Mohsen
۱۳۸۹-۰۵-۲۱, ۰۹:۳۵ بعد از ظهر
بشير آنلاين: در مسابقات رسمی و حرفه‌ای، فیگور نمایشی یک راند سرنوشت‌ساز است و حتی در بعضی رقابت‌ها امتیاز همین راند است که قهرمان را مشخص می‌کند، اما این بخش جالب هیچگاه در کشورمان مورد توجه واقع نشده و در رقابت‌های آسیایی این دوره هم گویا همه چیز در روز مقدماتی رقم خورده بود و فیگورهای نمایشی صرفاً حالتی «نمایشی» داشت. در مسابقه هفته گذشته هر فینالیست یک دقیقه فرصت داشت تا با موزیک دلخواه خود به ارائه فیگورهای نمایشی بپردازد. در این قسمت، نگاهی خواهیم داشت بر عملکرد فینالیست‌های آسیایی در بخش فیگورهای نمایشی.
وزن 55 کیلو
* احسان خواجوی: در طول یک دقیقه، فقط فیگورهای اجباری را پشت سر هم اجرا کرد و ابتکار زیادی نداشت. آهنگی که احسان انتخاب کرده بود، چنگی به دل نمی‌زد.
* فان وان مچ: یه مرد تجربه بالا، فیگورهایش را به شکلی دلنشین با ریتم آهنگ تنظیم کرده بود. این بدنساز ویتنامی بهترین فیگوریست نمایشی در وزن 55 کیلو بود.
* علی کاظم: مثل روز مقدماتی، در فینال هم نشان داد که در فیگور گرفتن تبحر خاصی ندارد.
* سوک سوفاک: با این که نسبت به دیگران ضعیف‌تر بود، ولی مفهوم فیگور نمایشی را می‌دانست و برنامه‌ای جالب داشت.
وزن 60 کیلو
* بولی: با موسیقی خاص و سنتی چینی توجه‌ها را جلب کرد. او حرکاتی غیرمعمول و جذاب در فیگورهای نمایشی داشت و پاهای خود را به طرفین پرتاب می‌کرد.
* مهدی حیدری: در تمام مدت توجه به داوران نداشت و برای تماشاگران فیگور گرفت. حیدری در این برنامه نشان داد علاقه زیادی به فیگور کول دارد که بدنسازان سبک‌وزن کمتر از آن استفاده می‌کنند. اگر روز فینال امتیازی داشت، برنامه مهدی حیدری می‌توانست یک نقطه منفی برای او داشته باشد.
* نجم‌الدین عبدالله: مثل خیلی از بدنسازان عراقی در اجرای فیگورها ضعیف بود. او در مسابقات جهانی روی صحنه پشتک می‌زد اما این بار برنامه سبک‌تری داشت.
* بودا انچه: شروعی متفاوت داشت و معلوم بود، فیگورهای ملوین آنتونی را زیاد می‌بیند. انچه بهترین فیگوریست نمایشی وزن 60 کیلو بود.
* جککوایت انترانگسی: با موزیکی رمانتیک، برنامه‌ای کلاسیک و دلنشین داشت.
وزن 65 کیلو
* سوم خیت: اگرچه آهنگ زیبایی انتخاب کرده بود، اما فیگورهای او با ریتم موسیقی هماهنگی نداشت. سوم خیت فیگورهای اجباری را با کمی تنوع اجرا کرد و در مجموع برنامه متوسطی داشت.
* انگوین وان‌لام: یکی از بهترین فیگوریست‌های این دوره، با برنامه‌ای از پیش طراحی شده، وارد صحنه شد و به خوبی نقاط قوت خود را به نمایش گذاشت.
* جیناس عزیز: در فیگورهای نمایشی نشان داد چقدر روی عضلات خود کنترل دارد.
* حمزه جبار: بدون برنامه مشخص روی صحنه آمد و هفت فیگور اجباری را به ترتیب انجام داد.
* آوانگ کو: برنامه کاملاً متفاوت و جالب توجه داشت. آونگ خیلی دوست داشت در این فیگورها ترمیناتور باشد، اما حیف که 50 کیلو از آرنولد سبک‌تر بود!
وزن 70 کیلو
* عبدالصمد سازلی: با تجربه فراوانش خوب می‌دانست که نقاط ضعفش را چطور در فیگورها مخفی کند.
* یوسف کریمی: بیشتر به تماشاگران توجه داشت تا داوران. یوسف مثل خیلی از بدنسازان ایرانی در فیگورهای نمایشی برنامه از پیش تعیین شده‌ای نداشت.
* وحید رفتارهمدانی: اگرچه او هم بیشتر توجهش به تماشاگران بود، اما نسبت به بقیه آهنگ بهتری انتخاب کرده بود. رفتار همدانی خوب می‌دانست چطور روی نقاط قوتش تأکید کند.
* خوئتال فوانگفت: برنامه ساده‌ای برای این بخش داشت و در مجموع عملکردی متوسط داشت.
* سوماردی یسری: برنامه تمرین شده و زیبایی داشت.
وزن 75 کیلو
* احمد پایدار: یکی از بهترین فیگوریست‌های حال حاضر ایران، با حضوری صحیح درصحنه و کنترل خوب عضلات، نمایش خود را کامل کرد.
* احمد جبار: مجبوریم باز هم تکرار کنیم، مثل بقیه هموطنانش چیز زیادی از فیگور نمایشی نمی‌دانست.
* ژین چیان: شروعی متفاوت داشت و مثل دیگر هموطنش از موزیکی چینی استفاده کرد، اما آهنگی که او انتخاب کرده بود، برای فیگورهای نمایشی مناسب نبود.
* بابی سینگ: یک دقیقه بی‌برنامه و سر در گم را روی صحنه سپری کرد.
* سوکیج: برنامه تمرین شده‌ای داشت و هماهنگ با موزیک انتخابی، فیگورها را اجرا می‌کرد.
وزن 80 کیلو:
* محرم پناهی: با ورژن ریمیکس شده آهنگ «ای ایران» روی صحنه آمد و تماشاگران را از خواب بیدار کرد. انتخاب خوب آهنگ، ضعف فیگورهای غیرمتنوع محرم را جبران کرد.
* ساواشنگ پاناپوی: برنامه متوسطی در فیگورهای نمایشی داشت.
* عرفان مانوئل: مثل خیلی از بدنسازان عراقی با موهای رنگ‌کرده، روی صحنه آمد و برنامه مشخصی نداشت.
* رضا موسی‌زاده: به خاطر مسائلی که دیروز اتفاق افتاده بود، روحیه خوبی برای فیگورهای نمایش نداشت و در مجموع برنامه متوسطی داشت.
* کاه کیت ونگ: با اینکه نقطه ضعف بزرگ او عضلات پشت بود، اما در فیگورهای نمایشی اصرار عجیبی به اجرای فیگورهای پشت داشت! این بدنساز سنگاپوری بدترین فیگوریست دسته 80 کیلو بود.
وزن 85 کیلو
* عباس عاقلی: یکی از ایرانی‌هایی بود که با تسلط روی صحنه آمد و برنامه نمایشی قابل قبولی داشت. او در مجموع با سایر حریفان فاصله زیادی داشت.
* سمیر عباس: بدون تردید بهترین فیگوریست اردوی عراق بود و در روز فینال هم نسبت به روز مقدماتی شرایط بهتری داشت.
* بایانخو لخشید: فقط چند ثانیه فیگور گرفت و پیش از اینکه وقتش تمام شود، تعظیم کرد و مرخص شد!
* اوه کیونگ جونگ: اگرچه در او خبری از تفکیک و کات‌های عمیق نبود، اما ریتم موزیک را خوب می‌شناخت و فیگورهایش را بدون وقفه اجرا می‌کرد.
* عزیزجوان عزیزاف: بعید است این بدنساز تاجیک تا به حال مفهوم «آب‌گیری» را شنیده باشد. او با یک بدن کاملاً آماتور روی صحنه آمد و بعد از چند فیگور نصفه نیمه به کار خود پایان داد.
وزن 90 کیلو
* بیت‌الله عباسپور: با آهنگ «ای ایران» روی صحنه آمد و بیشتر وقت خود را به تماشاگران اختصاص داد. بیت‌الله روز جمعه نشان داد آماده‌ترین بدنساز این رقابت‌ها است.
* رضا باقرزاده: یکی از معدود بدنسازانی است که می‌تواند پاهای خود را 180 درجه باز کند. باقرزاده روز جمعه برنامه نسبتاً خوبی داشت، اما از او که فیگوریست برجسته‌ای است، انتظار بیشتری می‌رفت.
* عباس عبدالحسین: برخلاف اکثر هموطنانش، برنامه از پیش‌تعیین‌شده‌ای داشت و فیگورها را بی‌وقفه اجرا می‌کرد.
* پالا میچای: نمایش یک دقیقه‌ای او ضعیف و آماتورگونه بود.
* ویکرام: اگر 6 نفر در این دسته حضور داشتند، به طور حتم ویکرام شانس راهیابی به فینال را پیدا نمی‌کرد. او ضعیف‌تر از آن بود که در فیگورهای نمایشی جلب توجه کند.
وزن 100 کیلو
* فراس جرجیس: با آهنگی محلی روی صحنه آمد و نشان داد علاقه زیادی به اجرای حرکات موزون دارد. او در مجموع برنامه قابل قبولی داشت.
* علیرضا اسداللهی: در روز دوم سرحال‌تر به نظر می‌رسید و برنامه او هم تلفیقی از اجرای فیگورهای اجباری بود.
* کامبیز تمسکی: در طول یک دقیقه برنامه متوسطی داشت.
وزن 100+ کیلو
* حسن رهنمائیان: برنامه تمرین‌شده‌ای داشت و با حمایت تماشاگران در اجراهای نمایشی موفق بود.
* صلاح حسین: در فیگورهای نمایشی حرف زیادی برای گفتن نداشت. او طوری رفتار می‌کرد که انگار قهرمانی‌اش قطعی شده است!
* جاوید علی‌خان: با وجود ضعف‌هایی که داشت، در فیگورهای نمایشی خوش‌سلیقه بود.
* اسام کریم: تنها وجه تمایز او با سایرین، موهای رنگ‌کرده‌اش بود وگرنه در فیگورها حرفی برای گفتن نداشت.
وزن 55 کیلو
* احسان خواجوی: در طول یک دقیقه، فقط فیگورهای اجباری را پشت سر هم اجرا کرد و ابتکار زیادی نداشت. آهنگی که احسان انتخاب کرده بود، چنگی به دل نمی‌زد.
* فان وان مچ: یه مرد تجربه بالا، فیگورهایش را به شکلی دلنشین با ریتم آهنگ تنظیم کرده بود. این بدنساز ویتنامی بهترین فیگوریست نمایشی در وزن 55 کیلو بود.
* علی کاظم: مثل روز مقدماتی، در فینال هم نشان داد که در فیگور گرفتن تبحر خاصی ندارد.
* سوک سوفاک: با این که نسبت به دیگران ضعیف‌تر بود، ولی مفهوم فیگور نمایشی را می‌دانست و برنامه‌ای جالب داشت.
وزن 60 کیلو
* بولی: با موسیقی خاص و سنتی چینی توجه‌ها را جلب کرد. او حرکاتی غیرمعمول و جذاب در فیگورهای نمایشی داشت و پاهای خود را به طرفین پرتاب می‌کرد.
* مهدی حیدری: در تمام مدت توجه به داوران نداشت و برای تماشاگران فیگور گرفت. حیدری در این برنامه نشان داد علاقه زیادی به فیگور کول دارد که بدنسازان سبک‌وزن کمتر از آن استفاده می‌کنند. اگر روز فینال امتیازی داشت، برنامه مهدی حیدری می‌توانست یک نقطه منفی برای او داشته باشد.
* نجم‌الدین عبدالله: مثل خیلی از بدنسازان عراقی در اجرای فیگورها ضعیف بود. او در مسابقات جهانی روی صحنه پشتک می‌زد اما این بار برنامه سبک‌تری داشت.
* بودا انچه: شروعی متفاوت داشت و معلوم بود، فیگورهای ملوین آنتونی را زیاد می‌بیند. انچه بهترین فیگوریست نمایشی وزن 60 کیلو بود.
* جککوایت انترانگسی: با موزیکی رمانتیک، برنامه‌ای کلاسیک و دلنشین داشت.
وزن 65 کیلو
* سوم خیت: اگرچه آهنگ زیبایی انتخاب کرده بود، اما فیگورهای او با ریتم موسیقی هماهنگی نداشت. سوم خیت فیگورهای اجباری را با کمی تنوع اجرا کرد و در مجموع برنامه متوسطی داشت.
* انگوین وان‌لام: یکی از بهترین فیگوریست‌های این دوره، با برنامه‌ای از پیش طراحی شده، وارد صحنه شد و به خوبی نقاط قوت خود را به نمایش گذاشت.
* جیناس عزیز: در فیگورهای نمایشی نشان داد چقدر روی عضلات خود کنترل دارد.
* حمزه جبار: بدون برنامه مشخص روی صحنه آمد و هفت فیگور اجباری را به ترتیب انجام داد.
* آوانگ کو: برنامه کاملاً متفاوت و جالب توجه داشت. آونگ خیلی دوست داشت در این فیگورها ترمیناتور باشد، اما حیف که 50 کیلو از آرنولد سبک‌تر بود!
وزن 70 کیلو
* عبدالصمد سازلی: با تجربه فراوانش خوب می‌دانست که نقاط ضعفش را چطور در فیگورها مخفی کند.
* یوسف کریمی: بیشتر به تماشاگران توجه داشت تا داوران. یوسف مثل خیلی از بدنسازان ایرانی در فیگورهای نمایشی برنامه از پیش تعیین شده‌ای نداشت.
* وحید رفتارهمدانی: اگرچه او هم بیشتر توجهش به تماشاگران بود، اما نسبت به بقیه آهنگ بهتری انتخاب کرده بود. رفتار همدانی خوب می‌دانست چطور روی نقاط قوتش تأکید کند.
* خوئتال فوانگفت: برنامه ساده‌ای برای این بخش داشت و در مجموع عملکردی متوسط داشت.
* سوماردی یسری: برنامه تمرین شده و زیبایی داشت.
وزن 75 کیلو
* احمد پایدار: یکی از بهترین فیگوریست‌های حال حاضر ایران، با حضوری صحیح درصحنه و کنترل خوب عضلات، نمایش خود را کامل کرد.
* احمد جبار: مجبوریم باز هم تکرار کنیم، مثل بقیه هموطنانش چیز زیادی از فیگور نمایشی نمی‌دانست.
* ژین چیان: شروعی متفاوت داشت و مثل دیگر هموطنش از موزیکی چینی استفاده کرد، اما آهنگی که او انتخاب کرده بود، برای فیگورهای نمایشی مناسب نبود.
* بابی سینگ: یک دقیقه بی‌برنامه و سر در گم را روی صحنه سپری کرد.
* سوکیج: برنامه تمرین شده‌ای داشت و هماهنگ با موزیک انتخابی، فیگورها را اجرا می‌کرد.
وزن 80 کیلو:
* محرم پناهی: با ورژن ریمیکس شده آهنگ «ای ایران» روی صحنه آمد و تماشاگران را از خواب بیدار کرد. انتخاب خوب آهنگ، ضعف فیگورهای غیرمتنوع محرم را جبران کرد.
* ساواشنگ پاناپوی: برنامه متوسطی در فیگورهای نمایشی داشت.
* عرفان مانوئل: مثل خیلی از بدنسازان عراقی با موهای رنگ‌کرده، روی صحنه آمد و برنامه مشخصی نداشت.
* رضا موسی‌زاده: به خاطر مسائلی که دیروز اتفاق افتاده بود، روحیه خوبی برای فیگورهای نمایش نداشت و در مجموع برنامه متوسطی داشت.
* کاه کیت ونگ: با اینکه نقطه ضعف بزرگ او عضلات پشت بود، اما در فیگورهای نمایشی اصرار عجیبی به اجرای فیگورهای پشت داشت! این بدنساز سنگاپوری بدترین فیگوریست دسته 80 کیلو بود.
وزن 85 کیلو
* عباس عاقلی: یکی از ایرانی‌هایی بود که با تسلط روی صحنه آمد و برنامه نمایشی قابل قبولی داشت. او در مجموع با سایر حریفان فاصله زیادی داشت.
* سمیر عباس: بدون تردید بهترین فیگوریست اردوی عراق بود و در روز فینال هم نسبت به روز مقدماتی شرایط بهتری داشت.
* بایانخو لخشید: فقط چند ثانیه فیگور گرفت و پیش از اینکه وقتش تمام شود، تعظیم کرد و مرخص شد!
* اوه کیونگ جونگ: اگرچه در او خبری از تفکیک و کات‌های عمیق نبود، اما ریتم موزیک را خوب می‌شناخت و فیگورهایش را بدون وقفه اجرا می‌کرد.
* عزیزجوان عزیزاف: بعید است این بدنساز تاجیک تا به حال مفهوم «آب‌گیری» را شنیده باشد. او با یک بدن کاملاً آماتور روی صحنه آمد و بعد از چند فیگور نصفه نیمه به کار خود پایان داد.
وزن 90 کیلو
* بیت‌الله عباسپور: با آهنگ «ای ایران» روی صحنه آمد و بیشتر وقت خود را به تماشاگران اختصاص داد. بیت‌الله روز جمعه نشان داد آماده‌ترین بدنساز این رقابت‌ها است.
* رضا باقرزاده: یکی از معدود بدنسازانی است که می‌تواند پاهای خود را 180 درجه باز کند. باقرزاده روز جمعه برنامه نسبتاً خوبی داشت، اما از او که فیگوریست برجسته‌ای است، انتظار بیشتری می‌رفت.
* عباس عبدالحسین: برخلاف اکثر هموطنانش، برنامه از پیش‌تعیین‌شده‌ای داشت و فیگورها را بی‌وقفه اجرا می‌کرد.
* پالا میچای: نمایش یک دقیقه‌ای او ضعیف و آماتورگونه بود.
* ویکرام: اگر 6 نفر در این دسته حضور داشتند، به طور حتم ویکرام شانس راهیابی به فینال را پیدا نمی‌کرد. او ضعیف‌تر از آن بود که در فیگورهای نمایشی جلب توجه کند.
وزن 100 کیلو
* فراس جرجیس: با آهنگی محلی روی صحنه آمد و نشان داد علاقه زیادی به اجرای حرکات موزون دارد. او در مجموع برنامه قابل قبولی داشت.
* علیرضا اسداللهی: در روز دوم سرحال‌تر به نظر می‌رسید و برنامه او هم تلفیقی از اجرای فیگورهای اجباری بود.
* کامبیز تمسکی: در طول یک دقیقه برنامه متوسطی داشت.
وزن 100+ کیلو
* حسن رهنمائیان: برنامه تمرین‌شده‌ای داشت و با حمایت تماشاگران در اجراهای نمایشی موفق بود.
* صلاح حسین: در فیگورهای نمایشی حرف زیادی برای گفتن نداشت. او طوری رفتار می‌کرد که انگار قهرمانی‌اش قطعی شده است!
* جاوید علی‌خان: با وجود ضعف‌هایی که داشت، در فیگورهای نمایشی خوش‌سلیقه بود.
* اسام کریم: تنها وجه تمایز او با سایرین، موهای رنگ‌کرده‌اش بود وگرنه در فیگورها حرفی برای گفتن نداشت.