3tare
۱۳۹۰-۰۲-۲۷, ۰۸:۴۴ بعد از ظهر
مک میلان قهرمان مسابقه بی‌کیفیت
در یکی از ضعیف‌ترین و بی‌کیفیت‌ترین مسابقه‌های حرفه‌ای یک دهه اخیر و در حالی که هیچ یک از 14 شرکت‌کننده این مسابقه، شایسته کسب عنوان قهرمانی نبودند، سدریک مک‌میلان به عنوان قهرمانی مسابقه «نمایش اروپا» دست یافت. البته این مسابقه برخلاف نامش، نه در قاره اروپا بلکه در اورلاندو برگزار شد.
مک‌میلان که در سال 2009 قهرمان مسابقه آماتوری ملی آمریکا شده بود، در این مسابقه در شرایطی قهرمان شد که اگر داوران به او مقام پنجمی هم می‌دادند، هیچ کس اعتراض نمی‌کرد. در واقع فینالیست‌های «نمایش اروپا» یا ناآماده بودند یا سطح پایین. مک میلان سال پیش در اولین تجربه حرفه‌ای خود پایین‌تر از عیسی عبید، مارک آلویسی و بیل ویلمور چهارم شده بود و اگر در این مسابقه، عیسی عبید اماراتی حاضر می‌شد، بدون تردید می‌توانست بالاتر از سایرین قرار گیرد.
فقدان کات
در میان نفرات شرکت‌کننده در این مسابقه، مارکوس هالی یکی از معدود نفراتی بود که سابقه حضور در مسترالمپیا را داشت. او سال پیش هم در همین مسابقه شرکت کرده بود و پس از هیده‌تادا یاماگیشی نایب قهرمان شده بود. امسال هم مارکوس هالی برای کسب سهمیه المپیا به مسابقه «نمایش اروپا» آمده بود و اگر کمی کات بود، به سادگی می‌توانست قهرمان شود. این بدنساز اگرچه نسبت به سال‌های گذشته حجیم‌تر شده بود، اما جزئیات و تفکیکی در او مشاهده نمی‌شد. هالی طوری به مسابقه آمده بود که انگار قرار است به عنوان میهمان، فیگور نمایشی بگیرد!
سومین سهمیه مسترالمپیا هم به ایوگنی میشین از روسیه رسید؛ بدنسازی فاقد زیبایی و تناسب و یکی از اساتید استفاده از سینتول! میشین سال پیش هم در همین مسابقه سوم شده بود و از این طریق به مسترالمپیا راه یافت اما در آنجا موفقیتی نداشت.
روبرت دور از نگاه داوران
در رده پایین‌تر، مایکل لیبراتور قرار گرفت که اگر داوران او را به جای مک میلان به عنوان قهرمان معرفی می‌کردند، کسی اعتراضی نمی‌کرد. از جمع نفراتی که به فینال نرسیدند باید از روبرت پیوترکوویچ قهرمان اسبق آماتورهای جهان یاد کنیم که به شکل عجیبی از نظر داوران دور ماند. پیوترکوویچ نسبت به مسابقات گذشته، به مراتب آماده‌تر بود و در شرایطی عادلانه، می‌توانست یکی از فینالیست‌های این مسابقه باشد.
مرد همیشه آخر
در میان حرفه‌ای‌ها، بدنسازی به نام «کن جونز» حضور دارد که در نوع خود صاحب رکورد جالبی است. جونز بیش از همه حرفه‌ای‌های تاریخ، در مسابقات مختلف آخر شده و عجیب اینکه 30 سال است در رقابت‌های کوچک و بزرگ شرکت کرده است!
جونز حتی در جوانی هم بدنساز مطرحی نبود و اگر الان در مسابقات محلی هم شرکت کند، نمی‌تواند عنوانی به دست بیاورد ولی او همچنان دوست دارد تا نمک مسابقات باشد!
رده‌بندی کامل مسابقه نمایش اروپا:
1ـ سدریک مک میلان 2ـ مارکوس هالی 3ـ ایوگنی میشین 4ـ مایکل لیبراتور 5ـ لی بنکس 6ـ خالد المحسناوی 7ـ روبرت پیوترکوویچ 8ـ کلارنس دیویس 9ـ گریگوری آتویان 10ـ وندال فلوید 11ـ مانوئل رومرو 12ـ جاناتان راو 13ـ اولگ امیلیانوف 14ـ کن جونز
در یکی از ضعیف‌ترین و بی‌کیفیت‌ترین مسابقه‌های حرفه‌ای یک دهه اخیر و در حالی که هیچ یک از 14 شرکت‌کننده این مسابقه، شایسته کسب عنوان قهرمانی نبودند، سدریک مک‌میلان به عنوان قهرمانی مسابقه «نمایش اروپا» دست یافت. البته این مسابقه برخلاف نامش، نه در قاره اروپا بلکه در اورلاندو برگزار شد.
مک‌میلان که در سال 2009 قهرمان مسابقه آماتوری ملی آمریکا شده بود، در این مسابقه در شرایطی قهرمان شد که اگر داوران به او مقام پنجمی هم می‌دادند، هیچ کس اعتراض نمی‌کرد. در واقع فینالیست‌های «نمایش اروپا» یا ناآماده بودند یا سطح پایین. مک میلان سال پیش در اولین تجربه حرفه‌ای خود پایین‌تر از عیسی عبید، مارک آلویسی و بیل ویلمور چهارم شده بود و اگر در این مسابقه، عیسی عبید اماراتی حاضر می‌شد، بدون تردید می‌توانست بالاتر از سایرین قرار گیرد.
فقدان کات
در میان نفرات شرکت‌کننده در این مسابقه، مارکوس هالی یکی از معدود نفراتی بود که سابقه حضور در مسترالمپیا را داشت. او سال پیش هم در همین مسابقه شرکت کرده بود و پس از هیده‌تادا یاماگیشی نایب قهرمان شده بود. امسال هم مارکوس هالی برای کسب سهمیه المپیا به مسابقه «نمایش اروپا» آمده بود و اگر کمی کات بود، به سادگی می‌توانست قهرمان شود. این بدنساز اگرچه نسبت به سال‌های گذشته حجیم‌تر شده بود، اما جزئیات و تفکیکی در او مشاهده نمی‌شد. هالی طوری به مسابقه آمده بود که انگار قرار است به عنوان میهمان، فیگور نمایشی بگیرد!
سومین سهمیه مسترالمپیا هم به ایوگنی میشین از روسیه رسید؛ بدنسازی فاقد زیبایی و تناسب و یکی از اساتید استفاده از سینتول! میشین سال پیش هم در همین مسابقه سوم شده بود و از این طریق به مسترالمپیا راه یافت اما در آنجا موفقیتی نداشت.
روبرت دور از نگاه داوران
در رده پایین‌تر، مایکل لیبراتور قرار گرفت که اگر داوران او را به جای مک میلان به عنوان قهرمان معرفی می‌کردند، کسی اعتراضی نمی‌کرد. از جمع نفراتی که به فینال نرسیدند باید از روبرت پیوترکوویچ قهرمان اسبق آماتورهای جهان یاد کنیم که به شکل عجیبی از نظر داوران دور ماند. پیوترکوویچ نسبت به مسابقات گذشته، به مراتب آماده‌تر بود و در شرایطی عادلانه، می‌توانست یکی از فینالیست‌های این مسابقه باشد.
مرد همیشه آخر
در میان حرفه‌ای‌ها، بدنسازی به نام «کن جونز» حضور دارد که در نوع خود صاحب رکورد جالبی است. جونز بیش از همه حرفه‌ای‌های تاریخ، در مسابقات مختلف آخر شده و عجیب اینکه 30 سال است در رقابت‌های کوچک و بزرگ شرکت کرده است!
جونز حتی در جوانی هم بدنساز مطرحی نبود و اگر الان در مسابقات محلی هم شرکت کند، نمی‌تواند عنوانی به دست بیاورد ولی او همچنان دوست دارد تا نمک مسابقات باشد!
رده‌بندی کامل مسابقه نمایش اروپا:
1ـ سدریک مک میلان 2ـ مارکوس هالی 3ـ ایوگنی میشین 4ـ مایکل لیبراتور 5ـ لی بنکس 6ـ خالد المحسناوی 7ـ روبرت پیوترکوویچ 8ـ کلارنس دیویس 9ـ گریگوری آتویان 10ـ وندال فلوید 11ـ مانوئل رومرو 12ـ جاناتان راو 13ـ اولگ امیلیانوف 14ـ کن جونز