Mohsen
۱۳۸۸-۰۷-۰۳, ۰۳:۵۲ قبل از ظهر
به عضويت درآمدن يك ورزشكار در تيم ملي غير ازكشورش پديده‌ي است كه اين روز‌ها در ورزش جهان وجود دارد. اين پديده كه آن را مي‌توان دزدي نوابع و قهرمانان ناميد، در سال‌هاي گذشته از سوي مجامع بين‌المللي به شدت تقبيح شده است. فدراسيون‌هاي جهاني رشته‌هاي گوناگون هم به نوبه‌ي خود با اين پديده برخورد كردند اما، يكي از فدراسيون‌هايي كه شايد به گونه‌اي با اين پديده برخورد چنداني نكرد، فدراسيون بين‌المللي پرورش اندام و بدنسازي است كه در اين رابطه ضعيف عمل كرد. علي تبريزي، قهرمان جهان نامدارترين پرورش اندام كار ايران است كه هم در تيم ملي قطر اين عنوان را كسب كرده و هم در تيم ايران. وي در رابطه با اين پديده‌در ورزش در گفت‌وگو با ايسنا اظهار كرد: اين اتفاقات بيشتر زماني رخ مي‌داد كه پرورش اندام زيرنظر فدراسيون وزنه‌برداري اداره مي‌شد. در آن زمان هر بدنساز براي اينكه بتواند به عشق خودش كه مسابقه دادن است برسد بايد از جيب خودش هزينه مي‌كرد. قهرمان پرورش اندام جهان با تاكيد بر اينكه بدنسازها براي رفتن به مسابقه‌ها حتي لوازم منزل، طلاهاي همسر، ماشين وديگر چيزهاي قيمتي خود را مي‌فروشند، يادآور شد: اين ورزشكاران تنها به فكر افتخار هستند و زماني كه در قالب تيم‌هاي ملي ايران نمي‌توانند شركت كنند، كشورهاي خارجي با دادن هزينه‌اي بسيار اندك مانند هزينه هتل و بليت و پول تو جيبي اندك به اين ورزشكاران آنها را در اختيار مي‌گيرند. بدنسازان اگر مي‌خواستند تنها با هزينه‌هاي خود به مسابقه‌ها بروند شايد هر 10سال يك‌باربه مسابقه مي‌رفتند وبقيه عمر خود را صرف پس انداز كردن پولي مي‌كردند كه براي اعزام به آن مسابقه خرج كرده بودند.
تبريزي با تاكيد بر اينكه بدنسازان ايران حتي براي رفتن به مسابقات وام مي‌گيرند، خاطرنشان كرد: اين ورزشكاران بسيار قانع هستند و تنها به مسابقه دادن فكر مي‌كنند. با كمترين امكانات كار كرده و بدن‌هاي خود را آماده مي‌كنند اما، وقتي مي‌بينند ازداخل حمايت نمي‌شوند با هزينه كم كشورهاي خارجي آنها را مي‌خرند. در پرورش اندام عرف شده كه هر ورزشكار بايد از جيب خود هزينه كند. اين در حالي است كه ورزشكاران برخي رشته‌هاي ورزشي ديگر اگر مقدار پول مورد نيازش را ندهند، به سر تمرين نمي‌روند. اين تفاوت بين رشته‌ها است. آن هم براي رشته‌ي پرورش اندام كه در سطح جهاني مدال آور است.
قهرمان پرورش اندام جهان ادامه داد: عدم برنامه‌ريزي صحيح از سوي مسوولان سازمان تربيت بدني و عدم اختصاص اعتبار لازم به اين فدراسيون باعث مي‌شود تا بدنسازان ايران با كمترين هزينه‌ها و به خاطر گذران زندگي به كشورهاي ديگر بروند. نمونه عيني آن مربي باشگاه من است كه به دنبال گرفتن وام براي آماده كردن بدنش است. تبريزي پيوستن بدنسازان ايراني به كشورهاي ديگر را در شان ورزشكاران ما ندانست، گفت: زماني كه من به قطر رفتم حدود شش سال پيش شرايط براي پرورش اندام كاران ايران بسيارسخت بود و اگر شرايط هم اكنون فدراسيون حاكم بود قطعا نمي‌رفتم. مسوولان ورزش قطر شرايط بسيار خوبي را برايم فراهم كرده بودند براي همين به آنجا رفتم.
وي گفت: با توجه به ارتباط خوبي كه با كشورهاي مختلف جهان دارم برخي ورزشكاران نزد من مي‌آيند كه آنها را به كشورهاي ديگر بفرستم. از اين كار خوشم نمي‌آيد چون ورزشكاران ما را به كمترين قيمت مي‌خواهند. بنابراين اين كار را انجام نمي‌دهم. قهرمان پرورش اندام جهان كه پس از بازگشتش به ايران دو قهرماني آسيا و جهان را براي كشورمان كسب كرده، افزود: سازمان تربيت بدني براي مدال آوران اين رشته ارزش قائل نيست و پس از كسب اين دو قهرماني هيچ چيزي حتي به عنوان يادگاري به من نداده است، آن هم براي اين رشته كه حتي رژيم غذايي‌اش را هم بايد خود ورزشكار پولش را بدهد.
وي ادامه داد: يك قهرمان پرورش اندام براي گذراندن زندگي خود يا بايد باشگاه داشته باشد يا مربي باشد و يا اينكه شغل پردرآمدي داشته باشد. در غير اين صورت زندگي‌اش نمي‌گذرد. يك مربي پرورش اندام براي گذران زندگي‌اش بايد هشت ساعت ايستاده تمرينات را ببيند و وزنه بزند. اين كار باعث خراب شدن بدنش مي‌شود.
تبريزي با تاكيد بر اينكه بدنسازان ايران حتي براي رفتن به مسابقات وام مي‌گيرند، خاطرنشان كرد: اين ورزشكاران بسيار قانع هستند و تنها به مسابقه دادن فكر مي‌كنند. با كمترين امكانات كار كرده و بدن‌هاي خود را آماده مي‌كنند اما، وقتي مي‌بينند ازداخل حمايت نمي‌شوند با هزينه كم كشورهاي خارجي آنها را مي‌خرند. در پرورش اندام عرف شده كه هر ورزشكار بايد از جيب خود هزينه كند. اين در حالي است كه ورزشكاران برخي رشته‌هاي ورزشي ديگر اگر مقدار پول مورد نيازش را ندهند، به سر تمرين نمي‌روند. اين تفاوت بين رشته‌ها است. آن هم براي رشته‌ي پرورش اندام كه در سطح جهاني مدال آور است.
قهرمان پرورش اندام جهان ادامه داد: عدم برنامه‌ريزي صحيح از سوي مسوولان سازمان تربيت بدني و عدم اختصاص اعتبار لازم به اين فدراسيون باعث مي‌شود تا بدنسازان ايران با كمترين هزينه‌ها و به خاطر گذران زندگي به كشورهاي ديگر بروند. نمونه عيني آن مربي باشگاه من است كه به دنبال گرفتن وام براي آماده كردن بدنش است. تبريزي پيوستن بدنسازان ايراني به كشورهاي ديگر را در شان ورزشكاران ما ندانست، گفت: زماني كه من به قطر رفتم حدود شش سال پيش شرايط براي پرورش اندام كاران ايران بسيارسخت بود و اگر شرايط هم اكنون فدراسيون حاكم بود قطعا نمي‌رفتم. مسوولان ورزش قطر شرايط بسيار خوبي را برايم فراهم كرده بودند براي همين به آنجا رفتم.
وي گفت: با توجه به ارتباط خوبي كه با كشورهاي مختلف جهان دارم برخي ورزشكاران نزد من مي‌آيند كه آنها را به كشورهاي ديگر بفرستم. از اين كار خوشم نمي‌آيد چون ورزشكاران ما را به كمترين قيمت مي‌خواهند. بنابراين اين كار را انجام نمي‌دهم. قهرمان پرورش اندام جهان كه پس از بازگشتش به ايران دو قهرماني آسيا و جهان را براي كشورمان كسب كرده، افزود: سازمان تربيت بدني براي مدال آوران اين رشته ارزش قائل نيست و پس از كسب اين دو قهرماني هيچ چيزي حتي به عنوان يادگاري به من نداده است، آن هم براي اين رشته كه حتي رژيم غذايي‌اش را هم بايد خود ورزشكار پولش را بدهد.
وي ادامه داد: يك قهرمان پرورش اندام براي گذراندن زندگي خود يا بايد باشگاه داشته باشد يا مربي باشد و يا اينكه شغل پردرآمدي داشته باشد. در غير اين صورت زندگي‌اش نمي‌گذرد. يك مربي پرورش اندام براي گذران زندگي‌اش بايد هشت ساعت ايستاده تمرينات را ببيند و وزنه بزند. اين كار باعث خراب شدن بدنش مي‌شود.