرین کاهش درخور توجهی پیدا کند.
● ترکیب پروتئین آنابولیک
به عقیده من یک محلول پروتئینی یک‌و‌نیم تا ۳ ساعت قبل از تمرین نه تنها از تجزیه و شکسته‌شدن سلول‌های عضلانی در طول تمرین (با در نظر گرفتن یک جلسه تمرین ۴۵ تا ۶۰ دقیقه) جلوگیری می‌نماید. بلکه سوخت مورد نیاز جهت فعالیت عضلات را نیز فراهم می‌سازد. در یک استراتژی صحیح محلول پروتئینی می‌بایست به‌گونه‌ای باشد که نه تنها باعث افزایش ترشح هورمون‌های آنابولیک شود بلکه بر روی تمام مؤلفه‌های ثانوی تأثیرگذار در رشد نیز کمک بنماید.
من همچنین عقیده دارم که این محلول باید طوری عمل کند که با فریب سیستم بدن به ترمیم و رشد عضلات اولویت شماره یک را بدهد. ماشین پیچیده بدن آدمی جهت محافظت از خود در طول فعالیت‌های بدنی و تمرینات با وزنه در جستجوی تجزیه اجزاء تشکیل دهنده فیبرهای عضلانی جهت تأمین انرژی مورد نیازش میباشد.