Mohsen
۱۳۸۸-۰۹-۲۷, ۰۴:۴۷ قبل از ظهر
29 سال پیش در بروجرد متولد شده اما از کودکی در فردیس کرج ساکن بود و هنوز هم در همان منطقه زندگی می‌کند. حسن رهنمائیان سنگین‌وزن خوش‌آتیه‌ای است که امسال برای اولین بار به عضویت تیم ملی درآمد و در فاصله سه ماه یک طلا و یک برنز از مسابقات آسیایی و جهانی صید کرد. رهنمائیان چهره درخشان تیم ملی بود که توانست در رقابت «قهرمان قهرمانان» نیز بر سکوی نخست بایستد. رهنمائیان حالا یکی از بهترین سنگین‌وزن‌های پرورش‌اندام ایران است که می‌تواند سال‌ها مهره‌ای ارزشمند برای تیم ملی باشد. * از پاتایا تا دوبی چه اتفاقی افتاد که جایگاه حسن رهنمائیان دو پله سقوط کرد؟
ـ اتفاقی نیافتاد. به نظر خودم خیلی هم بهتر شده بودم. در دو ماهی که بین این دو مسابقه بود، خوب تمرین کرده بودم و سایز بیشتری هم داشتم.
* روی سکو رفتن در یک مسابقه بین‌المللی ارزشمند است اما برای کسی که قهرمان قهرمانان آسیا شده، طبعاً نتیجه بهتری متصور بود.
ـ همیشه می‌گفتند که معیارهای داوران مسابقات آسیایی و جهانی با هم متفاوت است. می‌گفتند داوران آسیایی بیشتر به «کات» توجه دارند و داوران جهانی به «سایز». طبعاً من هم در مسابقه دوبی به سایز فکر می‌کردم اما این تفاوت معیارها مختص مسابقات ifbb است و در مسابقات دوبی اغلب داوران آسیایی بودند. شاید به همین دلیل نتوانستم مدال مسابقات پاتایا را تکرار کنم چرا که ترکیب داوران تفاوت چندانی نکرده بود. البته یک مسأله دیگر هم باعث شد در یکی دو روز آخر، آمادگی‌ام تحت‌الشعاع قرار گیرد.
* چه مسأله‌ای؟
ـ پرورش‌اندام رشته حساسی است که ظریف‌ترین مسائل، روی آمادگی ورزشکاران تأثیر می‌گذارد. در دو سه روز آخر، دندان درد شدیدی گرفتم که در دو سه هفته آخر شروع شد و در روزهای آخر اوج گرفت. از یک طرف این درد باعث می‌شد برنامه خواب و تمرین و تمرکزم به هم بخورد و از سوی دیگر به خاطر اینکه در آزمایش دوپینگ مشکلی پیش نیاید، نمی‌توانستم از مسکّن استفاده کنم. با این حال از لحاظ بالانس‌بودن و سایز مشکلی نداشتم.
* کمی به عقب‌تر بازگردیم. سال گذشته هم در یک مقطع به اردوی تیم ملی دعوت شدی؟
ـ بله. در مسابقه انتخابی شرکت کردم، یک هفته بعد از مسابقه، جلسه بازبینی ترتیب دادند که به آن جلسه دعوت نشدم. چند روز بعد در هفته‌نامه بشیر خواندم که مرا به جلسه دوم بازبینی دعوت کرده‌اند. آن موقع دیگر رژیم غذایی‌ام را شکسته بودم و چون آماده نبودم، خط خوردم. اما از همان موقع رژیمم را شروع کردم که به مسابقه اسپورتکس امارات رفتم و اول شدم. بعد از آن هم در مسابقه جایزه بزرگ امارات شرکت کردم و در حالی که به گفته کارشناسان می‌بایست اول می‌شدم، در جایگاه دوم قرار گرفتم. از آن مقطع هم برای مسابقات امسال برنامه‌ریزی کردم که پس از جلسات بازبینی به عضویت تیم ملی درآمدم.
* چند سال است ورزش می‌کنی؟
ـ 13 سال.
* پس چرا اینقدر دیر به صحنه مسابقات آمدی؟ آیا در سال‌های اول قصد مسابقه‌دادن نداشتی؟
ـ اتفاقاً از همان روز اول که پرورش‌اندام را شروع کردم، سودای مسابقه‌دادن داشتم ولی مشکلات مالی باعث شد که این مورد به تأخیر بیافتد. دوست داشتم روزی پا به صحنه بگذارم که به اندازه دلخواهم آماده باشم.
* برای ورود به پرورش‌اندام شوق خاصی داشتی؟
ـ فیلم‌های آرنولد را که دیدم، عاشق پرورش‌اندام شدم.
* در مسابقات آسیایی پاتایا، استرس نداشتی؟ به هر حال برای اولین بار بود که به عضویت تیم ملی درآمده بودی.
ـ به هیچ وجه. خیلی راحت بودم، چون هدف داشتم و می‌دانستم برای چه آمده‌ام.
* به طور معمول هفته‌ای چند جلسه تمرین می‌کنی؟
ـ در دوره حجم هفته‌ای 5 جلسه، در دوره کات هفته‌ای 12 جلسه. صبح و بعد از ظهر تمرین می‌کنم.
* از آن دسته بدنسازانی هستی که در طول سال مدتی استراحت مطلق داشته باشی؟
ـ دو هفته بعد از مسابقه، استراحت می‌کنم.
* دوره آماده شدنت برای مسابقه چقدر طول می‌کشد؟
ـ 6 ماه سه ماه دوره حجم و سه ماه رژیم.
* در دوره حجم چند کیلو می‌شوی؟
ـ اجازه نمی‌دهم وزنم خیلی بالا رود ولی یک بار به 143 کیلو رسیدم.
* در زمان مسابقه چند کیلو هستی؟
ـ 112 کیلو.
* چقدر تمرین هوازی داری؟
ـ به طور معمول هفته‌ای دو جلسه. در دوره رژیم، صبح و بعدازظهر، نیم ساعت.
* در تمرین و آماده‌سازی‌ات سیستم خاصی داری؟
ـ از همه سیستم‌ها استفاده می‌کنم. همانطور که اثر انگشت همه آدم‌ها تفاوت دارد، واکنش هر بدنی به تمرینات، متفاوت است و باید از روش‌های مختلفی استفاده کرد.
* حرف آخر؟
ـ تشکر می‌کنم از ابوالفضل نویدی که اولین مربی‌ام بوده همینطور از بیت‌الله عباسپور و آرش نویدی و تمام اعضای کادر فنی و کمیته فنی و رئیس فدراسیون که در این دو سفر خیلی زحمت کشید تا استرس بچه‌ها به حداقل برسد. خوشحالم که تیم ایران به قهرمانی رسید و مدال طلای سنگین‌وزن هم از کف ایران خارج نشد و به دوست عزیزم فریدون حقی رسید. بار دیگر این موفقیت را به حقی تبریک می‌گویم.
ـ اتفاقی نیافتاد. به نظر خودم خیلی هم بهتر شده بودم. در دو ماهی که بین این دو مسابقه بود، خوب تمرین کرده بودم و سایز بیشتری هم داشتم.
* روی سکو رفتن در یک مسابقه بین‌المللی ارزشمند است اما برای کسی که قهرمان قهرمانان آسیا شده، طبعاً نتیجه بهتری متصور بود.
ـ همیشه می‌گفتند که معیارهای داوران مسابقات آسیایی و جهانی با هم متفاوت است. می‌گفتند داوران آسیایی بیشتر به «کات» توجه دارند و داوران جهانی به «سایز». طبعاً من هم در مسابقه دوبی به سایز فکر می‌کردم اما این تفاوت معیارها مختص مسابقات ifbb است و در مسابقات دوبی اغلب داوران آسیایی بودند. شاید به همین دلیل نتوانستم مدال مسابقات پاتایا را تکرار کنم چرا که ترکیب داوران تفاوت چندانی نکرده بود. البته یک مسأله دیگر هم باعث شد در یکی دو روز آخر، آمادگی‌ام تحت‌الشعاع قرار گیرد.
* چه مسأله‌ای؟
ـ پرورش‌اندام رشته حساسی است که ظریف‌ترین مسائل، روی آمادگی ورزشکاران تأثیر می‌گذارد. در دو سه روز آخر، دندان درد شدیدی گرفتم که در دو سه هفته آخر شروع شد و در روزهای آخر اوج گرفت. از یک طرف این درد باعث می‌شد برنامه خواب و تمرین و تمرکزم به هم بخورد و از سوی دیگر به خاطر اینکه در آزمایش دوپینگ مشکلی پیش نیاید، نمی‌توانستم از مسکّن استفاده کنم. با این حال از لحاظ بالانس‌بودن و سایز مشکلی نداشتم.
* کمی به عقب‌تر بازگردیم. سال گذشته هم در یک مقطع به اردوی تیم ملی دعوت شدی؟
ـ بله. در مسابقه انتخابی شرکت کردم، یک هفته بعد از مسابقه، جلسه بازبینی ترتیب دادند که به آن جلسه دعوت نشدم. چند روز بعد در هفته‌نامه بشیر خواندم که مرا به جلسه دوم بازبینی دعوت کرده‌اند. آن موقع دیگر رژیم غذایی‌ام را شکسته بودم و چون آماده نبودم، خط خوردم. اما از همان موقع رژیمم را شروع کردم که به مسابقه اسپورتکس امارات رفتم و اول شدم. بعد از آن هم در مسابقه جایزه بزرگ امارات شرکت کردم و در حالی که به گفته کارشناسان می‌بایست اول می‌شدم، در جایگاه دوم قرار گرفتم. از آن مقطع هم برای مسابقات امسال برنامه‌ریزی کردم که پس از جلسات بازبینی به عضویت تیم ملی درآمدم.
* چند سال است ورزش می‌کنی؟
ـ 13 سال.
* پس چرا اینقدر دیر به صحنه مسابقات آمدی؟ آیا در سال‌های اول قصد مسابقه‌دادن نداشتی؟
ـ اتفاقاً از همان روز اول که پرورش‌اندام را شروع کردم، سودای مسابقه‌دادن داشتم ولی مشکلات مالی باعث شد که این مورد به تأخیر بیافتد. دوست داشتم روزی پا به صحنه بگذارم که به اندازه دلخواهم آماده باشم.
* برای ورود به پرورش‌اندام شوق خاصی داشتی؟
ـ فیلم‌های آرنولد را که دیدم، عاشق پرورش‌اندام شدم.
* در مسابقات آسیایی پاتایا، استرس نداشتی؟ به هر حال برای اولین بار بود که به عضویت تیم ملی درآمده بودی.
ـ به هیچ وجه. خیلی راحت بودم، چون هدف داشتم و می‌دانستم برای چه آمده‌ام.
* به طور معمول هفته‌ای چند جلسه تمرین می‌کنی؟
ـ در دوره حجم هفته‌ای 5 جلسه، در دوره کات هفته‌ای 12 جلسه. صبح و بعد از ظهر تمرین می‌کنم.
* از آن دسته بدنسازانی هستی که در طول سال مدتی استراحت مطلق داشته باشی؟
ـ دو هفته بعد از مسابقه، استراحت می‌کنم.
* دوره آماده شدنت برای مسابقه چقدر طول می‌کشد؟
ـ 6 ماه سه ماه دوره حجم و سه ماه رژیم.
* در دوره حجم چند کیلو می‌شوی؟
ـ اجازه نمی‌دهم وزنم خیلی بالا رود ولی یک بار به 143 کیلو رسیدم.
* در زمان مسابقه چند کیلو هستی؟
ـ 112 کیلو.
* چقدر تمرین هوازی داری؟
ـ به طور معمول هفته‌ای دو جلسه. در دوره رژیم، صبح و بعدازظهر، نیم ساعت.
* در تمرین و آماده‌سازی‌ات سیستم خاصی داری؟
ـ از همه سیستم‌ها استفاده می‌کنم. همانطور که اثر انگشت همه آدم‌ها تفاوت دارد، واکنش هر بدنی به تمرینات، متفاوت است و باید از روش‌های مختلفی استفاده کرد.
* حرف آخر؟
ـ تشکر می‌کنم از ابوالفضل نویدی که اولین مربی‌ام بوده همینطور از بیت‌الله عباسپور و آرش نویدی و تمام اعضای کادر فنی و کمیته فنی و رئیس فدراسیون که در این دو سفر خیلی زحمت کشید تا استرس بچه‌ها به حداقل برسد. خوشحالم که تیم ایران به قهرمانی رسید و مدال طلای سنگین‌وزن هم از کف ایران خارج نشد و به دوست عزیزم فریدون حقی رسید. بار دیگر این موفقیت را به حقی تبریک می‌گویم.