tavakkol23
۱۳۸۸-۰۲-۱۴, ۱۲:۵۶ قبل از ظهر
ده چهره برتر ورزش ایران http://www.aftab.ae/articles/sport/sport_knowing/images/46a73fc76edd1174ce01780f3fca636d.jpgقهرمان قهرمانان سال ۱۳۸۷ ایران مشخص است، هیچ کس مثل هادی ساعی نمی تواند به این عنوان برسد.دلاور مرد تکواندوی ایران در آخرین حضور خود یک طلای خوب و ارزشمند المپیک به دست آورد تا به عنوان چهره اصلی ورزش ایران انتخاب شود.
اگر رودربایستی را کنار بگذاریم، سال ۱۳۸۷ سال چندان خوبی برای کلیت ورزش ایران نبود ، اوج ناکامی به بازیهای المپیک ۲۰۰۸ پکن بر می گشت که نوعی بازگشت به عقب دراین مسابقات به چشم می خورد اما باز هم بودند قهرمانانی که افتخار آفرینی کردند.
در سال جدید ده چهره برتر سال ۱۳۸۷ ایران را انتخاب کرده ایم ، ده چهره ای که در این سال کارهای بزرگی انجام دادند ، لابد لازم به توضیح نیست که کار بزرگ به معنی مدال گرفتن نیست ، گاهی حتی بودن و خوب بودن هم یک کار بزرگ محسوب می شود.
چهره های دیگر هم بودند که می توانستند در این فهرست ما جایی داشته باشند اما به هر حال چون بنا به انتخاب ده نفر بود و محدودیت داشتیم این ده نفر را به عنوان برترین های ورزش ایران در سال ۱۳۸۷ انتخاب کردیم.
۱) هادی ساعی(تکواندو)
هیچ کس باورش نمی شد آن پسر بچه ریزه میزه که فقط برای پر شدن لیست تیم تکواندوی ایران منتخب تهران سوار اتوبوس شد، روزی تبدیل به پر افتخار ترین ورزشکار تاریخ ایران "از نظر *** مدال" شود، هادی ساعی از *** ورزشکارانی است که باید یک نابغه روبه روی اسمشان نوشت، او از آن دست ورزشکارانی است که حتی مدال نقره هم برایشان باخت به حساب می آید. هادی در المیپک ۲۰۰۸ آبرودار کاروان ایران بود، اگر او و طلای نابش نبود شاید سر و صدای کمیته بررسی علل شکست این قدر زود نمی خوابید، اگر هادی نبود، اگر طلای او نبود، عملکرد کاروان ایران در المپیک تا سال ها شرمسارمان می کرد.
ساعی کاری کرد که ورزش تکواندو برای ما جذابیتی دو چندان داشته باشد. او بزرگترین چهره ورزش ایران در سال ۸۷ است و در میان سه چهره برتر دهه گذشته ورزش کشور و در بین ۵ مرد برتر تاریخ ورزش ایران جایگاهی ابدی دارد، هادی ورزش حرفه ای را کنار گذاشت و رفت با خاطرات زیبایش، خاطراتی که بدون شک در آن حراج مدال های ورزشی و اهدای مدال های ورزشی و اهدای آن به مصیبت دیدگان زلزله بم جایگاه ویژه ای دارد .
۲) سعید علی حسینی (وزنه برداری)
غمباد گرفته بودیم که بدون حسین رضازاده چه کنیم، عادت کرده بودیم که سالی یک بار روز ملی وزنه برداری داشته باشیم، روزی که حسین رضازاده یک یا ابوالفضل می گفت و یک ملت را شاد می کرد، آیا دیگر این روز تکرار نمی شود؟
به این فکر می کردیم که رکورد رضازاده شکست. درست است خبر مربوط به شکستن رکورد جوانان رضازاده بود اما باز هم جای امید بود ، سعید علی حسینی پدیده وزنه برداری سال ۸۷ ایران، آن قدر در رقابت های باشگاهای آسیا و قهرمانی جوانان آسیا خوش درخشید که حتی تاماش آیان رئیس فدراسیون جهانی وزنه برداری به ظهور یک هرکول تازه در ایران امیدوار شد. سعید علی حسینی که مثل رضازاده اردبیلی است و مانند رضازاده خوش لبخند است ، ما را به آینده امیدوار کرده است.
۳) وحید شمسایی (فوتسال)
سال ۸۷ برای فوتسال ایران سالی به یاد ماندنی بود ، درخشش تیم ملی فوتسال در جام جهانی برزیل نگاه جامعه ورزش را به سوی خود جلب کرد تا بار دیگر فوتسال ایران بر سر زبان ها بیفتد.
وحید شمسایی کاپیتان تیم ملی ایران که سالهاست در فوتسال می درخشد تمام افتخارات ممکن در سال ۸۷ را بدست آورد، در آسیا ، در جهان و در ایران رویایی ترین سال خود را پشت سر گذاشت.
بهترین بازیکن بازیهای آسیایی ، آقای گل بازیهای آسیایی ، بهترین بازیکن آسیا ، موفقیت در جام جهانی، قهرمانی با تیم ملی فوتسال در بازیهای آسیایی، حضور در جمع ۱۰ فوتسالیست برتر جهان ، قهرمانی با تیم فولاد ماهان در لیگ ایران و آقای گلی لیگ ایران از جمله افتخارات کاپیتان تیم ملی فوتسال در سال ۸۷ بود.
۴) احسان قائم مقامی(شطرنج)
احسان قائم مقامی مقابل چشم هفتاد میلیون هموطن خود بزرگ و ماندنی شد. نامی که همه را یاد یک پسر بچه کم سن و سال می اندازد که به یک صفحه ۸در۸ خیره می شد و مهره ها جابجا می کرد. حالا احسان بزرگ شده ، آن قدر بزرگ که آناتولی کارپوف را شکست می دهد.
پیروزی احسان قائم مقامی مقابل آناتولی کارپوف قهرمان پیشین شطرنج جهان، یکی از بزرگترین اتفاقات سال ۸۷ بود.
احسان کاری کرد که کارپوف کم بیاورد، یخ کند و بخواهد بازی انتقامی را فوری برگزار کند.قائم مقامی هنوز بیست و چند سال دیگر فرصت دارد تا روزی تبدیل به بهترین شطرنجباز جهان شود.
۵) جواد نکونام (فوتبال)
مرد میانی فوتبال کشورمان پس از یک سال مصدومیت بار دیگر به مستطیل سبز بازگشت و توانست سال باشکوهی را پشت سر بگذارد.
جواد نکونام که دیگر یکی از مهره های کلیدی تیم فوتبال اوساسونا به حساب می آید در تلاش است تا با کمک مسعود شجاعی و با گل های حساس و زیبای خود تیم فوتبال اوساسونا را از خطر سقوط نجات دهد.
وی که در غیاب ستارگان تیم ملی از جمله کریمی و مهدوی کیا توانسته است به خوبی جای آنها را پر کند و گلهای فراوانی برای تیم ملی فوتبال ایران به ثمر برساند. او با نمایش خیره کننده خود توانسته است ۳ گل از ۵ گل تیم ملی کشورمان در رقابتهای مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۲ آفریقای جنوبی را به ثمر برساند.
اینک ستاره خط میانی فوتبال کشورمان گام در راهی بزرگ گذاشته است و در تلاش است با تمام وجود برای موفقیت تیم ملی کشورش و خوشحالی مردم پامپلونا در میدان مسابقات بجنگد.
۶) مراد محمدی (کشتی)
شاید در شرایط عادی یک برنز برای کشتی ایران در بازیهای المپیک ۲۰۰۸ المپیک پکن خیلی هم باعث نشود سرمان را بالا بگیریم.این کشتی همان رشته مردان طلایی بوده اما در روزگار قحطی مدال، باید به کار مراد محمدی ببالیم. او حتی می توانست باتیروف را ببرد اما خب، به هر حال نتوانست و مجبور شد برای مدال برنز با کشتی گیر کوبایی سرشاخ شود. مراد محمدی که سابقه قهرمانی در جهان را دارد با کسب عنوان سومی در وزن ۶۰ کیلو گرم در واقع طلسم مدال نگرفتن کاروان ورزشی ایران در المپیک را شکست و به همین خاطر چهره ویژه ورزش ایران در سال ۱۳۸۷ بود.
۷) سارا خوش جمال فکری (تکواندو)
پیش از خوش جمال فکری ما چند بانوی دیگر را هم داشتیم که در المپیک حضور داشتند اما همه آنها با کارت سفید در المپیک حاضر می شدند. بانوی تکواندوی ایران اولین ورزشکاری بود که توانست جواز المپیک را خودش به دست آورد و در مسابقات تایلند توانست با کسب مدال برنز جواز حضور در المپیک را بگیرد.
او در مسابقات انتخابی با عبور از فاطمه نعمتی به المپیک رسید اما در المپیک پس از یک پیروزی، مقابل قهرمان المپیک شکست خورد و حذف شد. هر چند همان حضور در المپیک برای سارا خوش جمال فکری یک پیروزی بزرگ بود.
۸) محسن شادی (قایقرانی)
نام اولین ها ثبت می شود، اولین ها صف شکن هستند. محسن شادی یکی از این اولین هاست.او توانست در اتریش اولین مدال جهانی قهرمانی روئینگ تاریخ ایران را بدست آورد و به مدال نقره برسد.شادی با این مدال در بازیهای المپیک هم شرکت کرد. طبیعی است از او انتظار زیادی در المپیک نمی رفت. برای محسن شادی همین حضور یک پیروزی بزرگ بود.شاید او راهی باز کرده که در آینده ای نه چندان دور به موفقیت های بزرگی منتج شود. شادی قبل از نقره در مسابقات زیر ۲۳ سال آلمان هم طلا گرفت.
۹) حامد حدادی(بسکتبال)
بسکتبال ایران یکی از رشته هایی است که در این چند سال توانسته است پیشرفت قابل ملاحظه ای را داشته باشد. پس از قهرمانی در آسیا و حضور در المپیک ستاره های بسکتبال ایران توانستند به لیگ های معتبر جهانی راه پیدا کننند.
حامد حدادی یکی از آن ستاره هایی است که توانست به راحتی به لیگ معتبر NBA راه یابد تا اولین ایرانی باشد که به این لیگ معتبر راه می یابد.
آسمانخراش ۱۸/۲ متری ایرانی حالا بر بالای یک نردبان ایستاده است و در انتضار فرصتی است تا از اعتبار بسکتبال ایران در جهان دفاع کند.
۱۰) کاظم رجبی (وزنه برداری پارالمپیک)
"معلولیت محدودیت نیست" کاظم رجبی قهرمان سنگین وزن ایرانی در بازیهای پارالمپیک سال ۲۰۰۸ نشان داد این جمله عین واقعیت است.رجبی چهار سال قبل در آتن با رکورد ۵/۲۴۲ کیلوگرم مدال طلا را بدست آورد و این بار با یک جهش ۵/۲۲ کیلوگرمی می توانست با رکوردی قابل تامل طلای خود را دو برابر کند. کاظم رجبی که به نوعی رضازاده پارالمپیک است ، یکی از مردان موفق ورزش ایران در سال ۱۳۸۷ بود. او هم یک کارنامه پر افتخار و پر مدال دارد و انتظار می رود بتواند در پارالمپیک بعدی سومین مدال طلای خود را کسب کند.
http://www.aftab.ae/images/article/break.gifسایت اطلاع‌رسانی اخبار فوتبال ایران و جهان ( www.90min.ir (http://www.90min.ir) )
اگر رودربایستی را کنار بگذاریم، سال ۱۳۸۷ سال چندان خوبی برای کلیت ورزش ایران نبود ، اوج ناکامی به بازیهای المپیک ۲۰۰۸ پکن بر می گشت که نوعی بازگشت به عقب دراین مسابقات به چشم می خورد اما باز هم بودند قهرمانانی که افتخار آفرینی کردند.
در سال جدید ده چهره برتر سال ۱۳۸۷ ایران را انتخاب کرده ایم ، ده چهره ای که در این سال کارهای بزرگی انجام دادند ، لابد لازم به توضیح نیست که کار بزرگ به معنی مدال گرفتن نیست ، گاهی حتی بودن و خوب بودن هم یک کار بزرگ محسوب می شود.
چهره های دیگر هم بودند که می توانستند در این فهرست ما جایی داشته باشند اما به هر حال چون بنا به انتخاب ده نفر بود و محدودیت داشتیم این ده نفر را به عنوان برترین های ورزش ایران در سال ۱۳۸۷ انتخاب کردیم.
۱) هادی ساعی(تکواندو)
هیچ کس باورش نمی شد آن پسر بچه ریزه میزه که فقط برای پر شدن لیست تیم تکواندوی ایران منتخب تهران سوار اتوبوس شد، روزی تبدیل به پر افتخار ترین ورزشکار تاریخ ایران "از نظر *** مدال" شود، هادی ساعی از *** ورزشکارانی است که باید یک نابغه روبه روی اسمشان نوشت، او از آن دست ورزشکارانی است که حتی مدال نقره هم برایشان باخت به حساب می آید. هادی در المیپک ۲۰۰۸ آبرودار کاروان ایران بود، اگر او و طلای نابش نبود شاید سر و صدای کمیته بررسی علل شکست این قدر زود نمی خوابید، اگر هادی نبود، اگر طلای او نبود، عملکرد کاروان ایران در المپیک تا سال ها شرمسارمان می کرد.
ساعی کاری کرد که ورزش تکواندو برای ما جذابیتی دو چندان داشته باشد. او بزرگترین چهره ورزش ایران در سال ۸۷ است و در میان سه چهره برتر دهه گذشته ورزش کشور و در بین ۵ مرد برتر تاریخ ورزش ایران جایگاهی ابدی دارد، هادی ورزش حرفه ای را کنار گذاشت و رفت با خاطرات زیبایش، خاطراتی که بدون شک در آن حراج مدال های ورزشی و اهدای مدال های ورزشی و اهدای آن به مصیبت دیدگان زلزله بم جایگاه ویژه ای دارد .
۲) سعید علی حسینی (وزنه برداری)
غمباد گرفته بودیم که بدون حسین رضازاده چه کنیم، عادت کرده بودیم که سالی یک بار روز ملی وزنه برداری داشته باشیم، روزی که حسین رضازاده یک یا ابوالفضل می گفت و یک ملت را شاد می کرد، آیا دیگر این روز تکرار نمی شود؟
به این فکر می کردیم که رکورد رضازاده شکست. درست است خبر مربوط به شکستن رکورد جوانان رضازاده بود اما باز هم جای امید بود ، سعید علی حسینی پدیده وزنه برداری سال ۸۷ ایران، آن قدر در رقابت های باشگاهای آسیا و قهرمانی جوانان آسیا خوش درخشید که حتی تاماش آیان رئیس فدراسیون جهانی وزنه برداری به ظهور یک هرکول تازه در ایران امیدوار شد. سعید علی حسینی که مثل رضازاده اردبیلی است و مانند رضازاده خوش لبخند است ، ما را به آینده امیدوار کرده است.
۳) وحید شمسایی (فوتسال)
سال ۸۷ برای فوتسال ایران سالی به یاد ماندنی بود ، درخشش تیم ملی فوتسال در جام جهانی برزیل نگاه جامعه ورزش را به سوی خود جلب کرد تا بار دیگر فوتسال ایران بر سر زبان ها بیفتد.
وحید شمسایی کاپیتان تیم ملی ایران که سالهاست در فوتسال می درخشد تمام افتخارات ممکن در سال ۸۷ را بدست آورد، در آسیا ، در جهان و در ایران رویایی ترین سال خود را پشت سر گذاشت.
بهترین بازیکن بازیهای آسیایی ، آقای گل بازیهای آسیایی ، بهترین بازیکن آسیا ، موفقیت در جام جهانی، قهرمانی با تیم ملی فوتسال در بازیهای آسیایی، حضور در جمع ۱۰ فوتسالیست برتر جهان ، قهرمانی با تیم فولاد ماهان در لیگ ایران و آقای گلی لیگ ایران از جمله افتخارات کاپیتان تیم ملی فوتسال در سال ۸۷ بود.
۴) احسان قائم مقامی(شطرنج)
احسان قائم مقامی مقابل چشم هفتاد میلیون هموطن خود بزرگ و ماندنی شد. نامی که همه را یاد یک پسر بچه کم سن و سال می اندازد که به یک صفحه ۸در۸ خیره می شد و مهره ها جابجا می کرد. حالا احسان بزرگ شده ، آن قدر بزرگ که آناتولی کارپوف را شکست می دهد.
پیروزی احسان قائم مقامی مقابل آناتولی کارپوف قهرمان پیشین شطرنج جهان، یکی از بزرگترین اتفاقات سال ۸۷ بود.
احسان کاری کرد که کارپوف کم بیاورد، یخ کند و بخواهد بازی انتقامی را فوری برگزار کند.قائم مقامی هنوز بیست و چند سال دیگر فرصت دارد تا روزی تبدیل به بهترین شطرنجباز جهان شود.
۵) جواد نکونام (فوتبال)
مرد میانی فوتبال کشورمان پس از یک سال مصدومیت بار دیگر به مستطیل سبز بازگشت و توانست سال باشکوهی را پشت سر بگذارد.
جواد نکونام که دیگر یکی از مهره های کلیدی تیم فوتبال اوساسونا به حساب می آید در تلاش است تا با کمک مسعود شجاعی و با گل های حساس و زیبای خود تیم فوتبال اوساسونا را از خطر سقوط نجات دهد.
وی که در غیاب ستارگان تیم ملی از جمله کریمی و مهدوی کیا توانسته است به خوبی جای آنها را پر کند و گلهای فراوانی برای تیم ملی فوتبال ایران به ثمر برساند. او با نمایش خیره کننده خود توانسته است ۳ گل از ۵ گل تیم ملی کشورمان در رقابتهای مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۲ آفریقای جنوبی را به ثمر برساند.
اینک ستاره خط میانی فوتبال کشورمان گام در راهی بزرگ گذاشته است و در تلاش است با تمام وجود برای موفقیت تیم ملی کشورش و خوشحالی مردم پامپلونا در میدان مسابقات بجنگد.
۶) مراد محمدی (کشتی)
شاید در شرایط عادی یک برنز برای کشتی ایران در بازیهای المپیک ۲۰۰۸ المپیک پکن خیلی هم باعث نشود سرمان را بالا بگیریم.این کشتی همان رشته مردان طلایی بوده اما در روزگار قحطی مدال، باید به کار مراد محمدی ببالیم. او حتی می توانست باتیروف را ببرد اما خب، به هر حال نتوانست و مجبور شد برای مدال برنز با کشتی گیر کوبایی سرشاخ شود. مراد محمدی که سابقه قهرمانی در جهان را دارد با کسب عنوان سومی در وزن ۶۰ کیلو گرم در واقع طلسم مدال نگرفتن کاروان ورزشی ایران در المپیک را شکست و به همین خاطر چهره ویژه ورزش ایران در سال ۱۳۸۷ بود.
۷) سارا خوش جمال فکری (تکواندو)
پیش از خوش جمال فکری ما چند بانوی دیگر را هم داشتیم که در المپیک حضور داشتند اما همه آنها با کارت سفید در المپیک حاضر می شدند. بانوی تکواندوی ایران اولین ورزشکاری بود که توانست جواز المپیک را خودش به دست آورد و در مسابقات تایلند توانست با کسب مدال برنز جواز حضور در المپیک را بگیرد.
او در مسابقات انتخابی با عبور از فاطمه نعمتی به المپیک رسید اما در المپیک پس از یک پیروزی، مقابل قهرمان المپیک شکست خورد و حذف شد. هر چند همان حضور در المپیک برای سارا خوش جمال فکری یک پیروزی بزرگ بود.
۸) محسن شادی (قایقرانی)
نام اولین ها ثبت می شود، اولین ها صف شکن هستند. محسن شادی یکی از این اولین هاست.او توانست در اتریش اولین مدال جهانی قهرمانی روئینگ تاریخ ایران را بدست آورد و به مدال نقره برسد.شادی با این مدال در بازیهای المپیک هم شرکت کرد. طبیعی است از او انتظار زیادی در المپیک نمی رفت. برای محسن شادی همین حضور یک پیروزی بزرگ بود.شاید او راهی باز کرده که در آینده ای نه چندان دور به موفقیت های بزرگی منتج شود. شادی قبل از نقره در مسابقات زیر ۲۳ سال آلمان هم طلا گرفت.
۹) حامد حدادی(بسکتبال)
بسکتبال ایران یکی از رشته هایی است که در این چند سال توانسته است پیشرفت قابل ملاحظه ای را داشته باشد. پس از قهرمانی در آسیا و حضور در المپیک ستاره های بسکتبال ایران توانستند به لیگ های معتبر جهانی راه پیدا کننند.
حامد حدادی یکی از آن ستاره هایی است که توانست به راحتی به لیگ معتبر NBA راه یابد تا اولین ایرانی باشد که به این لیگ معتبر راه می یابد.
آسمانخراش ۱۸/۲ متری ایرانی حالا بر بالای یک نردبان ایستاده است و در انتضار فرصتی است تا از اعتبار بسکتبال ایران در جهان دفاع کند.
۱۰) کاظم رجبی (وزنه برداری پارالمپیک)
"معلولیت محدودیت نیست" کاظم رجبی قهرمان سنگین وزن ایرانی در بازیهای پارالمپیک سال ۲۰۰۸ نشان داد این جمله عین واقعیت است.رجبی چهار سال قبل در آتن با رکورد ۵/۲۴۲ کیلوگرم مدال طلا را بدست آورد و این بار با یک جهش ۵/۲۲ کیلوگرمی می توانست با رکوردی قابل تامل طلای خود را دو برابر کند. کاظم رجبی که به نوعی رضازاده پارالمپیک است ، یکی از مردان موفق ورزش ایران در سال ۱۳۸۷ بود. او هم یک کارنامه پر افتخار و پر مدال دارد و انتظار می رود بتواند در پارالمپیک بعدی سومین مدال طلای خود را کسب کند.
http://www.aftab.ae/images/article/break.gifسایت اطلاع‌رسانی اخبار فوتبال ایران و جهان ( www.90min.ir (http://www.90min.ir) )