Mohsen
۱۳۸۹-۰۹-۲۳, ۱۱:۰۰ بعد از ظهر
بشير آنلاين: حدود سه ماه پيش بود كه فدراسيون پرورش اندام در اقدامي درخور توجه تصميم گرفت محل برگزاري مسابقات رشته نوپاي باديكلاسيك را از پرورشاندام جدا كند تا اين رشته به تدريج صاحب هويتي مستقل شود. درباره «باديكلاسيك» و استقبال روز افزون از آن، در گذشته هم نوشته بوديم؛ اين واقعيتي است كه بخش قابل توجهي از نسل جوان و علاقهمند، به باديكلاسيك توجه بيشتري نشان ميدهد. چرا كه اين رشته اولاً كم خرجتر است و آمادگي در آن نيازي به هزينههاي چندين ميليوني ندارد و از همه مهمتر، براي حضور در آن نيازي به حجمهاي افراطي و تبعات مشكلساز آن نيست.
آمار صعودي شركتكنندگان مسابقات باديكلاسيك هم گواه اين حقيقت است كه اين رشته كه در آن تناسب و هارموني بين عضلات بيشتر از پرورش اندام مورد توجه قرار ميگيرد، جايگاه مناسبي در ميان جوانان پيدا كرده و از مردان تاثيرگذار فدراسيون اين انتظار ميرود كه توجه بيشتري به اين رشته داشته باشند.
***
در مسابقات امسال قهرماني كشور، به هر دليلي فدراسيون تصميم گرفته كه مسابقات باديكلاسيك و پرورش اندام را با فاصله زماني يكروزه و در يك شهرستان برگزار كند. بيترديد اين تصميم براي باديكلاسيك، يك نوع بازگشت و پسرفت محسوب ميشود چرا كه هويت مستقل اين رشته زير سوال ميرود. شايد اين تصميم به خاطر دشواريهاي سفر در فصل زمستان اتخاذ شده اما حالا كه اين اتفاق افتاده، شايد بد نباشد مردان كميته فني كه يكي از وظايف آنها استعداديابي براي تيمهاي ملي است، نيم نگاهي به باديكلاسيككاران داشته باشند تا نفرات مستعد آنها را براي اوزان سبك رشته پرورش اندام جذب كنند.
فقر در اوزان سبك، واقعيتي است كه پرورش اندام سالهاست با آن درگير است و در سالهاي اخير به جز نفرات انگشتشماري مثل احسان خواجوي و مهدي حيدري، پرورش اندام ايران صاحب سبك وزنهاي برجستهاي نبوده است. در واقع تعداد نفراتي كه بالقوه در اوزان 80 يا 85 كيلو ميتوانند به تيم ملي راه يابند، قابل قياس با 55، 60 و 65 كيلو نيست. همانطور كه در سالهاي اخير هم فقط خواجوي و حيدري بودهاند كه توانستهاند كميته فني را به حضور در تيم ملي راضي كنند و به جز اين دو نفر، اغلب نفراتي كه به اردو دعوت شدهاند، بعد از مدتي كوتاه از اردو كنار گذاشته شدهاند. با توجه به اينكه در باديكلاسيك، گروههاي قدي 165- و 170- وجود دارد و از آنجا كه شركتكنندگان اين دو گروه قدي، الزاماً بايد كمتر از 70 كيلو باشند، شايد باديكلاسيك بتواند به رفع اين نقطه ضعف كمك كند و ما در سالهاي آينده سبك وزنهاي بهتري در پرورش اندام داشته باشيم.
آمار صعودي شركتكنندگان مسابقات باديكلاسيك هم گواه اين حقيقت است كه اين رشته كه در آن تناسب و هارموني بين عضلات بيشتر از پرورش اندام مورد توجه قرار ميگيرد، جايگاه مناسبي در ميان جوانان پيدا كرده و از مردان تاثيرگذار فدراسيون اين انتظار ميرود كه توجه بيشتري به اين رشته داشته باشند.
***
در مسابقات امسال قهرماني كشور، به هر دليلي فدراسيون تصميم گرفته كه مسابقات باديكلاسيك و پرورش اندام را با فاصله زماني يكروزه و در يك شهرستان برگزار كند. بيترديد اين تصميم براي باديكلاسيك، يك نوع بازگشت و پسرفت محسوب ميشود چرا كه هويت مستقل اين رشته زير سوال ميرود. شايد اين تصميم به خاطر دشواريهاي سفر در فصل زمستان اتخاذ شده اما حالا كه اين اتفاق افتاده، شايد بد نباشد مردان كميته فني كه يكي از وظايف آنها استعداديابي براي تيمهاي ملي است، نيم نگاهي به باديكلاسيككاران داشته باشند تا نفرات مستعد آنها را براي اوزان سبك رشته پرورش اندام جذب كنند.
فقر در اوزان سبك، واقعيتي است كه پرورش اندام سالهاست با آن درگير است و در سالهاي اخير به جز نفرات انگشتشماري مثل احسان خواجوي و مهدي حيدري، پرورش اندام ايران صاحب سبك وزنهاي برجستهاي نبوده است. در واقع تعداد نفراتي كه بالقوه در اوزان 80 يا 85 كيلو ميتوانند به تيم ملي راه يابند، قابل قياس با 55، 60 و 65 كيلو نيست. همانطور كه در سالهاي اخير هم فقط خواجوي و حيدري بودهاند كه توانستهاند كميته فني را به حضور در تيم ملي راضي كنند و به جز اين دو نفر، اغلب نفراتي كه به اردو دعوت شدهاند، بعد از مدتي كوتاه از اردو كنار گذاشته شدهاند. با توجه به اينكه در باديكلاسيك، گروههاي قدي 165- و 170- وجود دارد و از آنجا كه شركتكنندگان اين دو گروه قدي، الزاماً بايد كمتر از 70 كيلو باشند، شايد باديكلاسيك بتواند به رفع اين نقطه ضعف كمك كند و ما در سالهاي آينده سبك وزنهاي بهتري در پرورش اندام داشته باشيم.