Mohsen
۱۳۸۸-۰۷-۲۹, ۰۹:۳۳ قبل از ظهر
بیوگرافی سامان سرابی
سامان سرابی فرزند خلف پهلوان سهراب سرابی در 26 آبان ماه سال 1355 ش. در تهران متولد شد. سامان نیز همچون پدرش از استعداد بسیار بالایی در ورزش برخوردار بود و علاوه بر این از نظر فرم و استیل بدنی و حتی صورت ظاهری نیز بسیار به پدر خود شبیه بود حتی هم قد وی بود.
سامان سرابی در سن 16 سالگی (سال 1371 ش.) نخستین عنوان قهرمانی خود را در مسابقات دانش آموزی مشهد در رسته وزنی 60kg به دست آورد. سپس سامان پس از اخذ دیپلم به علت مشغله درسی که داشت و چون عزم خود را برای ادامه تحصیل جزم نموده بود، ورزش حرفه‌ای را کنار گذاشت و تا زمستان سال 1378 ش. (23 سالگی) یعنی تا زمان اخذ مدرک کارشناسی در رشته تربیت بدنی به ورزش حرفه‌ای نزدیک هم نشد.
از آنجا که سامان نام سرابی بزرگ را یدک می‌کشید و همواره در مجامع مختلف ورزشی همراه پدر شهیر خود بود، برخی از افراد گاهی به صورت اعتراض و گاهی هم به صورت تمسخر علت ورزش نکردن وی را جویا می‌شدند و حتی می‌گفتند که چرا با وجود پدر شهیر و نامداری چون سهراب سرابی تنها پسر خانواده سرابی بزرگ تمایلی به ورزش قهرمانی ندارد. این طعنه‌ها و اعتراضها که بسیار سنگین بودند همواره سامان را می‌آزرد اما وی به دلیل فراست و برنامه ریزی دقیقی که برای زندگی خویش تدوین کرده بود، اجازه نداد تا طعن حسودان و شکایت افرادی که از افکار و برنامه‌های وی آگاهی نداشتند، بر وی و برنامه‌هایش اثر نامطلوب گذارد.
عکسی دیگر از سامان سرابی در اواسط بهار 1379 ش.
سرانجام در زمستان سال 1378 ش. (23 سالگی) سامان خود را در موقعیتی دید که می‌توانست گامهای بلند تری را به سوی موفقیت بردارد. وی که تا آن زمان یک جوان موفق محسوب می‌شد راهی به سوی سکوهای افتخار و محبوبیت جهانی را در ذهن خود ترسیم می‌کرد و در این راه به افتخاراتی که می‌توانست نصیب میهن، سرزمین، خانواده و خودش کند، دقیقاً می‌اندیشید و البته با وجود پدری پهلوان، تحصیل کرده (لازم به ذکر است که آقای سهراب سرابی دارای مدارک کارشناسی ترجمه و مکالمه زبان انگلیسی و کارشناسی ارشد روانشناسی هستند) و فرهنگی نظیر سهراب سرابی برنامه‌های مورد نظر سامان بسیار دقیقتر و بهتر پیش رفت و اگر برخی از اتفاقات غیر قابل پیش بینی روی نمی داد، سامان بسیار زودتر و بیشتر به سکوهای افتخار گام می‌نهاد.
سامان سرابی تنها با چهار ماه تمرین (از اوایل زمستان 1378 ش. تا اواسط بهار 1379 ش.) توانست عنوان قهرمانی استان خراسان را از آن خود کند. تفاوت‌های بدن وی در خلال این زمان بسیار اعجاب بر انگیز و نشان گر اراده قدرتمند خودش و مشاوره حرفه‌ای پدرداشت.
تنها پس از یکسال تمرین سه عنوان قهرمانی توسط سرابی جوان درو شدند و جامعه بدنسازی ایران و آسیا از حضور این اعجوبه هفتاد کیلویی (دقیقاً هم وزن پدر) شگفت زده بودند.
سامان سرابی در رقابتهای آسیایی 2001 پوسان، کره جنوبی.
سامان سرابی در این سال توانست قهرمان استان خراسان، قهرمان کشور و قهرمان آسیا شود، اما مساله خدمت نظام وظیفه توانست سامان را برای مدت دوسال از صحنه رقابتها دور نماید، جا دارد در همینجا به ضعف و سوء مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری که عهده داررشته بدنسازی نیز بود، اشاره گردد. سوء مدیریت و غرض ورزی سردمداران این فدراسیون که قدمتی بیش از چهار دهه داشت توانست لطمات جبران ناپذیری به ورزش بدنسازی وارد کند.
سامان پس از بازگشت از خدمت در سال 1382 ش. مجدداً تمرین حرفه‌ای را از سر گرفت و در اواخر تابستان همان سال قهرمان طلایی کشور و سپس آسیا و پس از آن در سال 1384 ش. به عنوان سومی جهان در رسته 70kg دست یافت.
سامان سرابی با نا داوری و باند بازی گسترده‌ای که به وسیله کشورهای رقیب بر مسابقات حاکم بود، در رقابتهای المپیک آسیایی 2006 م. در دوحه قطر به عنوان چهارم دست یافت، شدت حق کشی و ضعف داوری در این دور از رقابتها غبر قابل انکار بود و تقریباً در حق تمامی قهرمانان برجسته ایرانی و غیر ایرانی اعمال شد. به عنوان مثال سازعلی عبدالصمد قهرمان مشهور جهان در این رقابتها به محمد سالم عبدالله (یک بدنساز تازه کار) باخت و در مکان دوم قرار گرفت.
وضعیت در مورد سامان سرابی بسیار اسفناک بود، زیرا وی در ابتدا با یک ورزشکار ژاپنی دارای امتیاز مساوی شد و مشترکاً در مقام چهارم قرار گرفتند، اما 7 ماه بعد حوادث جدیدی رخ داد، نتایج آزمایش دوپینگ حاکی از مثبت بودن دوپینگ نفر دوم (حسین سعید فیصل از بحرین) بود و سامان سرابی و هم رتبه وی هم به علت ارتقاء رتبه مشترکاً به مدال برنز دست می‌یافتند اما ناداوران تصمیم گرفتند که ابتدا سامان سرابی را در مکان پنجم قرار دهند، سپس نتایج آزمایش دوپینگ را اعلام نمایند تا در نتیجۀ ارتقاء رتبه، وی مجدداً به مکان چهارم برسد و در مجموع تیم بدنسازی ایران در رقابتهای بسیار ارزشمند المپیک آسیایی از دریافت مدال محروم گردد (این ناجوانمردی زمانی بارزتر می‌شود که متصدیان و داوران می‌توانستند از همان ابتدا این نتایج را اعلام کنند نه اینکه به اصطلاح صبر کنند تا آبها از آسیاب بیفتد و بعد اعلام نتیجه کرده و افاضه فضل نمایند !). در رابطه با حق کشی فاحش در حق سامان سرابی تصاویر گویاترند:
با وجود این حجم بالا از حق کشی و ناجوانمردی سامان سرابی و بسیاری دیگر از ورزشکاران غیور ایرانی هم اکنون نیز مترصد فرصت برای یورش به سوی سکوهای افتخار در عرصه بدنسازی می‌باشند.
http://www.samansarabi.com/images/samansarabi.jpg
سامان سرابی فرزند خلف پهلوان سهراب سرابی در 26 آبان ماه سال 1355 ش. در تهران متولد شد. سامان نیز همچون پدرش از استعداد بسیار بالایی در ورزش برخوردار بود و علاوه بر این از نظر فرم و استیل بدنی و حتی صورت ظاهری نیز بسیار به پدر خود شبیه بود حتی هم قد وی بود.
سامان سرابی در سن 16 سالگی (سال 1371 ش.) نخستین عنوان قهرمانی خود را در مسابقات دانش آموزی مشهد در رسته وزنی 60kg به دست آورد. سپس سامان پس از اخذ دیپلم به علت مشغله درسی که داشت و چون عزم خود را برای ادامه تحصیل جزم نموده بود، ورزش حرفه‌ای را کنار گذاشت و تا زمستان سال 1378 ش. (23 سالگی) یعنی تا زمان اخذ مدرک کارشناسی در رشته تربیت بدنی به ورزش حرفه‌ای نزدیک هم نشد.
از آنجا که سامان نام سرابی بزرگ را یدک می‌کشید و همواره در مجامع مختلف ورزشی همراه پدر شهیر خود بود، برخی از افراد گاهی به صورت اعتراض و گاهی هم به صورت تمسخر علت ورزش نکردن وی را جویا می‌شدند و حتی می‌گفتند که چرا با وجود پدر شهیر و نامداری چون سهراب سرابی تنها پسر خانواده سرابی بزرگ تمایلی به ورزش قهرمانی ندارد. این طعنه‌ها و اعتراضها که بسیار سنگین بودند همواره سامان را می‌آزرد اما وی به دلیل فراست و برنامه ریزی دقیقی که برای زندگی خویش تدوین کرده بود، اجازه نداد تا طعن حسودان و شکایت افرادی که از افکار و برنامه‌های وی آگاهی نداشتند، بر وی و برنامه‌هایش اثر نامطلوب گذارد.
عکسی دیگر از سامان سرابی در اواسط بهار 1379 ش.
سرانجام در زمستان سال 1378 ش. (23 سالگی) سامان خود را در موقعیتی دید که می‌توانست گامهای بلند تری را به سوی موفقیت بردارد. وی که تا آن زمان یک جوان موفق محسوب می‌شد راهی به سوی سکوهای افتخار و محبوبیت جهانی را در ذهن خود ترسیم می‌کرد و در این راه به افتخاراتی که می‌توانست نصیب میهن، سرزمین، خانواده و خودش کند، دقیقاً می‌اندیشید و البته با وجود پدری پهلوان، تحصیل کرده (لازم به ذکر است که آقای سهراب سرابی دارای مدارک کارشناسی ترجمه و مکالمه زبان انگلیسی و کارشناسی ارشد روانشناسی هستند) و فرهنگی نظیر سهراب سرابی برنامه‌های مورد نظر سامان بسیار دقیقتر و بهتر پیش رفت و اگر برخی از اتفاقات غیر قابل پیش بینی روی نمی داد، سامان بسیار زودتر و بیشتر به سکوهای افتخار گام می‌نهاد.
سامان سرابی تنها با چهار ماه تمرین (از اوایل زمستان 1378 ش. تا اواسط بهار 1379 ش.) توانست عنوان قهرمانی استان خراسان را از آن خود کند. تفاوت‌های بدن وی در خلال این زمان بسیار اعجاب بر انگیز و نشان گر اراده قدرتمند خودش و مشاوره حرفه‌ای پدرداشت.
تنها پس از یکسال تمرین سه عنوان قهرمانی توسط سرابی جوان درو شدند و جامعه بدنسازی ایران و آسیا از حضور این اعجوبه هفتاد کیلویی (دقیقاً هم وزن پدر) شگفت زده بودند.
سامان سرابی در رقابتهای آسیایی 2001 پوسان، کره جنوبی.
سامان سرابی در این سال توانست قهرمان استان خراسان، قهرمان کشور و قهرمان آسیا شود، اما مساله خدمت نظام وظیفه توانست سامان را برای مدت دوسال از صحنه رقابتها دور نماید، جا دارد در همینجا به ضعف و سوء مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری که عهده داررشته بدنسازی نیز بود، اشاره گردد. سوء مدیریت و غرض ورزی سردمداران این فدراسیون که قدمتی بیش از چهار دهه داشت توانست لطمات جبران ناپذیری به ورزش بدنسازی وارد کند.
سامان پس از بازگشت از خدمت در سال 1382 ش. مجدداً تمرین حرفه‌ای را از سر گرفت و در اواخر تابستان همان سال قهرمان طلایی کشور و سپس آسیا و پس از آن در سال 1384 ش. به عنوان سومی جهان در رسته 70kg دست یافت.
سامان سرابی با نا داوری و باند بازی گسترده‌ای که به وسیله کشورهای رقیب بر مسابقات حاکم بود، در رقابتهای المپیک آسیایی 2006 م. در دوحه قطر به عنوان چهارم دست یافت، شدت حق کشی و ضعف داوری در این دور از رقابتها غبر قابل انکار بود و تقریباً در حق تمامی قهرمانان برجسته ایرانی و غیر ایرانی اعمال شد. به عنوان مثال سازعلی عبدالصمد قهرمان مشهور جهان در این رقابتها به محمد سالم عبدالله (یک بدنساز تازه کار) باخت و در مکان دوم قرار گرفت.
وضعیت در مورد سامان سرابی بسیار اسفناک بود، زیرا وی در ابتدا با یک ورزشکار ژاپنی دارای امتیاز مساوی شد و مشترکاً در مقام چهارم قرار گرفتند، اما 7 ماه بعد حوادث جدیدی رخ داد، نتایج آزمایش دوپینگ حاکی از مثبت بودن دوپینگ نفر دوم (حسین سعید فیصل از بحرین) بود و سامان سرابی و هم رتبه وی هم به علت ارتقاء رتبه مشترکاً به مدال برنز دست می‌یافتند اما ناداوران تصمیم گرفتند که ابتدا سامان سرابی را در مکان پنجم قرار دهند، سپس نتایج آزمایش دوپینگ را اعلام نمایند تا در نتیجۀ ارتقاء رتبه، وی مجدداً به مکان چهارم برسد و در مجموع تیم بدنسازی ایران در رقابتهای بسیار ارزشمند المپیک آسیایی از دریافت مدال محروم گردد (این ناجوانمردی زمانی بارزتر می‌شود که متصدیان و داوران می‌توانستند از همان ابتدا این نتایج را اعلام کنند نه اینکه به اصطلاح صبر کنند تا آبها از آسیاب بیفتد و بعد اعلام نتیجه کرده و افاضه فضل نمایند !). در رابطه با حق کشی فاحش در حق سامان سرابی تصاویر گویاترند:
با وجود این حجم بالا از حق کشی و ناجوانمردی سامان سرابی و بسیاری دیگر از ورزشکاران غیور ایرانی هم اکنون نیز مترصد فرصت برای یورش به سوی سکوهای افتخار در عرصه بدنسازی می‌باشند.
http://www.samansarabi.com/images/samansarabi.jpg