پيمان صادقي پري
۱۳۸۷-۰۸-۰۹, ۰۱:۳۶ بعد از ظهر
تیم ملی پرورش اندام ایران با 9 ورزشکار و دو مربی روز شنبه به مقصد منامه پرواز خواهد کرد. در آستانه حضور ملی پوشان پرورش اندام در مسابقات جهانی 2008 بحرین، سوابق و چگونگی راهیابی آنها به تیم ملی را مرور خواهیم کرد. این تیم در حالی به بحرین سفر می کند که به عقیده کارشناسان، یکی از قوی ترین تیم هایی است که در یک دهه اخیر به رقابت های جهانی اعزام شده است و انتظار می رود یکی از بهترین نتایج سال های اخیر ایران در این رقابت ها رقم بخورد.
1- یوسف کریمی- 65 کیلو
سابقه: حدود یک دهه است که یوسف کریمی خود را به عنوان یکی از مدعیان سبک وزن ایران مطرح کرده. او اولین بار در سال 2001 به عضویت تیم ملی درآمد و تا به حال 3 بار حضور در مسابقات آسیایی را تجربه کرده و از این مسابقات یک مدال برنز و دو عنوان پنجمی اندوخته است. یوسف در فروردین گذشته در مسابقات انتخابی تیم ملی نمایشی امیدوار کننده داشت و در مسابقات آسیایی هنگ کنگ در وزنی که 6 قهرمان جهان و آسیا را به عنوان رقیب روی صحنه می دید، در رقابتی نزدیک از سکو دور ماند و به عنوان پنجمی قناعت کرد. او در ماه های اخیر روند رو به رشدی داشته و به عقیده کارشناسان، نسبت به مسابقات آسیایی در شرایط بهتری است. در مجموع یوسف کریمی یکی از با سابقه های تیم ملی است اما بحرین، اولین تجربه جهانی او به شمار می رود.
مکث: یوسف کریمی به همراه محرم پناهی و سیامک شیراوند قرار بود یکی از ملی پوشان اعزامی به مسابقات جهانی 2004 روسیه باشد، اما فدراسیون وزنه برداری که آن موقع متولی رشته پرورش اندام بود، از گرفتن ویزای روسیه عاجز ماند! و بدین ترتیب این سه نفر از حضور در مسابقات جهانی بازماندند.
مسابقه: در وزنی که فوق ستارگانی مثل انور ال اماوی از مصر و خوزه کارلوس سانتوز از برزیل و عبدالصمد سازلی از مالزی، هر کدام بیش از 10 مدال جهانی دارند و همیشه عناوین اول تا سوم را بین خود تقسیم می کنند، یوسف کریمی کار بسیار دشواری برای کسب مدال دارد. بهترین عنوانی که یک ایرانی در سال های اخیر در این وزن به دست آورده، مقام نهمی مهدی نورزاده در جهانی 2002 مصر است.
2- محرم پناهی – 75 کیلو
سابقه: محرم پناهی هم مثل یوسف کریمی برای اولین بار در سال 2001 به تیم ملی پیوست ولی در کره جنوبی نتوانست به سکوی قهرمانی برسد. او یک سال بعد در مسابقات جهانی مصر شکوفا شد و در وزن 70 کیلو تا یک قدمی شکست ایگور کوچیس، بدنساز نامدار اهل اسلواکی پیش رفت اما یک اشتباه ساده مدال نقره را از دست او خارج کرد و در سال 2004 هم در حالی که بخت اول تیم ملی ایران برای کسب مدال از مسابقات جهانی بود، اسیر مساله پیش پا افتاده ای به نام ویزا شد. محرم پناهی امسال بدون حضور در مسابقات انتخابی و با نظر کمیته فنی به اردوی تیم ملی دعوت شد.
مکث: محرم می توانست تا امروز حداقل 5 مدال آسیا و جهان داشته باشد. او که یکی از خوش اخلاق های تیم ملی است، در بحرین باید خودش را اثبات کند.
مسابقه: از همین امروز می توانیم روی فینالیست بودن محرم پناهی حساب کنیم. پرورش اندام ایران در سال های اخیر خاطرات خوشی از بیت الله عباسپور در این وزن دارد و محرم پناهی شایستگی آن را دارد که در این وزن تیم ملی را صاحب مدال کند.
3- بیت الله عباسپور – 80 کیلو
سابقه: بیت الله اولین بار در سال 2003 در ترکیب تیم ملی قرار گرفت و در مسابقات جهانی هند به مقام چهارم رسید اما پس از اعلام نتایج آزمایش دوپینگ و محروم شدن نفرات اول تا سوم، عباسپور صاحب گردن آویز طلا شد. او در سال 2005 بار دیگر در رقابت های جهانی روی سکو رفت و این بار برنز گرفت. یک سال بعد و در کابوس بازی های دوحه، او و هفت ملی پوش دیگر قربانی شدند تا تلخ ترین نتیجه ممکن برای تیم ملی ایران رقم بخورد. در سال 2007 بیت الله در دو مسابقه بین المللی شرکت کرد و بعد از کسب مدال طلای مسابقات آسیایی، در وزن 80 کیلو نفر چهارم جهان شد. این بدنساز متولد بیجار و ساکن کرج، سه ماه پیش در «آسیایی 2008» برای دومین بار پیاپی قهرمان آسیا شد.
مکث: بیت الله عباسپور در چهار سال اخیر بی وقفه مسابقه داده و از این جهت در پرورش اندام ایران یک استثناست. او در حال حاضر یکی از چهره های شناخته شده تیم ملی در مسابقات بین المللی است.
مسابقه: برای کسی که سه دوره فینالیست مسابقات جهانی بوده و صاحب یک طلا، یک برنز و یک مقام چهارمی است، چیزی جز مدال انتظار نمی رود. او در بحرین رقابت سختی با محمد صباح از کشور میزبان و سیتهی چارون ریت تایلندی خواهد داشت. این دو آسیایی سال گذشته در مسابقات جهانی اول و دوم شدند. با این حال خود بیت الله معتقد است که در این سال ها، هیچوقت به اندازه امروز آماده نبوده است.
4- عباس عاقلی – 85 کیلو
سابقه: از هفت سال پیش عباس عاقلی در جمع مدعیان میان وزن مطرح شد، اما برای اینکه به تیم ملی برسد تا سال 2006 صبر کرد. او هم یکی از ملی پوشانی بود که با امیدواری فراوان به بازی های آسیایی دوحه رفت اما در روز مسابقه، همه چیز به ضرر ما تمام شد. عاقلی در مسابقات انتخابی همدان یکی از چهره های شاخص بود و برای قهرمانی در رقابت های انتخابی تیم ملی دردسر زیادی نداشت. عاقلی در اولین جلسه بازبینی کمیته فنی، توسط کمیته فنی تایید شد و در اردو باقی ماند.
مکث: اگر عاقلی خود را به مسابقات انتخابی اصفهان می رساند و از آن طریق به مسابقات آسیایی 2008 اعزام می شد، می توانست حتی در وزن 90 کیلو، صاحب مدال شود.
مسابقه: در سبک وزن آسیایی ها بی رقیب هستند و در سنگین وزن، اروپایی ها همین وضعیت را دارند. ولی 85 کیلو از آن وزن هایی است که هم آسیایی و اروپایی صاحب نام دارد و هم آفریقایی مدعی. در این وزن حتی نمایندگانی از آمریکای جنوبی و به طور مشخص، برزیل هم مدعی هستند! 85 کیلو یکی از دشوارترین اوزان مسابقات جهانی است.
5- مهدی عیاری – 85 کیلو
سابقه: اولین بار در مسابقات انتخابی تیم ملی بود که نظرها را به خود جلب کرد و با کسب مقام اولی دسته 85 کیلو به اردوی تیم ملی راه یافت اما رقابت های درون اردویی از ترکیب تیم اعزامی به دوحه کنار گذاشته شد. عیاری سال پیش در اولین تجربه آسیایی در رقابت با کمال عبدالسلام، فوق ستاره قطری به مدال نقره دست یافت و همان سال رقابت های جهانی را آزمود. این برای سومین بار است که مهدی عیاری راهی یک مسابقه بین المللی می شود.
مکث: عیاری در گذشته نه چندان دور کشتی گیر بوده و نسبت به همتایان خود، خیلی دیر پرورش اندام را شروع کرده اما در 3 سال گذشته یکی از بهترین 85 کیلویی های ایران بوده. نکته جالب اینکه او امسال با مربی خود، یوسف کریمی هم تیمی است.
مسابقه: همان وضعیتی که برای عباس عاقلی برشمردیم، در مورد مهدی عیاری هم حکمفرماست. عیاری هم مثل عباس عاقلی در رقابت با بدنسازان چهار گوشه جهان، کار سختی پیش رو دارد. با این حال پیش بینی می شود هر دو نماینده کشورمان بتوانند در جمع 15 نفر قرار بگیرند.
6- مرتضی روشن ضمیر- 90 کیلو
سابقه: مرتضی روشن ضمیر در عرصه مسابقات داخلی بدنساز کم تجربه ای نیست اما از دو سال پیش بود که خود را به عنوان یک مدعی سنگین وزن مطرح کرد و در مسابقات کشوری، قهرمان دسته 100 کیلو شد. روشن ضمیر امسال در انتخابی همدان در دسته 100 کیلو به مقام پنجم رسید ولی با نظر کمیته فنی به اردو راه یافت و در بازبینی اولیه هم نظر مساعد اعضای این کمیته را به دست آورد. مسابقات جهانی بحرین اولین تجربه بین المللی این بدنساز مازندرانی است.
مکث: مردان کمیته فنی اعتقاد دارند روشن ضمیر که پیش از این در دسته 100 کیلو روی صحنه می رفت، در 90 کیلو به مراتب موفق تر خواهد بود و به همین علت او را در ارنج تیم ملی در وزن 90 کیلو قرار داده اند.
مسابقه: اگر از تک ستاره هایی مثل طارق جعفر از بحرین بگذریم، کمتر آسیایی بوده که در این وزن به فینال رسیده باشد. اگر روشن ضمیر بتواند در جمع 15 نفر برتر قرار گیرد، کارنامه قابل قبولی برای او ترسیم می کنیم.
7- علی تبریزی- 90 یا 100 کیلو
سابقه: یک دهه پیش علی تبریزی با درخشش در وزن 85 کیلو در پرورش اندام ایران چهره شد. او در اولین تجربه بین المللی خود در سال 1999 مدال نقره آسیا را بر گردن آویخت و همان سال رهسپار رقابت های جهانی شد اما در آن جا موفقیتی به دست نیاورد. در سال 2000 علی تبریزی همچون بقیه ملی پوشان مانند رضا درویش، ناصر گرجی و آرش نویدی پشت دیوار ویزای هنگ کنگ باقی ماند و بعد از یک دوره حضور در مسابقات آسیایی، از سال 2002 به کشور قطر پیوست. دوران طلایی علی تبریزی از سال 2003 آغاز شد و او تا سال 2006 بارها قهرمان آسیا و جهان شد. مهم ترین افتخار او کسب عنوان قهرمان قهرمانان آماتورهای جهان بود که به واسطه آن می توانست به جمع حرفه ای ها بپیوندد اما ترجیح داد با بازگشت به ایران، همچنان در رده آماتوری به فعالیت خود ادامه دهد. تبریزی سه ماه پیش در مسابقات قهرمانی آسیا به آسانی قهرمان دسته 90+ کیلو شد.
مکث: حساسیتی که بحرینی ها به وجود آورده اند، موجب شده که کادر فنی تیم ملی از اعلام وزن دقیق علی تبریزی امتناع کند. بحرینی ها در این وزن یک بدنساز نامدار به عنوان طارق جعفر دارند که او هم قهرمان جهان است و مشخص نیست بحرینی ها چطور مساله محرومیت او به خاطر استفاده از داروهای نیروزا را حل کرده اند.
مسابقه: علی تبریزی در عرصه مسابقات جهانی آنقدر نامدار و باسابقه هست که او را یکی از مدال آوران قطعی تیم ملی بدانیم. نگاهی به پیشینه او این توقع را به وجود می آورد که از علی تبریزی کمتر از طلا انتظار نداشته باشیم، با این حال جدی ترین حریف او در بحرین، داورانی هستند که برای خوش خدمتی به میزبان هر کاری انجام می دهند.
8- مجتبی نوترکی – 100 کیلو
سابقه: اول بار با حضور در مسابقات جوانان خوش درخشید و پس از دو سال، با قهرمانی در دسته 100 کیلوی مسابقات انتخابی تیم ملی، به اردو دعوت شد. او پس از دو جلسه بازبینی به عنوان نماینده ایران در دسته 100 کیلو به مسابقات جهانی معرفی شد.
مکث: خیلی ها برای نوترکی آینده بسیار خوبی پیش بینی می کنند و حتی از قهرمانان نامدار پرورش اندام معتقد است او اگر به همین شکل پیشرفت کند، حتی در میادین جهانی می تواند برای ما مدال آور باشد.
مسابقه: مجتبی نوترکی جوان ترین عضو تیم ملی اعزامی به مسابقات جهانی است و این رقابت ها به میدانی برای کسب تجربه بیشتر او تبدیل خواهد شد.
9- فریدون حقی – 100+ کیلو
سابقه: فریدون حقی برای اولین بار در سال 2001 به عضویت تیم ملی درآمد اما تیم ملی ایران اجازه شرکت در رقابت های جهانی را نیافت. یک سال بعد او عازم مصر شد و یک بار مسابقات جهانی را تجربه کرد. از آن پس فریدون حقی در دو دوره مسابقات آسیایی نیز حضور یافت و در بازی های دوحه نیز یکی از 8 نماینده اعزامی کشورمان بود. حقی امسال همراه با تیم ملی به مسابقات آسیایی نیز اعزام شد اما به خاطر دیر رسیدن جواب آزمایش دوپینگ فرصت حضور در این مسابقات را از دست داد.
مکث: فریدون حقی امسال می توانست یک مدال آسیایی در ویترین داشته باشد. خیلی ها معتقدند او هیچوقت تا این اندازه آماده نبوده است. حقی امسال با وزنی بالای 110 کیلو روی صحنه خواهد رفت که برای یک سنگین وزن، ایده آل است.
مسابقه: سطح کیفی رقابت های دسته فوق سنگین آماتوری تفاوتی با مسابقات حرفه ای ندارد. بهترین عنوانی که یک ایرانی در این وزن کسب کرده، عنوان سیزدهمی حمزه هوشمند در سال 1998 است. با این اوصاف فریدون حقی اگر بتواند به جمع 15 نفر برتر راه پیدا کند، کارنامه موفقی داشته است.
1- یوسف کریمی- 65 کیلو
سابقه: حدود یک دهه است که یوسف کریمی خود را به عنوان یکی از مدعیان سبک وزن ایران مطرح کرده. او اولین بار در سال 2001 به عضویت تیم ملی درآمد و تا به حال 3 بار حضور در مسابقات آسیایی را تجربه کرده و از این مسابقات یک مدال برنز و دو عنوان پنجمی اندوخته است. یوسف در فروردین گذشته در مسابقات انتخابی تیم ملی نمایشی امیدوار کننده داشت و در مسابقات آسیایی هنگ کنگ در وزنی که 6 قهرمان جهان و آسیا را به عنوان رقیب روی صحنه می دید، در رقابتی نزدیک از سکو دور ماند و به عنوان پنجمی قناعت کرد. او در ماه های اخیر روند رو به رشدی داشته و به عقیده کارشناسان، نسبت به مسابقات آسیایی در شرایط بهتری است. در مجموع یوسف کریمی یکی از با سابقه های تیم ملی است اما بحرین، اولین تجربه جهانی او به شمار می رود.
مکث: یوسف کریمی به همراه محرم پناهی و سیامک شیراوند قرار بود یکی از ملی پوشان اعزامی به مسابقات جهانی 2004 روسیه باشد، اما فدراسیون وزنه برداری که آن موقع متولی رشته پرورش اندام بود، از گرفتن ویزای روسیه عاجز ماند! و بدین ترتیب این سه نفر از حضور در مسابقات جهانی بازماندند.
مسابقه: در وزنی که فوق ستارگانی مثل انور ال اماوی از مصر و خوزه کارلوس سانتوز از برزیل و عبدالصمد سازلی از مالزی، هر کدام بیش از 10 مدال جهانی دارند و همیشه عناوین اول تا سوم را بین خود تقسیم می کنند، یوسف کریمی کار بسیار دشواری برای کسب مدال دارد. بهترین عنوانی که یک ایرانی در سال های اخیر در این وزن به دست آورده، مقام نهمی مهدی نورزاده در جهانی 2002 مصر است.
2- محرم پناهی – 75 کیلو
سابقه: محرم پناهی هم مثل یوسف کریمی برای اولین بار در سال 2001 به تیم ملی پیوست ولی در کره جنوبی نتوانست به سکوی قهرمانی برسد. او یک سال بعد در مسابقات جهانی مصر شکوفا شد و در وزن 70 کیلو تا یک قدمی شکست ایگور کوچیس، بدنساز نامدار اهل اسلواکی پیش رفت اما یک اشتباه ساده مدال نقره را از دست او خارج کرد و در سال 2004 هم در حالی که بخت اول تیم ملی ایران برای کسب مدال از مسابقات جهانی بود، اسیر مساله پیش پا افتاده ای به نام ویزا شد. محرم پناهی امسال بدون حضور در مسابقات انتخابی و با نظر کمیته فنی به اردوی تیم ملی دعوت شد.
مکث: محرم می توانست تا امروز حداقل 5 مدال آسیا و جهان داشته باشد. او که یکی از خوش اخلاق های تیم ملی است، در بحرین باید خودش را اثبات کند.
مسابقه: از همین امروز می توانیم روی فینالیست بودن محرم پناهی حساب کنیم. پرورش اندام ایران در سال های اخیر خاطرات خوشی از بیت الله عباسپور در این وزن دارد و محرم پناهی شایستگی آن را دارد که در این وزن تیم ملی را صاحب مدال کند.
3- بیت الله عباسپور – 80 کیلو
سابقه: بیت الله اولین بار در سال 2003 در ترکیب تیم ملی قرار گرفت و در مسابقات جهانی هند به مقام چهارم رسید اما پس از اعلام نتایج آزمایش دوپینگ و محروم شدن نفرات اول تا سوم، عباسپور صاحب گردن آویز طلا شد. او در سال 2005 بار دیگر در رقابت های جهانی روی سکو رفت و این بار برنز گرفت. یک سال بعد و در کابوس بازی های دوحه، او و هفت ملی پوش دیگر قربانی شدند تا تلخ ترین نتیجه ممکن برای تیم ملی ایران رقم بخورد. در سال 2007 بیت الله در دو مسابقه بین المللی شرکت کرد و بعد از کسب مدال طلای مسابقات آسیایی، در وزن 80 کیلو نفر چهارم جهان شد. این بدنساز متولد بیجار و ساکن کرج، سه ماه پیش در «آسیایی 2008» برای دومین بار پیاپی قهرمان آسیا شد.
مکث: بیت الله عباسپور در چهار سال اخیر بی وقفه مسابقه داده و از این جهت در پرورش اندام ایران یک استثناست. او در حال حاضر یکی از چهره های شناخته شده تیم ملی در مسابقات بین المللی است.
مسابقه: برای کسی که سه دوره فینالیست مسابقات جهانی بوده و صاحب یک طلا، یک برنز و یک مقام چهارمی است، چیزی جز مدال انتظار نمی رود. او در بحرین رقابت سختی با محمد صباح از کشور میزبان و سیتهی چارون ریت تایلندی خواهد داشت. این دو آسیایی سال گذشته در مسابقات جهانی اول و دوم شدند. با این حال خود بیت الله معتقد است که در این سال ها، هیچوقت به اندازه امروز آماده نبوده است.
4- عباس عاقلی – 85 کیلو
سابقه: از هفت سال پیش عباس عاقلی در جمع مدعیان میان وزن مطرح شد، اما برای اینکه به تیم ملی برسد تا سال 2006 صبر کرد. او هم یکی از ملی پوشانی بود که با امیدواری فراوان به بازی های آسیایی دوحه رفت اما در روز مسابقه، همه چیز به ضرر ما تمام شد. عاقلی در مسابقات انتخابی همدان یکی از چهره های شاخص بود و برای قهرمانی در رقابت های انتخابی تیم ملی دردسر زیادی نداشت. عاقلی در اولین جلسه بازبینی کمیته فنی، توسط کمیته فنی تایید شد و در اردو باقی ماند.
مکث: اگر عاقلی خود را به مسابقات انتخابی اصفهان می رساند و از آن طریق به مسابقات آسیایی 2008 اعزام می شد، می توانست حتی در وزن 90 کیلو، صاحب مدال شود.
مسابقه: در سبک وزن آسیایی ها بی رقیب هستند و در سنگین وزن، اروپایی ها همین وضعیت را دارند. ولی 85 کیلو از آن وزن هایی است که هم آسیایی و اروپایی صاحب نام دارد و هم آفریقایی مدعی. در این وزن حتی نمایندگانی از آمریکای جنوبی و به طور مشخص، برزیل هم مدعی هستند! 85 کیلو یکی از دشوارترین اوزان مسابقات جهانی است.
5- مهدی عیاری – 85 کیلو
سابقه: اولین بار در مسابقات انتخابی تیم ملی بود که نظرها را به خود جلب کرد و با کسب مقام اولی دسته 85 کیلو به اردوی تیم ملی راه یافت اما رقابت های درون اردویی از ترکیب تیم اعزامی به دوحه کنار گذاشته شد. عیاری سال پیش در اولین تجربه آسیایی در رقابت با کمال عبدالسلام، فوق ستاره قطری به مدال نقره دست یافت و همان سال رقابت های جهانی را آزمود. این برای سومین بار است که مهدی عیاری راهی یک مسابقه بین المللی می شود.
مکث: عیاری در گذشته نه چندان دور کشتی گیر بوده و نسبت به همتایان خود، خیلی دیر پرورش اندام را شروع کرده اما در 3 سال گذشته یکی از بهترین 85 کیلویی های ایران بوده. نکته جالب اینکه او امسال با مربی خود، یوسف کریمی هم تیمی است.
مسابقه: همان وضعیتی که برای عباس عاقلی برشمردیم، در مورد مهدی عیاری هم حکمفرماست. عیاری هم مثل عباس عاقلی در رقابت با بدنسازان چهار گوشه جهان، کار سختی پیش رو دارد. با این حال پیش بینی می شود هر دو نماینده کشورمان بتوانند در جمع 15 نفر قرار بگیرند.
6- مرتضی روشن ضمیر- 90 کیلو
سابقه: مرتضی روشن ضمیر در عرصه مسابقات داخلی بدنساز کم تجربه ای نیست اما از دو سال پیش بود که خود را به عنوان یک مدعی سنگین وزن مطرح کرد و در مسابقات کشوری، قهرمان دسته 100 کیلو شد. روشن ضمیر امسال در انتخابی همدان در دسته 100 کیلو به مقام پنجم رسید ولی با نظر کمیته فنی به اردو راه یافت و در بازبینی اولیه هم نظر مساعد اعضای این کمیته را به دست آورد. مسابقات جهانی بحرین اولین تجربه بین المللی این بدنساز مازندرانی است.
مکث: مردان کمیته فنی اعتقاد دارند روشن ضمیر که پیش از این در دسته 100 کیلو روی صحنه می رفت، در 90 کیلو به مراتب موفق تر خواهد بود و به همین علت او را در ارنج تیم ملی در وزن 90 کیلو قرار داده اند.
مسابقه: اگر از تک ستاره هایی مثل طارق جعفر از بحرین بگذریم، کمتر آسیایی بوده که در این وزن به فینال رسیده باشد. اگر روشن ضمیر بتواند در جمع 15 نفر برتر قرار گیرد، کارنامه قابل قبولی برای او ترسیم می کنیم.
7- علی تبریزی- 90 یا 100 کیلو
سابقه: یک دهه پیش علی تبریزی با درخشش در وزن 85 کیلو در پرورش اندام ایران چهره شد. او در اولین تجربه بین المللی خود در سال 1999 مدال نقره آسیا را بر گردن آویخت و همان سال رهسپار رقابت های جهانی شد اما در آن جا موفقیتی به دست نیاورد. در سال 2000 علی تبریزی همچون بقیه ملی پوشان مانند رضا درویش، ناصر گرجی و آرش نویدی پشت دیوار ویزای هنگ کنگ باقی ماند و بعد از یک دوره حضور در مسابقات آسیایی، از سال 2002 به کشور قطر پیوست. دوران طلایی علی تبریزی از سال 2003 آغاز شد و او تا سال 2006 بارها قهرمان آسیا و جهان شد. مهم ترین افتخار او کسب عنوان قهرمان قهرمانان آماتورهای جهان بود که به واسطه آن می توانست به جمع حرفه ای ها بپیوندد اما ترجیح داد با بازگشت به ایران، همچنان در رده آماتوری به فعالیت خود ادامه دهد. تبریزی سه ماه پیش در مسابقات قهرمانی آسیا به آسانی قهرمان دسته 90+ کیلو شد.
مکث: حساسیتی که بحرینی ها به وجود آورده اند، موجب شده که کادر فنی تیم ملی از اعلام وزن دقیق علی تبریزی امتناع کند. بحرینی ها در این وزن یک بدنساز نامدار به عنوان طارق جعفر دارند که او هم قهرمان جهان است و مشخص نیست بحرینی ها چطور مساله محرومیت او به خاطر استفاده از داروهای نیروزا را حل کرده اند.
مسابقه: علی تبریزی در عرصه مسابقات جهانی آنقدر نامدار و باسابقه هست که او را یکی از مدال آوران قطعی تیم ملی بدانیم. نگاهی به پیشینه او این توقع را به وجود می آورد که از علی تبریزی کمتر از طلا انتظار نداشته باشیم، با این حال جدی ترین حریف او در بحرین، داورانی هستند که برای خوش خدمتی به میزبان هر کاری انجام می دهند.
8- مجتبی نوترکی – 100 کیلو
سابقه: اول بار با حضور در مسابقات جوانان خوش درخشید و پس از دو سال، با قهرمانی در دسته 100 کیلوی مسابقات انتخابی تیم ملی، به اردو دعوت شد. او پس از دو جلسه بازبینی به عنوان نماینده ایران در دسته 100 کیلو به مسابقات جهانی معرفی شد.
مکث: خیلی ها برای نوترکی آینده بسیار خوبی پیش بینی می کنند و حتی از قهرمانان نامدار پرورش اندام معتقد است او اگر به همین شکل پیشرفت کند، حتی در میادین جهانی می تواند برای ما مدال آور باشد.
مسابقه: مجتبی نوترکی جوان ترین عضو تیم ملی اعزامی به مسابقات جهانی است و این رقابت ها به میدانی برای کسب تجربه بیشتر او تبدیل خواهد شد.
9- فریدون حقی – 100+ کیلو
سابقه: فریدون حقی برای اولین بار در سال 2001 به عضویت تیم ملی درآمد اما تیم ملی ایران اجازه شرکت در رقابت های جهانی را نیافت. یک سال بعد او عازم مصر شد و یک بار مسابقات جهانی را تجربه کرد. از آن پس فریدون حقی در دو دوره مسابقات آسیایی نیز حضور یافت و در بازی های دوحه نیز یکی از 8 نماینده اعزامی کشورمان بود. حقی امسال همراه با تیم ملی به مسابقات آسیایی نیز اعزام شد اما به خاطر دیر رسیدن جواب آزمایش دوپینگ فرصت حضور در این مسابقات را از دست داد.
مکث: فریدون حقی امسال می توانست یک مدال آسیایی در ویترین داشته باشد. خیلی ها معتقدند او هیچوقت تا این اندازه آماده نبوده است. حقی امسال با وزنی بالای 110 کیلو روی صحنه خواهد رفت که برای یک سنگین وزن، ایده آل است.
مسابقه: سطح کیفی رقابت های دسته فوق سنگین آماتوری تفاوتی با مسابقات حرفه ای ندارد. بهترین عنوانی که یک ایرانی در این وزن کسب کرده، عنوان سیزدهمی حمزه هوشمند در سال 1998 است. با این اوصاف فریدون حقی اگر بتواند به جمع 15 نفر برتر راه پیدا کند، کارنامه موفقی داشته است.