گفت و گو با مهدیوقتی هنوز خیلی جوان بود، رویای کشتی‌گیر شدن در سر می‌پروراند و در رده سنی نوجوانان هم به موفقیت‌هایی دست یافت تا به تدریج چرخ زندگی، مهدی عیاری را از ورزش محبوبش دور کرد تا اینکه در آستانه 30 سالگی تصمیم گرفت در یک باشگاه بدنسازی ثبت‌نام کند اما آن روزها هیچ فکر نمی‌کرد که این ورزش را تا سطح قهرمانی ادامه دهد. عیاری به واسطه ژنتیک کم نظیرش تنها در عرض 3 سال توانست به تیم ملی راه یابد اما در حالی که در مسابقات انتخابی تیم ملی قهرمان شده بود، اسیر بدسلیقگی شد و راهی به جمع نفرات اعزامی به مسابقات آسیایی 2006 دوحه نیافت. او سال بعد برای اولین بار در ترکیب اصلی تیم ملی قرار گرفت اما در اولین تجربه نتوانست موفقیتی در مسابقات جهانی داشته باشد. با این حال عیاری تسلیم نشد و سال گذشته علاوه بر مدال آسیایی تا سکوهای جهانی هم پیش رفت. مهدی عیاری بدنسازی است که امسال هم در عرصه‌‌های بین‌المللی یکی از مردان پرافتخار ایران بود که حاصل کارش، طلای آسیا و نقره مسابقات wbpf بود. آنچه در ادامه می‌خوانید بخش‌هایی از گفت و گو با این 90 کیلوی خوش‌اخلاق تیم ملی است؟ * نسبت به مسابقات آسیایی، چه تغییری در برنامه‌ات داشتی؟
- تمریناتم خیلی فشرده‌تر شده بود و بهتر به نظر می‌رسیدم. اعضای کمیته فنی و مربیان تیم ملی هم معتقد بودند آماده‌تر هستم ولی در دوبی، طلا قسمت ما نشد.
*فکر می‌کنی «زولتان توث» مجاری واقعاً لیاقت قهرمانی را داشت؟
- من نمی‌توانم بگویم اما همه آن‌هایی که از نزدیک شاهد مسابقه بودند، می‌گفتند که اختلافم با او خیلی زیاد است. تا آن وزن هیچ بدنساز اروپایی مدال نگرفته بود و انگار قرار بود بدنسازان اروپایی هم بی‌نصیب نمانند...
* در اولین مسابقه‌ای که اعزام شدی، نتیجه خوبی نگرفتی اما در عرض یک سال متحول شدی و حالا از چهار مسابقه بین‌المللی آخرت، 4 مدال رنگارنگ داری. چطور این اتفاق افتاد؟
- در سال 2007 هم وضعیت بدی نداشتم ولی قبل از اعزام خیلی اذیت شدیم. من منکر تجربه نیستم و طبیعی است هر چقدر در مسابقات بیشتری شرکت کنی، تجربه ارزشمندی به دست می‌آوری اما یک بدنساز قبل از هر چیز آرامش می‌خواهد. اگر آرامش و شرایط روحی روانی مناسبی نباشد، نتیجه‌ای عاید یک بدنساز نمی‌شود.
* در هفته چند جلسه تمرین می‌کنی؟
- وقتی مسابقه‌ای در کار نباشد، هفته‌ای 3 تا 4 جلسه، شش ماه مانده به مسابقات هر روز تمرین می‌کنم. و دو ماه آخر، روزی 2 جلسه، یک جلسه هوازی و یکی هم تمرین با وزنه.
* پس در طول سال، مدتی را استراحت می‌کنی؟
- بله. یکی دو ماه استراحت می‌کنم.
* برنامه‌آمادگی‌ات را از چند ماه قبل شروع می‌کنی؟
- 7 ماه قبل از مسابقه. ابتدا دو ماه و نیم دوره حجم می‌روم و بعد آرام آرام رژیم غذایی را شروع می‌کنم. یک ماه آخر هم رژیمم سفت‌و سخت می‌شود.
* در دوره حجم چند کیلو می‌شوی؟
- وزنم هیچوقت سه رقمی نمی‌شود. به طور کلی وزنم در دوره حجم با زمان مسابقه، هیچ وقت بیشتر از 5- 6 کیلو اختلاف ندارد. اضافه وزن زیاد، آدم را اذیت می‌کند. در همین امسال هم که در 90 کیلو شرکت کردم، بیشتر از 97 کیلو نشدم.
* در برنامه تمرینی‌ات از چه سیستم‌هایی استفاده می‌کنی؟
- روال مشخصی ندارد. یک ماه هرمی کار می‌کنم و بعد می‌روم سراغ وزنه‌های سنگین مثلا یک ست تکرارهای 8 تایی. مواقعی هم هست که از سیستم تکرارهای بالا- وزنه‌های سبک استفاده می‌کنم. مدام در برنامه تمرینی تنوع ایجاد می‌کنم.
* برای سال آینده برنامه‌ای داری؟
- فکر نمی‌کنم. می‌خواهم خداحافظی کنم. دوست دارم به زندگی‌ام بیشتر بها بدهم. هیچ توقعی ندارم ولی متاسفانه برای این ورزش ارزش زیادی قائل نیستند.
عیاری نایب قهرمان جهان: وقت خداحافظی رسیده