Mohsen
۱۳۸۹-۰۷-۰۸, ۰۶:۳۸ بعد از ظهر
بشير آنلاين: بادي كلاسيك رشته جذاب و پرطرفداري است و ميزان استقبال از آن هم همواره روندي صعودي داشته است. در اين رشته كه البته تفاوت ماهيتي چنداني با پرورش‌اندام ندارد، بدنسازان مجبور نيستند براي رسيدن به حجم‌هاي افراطي دچار زحمت شوند و در آن فاكتور «تناسب و زيبايي» بيش از پرورش اندام مورد توجه قرار مي‌گيرد. هرچند كه هنوز خيلي‌ها به درستي نمي‌توانند معيارهايي كه يك داور براي قضاوت مسابقات بادي كلاسيك مد نظر قرار مي‌دهد را رديف كنند و هنوز هم كاملاً روشن نيست كه داور اين رشته بايد با عينك «پرورش اندام» به اين رشته نگاه كند يا اينكه بايد معيارهاي تازه‌اي را در نظر بگيرد.
براي اينكه روشن شود در بادي كلاسيك چه پارامترهايي مورد توجه است، شايد چند سال ديگر طول بكشد تا داوران به يك رويه مشترك برسند اما نكته‌اي كه اين روزها ورزشكاران اين رشته را آزار مي‌دهد، تغيير مداوم دسته‌هاي قدي در بادي‌كلاسيك است.
از اولين دوره‌اي كه بادي‌كلاسيك در ايران شكل گرفت، ورزشكاران در سه، چهار يا پنج دسته شركت مي‌كنند. يك روز بدنساز 175- ، روز ديگر 178- و يك بار 180. در واقع در اين سال‌ها مدام با اعداد بازي شده و نارضايتي‌هايي وجود داشته است اما اين بار كه فدراسيون با ابتكار عجيب و غريب پل چوا، دسته‌هاي جديدي وضع كرده، وضعيت بدتر از گذشته شده است. از امسال فدراسيون آسيايي به خاطر اينكه هواي بدنسازان جنوب شرق آسيا را داشته باشد، دسته 160- سانت را به وجود آورده و همين دسته بود كه در مسابقات آسيايي باعث شد وضعيت نمايندگان بادي‌كلاسيك ايران تغيير كند. شايد در ميان ورزشكاران سنگاپور و مالزي و تايلند و ميانمار بدنسازان زيادي وجود داشته باشند كه مشمول اين گروه قدي باشند اما در كشور ايران كه ميانگين قدي مردم آن به مراتب بيشتر از مردمان شرق آسياست، چند نفر پيدا مي‌شوند كه كمتر از 160 سانت قد داشته باشند؟!
در همين مسابقه‌اي كه هفته پيش در سراب برگزار شد، در اين دسته فقط يك نفر حضور داشت! يعني در رقابتي در سطح كشور هم 3 نفر پيدا نمي‌شوند كه روي صحنه بروند. اينكه هر فدراسيوني بايد از قوانين فدراسيون‌هاي بين‌المللي تبعيت كند، امر مرسومي است اما اين تبعيت تا زماني بايد ادامه يابد كه با عقل و منطق هم جور دربيايد. نكته عجيب اينكه در مسابقات جهاني WBPF همين گروه‌بندي عجيب آسيايي هم تغيير يافته و همه بادي‌كلاسيك كارها در دو دسته تقسيم شده‌اند!
مثل اينكه فقط بايد اميدوار باشيم عاقبت اين رشته با اين تصميم‌هاي مضحك آسيايي‌ها ختم به خير شود.
براي اينكه روشن شود در بادي كلاسيك چه پارامترهايي مورد توجه است، شايد چند سال ديگر طول بكشد تا داوران به يك رويه مشترك برسند اما نكته‌اي كه اين روزها ورزشكاران اين رشته را آزار مي‌دهد، تغيير مداوم دسته‌هاي قدي در بادي‌كلاسيك است.
از اولين دوره‌اي كه بادي‌كلاسيك در ايران شكل گرفت، ورزشكاران در سه، چهار يا پنج دسته شركت مي‌كنند. يك روز بدنساز 175- ، روز ديگر 178- و يك بار 180. در واقع در اين سال‌ها مدام با اعداد بازي شده و نارضايتي‌هايي وجود داشته است اما اين بار كه فدراسيون با ابتكار عجيب و غريب پل چوا، دسته‌هاي جديدي وضع كرده، وضعيت بدتر از گذشته شده است. از امسال فدراسيون آسيايي به خاطر اينكه هواي بدنسازان جنوب شرق آسيا را داشته باشد، دسته 160- سانت را به وجود آورده و همين دسته بود كه در مسابقات آسيايي باعث شد وضعيت نمايندگان بادي‌كلاسيك ايران تغيير كند. شايد در ميان ورزشكاران سنگاپور و مالزي و تايلند و ميانمار بدنسازان زيادي وجود داشته باشند كه مشمول اين گروه قدي باشند اما در كشور ايران كه ميانگين قدي مردم آن به مراتب بيشتر از مردمان شرق آسياست، چند نفر پيدا مي‌شوند كه كمتر از 160 سانت قد داشته باشند؟!
در همين مسابقه‌اي كه هفته پيش در سراب برگزار شد، در اين دسته فقط يك نفر حضور داشت! يعني در رقابتي در سطح كشور هم 3 نفر پيدا نمي‌شوند كه روي صحنه بروند. اينكه هر فدراسيوني بايد از قوانين فدراسيون‌هاي بين‌المللي تبعيت كند، امر مرسومي است اما اين تبعيت تا زماني بايد ادامه يابد كه با عقل و منطق هم جور دربيايد. نكته عجيب اينكه در مسابقات جهاني WBPF همين گروه‌بندي عجيب آسيايي هم تغيير يافته و همه بادي‌كلاسيك كارها در دو دسته تقسيم شده‌اند!
مثل اينكه فقط بايد اميدوار باشيم عاقبت اين رشته با اين تصميم‌هاي مضحك آسيايي‌ها ختم به خير شود.