Senior Manager
۱۳۸۹-۰۷-۱۶, ۱۲:۱۴ قبل از ظهر
از زبان شاون ری
از روزی که لاری اسکات در اولین دوره المپیا به قهرمانی رسید تا امروز این رقابتها قهرمانهای زیادی به خود دیده است . هرچند در جمع نفرات دوم کسانی بودند که میتوانستندمقامشان را ارتقاء دهند و قهرمانیشان را جشن بگیرند
اما خیلی هم بودند که برغم فیزیک تحسین برانگیزشان هرگز نتوانستند از پله دوم فراتر روند .
آرنولد، سرجیو اولیوا ، فرانک زین ، کریس دیکرسون ، فرانک کلمبو ، جی کاتلر وررونی کلمن 7 مردی هستند که در طیف اول قرار میگیرند، یعنی انهایی که پس از نایب قهرمانی موفق شدند بر قله رفیع المپیا بایستند.
اما بعضیها که روح و جانشان را در این ورزش سرمایه گذاری کردند هرگز لذت قهرمانی و کسب مجسمه ساندو را تجربه نکردند تا بنوعی تلاشهای بی وقفه شان بی نتیجه بماند ، مردانی که حالا برای قهرمان نشدن باید تا اخر عمر غبطه و حسرت بخورند.
شاون ری که خود در سالهای 1994 و 1996 پشت سر دوریان یتس ماند و نتوانست طعم شیرین قهرمانی رابچشد این مقاله را تهیه کرده که به معرفی بهترین بدنسازان تاریخ میپردازه که به رغم شایستگیهاشون هرگز قرار گرفتن روی پله اول المپیا رو تجربه نکردن!
محمد المکاوی
نفر دوم المپیا 1983 و 1984
در سال 1983 وقتی برای اولین بار محمد الکاوی را دیدم ، یک دانش اموز دبیرستانی بودم . او 162 سانتیمتر قد داشت و بعد از سمیر بن نوت که مشهور به شیر لبنان بود به مقام دوم المپیا رسیده بود . رنگپوست و حالاتی که موقع فیگور به خود میگرفت واقعا خیره کننده بود. در حالی که بزرگترین بدن روی صحنه نبود اما نمایی که فیزیکش داشت و فیگورهایی که میگرفت به شما این باور را میداد که 210 سانت بلندیه قد دارد.
با اینکه المکاوی درخشش خیلی خوبی داشت و همه جا صحبت از او میشد ، اما ظهور لی هنی ستاره بی بدیل در اسمان بدنسازی سبب شد تا المکاوی تحت تاثیر این نام بدنساز سیه چرده قرار بگیرد .
لی توانست رکورد 8 ساله را ثبت کند و در نتیجه از سال 1984 تا 1991 بدنسازی را تحت سلطه خود قرار داده بود.
اجازه بدهید اعترافی بکنم: لی هنی رویاهای خیلی از بدنسازان منجمله محمد المکاوی را نابود کرد
البرت بکلس
نفر دوم المپیا 1985
سال 195 بود و من تازه قهرمانمسابقات نوجوانان NPC شده بودم و توانستم اخر همان سال به قهرمانی جوانان مستر ورلد که در استرالیا برگزار شد نیز برسم.
در سیدنی فیگوریست میهمان کسی نبود جز.....البرت بکلس
بدنسازی با سابقه که بیش از 100 مسابقه را تجربه کرده بود.
با حداکثر 172 سانتی متر قد و کمتر از 90 کیلو وزن ، او قهرمان اسبق مستر بریتانیا - مستر یونیورس و 3 بار قهرمان شب قهرمانان بود.
جادویی ترین پیک بازوها متعلق به او بود و ودر فینال رقابتها از حریفان اصلی بحساب می امد.
لی هنی که در سال 84 قهرمان المپیا شده بود با ترکیبی از جوانی و حجم زیاد توانست سال 1985 قهرمانی اش را جشن بگیرد.
کاملا واضح بود که پختگی و و ورزیدگی عضلات بلکس بهتر بود و همچنین عضلات تفکیک شده تری داشت . در مجموع بلک توانست برای لی هنی هشداری باشد تا به راحتی به قهرمانی تکیه نکند.
او بعدها داور IFBB شد و به مربیگری خصوصی در کالیفرنیا ادامه اد . بلکس در سن 78 سالگی همچنان زندگی اش در کنار هالتر و دمبل میگذرد.
فلکس ویلر
مقام دوم المپیا 1993،1998،1999
وقتی که سال 1992 کوین لورون بعنوان یک رقیب تازه وارد برایم رخ نمایان کرد ، چیزی طول نکشید که سروکله یک نیروی جدید دیگر به نام فلکس ویلر پیداشد.
سال 1993 پرورش اندام جهان به معنای واقعی کلمه شاهد یکی از کامل ترین بدنهای ورزش ما بود!!!!
او175 سانت قد و 98 کیلوگرم وزن داشت و هیچگونه چربی یا آب اضافی در بدنش به چشم نمیخورد.
در مستر 1993 براحتی مقام دوم المپیا را از چنگ من دراورد و بعد از دوریان قرار گرفت.
شخصا بر این باورم که بهترین فلکس همه دوران ، ارنولد کلاسیک 93 بود ، اما مسترالمپیا برایش مقداری بزرگتر از ان چیزی بود که بیاید و عناون قهرمانی را از آن خود سازد.
مثل لورون، فلکس هم 5 سال بعد مجددا به مقام دوم رسید اما اینبار بعد از رونی کلمن ، بعنوان یک شرکت کننده در مسابقات سال 1998 تنها سالی بود که مقام المپیا روی هوا بود.
با بازنشسته شدن دوریان ، هرچند فلکس هم تغییرات زیادی کرده بود و به مراتب بزرگتر شده بود اما این رونی کلمن بود تا در دوران نوپایی خود قهرمان المپیا شود.
فلکس حتی سال 1999 هم دوم شد . ویلر اگرچه هرگز قهرمان المپیا نشد اما 4 بار قهرمانی در مسابقات معتبر ارنولد کلاسیک را جشن گرفت.
این بدنساز 43 ساله در سن خوزه با همسرش و 5 فرزند پدربزرگ هم شده است!!!
او بعنوان یک نویسنده به عالم بدنسازی بازگشته و برای شرکتEFX هم تبلیغات مکملی میکند.
کوین لورون
نفر دوم المپیا 1992،1995،2000،2002
سال 1991 در مسابقات NPC کوین لورون ملقب به ماشین عضله مریلند قهرمان شد. یک قهرمان تازه وارد که مثل هیچکس نبود ؛ بزرگ و شکیل!!
عضلات سینه و سرشانه و بازوهای او میتوانست با بهترین ها دنیا مقابله کند. کوین به نیویورک رفته بود و پشت قهرمانان زیادی را به خاک مالیده بود! هدف او مستر المپیا بود.
من مطمئن بود کوین روز بروز، ماه به ماه ، و سال به سال بهتر میشود تا برترین های دنیا که خودم یکی از آنها بودم را شکست بدهد ( از زبان شاون ری )
وقتی که حواسم به قهرمان ان زمان ( دوریان یتس ) متمرکز بود ، نیم نگاهی هم به لورون داشتم . با قد175 سانت 11 کیلو وزن داشت . او خیلی واقعی تر از چیزی بود که تصورش را میکردم.
با قرار گرفتن روی صحنه در کنارش متوجه شدم اعتماد به نفس از وجودش به اندازه سایز پاهایش می بارد!
لورون سال اول حرفه ای خود را با کسب مقام دوم المپیا ، مقابل دوریان یتس بدست اورد.
یتس در سال 1998 بازنشسته شد و فضا را برای رقیبان باز گذاشت.
اما سال 1998 او و خیلی های دیگر مغلوب رونی کلمن شدند.
سال 2000 کولمن 2 قهرمانی در کوله بارش داشت و مدعی 6 عنوان دیگر هم بود. کوین بدنش را بگونه ای تغییر داد که برای شکست دادن کولمن ضروری بود ، اما داوران تمایل به بدنهای سنگین و حجیم داشتند ، از همین رو کولمن باز هم قهرمان شد.
سال 2002 با اینکه کوین با اسیب دیدگی دست و پنجه نرم میکرد اما باز هم توانست خود را به کولمن نزدیک کند ولی در نهایت باز هم رونی قهرمان شد.
( یادمه اون زمان به کوین لورون، گربه سیاه رونی کولمن لقب داده بودن....افشین کسایی)
کوین امروز 44 ساله و پدر 2 فرزند است.
او 20 قهرمانی در مسابقات حرفه ای بدست اورد تا ازین حیث مرد بی همتای عالم بدنسازی باشد.
آقا خسته شدم از تایپ
بقیه اش رو که در رابطه با ریچ گاسپاری و لی لابرادا هستش رو فردا مینویسم
به بزرگی خودتون ببخشید
از روزی که لاری اسکات در اولین دوره المپیا به قهرمانی رسید تا امروز این رقابتها قهرمانهای زیادی به خود دیده است . هرچند در جمع نفرات دوم کسانی بودند که میتوانستندمقامشان را ارتقاء دهند و قهرمانیشان را جشن بگیرند
اما خیلی هم بودند که برغم فیزیک تحسین برانگیزشان هرگز نتوانستند از پله دوم فراتر روند .
آرنولد، سرجیو اولیوا ، فرانک زین ، کریس دیکرسون ، فرانک کلمبو ، جی کاتلر وررونی کلمن 7 مردی هستند که در طیف اول قرار میگیرند، یعنی انهایی که پس از نایب قهرمانی موفق شدند بر قله رفیع المپیا بایستند.
اما بعضیها که روح و جانشان را در این ورزش سرمایه گذاری کردند هرگز لذت قهرمانی و کسب مجسمه ساندو را تجربه نکردند تا بنوعی تلاشهای بی وقفه شان بی نتیجه بماند ، مردانی که حالا برای قهرمان نشدن باید تا اخر عمر غبطه و حسرت بخورند.
شاون ری که خود در سالهای 1994 و 1996 پشت سر دوریان یتس ماند و نتوانست طعم شیرین قهرمانی رابچشد این مقاله را تهیه کرده که به معرفی بهترین بدنسازان تاریخ میپردازه که به رغم شایستگیهاشون هرگز قرار گرفتن روی پله اول المپیا رو تجربه نکردن!
محمد المکاوی
نفر دوم المپیا 1983 و 1984
در سال 1983 وقتی برای اولین بار محمد الکاوی را دیدم ، یک دانش اموز دبیرستانی بودم . او 162 سانتیمتر قد داشت و بعد از سمیر بن نوت که مشهور به شیر لبنان بود به مقام دوم المپیا رسیده بود . رنگپوست و حالاتی که موقع فیگور به خود میگرفت واقعا خیره کننده بود. در حالی که بزرگترین بدن روی صحنه نبود اما نمایی که فیزیکش داشت و فیگورهایی که میگرفت به شما این باور را میداد که 210 سانت بلندیه قد دارد.
با اینکه المکاوی درخشش خیلی خوبی داشت و همه جا صحبت از او میشد ، اما ظهور لی هنی ستاره بی بدیل در اسمان بدنسازی سبب شد تا المکاوی تحت تاثیر این نام بدنساز سیه چرده قرار بگیرد .
لی توانست رکورد 8 ساله را ثبت کند و در نتیجه از سال 1984 تا 1991 بدنسازی را تحت سلطه خود قرار داده بود.
اجازه بدهید اعترافی بکنم: لی هنی رویاهای خیلی از بدنسازان منجمله محمد المکاوی را نابود کرد
البرت بکلس
نفر دوم المپیا 1985
سال 195 بود و من تازه قهرمانمسابقات نوجوانان NPC شده بودم و توانستم اخر همان سال به قهرمانی جوانان مستر ورلد که در استرالیا برگزار شد نیز برسم.
در سیدنی فیگوریست میهمان کسی نبود جز.....البرت بکلس
بدنسازی با سابقه که بیش از 100 مسابقه را تجربه کرده بود.
با حداکثر 172 سانتی متر قد و کمتر از 90 کیلو وزن ، او قهرمان اسبق مستر بریتانیا - مستر یونیورس و 3 بار قهرمان شب قهرمانان بود.
جادویی ترین پیک بازوها متعلق به او بود و ودر فینال رقابتها از حریفان اصلی بحساب می امد.
لی هنی که در سال 84 قهرمان المپیا شده بود با ترکیبی از جوانی و حجم زیاد توانست سال 1985 قهرمانی اش را جشن بگیرد.
کاملا واضح بود که پختگی و و ورزیدگی عضلات بلکس بهتر بود و همچنین عضلات تفکیک شده تری داشت . در مجموع بلک توانست برای لی هنی هشداری باشد تا به راحتی به قهرمانی تکیه نکند.
او بعدها داور IFBB شد و به مربیگری خصوصی در کالیفرنیا ادامه اد . بلکس در سن 78 سالگی همچنان زندگی اش در کنار هالتر و دمبل میگذرد.
فلکس ویلر
مقام دوم المپیا 1993،1998،1999
وقتی که سال 1992 کوین لورون بعنوان یک رقیب تازه وارد برایم رخ نمایان کرد ، چیزی طول نکشید که سروکله یک نیروی جدید دیگر به نام فلکس ویلر پیداشد.
سال 1993 پرورش اندام جهان به معنای واقعی کلمه شاهد یکی از کامل ترین بدنهای ورزش ما بود!!!!
او175 سانت قد و 98 کیلوگرم وزن داشت و هیچگونه چربی یا آب اضافی در بدنش به چشم نمیخورد.
در مستر 1993 براحتی مقام دوم المپیا را از چنگ من دراورد و بعد از دوریان قرار گرفت.
شخصا بر این باورم که بهترین فلکس همه دوران ، ارنولد کلاسیک 93 بود ، اما مسترالمپیا برایش مقداری بزرگتر از ان چیزی بود که بیاید و عناون قهرمانی را از آن خود سازد.
مثل لورون، فلکس هم 5 سال بعد مجددا به مقام دوم رسید اما اینبار بعد از رونی کلمن ، بعنوان یک شرکت کننده در مسابقات سال 1998 تنها سالی بود که مقام المپیا روی هوا بود.
با بازنشسته شدن دوریان ، هرچند فلکس هم تغییرات زیادی کرده بود و به مراتب بزرگتر شده بود اما این رونی کلمن بود تا در دوران نوپایی خود قهرمان المپیا شود.
فلکس حتی سال 1999 هم دوم شد . ویلر اگرچه هرگز قهرمان المپیا نشد اما 4 بار قهرمانی در مسابقات معتبر ارنولد کلاسیک را جشن گرفت.
این بدنساز 43 ساله در سن خوزه با همسرش و 5 فرزند پدربزرگ هم شده است!!!
او بعنوان یک نویسنده به عالم بدنسازی بازگشته و برای شرکتEFX هم تبلیغات مکملی میکند.
کوین لورون
نفر دوم المپیا 1992،1995،2000،2002
سال 1991 در مسابقات NPC کوین لورون ملقب به ماشین عضله مریلند قهرمان شد. یک قهرمان تازه وارد که مثل هیچکس نبود ؛ بزرگ و شکیل!!
عضلات سینه و سرشانه و بازوهای او میتوانست با بهترین ها دنیا مقابله کند. کوین به نیویورک رفته بود و پشت قهرمانان زیادی را به خاک مالیده بود! هدف او مستر المپیا بود.
من مطمئن بود کوین روز بروز، ماه به ماه ، و سال به سال بهتر میشود تا برترین های دنیا که خودم یکی از آنها بودم را شکست بدهد ( از زبان شاون ری )
وقتی که حواسم به قهرمان ان زمان ( دوریان یتس ) متمرکز بود ، نیم نگاهی هم به لورون داشتم . با قد175 سانت 11 کیلو وزن داشت . او خیلی واقعی تر از چیزی بود که تصورش را میکردم.
با قرار گرفتن روی صحنه در کنارش متوجه شدم اعتماد به نفس از وجودش به اندازه سایز پاهایش می بارد!
لورون سال اول حرفه ای خود را با کسب مقام دوم المپیا ، مقابل دوریان یتس بدست اورد.
یتس در سال 1998 بازنشسته شد و فضا را برای رقیبان باز گذاشت.
اما سال 1998 او و خیلی های دیگر مغلوب رونی کلمن شدند.
سال 2000 کولمن 2 قهرمانی در کوله بارش داشت و مدعی 6 عنوان دیگر هم بود. کوین بدنش را بگونه ای تغییر داد که برای شکست دادن کولمن ضروری بود ، اما داوران تمایل به بدنهای سنگین و حجیم داشتند ، از همین رو کولمن باز هم قهرمان شد.
سال 2002 با اینکه کوین با اسیب دیدگی دست و پنجه نرم میکرد اما باز هم توانست خود را به کولمن نزدیک کند ولی در نهایت باز هم رونی قهرمان شد.
( یادمه اون زمان به کوین لورون، گربه سیاه رونی کولمن لقب داده بودن....افشین کسایی)
کوین امروز 44 ساله و پدر 2 فرزند است.
او 20 قهرمانی در مسابقات حرفه ای بدست اورد تا ازین حیث مرد بی همتای عالم بدنسازی باشد.
آقا خسته شدم از تایپ
بقیه اش رو که در رابطه با ریچ گاسپاری و لی لابرادا هستش رو فردا مینویسم
به بزرگی خودتون ببخشید