Mohsen
۱۳۸۷-۱۲-۱۷, ۰۸:۱۳ قبل از ظهر
http://salamatiran.com/Images/News/Larg_Pic/3-12-1387%5CIMAGE633708115170968750.jpg
اين روزها همه دنبال راه ميان بر مي گردند. يکي مي خواهد يک شبه پولدار شود، يکي مي خواهد يکي دو ماهه بشود قوي ترين مرد جهان، يکي دنبال اين است که يک هفته اي 10 کيلو وزن کم کند و يکي مي خواهد عضلاتش خيلي زود از فرط بزرگي، پوستش را بترکاند و طبق معمول، چيزي که در اين ميان فراموش مي شود، سلامت است. براي آشنايي با برخي باورهاي عجيب و غريب عده اي از ورزشکاران جوان و نوجوان و حتي برخي ورزشکاران باسابقه و بعضي مربيان پرورش اندام، به چند باشگاه ورزشي در نقاط مختلف تهران رفته ايم و متاسفانه ديده ايم که تا دلتان بخواهد، سرنگ و آمپول و قرص است که تجويز و تزريق مي شود! ...
دوپينگ در ورزش، به استفاده از مواد و داروهايي گفته مي شود که نيرو و کارايي فرد را تا حد بالايي افزايش مي دهند و مصرف آنها توسط سازمان هاي مجري و ناظر رقابت هاي ورزشي ممنوع شده است. البته اين تعريف مشخص مي کند که مصرف تمام مواد نيرو دهنده نمي تواند جزو مصارف دوپينگي به حساب رود و عموما داروها ومواد دوپينگي، مواردي هستند که سازمان هاي اجرا کننده رقابت هاي ورزشي مصرف آنها را ممنوع کرده اند. پس به اين صورت مصرف مواد و داروهاي نيروزاي غيرمجاز را مي توان دوپينگ ناميد.
دوپينگ در عصر جديد
اولين استفاده مدرن از دوپينگ را مي توان به سال 1865 نسبت داد؛ جايي که شناگران هلندي براي شرکت در رقابت هاي جهاني دوپينگ کردند. در رقابت هاي المپيک 1904 نيز توماس هيکز دوپينگ کرد و توانست برنده مدال طلاي دوي ماراتون شود. به عنوان يکي از مشهورترين دوپينگي ها مي توان به بن جانسون کانادايي در المپيک 1988 اشاره کرد. او موفق شده بود در دوي 100 متر، رکورد باورنکردني از خود به جاي بگذارد و مدال المپيک را از آن خود کند که بعد از رقابت هاي المپيک معلوم شد وي دوپينگ کرده بود.
به قول خوان آنتونيو سامارانش، رييس کميته بين المللي المپيک، دوپينگ نوعي تقلب است که از جنبه هاي مختلف به انحطاط و مرگ منجر مي شود؛ مرگ فيزيولوژيک چون که دستکاري غيرقانوني در فرآيند طبيعي باعث تغييرات شديد و گاهي برگشت ناپذير در بدن و انحطاط رواني و شخصيتي ناشي از رضايت شخص به تقلب، ناديده انگاشتن توانايي ها و ظرفيت هاي شخصي و بزرگ کردن ناتواني ها و معايب شده و بالاخره موجب انحطاط اخلاقي به واسطه تعدي فرد از قوانيني که تمام جامعه بشري پايبند آن هستند، مي شود.
دوپينگ با داروهاي معمولي
آيا دوپينگ تنها از طريق تزريق داروهاي پيچيده و يا کمياب صورت مي گيرد؟ خير، بسياري از داروها و فراورده هاي ساده اي که حتي نياز به نسخه پزشک ندارند (نظير داروهاي ضدسرفه و ضدسرماخوردگي) ممکن است حاوي موادي باشند که تست دوپينگ را مثبت کنند. به همين جهت قبل از مصرف هر گونه دارو توسط ورزشکار بايد با پزشک مشورت شود.
دوپينگ با داروهاي ادرارآور
از اين داروها به سه دليل به عنوان يک منبع دوپينگ استفاده مي شود:
اين داروها ممکن است در کاهش سريع وزن و رسيدن به رده وزني مورد نظر موثر باشند. اين امر به ويژه در رشته هاي ورزشي مانند کشتي، وزنه برداري و بوکس که در رده هاي وزني خاصي انجام مي گيرند، صدق مي کند.
ديورتيک ها يا همان داروهاي مدر ممکن است براي رفع احتباس مايع ناشي از مصرف استروييدهاي آنابوليک به کار روند. اين کار احتمالاً در ورزشکاران پرورش اندام که مي خواهند هرچه بيشتر عضلاني به نظر برسند، انجام مي گيرد.
ورزشکاران ممکن است از ديورتيک ها استفاده کنند تا ميزان دفع ادرار را تغيير دهند و باعث تغيير غلظت داروهاي غيرمجاز در ادرار شوند. به اين ترتيب ورزشکاري که براي آزمون دارويي انتخاب شده، سعي مي کند تا حجم ادرارش را بالا برده و داروهاي دوپينگ يا متابوليت هاي آنها را در ادرار رقيق کند البته نشان داده شده است که اين تقلب احتمالاً موثر نيست.
واقعيت هم اين است كه با وجود گسترش مواد نيروزا به ورزش هاي ديگر هنوز هم از نظر بسياري، باشگاه هاي بدنسازي مشكوك ترين محل هاي استفاده از مواد نيروزا هستند.
براساس تحقيقي هم كه در يك نمونه ??? نفري از ورزشكاران مرد رشته بدنسازي باشگاه هاي بدنسازي شهر تهران در گروه سني بين ?? تا ?? سال انجام گرفت، مشخص شد كه ?? درصد از اين ورزشكاران از مكمل هايي كه تصور مي كنند مجاز است، استفاده مي كنند. 7/16 درصد آنها خودشان گفته اند كه از مواد نيروزا و داروهاي استروييدي آنابوليك استفاده مي كنند و 5/26 درصدشان نيز اعلام كرده اند كه از مواد و تركيبات غير قانوني ديگر استفاده مي كنند.
محققان مي گويند اگر پرسش به شكل غيرمستقيم مطرح شود، قطعاً آمار واقعي مصرف اين مواد در بين اين ورزشكاران قابل توجه است. دلالان ناصرخسرو هم تنها عرضه كنندگان مواد نيروزا نيستند چرا كه دكتر مسعود حاجي رسولي، فيزيولوژيست ورزشي معتقد است: «داروهاي دوپينگي در عمل، در بقالي، زير ميز مربي و در داروخانه ها به فراواني و بدون نسخه و همچنين در باشگاه هاي بدنسازي به راحتي توزيع مي شود.» وي به عنوان نمونه به ورزشكاري اشاره مي كند كه با هفت سال سابقه در تيم ملي در نهايت بر اثر تزريق هروئين فوت مي كند. او مي گويد: «شايد مي خواهيم اين موارد را ناديده بگيريم اما بسياري از قهرمانان ما به ويژه كساني كه دوپينگ مي كنند، در معرض خطر اعتياد قرار دارند و ما بايد اين خطر را جدي بگيريم.»
... و اما عوارض
از عواض جانبي استروييدهاي آنابوليک (نظير تستوسترون، ناندرولون و...) که گاهي توسط ورزشکاران مورد سوءاستفاده قرار مي گيرد، چه مي دانيد؟
اين داروها داراي عوارض جانبي بسياري هستند که برخي از آنها برگشت پذير و بعضي ديگر غيرقابل برگشت مي باشند. از جمله مي توان موارد ذيل را نام برد.
الف)عوارض قلبي و عروقي: احتباس آب و نمک، افزايش حجم خون، ازدياد فشار خون، افزايش چربي هاي خون، بي نظمي ريتم قلب، تغيير ابعاد قلب، انفارکتوس قلبي و سکته مغزي.
ب)عوارض کبدي: اختلال کبدي، اختلال در عملکرد کبدي، افزايش آنزيم هاي کبدي، يرقان و سرطان کبد.
ج)عوارض جانبي خاص مردان: کاهش تعداد اسپرم ها، تحليل رفتن بيضه ها، عقيمي، بزرگ شدن پستان ها، احساس دفع فوري و مکرر ادرار، کاهش توانايي ***ي.
د) عوارض جانبي خاص زنان: اختلال در قاعدگي، هيرسوتيسم (رشد زياد مو در نواحي غير طبيعي مثلاً در صورت خانم ها)، طاسي، کلفت شدن صدا، تحليل پستان ها، سرکوب شيردهي، پوست چرب و آکنه.
ه) عوارض جانبي در پسران نابالغ: بسته شدن زودرس غضروف هاي رشد و توقف رشد قدي، رشد غيرطبيعي مو، تيرگي پوست.
و)عوارض رواني: افسردگي، هيجان بيش از حد، پرخاشگري، بي ثباتي عاطفي، حالت تهاجمي و خشونت، بي خوابي، اضطراب، اختلالات شخصيت و وابستگي رواني به دارو.
قوانين دوپينگ
در صورت استفاده از استروييدهاي آنابوليک، داروهاي ادرارآور، هورمون هاي پپتيدي وگليکوپروتئيني و آنالوگ هاي آنها يا دستکاري فيزيکي، شيميايي يا دارويي ادرار محروميت هاي زير اعمال مي گردد:
در اولين ارتکاب جرم: دو تا چهار سال تعليق
در دومين ارتکاب جرم: تعليق مادام العمر
در صورت استفاده از مواد و روش هاي غير مجاز به جز مواردي که در بالا ذکر شد:
• در اولين ارتکاب جرم به مدت سه تا شش ماه
• در دومين بار به مدت دو سال
• در سومين ارتکاب به صورت مادام العمر محروم مي شود.
به هنگام استفاده از مواد محدود شده، حکم محروميت بر حسب مورد صادر خواهد شد. در نهايت فدراسيون هاي ورزشي و کميته ملي مبارزه با دوپينگ هر کشور مسوول شرکت سالم و عاري از دوپينگ ورزشکاران در مسابقات است. به همين جهت در صورت احراز دوپينگ توسط ورزشکار مجازات ها و جريمه هايي نيز براي فدراسيون مربوطه در نظر گرفته مي شود.
در دوران محروميت، ورزشکار، صلاحيت انتخاب براي مسابقه در هيچ کدام از مسابقات بين المللي به رسميت شناخته شده و يا هر مسابقه اي که تحت نظارت فدراسيون ملي باشد را ندارد، محروم از شرکت در سمينار يا همايش است، صلاحيت انتخاب بازي يا هر موقعيت شغلي نظير داوري، مربيگري، مسووليت، رياست، مشاوره و... را ندارد و هرگونه ترفيع، مدال، عناوين و مقام هايي که در هنگام يا پس از تاريخ دوپينگ کسب کرده است از وي سلب خواهد شد. هر ورزشکار، مربي، داور، رييس، مشاور يا هر شخصي که در رابطه با مواد ممنوعه يا روش هاي ممنوعه مجرم شناخته شود، در همان اولين ارتکاب جرم به طور مادام العمر محروم مي گردد.
3 رخداد دوپينگي مهم
1اولين مورد مرگ ورزشکاران در سال1886 رخ داد که يک دوچرخه سوار به نام لينتون در اثر استفاده بيش از حد داروي تري متيل درگذشت. در مسابقات المپيک، يک دونده ماراتن به نام توماس هيکس در اثر مصرف برندي و استريکنين در شرف مرگ قرار گرفت.
2در دهه 1950 روس ها از هورمون هاي مردانه براي افزايش قدرت و نيرو استفاده کردند و آمريکايي ها نيز استروييدها را به اين منظور استفاده نمودند. در 1960 دوچرخه سوار دانمارکي در المپيک رم به علت مصرف بيش از حد آمفتامين ها فوت کرد. در 1964 افزايش قابل توجهي در ظاهر عضلات ورزشکاران در المپيک ديده شد که شک در مصرف داروها را برانگيخت.
3در 1967 کميته بين المللي المپيک بعد از مرگ تامي سيمپسون به علت مصرف غير مجاز آمفتامين ها واکنش نشان داد. 1968 اين کميته با تعريفي از دوپينگ ليست داروهاي غيرمجاز را ارايه داد و به اين ترتيب انجام آزمايش در بازي هاي المپيک شروع شد. در سال 1988 در المپيک سئول، تست بن جانسون از نظر مصرف استروييد هاي آنابوليزان مثبت و او از ورزش محروم گرديد. همچنين دو وزنه بردار بلغاري که به مقام نخست المپيک دست يافته بودند، به علت دوپينگ محروم شدند.
داروهاي دوپينگ؛ انواع و اقسام
چه طبقاتي از داروها جزو موارد دوپينگ محسوب مي شوند؟ اين داروها معمولاً در پنج گروه دارويي طبقه بندي مي شوند:
1 داروهاي محرک سيستم عصبي مرکزي: از اين رده مي توان آمفتامين، کوکائين، افدرين، پسودوافدرين،
فنيل پروپانولامين و ...را نام برد.
2 داروهاي مخدر: از اين داروها مي توان از هروئين،مورفين،متادون و ... نام برد.
3 استروييدهاي آنابوليک: داروهايي نظير ناندرولون، تستوسترون، اکسي متولون، استانوزولول و... در اين گروه جاي مي گيرند.
4 داروهاي ادرارآور: در اين گروه مي توان از فوروسمايد، تيازيد، اسپيرونولاکتون و ... نام برد.
5 هورمون هاي پپتيدي و گليکوپروتئيني و آنالوگ هاي آنها: داروهايي مثل هورمون رشد، اريتروپويتين و ... در اين دسته جاي مي گيرند.
با اين حال برخي از داروها نيز موجودند که مصرف آنها تا حد خاصي بلامانع است ولي استفاده بيش از حد مجاز آنها دوپينگ تلقي مي شود. از اين ميان مي توان از داروهاي بي حس کننده موضعي، کورتون و بتابلوکرها نام برد.
مشتري هاي دوپينگ
نكته اي كه از همان ابتدا مشخص شد، اين بود كه مشتريان اين مواد تنها پسران نوجوان نيستند بلكه زنان هم از اين داروها استقبال مي كنند. معمولاً پسران 17 تا 18 ساله تا مردان ?? ساله از اين داروها استفاده مي كنند چون مي خواهند در مسابقه ها شركت كنند اما حتي بعضي از نوجوانان هم كه ورزش نمي كنند، به خاطر عضلاني شدن بدنشان به اين مواد روي مي آورند. زنان هم داروهاي مردانه را براي عضلاني شدن مصرف مي کنند. بعضي از دختران هم به دليل ضد اشتها بودن بعضي از اين مواد از آنها استفاده مي كنند. علاوه بر توصيه باشگاه ها، بعضي از اين نوجوانان هم به توصيه دوستان و همسالانشان به مصرف اين مواد روي مي آورند.
نسرين مشايخي، روان شناس اجتماعي مي گويد: «ظاهراً به بسياري از افراد تلقين شده كه با استفاده از اين داروها مي توانند موفقيت هاي ورزشي را به سرعت کسب كنند و به مقام قهرماني و پول و شهرت برسند. برخي هم فكر مي كنند كه بدنشان دلخواهشان نيست و با عضلاني شدن و يا لاغر شدن مي توانند خودشان را نشان دهند. در واقع اين افراد به خاطر نداشتن اعتماد به نفس لازم در روابط اجتماعي به اين مواد روي مي روند اما مهم ترين نكاتي كه درباره مصرف اين مواد مي شود، گفت اينكه واقعيت اين است كه بسياري از ما به سلامت خود اهميت زيادي نمي دهيم. به خاطر همين نگراني ها، كارشناسان بر اين موضوع تاكيد مي كنند كه لازم است قوانين و آيين نامه هاي بيشتري براي نظارت بر كار باشگاه ها و نحوه صدور مجوز براي آنها تصويب شود.» كارشناسان وزارت بهداشت مي گويند اصولاً چيزي را كه اثر دارويي دارد، هر كسي نبايد بفروشد و فروش بسياري از آنها نياز به نسخه پزشك دارد. ضمن اينكه ورود اين داروها به كشور نيز لازم است، كنترل شود.
اين روزها همه دنبال راه ميان بر مي گردند. يکي مي خواهد يک شبه پولدار شود، يکي مي خواهد يکي دو ماهه بشود قوي ترين مرد جهان، يکي دنبال اين است که يک هفته اي 10 کيلو وزن کم کند و يکي مي خواهد عضلاتش خيلي زود از فرط بزرگي، پوستش را بترکاند و طبق معمول، چيزي که در اين ميان فراموش مي شود، سلامت است. براي آشنايي با برخي باورهاي عجيب و غريب عده اي از ورزشکاران جوان و نوجوان و حتي برخي ورزشکاران باسابقه و بعضي مربيان پرورش اندام، به چند باشگاه ورزشي در نقاط مختلف تهران رفته ايم و متاسفانه ديده ايم که تا دلتان بخواهد، سرنگ و آمپول و قرص است که تجويز و تزريق مي شود! ...
دوپينگ در ورزش، به استفاده از مواد و داروهايي گفته مي شود که نيرو و کارايي فرد را تا حد بالايي افزايش مي دهند و مصرف آنها توسط سازمان هاي مجري و ناظر رقابت هاي ورزشي ممنوع شده است. البته اين تعريف مشخص مي کند که مصرف تمام مواد نيرو دهنده نمي تواند جزو مصارف دوپينگي به حساب رود و عموما داروها ومواد دوپينگي، مواردي هستند که سازمان هاي اجرا کننده رقابت هاي ورزشي مصرف آنها را ممنوع کرده اند. پس به اين صورت مصرف مواد و داروهاي نيروزاي غيرمجاز را مي توان دوپينگ ناميد.
دوپينگ در عصر جديد
اولين استفاده مدرن از دوپينگ را مي توان به سال 1865 نسبت داد؛ جايي که شناگران هلندي براي شرکت در رقابت هاي جهاني دوپينگ کردند. در رقابت هاي المپيک 1904 نيز توماس هيکز دوپينگ کرد و توانست برنده مدال طلاي دوي ماراتون شود. به عنوان يکي از مشهورترين دوپينگي ها مي توان به بن جانسون کانادايي در المپيک 1988 اشاره کرد. او موفق شده بود در دوي 100 متر، رکورد باورنکردني از خود به جاي بگذارد و مدال المپيک را از آن خود کند که بعد از رقابت هاي المپيک معلوم شد وي دوپينگ کرده بود.
به قول خوان آنتونيو سامارانش، رييس کميته بين المللي المپيک، دوپينگ نوعي تقلب است که از جنبه هاي مختلف به انحطاط و مرگ منجر مي شود؛ مرگ فيزيولوژيک چون که دستکاري غيرقانوني در فرآيند طبيعي باعث تغييرات شديد و گاهي برگشت ناپذير در بدن و انحطاط رواني و شخصيتي ناشي از رضايت شخص به تقلب، ناديده انگاشتن توانايي ها و ظرفيت هاي شخصي و بزرگ کردن ناتواني ها و معايب شده و بالاخره موجب انحطاط اخلاقي به واسطه تعدي فرد از قوانيني که تمام جامعه بشري پايبند آن هستند، مي شود.
دوپينگ با داروهاي معمولي
آيا دوپينگ تنها از طريق تزريق داروهاي پيچيده و يا کمياب صورت مي گيرد؟ خير، بسياري از داروها و فراورده هاي ساده اي که حتي نياز به نسخه پزشک ندارند (نظير داروهاي ضدسرفه و ضدسرماخوردگي) ممکن است حاوي موادي باشند که تست دوپينگ را مثبت کنند. به همين جهت قبل از مصرف هر گونه دارو توسط ورزشکار بايد با پزشک مشورت شود.
دوپينگ با داروهاي ادرارآور
از اين داروها به سه دليل به عنوان يک منبع دوپينگ استفاده مي شود:
اين داروها ممکن است در کاهش سريع وزن و رسيدن به رده وزني مورد نظر موثر باشند. اين امر به ويژه در رشته هاي ورزشي مانند کشتي، وزنه برداري و بوکس که در رده هاي وزني خاصي انجام مي گيرند، صدق مي کند.
ديورتيک ها يا همان داروهاي مدر ممکن است براي رفع احتباس مايع ناشي از مصرف استروييدهاي آنابوليک به کار روند. اين کار احتمالاً در ورزشکاران پرورش اندام که مي خواهند هرچه بيشتر عضلاني به نظر برسند، انجام مي گيرد.
ورزشکاران ممکن است از ديورتيک ها استفاده کنند تا ميزان دفع ادرار را تغيير دهند و باعث تغيير غلظت داروهاي غيرمجاز در ادرار شوند. به اين ترتيب ورزشکاري که براي آزمون دارويي انتخاب شده، سعي مي کند تا حجم ادرارش را بالا برده و داروهاي دوپينگ يا متابوليت هاي آنها را در ادرار رقيق کند البته نشان داده شده است که اين تقلب احتمالاً موثر نيست.
واقعيت هم اين است كه با وجود گسترش مواد نيروزا به ورزش هاي ديگر هنوز هم از نظر بسياري، باشگاه هاي بدنسازي مشكوك ترين محل هاي استفاده از مواد نيروزا هستند.
براساس تحقيقي هم كه در يك نمونه ??? نفري از ورزشكاران مرد رشته بدنسازي باشگاه هاي بدنسازي شهر تهران در گروه سني بين ?? تا ?? سال انجام گرفت، مشخص شد كه ?? درصد از اين ورزشكاران از مكمل هايي كه تصور مي كنند مجاز است، استفاده مي كنند. 7/16 درصد آنها خودشان گفته اند كه از مواد نيروزا و داروهاي استروييدي آنابوليك استفاده مي كنند و 5/26 درصدشان نيز اعلام كرده اند كه از مواد و تركيبات غير قانوني ديگر استفاده مي كنند.
محققان مي گويند اگر پرسش به شكل غيرمستقيم مطرح شود، قطعاً آمار واقعي مصرف اين مواد در بين اين ورزشكاران قابل توجه است. دلالان ناصرخسرو هم تنها عرضه كنندگان مواد نيروزا نيستند چرا كه دكتر مسعود حاجي رسولي، فيزيولوژيست ورزشي معتقد است: «داروهاي دوپينگي در عمل، در بقالي، زير ميز مربي و در داروخانه ها به فراواني و بدون نسخه و همچنين در باشگاه هاي بدنسازي به راحتي توزيع مي شود.» وي به عنوان نمونه به ورزشكاري اشاره مي كند كه با هفت سال سابقه در تيم ملي در نهايت بر اثر تزريق هروئين فوت مي كند. او مي گويد: «شايد مي خواهيم اين موارد را ناديده بگيريم اما بسياري از قهرمانان ما به ويژه كساني كه دوپينگ مي كنند، در معرض خطر اعتياد قرار دارند و ما بايد اين خطر را جدي بگيريم.»
... و اما عوارض
از عواض جانبي استروييدهاي آنابوليک (نظير تستوسترون، ناندرولون و...) که گاهي توسط ورزشکاران مورد سوءاستفاده قرار مي گيرد، چه مي دانيد؟
اين داروها داراي عوارض جانبي بسياري هستند که برخي از آنها برگشت پذير و بعضي ديگر غيرقابل برگشت مي باشند. از جمله مي توان موارد ذيل را نام برد.
الف)عوارض قلبي و عروقي: احتباس آب و نمک، افزايش حجم خون، ازدياد فشار خون، افزايش چربي هاي خون، بي نظمي ريتم قلب، تغيير ابعاد قلب، انفارکتوس قلبي و سکته مغزي.
ب)عوارض کبدي: اختلال کبدي، اختلال در عملکرد کبدي، افزايش آنزيم هاي کبدي، يرقان و سرطان کبد.
ج)عوارض جانبي خاص مردان: کاهش تعداد اسپرم ها، تحليل رفتن بيضه ها، عقيمي، بزرگ شدن پستان ها، احساس دفع فوري و مکرر ادرار، کاهش توانايي ***ي.
د) عوارض جانبي خاص زنان: اختلال در قاعدگي، هيرسوتيسم (رشد زياد مو در نواحي غير طبيعي مثلاً در صورت خانم ها)، طاسي، کلفت شدن صدا، تحليل پستان ها، سرکوب شيردهي، پوست چرب و آکنه.
ه) عوارض جانبي در پسران نابالغ: بسته شدن زودرس غضروف هاي رشد و توقف رشد قدي، رشد غيرطبيعي مو، تيرگي پوست.
و)عوارض رواني: افسردگي، هيجان بيش از حد، پرخاشگري، بي ثباتي عاطفي، حالت تهاجمي و خشونت، بي خوابي، اضطراب، اختلالات شخصيت و وابستگي رواني به دارو.
قوانين دوپينگ
در صورت استفاده از استروييدهاي آنابوليک، داروهاي ادرارآور، هورمون هاي پپتيدي وگليکوپروتئيني و آنالوگ هاي آنها يا دستکاري فيزيکي، شيميايي يا دارويي ادرار محروميت هاي زير اعمال مي گردد:
در اولين ارتکاب جرم: دو تا چهار سال تعليق
در دومين ارتکاب جرم: تعليق مادام العمر
در صورت استفاده از مواد و روش هاي غير مجاز به جز مواردي که در بالا ذکر شد:
• در اولين ارتکاب جرم به مدت سه تا شش ماه
• در دومين بار به مدت دو سال
• در سومين ارتکاب به صورت مادام العمر محروم مي شود.
به هنگام استفاده از مواد محدود شده، حکم محروميت بر حسب مورد صادر خواهد شد. در نهايت فدراسيون هاي ورزشي و کميته ملي مبارزه با دوپينگ هر کشور مسوول شرکت سالم و عاري از دوپينگ ورزشکاران در مسابقات است. به همين جهت در صورت احراز دوپينگ توسط ورزشکار مجازات ها و جريمه هايي نيز براي فدراسيون مربوطه در نظر گرفته مي شود.
در دوران محروميت، ورزشکار، صلاحيت انتخاب براي مسابقه در هيچ کدام از مسابقات بين المللي به رسميت شناخته شده و يا هر مسابقه اي که تحت نظارت فدراسيون ملي باشد را ندارد، محروم از شرکت در سمينار يا همايش است، صلاحيت انتخاب بازي يا هر موقعيت شغلي نظير داوري، مربيگري، مسووليت، رياست، مشاوره و... را ندارد و هرگونه ترفيع، مدال، عناوين و مقام هايي که در هنگام يا پس از تاريخ دوپينگ کسب کرده است از وي سلب خواهد شد. هر ورزشکار، مربي، داور، رييس، مشاور يا هر شخصي که در رابطه با مواد ممنوعه يا روش هاي ممنوعه مجرم شناخته شود، در همان اولين ارتکاب جرم به طور مادام العمر محروم مي گردد.
3 رخداد دوپينگي مهم
1اولين مورد مرگ ورزشکاران در سال1886 رخ داد که يک دوچرخه سوار به نام لينتون در اثر استفاده بيش از حد داروي تري متيل درگذشت. در مسابقات المپيک، يک دونده ماراتن به نام توماس هيکس در اثر مصرف برندي و استريکنين در شرف مرگ قرار گرفت.
2در دهه 1950 روس ها از هورمون هاي مردانه براي افزايش قدرت و نيرو استفاده کردند و آمريکايي ها نيز استروييدها را به اين منظور استفاده نمودند. در 1960 دوچرخه سوار دانمارکي در المپيک رم به علت مصرف بيش از حد آمفتامين ها فوت کرد. در 1964 افزايش قابل توجهي در ظاهر عضلات ورزشکاران در المپيک ديده شد که شک در مصرف داروها را برانگيخت.
3در 1967 کميته بين المللي المپيک بعد از مرگ تامي سيمپسون به علت مصرف غير مجاز آمفتامين ها واکنش نشان داد. 1968 اين کميته با تعريفي از دوپينگ ليست داروهاي غيرمجاز را ارايه داد و به اين ترتيب انجام آزمايش در بازي هاي المپيک شروع شد. در سال 1988 در المپيک سئول، تست بن جانسون از نظر مصرف استروييد هاي آنابوليزان مثبت و او از ورزش محروم گرديد. همچنين دو وزنه بردار بلغاري که به مقام نخست المپيک دست يافته بودند، به علت دوپينگ محروم شدند.
داروهاي دوپينگ؛ انواع و اقسام
چه طبقاتي از داروها جزو موارد دوپينگ محسوب مي شوند؟ اين داروها معمولاً در پنج گروه دارويي طبقه بندي مي شوند:
1 داروهاي محرک سيستم عصبي مرکزي: از اين رده مي توان آمفتامين، کوکائين، افدرين، پسودوافدرين،
فنيل پروپانولامين و ...را نام برد.
2 داروهاي مخدر: از اين داروها مي توان از هروئين،مورفين،متادون و ... نام برد.
3 استروييدهاي آنابوليک: داروهايي نظير ناندرولون، تستوسترون، اکسي متولون، استانوزولول و... در اين گروه جاي مي گيرند.
4 داروهاي ادرارآور: در اين گروه مي توان از فوروسمايد، تيازيد، اسپيرونولاکتون و ... نام برد.
5 هورمون هاي پپتيدي و گليکوپروتئيني و آنالوگ هاي آنها: داروهايي مثل هورمون رشد، اريتروپويتين و ... در اين دسته جاي مي گيرند.
با اين حال برخي از داروها نيز موجودند که مصرف آنها تا حد خاصي بلامانع است ولي استفاده بيش از حد مجاز آنها دوپينگ تلقي مي شود. از اين ميان مي توان از داروهاي بي حس کننده موضعي، کورتون و بتابلوکرها نام برد.
مشتري هاي دوپينگ
نكته اي كه از همان ابتدا مشخص شد، اين بود كه مشتريان اين مواد تنها پسران نوجوان نيستند بلكه زنان هم از اين داروها استقبال مي كنند. معمولاً پسران 17 تا 18 ساله تا مردان ?? ساله از اين داروها استفاده مي كنند چون مي خواهند در مسابقه ها شركت كنند اما حتي بعضي از نوجوانان هم كه ورزش نمي كنند، به خاطر عضلاني شدن بدنشان به اين مواد روي مي آورند. زنان هم داروهاي مردانه را براي عضلاني شدن مصرف مي کنند. بعضي از دختران هم به دليل ضد اشتها بودن بعضي از اين مواد از آنها استفاده مي كنند. علاوه بر توصيه باشگاه ها، بعضي از اين نوجوانان هم به توصيه دوستان و همسالانشان به مصرف اين مواد روي مي آورند.
نسرين مشايخي، روان شناس اجتماعي مي گويد: «ظاهراً به بسياري از افراد تلقين شده كه با استفاده از اين داروها مي توانند موفقيت هاي ورزشي را به سرعت کسب كنند و به مقام قهرماني و پول و شهرت برسند. برخي هم فكر مي كنند كه بدنشان دلخواهشان نيست و با عضلاني شدن و يا لاغر شدن مي توانند خودشان را نشان دهند. در واقع اين افراد به خاطر نداشتن اعتماد به نفس لازم در روابط اجتماعي به اين مواد روي مي روند اما مهم ترين نكاتي كه درباره مصرف اين مواد مي شود، گفت اينكه واقعيت اين است كه بسياري از ما به سلامت خود اهميت زيادي نمي دهيم. به خاطر همين نگراني ها، كارشناسان بر اين موضوع تاكيد مي كنند كه لازم است قوانين و آيين نامه هاي بيشتري براي نظارت بر كار باشگاه ها و نحوه صدور مجوز براي آنها تصويب شود.» كارشناسان وزارت بهداشت مي گويند اصولاً چيزي را كه اثر دارويي دارد، هر كسي نبايد بفروشد و فروش بسياري از آنها نياز به نسخه پزشك دارد. ضمن اينكه ورود اين داروها به كشور نيز لازم است، كنترل شود.