Mohsen
۱۳۹۰-۰۱-۰۷, ۰۷:۳۳ قبل از ظهر
مسابقات پرورش‌اندام قهرماني باشگاه‌هاي كشور كه هفته پيش در ساري برگزار شد، مثل هر مسابقه ديگري خالي از اعتراض به نحوه قضاوت نبود. اعتراض‌هايي كه در برخي موارد به نظر مي‌رسيد چندان هم بي‌ربط نيست و در يكي دو وزن لااقل ترتيب نفرات اول تا سوم مي‌توانست جابجا شود. در اينكه داوران پرورش اندام ما همگي پاك و شريف هستند هيچ شكي نيست و خوشبختانه همگي آن‌ها از خاك خورده‌ها و استخوان خرد كرده‌هاي اين رشته هستند اما ساختار داوري مسابقات پرورش اندام در ايران نقايصي دارد كه باعث مي‌شود گاه نتايجي ديگر اتفاق بيافتد.
مسابقات پرورش‌اندام قهرماني باشگاه‌هاي كشور كه هفته پيش در ساري برگزار شد، مثل هر مسابقه ديگري خالي از اعتراض به نحوه قضاوت نبود. اعتراض‌هايي كه در برخي موارد به نظر مي‌رسيد چندان هم بي‌ربط نيست و در يكي دو وزن لااقل ترتيب نفرات اول تا سوم مي‌توانست جابجا شود.
در اينكه داوران پرورش اندام ما همگي پاك و شريف هستند هيچ شكي نيست و خوشبختانه همگي آن‌ها از خاك خورده‌ها و استخوان خرد كرده‌هاي اين رشته هستند اما ساختار داوري مسابقات پرورش اندام در ايران نقايصي دارد كه باعث مي‌شود گاه نتايجي ديگر اتفاق بيافتد. در اين مقاله نگاهي خواهيم داشت به مواردي كه اگر اصلاح شود، مي‌تواند در بهبود وضعيت داوري پرورش اندام موثر باشد.
1- فقدان سيستم ارزشيابي
چند سال پيش در مسابقات قهرماني كشور كه در زنجان برگزار شد، در يكي از اوزان هنگامي كه آراي داوران جمع بسته شد، نتيجه عجيبي به دست آمد كه براي خود داوران هم قابل باور نبود. بدنسازي كه فاصله بسياري با بقيه رقبا داشت، در مجموع آرا به مقام دوم رسيده بود در حالي كه اكثر داوران به او راي قهرماني داده بودند. با بررسي آرا، پيش از اعلام نتايج مشخص شد كه يكي از داوران، بدنسازي كه همه به او اولي داده بودند را شايسته مقام پنجم دانسته است! بديهي است كه سليقه شخصي داوران مي‌تواند در آراي صادر شده، موثر باشد ولي اين ديگر از مواردي بود كه بيش از فاكتور سليقه، ناشي از ضعف آن داور بود. هرچند در آن مسابقه، راي داور به تشخيص رئيس كميته داوران حذف شد اما متاسفانه اين موارد گهگاه ديده مي‌شود و در همين مسابقه هم اتفاق مشابهي افتاد كه يكي از نفرات برتر، اصلاً در ليست 5 نفر اول يك داور نبود. براي حل اين مساله، اولاً بايد در هر مسابقه‌اي، بالاترين و پايين‌ترين راي داوران حذف شود و از سوي ديگر داوري كه اشتباهات فاحشي از اين قبيل مرتكب مي‌شود، براي مدتي از قضاوت محروم شود. وقتي داوري توانايي تشخيص نفر برتر يك وزن را ندارد، چه اشكالي دارد كه مدتي استراحت كند تا در مسابقات بعدي تمركز بيشتري روي كارش داشته باشد؟
2- ناديده گرفتن مقررات
قوانين مسابقات بين المللي به صراحت مي‌گويد كه داوران به هيچ عنوان حق صحبت كردن با همكاران خود را ندارند. در مسابقات مهمي نظير مستر المپيا، براي اينكه هيچ گونه شك و شبهه‌اي نباشد، بين داوران پارتيشن كشيده مي‌شود كه حتي قادر به ديدن همديگر نيستند. اما متاسفانه از سال‌هاي دور، پديده مشورت ميان داوران بوده و در سال‌هاي اخير شكل علني‌تري به خود گرفته است.
3- استقرار نامناسب داوران
تصويري كه مي‌بينيد مربوط به مسابقه وزن 85 كيلو است. فردي كه پشت سر او در گوشه سمت راست تصوير ديده مي‌شود، داور ميز شماره 2 اين وزن است. از زاويه‌اي كه اين عكس گرفته شده، موقعيت اين داور و زاويه ديد او را در ذهن خود ترسيم كنيد و ببينيد با اين زاويه تنگ و چيدمان نامناسب ميزها، آيا اين داور امكان رويت همزمان اين سه نفر را دارد يا نه؟ فرض جديدي را هم در ذهن بسازيد؛ اينكه داور ميز شماره 1، حدود يك متر دورتر (به سمت راست) قرار دارد. در واقع داور ميز 1، اين رقابت را از زاويه‌اي مشاهده كرده كه به هيچ وجه براي قضاوت يك مسابقه پرورش‌اندام مناسب نيست. همين مسائل جزئي و به ظاهر بي اهميت است كه روي كيفيت يك مسابقه، تاثير مثبت و منفي دارد.
4- عجله در تمام كردن مسابقه
در همين مسابقه در دو وزن 55 و 60 كيلو، مجموعاً 25 نفر روي صحنه رفتند. جالب است بدانيد مجموع دقايقي كه بدنسازان اين دو وزن روي صحنه بودند به عدد 19 نرسيد! ورزشكاري كه با هر كيفيت فني (فرض مي كنيم بسيار ضعيف) رنج سفر را به جان خريده، خود را به سر وزن رسانده، پول رنگ و روغن داده، حتي فرصت پيدا نمي‌كند دو دقيقه بالاي صحنه باشد و بايد با سرخوردگي مسابقه را ترك كند. انگار مسابقه دو صد متر است كه بايد در ده ثانيه تكليف روشن شود!
ابتدا پرسش پديد مي‌آيد كه اين همه تعجيل براي چيست؟ آيا افتخار است كه يك مسابقه را زود تمام كنيم؟ طبيعي است كه هرچه عجله بيشتر باشد، احتمال بروز اشتباه هم وجود دارد. در همين مسابقه گفته مي‌شود اعضاي كميته فني روي يك نفر نظر مساعد داشتند اما در جريان اين حذف شدن‌هاي دسته جمعي، آن بدنساز هم از صحنه پايين مي‌آيد تا حتي در جمع 5 نفر اول هم نباشد.
خوشبختانه در 5 وزن دوم مسابقه پرورش‌اندام، نحوه حذف شدن بدنسازان تغيير كرد و نفرات برتر با دقت بيشتري گزينش مي‌شدند. اميدواريم اين روند در آينده نيز ادامه داشته باشد و از مسابقه بعدي، همان روش نامناسب حذف دسته جمعي اعمال نشود.
5- قضاوت با مقررات منسوخ
در تمام مسابقات بين المللي، بدنسازان در 4 راند مورد ارزيابي قرار مي‌گيرند و مجموع امتيازات اين 4 راند، تكليف قهرمان را مشخص مي‌كند. اين قانون در همه مسابقات آماتوري و حرفه‌اي صادق است و حتماً مي‌دانيد كه راند سوم به فيگورهاي نمايشي اختصاص دارد. معلوم نيست بر اساس كدام تصميمي، از گذشته تاكنون فيگورهاي نمايشي در ايران حالت تشريفاتي داشته و هيچ امتيازي براي آن درنظر گرفته نمي‌شود و همين امر باعث شده بدنسازان ايراني دراين بخش، با ضعف‌هاي اساسي مواجه باشند. در سال 2002 محرم پناهي فقط به اين دليل مدال طلا را به ايگور كوچيس واگذار كرد كه در فيگورهاي نمايشي 5 امتياز از حريفش عقب افتاد. در سال گذشته هم بدنسازاني كه به مسابقات بادي كلاسيك جهاني رفتند، اگر در اين راند عملكرد بهتري داشتند مدال‌هاي خوش رنگ‌تري مي‌گرفتند.
علي مغاني
مسابقات پرورش‌اندام قهرماني باشگاه‌هاي كشور كه هفته پيش در ساري برگزار شد، مثل هر مسابقه ديگري خالي از اعتراض به نحوه قضاوت نبود. اعتراض‌هايي كه در برخي موارد به نظر مي‌رسيد چندان هم بي‌ربط نيست و در يكي دو وزن لااقل ترتيب نفرات اول تا سوم مي‌توانست جابجا شود.
در اينكه داوران پرورش اندام ما همگي پاك و شريف هستند هيچ شكي نيست و خوشبختانه همگي آن‌ها از خاك خورده‌ها و استخوان خرد كرده‌هاي اين رشته هستند اما ساختار داوري مسابقات پرورش اندام در ايران نقايصي دارد كه باعث مي‌شود گاه نتايجي ديگر اتفاق بيافتد. در اين مقاله نگاهي خواهيم داشت به مواردي كه اگر اصلاح شود، مي‌تواند در بهبود وضعيت داوري پرورش اندام موثر باشد.
1- فقدان سيستم ارزشيابي
چند سال پيش در مسابقات قهرماني كشور كه در زنجان برگزار شد، در يكي از اوزان هنگامي كه آراي داوران جمع بسته شد، نتيجه عجيبي به دست آمد كه براي خود داوران هم قابل باور نبود. بدنسازي كه فاصله بسياري با بقيه رقبا داشت، در مجموع آرا به مقام دوم رسيده بود در حالي كه اكثر داوران به او راي قهرماني داده بودند. با بررسي آرا، پيش از اعلام نتايج مشخص شد كه يكي از داوران، بدنسازي كه همه به او اولي داده بودند را شايسته مقام پنجم دانسته است! بديهي است كه سليقه شخصي داوران مي‌تواند در آراي صادر شده، موثر باشد ولي اين ديگر از مواردي بود كه بيش از فاكتور سليقه، ناشي از ضعف آن داور بود. هرچند در آن مسابقه، راي داور به تشخيص رئيس كميته داوران حذف شد اما متاسفانه اين موارد گهگاه ديده مي‌شود و در همين مسابقه هم اتفاق مشابهي افتاد كه يكي از نفرات برتر، اصلاً در ليست 5 نفر اول يك داور نبود. براي حل اين مساله، اولاً بايد در هر مسابقه‌اي، بالاترين و پايين‌ترين راي داوران حذف شود و از سوي ديگر داوري كه اشتباهات فاحشي از اين قبيل مرتكب مي‌شود، براي مدتي از قضاوت محروم شود. وقتي داوري توانايي تشخيص نفر برتر يك وزن را ندارد، چه اشكالي دارد كه مدتي استراحت كند تا در مسابقات بعدي تمركز بيشتري روي كارش داشته باشد؟
2- ناديده گرفتن مقررات
قوانين مسابقات بين المللي به صراحت مي‌گويد كه داوران به هيچ عنوان حق صحبت كردن با همكاران خود را ندارند. در مسابقات مهمي نظير مستر المپيا، براي اينكه هيچ گونه شك و شبهه‌اي نباشد، بين داوران پارتيشن كشيده مي‌شود كه حتي قادر به ديدن همديگر نيستند. اما متاسفانه از سال‌هاي دور، پديده مشورت ميان داوران بوده و در سال‌هاي اخير شكل علني‌تري به خود گرفته است.
3- استقرار نامناسب داوران
تصويري كه مي‌بينيد مربوط به مسابقه وزن 85 كيلو است. فردي كه پشت سر او در گوشه سمت راست تصوير ديده مي‌شود، داور ميز شماره 2 اين وزن است. از زاويه‌اي كه اين عكس گرفته شده، موقعيت اين داور و زاويه ديد او را در ذهن خود ترسيم كنيد و ببينيد با اين زاويه تنگ و چيدمان نامناسب ميزها، آيا اين داور امكان رويت همزمان اين سه نفر را دارد يا نه؟ فرض جديدي را هم در ذهن بسازيد؛ اينكه داور ميز شماره 1، حدود يك متر دورتر (به سمت راست) قرار دارد. در واقع داور ميز 1، اين رقابت را از زاويه‌اي مشاهده كرده كه به هيچ وجه براي قضاوت يك مسابقه پرورش‌اندام مناسب نيست. همين مسائل جزئي و به ظاهر بي اهميت است كه روي كيفيت يك مسابقه، تاثير مثبت و منفي دارد.
4- عجله در تمام كردن مسابقه
در همين مسابقه در دو وزن 55 و 60 كيلو، مجموعاً 25 نفر روي صحنه رفتند. جالب است بدانيد مجموع دقايقي كه بدنسازان اين دو وزن روي صحنه بودند به عدد 19 نرسيد! ورزشكاري كه با هر كيفيت فني (فرض مي كنيم بسيار ضعيف) رنج سفر را به جان خريده، خود را به سر وزن رسانده، پول رنگ و روغن داده، حتي فرصت پيدا نمي‌كند دو دقيقه بالاي صحنه باشد و بايد با سرخوردگي مسابقه را ترك كند. انگار مسابقه دو صد متر است كه بايد در ده ثانيه تكليف روشن شود!
ابتدا پرسش پديد مي‌آيد كه اين همه تعجيل براي چيست؟ آيا افتخار است كه يك مسابقه را زود تمام كنيم؟ طبيعي است كه هرچه عجله بيشتر باشد، احتمال بروز اشتباه هم وجود دارد. در همين مسابقه گفته مي‌شود اعضاي كميته فني روي يك نفر نظر مساعد داشتند اما در جريان اين حذف شدن‌هاي دسته جمعي، آن بدنساز هم از صحنه پايين مي‌آيد تا حتي در جمع 5 نفر اول هم نباشد.
خوشبختانه در 5 وزن دوم مسابقه پرورش‌اندام، نحوه حذف شدن بدنسازان تغيير كرد و نفرات برتر با دقت بيشتري گزينش مي‌شدند. اميدواريم اين روند در آينده نيز ادامه داشته باشد و از مسابقه بعدي، همان روش نامناسب حذف دسته جمعي اعمال نشود.
5- قضاوت با مقررات منسوخ
در تمام مسابقات بين المللي، بدنسازان در 4 راند مورد ارزيابي قرار مي‌گيرند و مجموع امتيازات اين 4 راند، تكليف قهرمان را مشخص مي‌كند. اين قانون در همه مسابقات آماتوري و حرفه‌اي صادق است و حتماً مي‌دانيد كه راند سوم به فيگورهاي نمايشي اختصاص دارد. معلوم نيست بر اساس كدام تصميمي، از گذشته تاكنون فيگورهاي نمايشي در ايران حالت تشريفاتي داشته و هيچ امتيازي براي آن درنظر گرفته نمي‌شود و همين امر باعث شده بدنسازان ايراني دراين بخش، با ضعف‌هاي اساسي مواجه باشند. در سال 2002 محرم پناهي فقط به اين دليل مدال طلا را به ايگور كوچيس واگذار كرد كه در فيگورهاي نمايشي 5 امتياز از حريفش عقب افتاد. در سال گذشته هم بدنسازاني كه به مسابقات بادي كلاسيك جهاني رفتند، اگر در اين راند عملكرد بهتري داشتند مدال‌هاي خوش رنگ‌تري مي‌گرفتند.
علي مغاني