Mohsen
۱۳۸۸-۱۰-۰۴, ۰۹:۲۹ بعد از ظهر
تا همين چند سال پيش باور اهالي پرورش اندام بر اين پايه شكل گرفته بود كه تيم ملي ايران در مسابقات آسيايي هميشه مدعي است اما در رقابت هاي جهاني، بدنسازان ما به جز چند تك ستاره حرفي براي گفتن ندارند و تكرار اين جمله هميشگي؛ «فاصله ما با سطح اول دنيا زياد است» انگار همه پذيرفته بودند كه بدنسازان ما در مسابقات جهاني اگر در جمع 10 نفر برتر باشند، هنر كرده‌اند. همين تفكر بود كه موجب مي‌شد نگاه مسئولاني كه تيم ملي را به مسابقات جهاني اعزام مي‌كردند، محدود به «تك مدال» باشد و طرح بحث «حضور در جمع سه تيم برتر جهان» بيشتر به يك شوخي شباهت داشت.
اين ماجرا ادامه داشت تا سال گذشته كه تيم پرستاره ايران در مسابقات جهاني بحرين، درخششي فوق تصور داشت. شش فيناليست، سه مدال‌آور و نايب قهرماني تيمي جهان، حاصل كار تيمي بود كه از بهترين‌هاي بدنسازي ايران تشكيل شده بود. اين اتفاق در حالي رخ داد كه حتي خود دست اندركاران پرورش اندام هم تصور نمي‌كردند تيم ملي ايران چنين نتيجه بي‌سابقه‌اي رقم بزند.
اين نايب قهرماني توانست روح خود باوري را در ميان بدنسازان ايراني زنده كند. جوانان مستعد ايران فهميدند كه از حريفان اروپايي و مصري چيزي كم ندارند و اگر خوب تدارك شوند و از استرس مسائل پيش پا افتاده دور باشند، مي‌توانند حتي سكوهاي جهاني را تسخير كنند. با آن نتيجه‌اي كه سال گذشته در منامه رقم خورد، پيش بيني مي‌شد سال 2009 سالي طلايي براي پرورش اندام ايران باشد. خوشبختانه در عمل هم اينگونه شد و اگرچه مسائل حاشيه‌اي، بحث‌هاي بي پايان و اختلافات گسترده، اين موفقيت‌ها را كمرنگ كرد اما نكته‌اي كه در اين مقطع كمتر كسي به آن توجه كرده، ركورد بي‌نظيري است كه بدنسازان ايراني در اين سال رقم زده‌اند. فارغ از اينكه كدام ورزشكار از چه طريقي به مسابقات رفته و چه كسي مي‌خواهد افتخارات آن‌ها را به نام خود مصادره كند، بدنسازان ايراني امسال در چهار مسابقه مختلف شركت كرده اند و در هر 4 مورد اورال (قهرمان قهرمانان) شده اند. اولين قهرماني را حسن رهنمائيان رقم زد كه در مسابقات آسيايي پاتايا، اين عنوان را به دست آورد. سپس فريدون حقي همين مقام را در مسابقات جهاني wbpf تكرار كرد. تنها 48 ساعت بعد نوبت به علي تبريزي رسيد كه بار ديگر قهرمان قهرمانان ifbb شود و بالاخره آخرين آن، هفته پيش رقم خورد كه محسن قرآن نويس توانست قهرمان قهرمانان بادي كلاسيك جهان شود.
آنچه كه امسال رقم خورد، چيزي نيست جز اثبات اين مدعا كه پرورش اندام ايران جايگاهي ممتاز در سطح بدنسازي آماتوري جهان دارد و نمايندگانش در هر مسابقه‌اي كه بودند، بر قله موفقيت ايستاده‌اند. اين همه ظرفيت، اين همه توان و استعداد، اين همه نيروي انساني، بزرگترين سرمايه براي كشوري است كه مي تواند سال‌هاي طولاني در عرصه مسابقات بين‌المللي پرورش اندام «آقايي» كند. همه اين اتفاقات خوب در حالي رخ مي‌دهد كه بدنسازان ما در راه آماده سازي به جز جيب خودشان به هيچ كسي متكي نيستند و با صرف هزينه‌هاي گزاف خود را براي حضور در رقابت‌هاي آسيايي و جهاني آماده مي‌كنند و عجيب اينكه همچنان در بي خبري كار مي‌كنند، دريغ از يك تقدير درخور شأن و شايسته‌اي كه آن‌ها را براي آينده دلگرم كند. اينكه چقدر قدر اين استعدادها را مي‌دانيم و چطور بايد به اين همه شور و اشتياق جهت دهيم، بحثي است كه در فرصتي ديگر به آن خواهيم پرداخت.
اين ماجرا ادامه داشت تا سال گذشته كه تيم پرستاره ايران در مسابقات جهاني بحرين، درخششي فوق تصور داشت. شش فيناليست، سه مدال‌آور و نايب قهرماني تيمي جهان، حاصل كار تيمي بود كه از بهترين‌هاي بدنسازي ايران تشكيل شده بود. اين اتفاق در حالي رخ داد كه حتي خود دست اندركاران پرورش اندام هم تصور نمي‌كردند تيم ملي ايران چنين نتيجه بي‌سابقه‌اي رقم بزند.
اين نايب قهرماني توانست روح خود باوري را در ميان بدنسازان ايراني زنده كند. جوانان مستعد ايران فهميدند كه از حريفان اروپايي و مصري چيزي كم ندارند و اگر خوب تدارك شوند و از استرس مسائل پيش پا افتاده دور باشند، مي‌توانند حتي سكوهاي جهاني را تسخير كنند. با آن نتيجه‌اي كه سال گذشته در منامه رقم خورد، پيش بيني مي‌شد سال 2009 سالي طلايي براي پرورش اندام ايران باشد. خوشبختانه در عمل هم اينگونه شد و اگرچه مسائل حاشيه‌اي، بحث‌هاي بي پايان و اختلافات گسترده، اين موفقيت‌ها را كمرنگ كرد اما نكته‌اي كه در اين مقطع كمتر كسي به آن توجه كرده، ركورد بي‌نظيري است كه بدنسازان ايراني در اين سال رقم زده‌اند. فارغ از اينكه كدام ورزشكار از چه طريقي به مسابقات رفته و چه كسي مي‌خواهد افتخارات آن‌ها را به نام خود مصادره كند، بدنسازان ايراني امسال در چهار مسابقه مختلف شركت كرده اند و در هر 4 مورد اورال (قهرمان قهرمانان) شده اند. اولين قهرماني را حسن رهنمائيان رقم زد كه در مسابقات آسيايي پاتايا، اين عنوان را به دست آورد. سپس فريدون حقي همين مقام را در مسابقات جهاني wbpf تكرار كرد. تنها 48 ساعت بعد نوبت به علي تبريزي رسيد كه بار ديگر قهرمان قهرمانان ifbb شود و بالاخره آخرين آن، هفته پيش رقم خورد كه محسن قرآن نويس توانست قهرمان قهرمانان بادي كلاسيك جهان شود.
آنچه كه امسال رقم خورد، چيزي نيست جز اثبات اين مدعا كه پرورش اندام ايران جايگاهي ممتاز در سطح بدنسازي آماتوري جهان دارد و نمايندگانش در هر مسابقه‌اي كه بودند، بر قله موفقيت ايستاده‌اند. اين همه ظرفيت، اين همه توان و استعداد، اين همه نيروي انساني، بزرگترين سرمايه براي كشوري است كه مي تواند سال‌هاي طولاني در عرصه مسابقات بين‌المللي پرورش اندام «آقايي» كند. همه اين اتفاقات خوب در حالي رخ مي‌دهد كه بدنسازان ما در راه آماده سازي به جز جيب خودشان به هيچ كسي متكي نيستند و با صرف هزينه‌هاي گزاف خود را براي حضور در رقابت‌هاي آسيايي و جهاني آماده مي‌كنند و عجيب اينكه همچنان در بي خبري كار مي‌كنند، دريغ از يك تقدير درخور شأن و شايسته‌اي كه آن‌ها را براي آينده دلگرم كند. اينكه چقدر قدر اين استعدادها را مي‌دانيم و چطور بايد به اين همه شور و اشتياق جهت دهيم، بحثي است كه در فرصتي ديگر به آن خواهيم پرداخت.