تا چند وقت پیش بر این باور بودم که موقع اجرای حرکات مربوط به عضله پشت بازو، آرنجها باید قفل بشن و در اون لحظه انقباظ بیشتری رو در عضله ایجاد کنم.
اما هم توی تمرینات بزرگان پرورش اندام و هم مقالاتی که مربیان مشهور تنظیم کرده بودن به نکته خیلی مهمی اشاره کرده بودن که برام خیلی جالب بود و وقتی اون نکته رو توی تمریناتم لحاظ کردم نتیجه خوبی گرفتم که براتون بازگو میکنم.
قولی تکرارهای نیمه عضله رو تو استرس بیشتری قرار میده
- فی الواقع آرنجها توی حرکات پشت بازو نباید قفل بشه و به
مثال: حرکت پشت بازو هالتر خوابیده رو در نظر بگیرید. وقتی هالتر رو به قسمت پیشانی نزدیک میکنیم اوج فشار و انقباض رو به عضله وارد کردیم. موقع بالا بردن هالتر نباید آرنجها کاملا صاف بشه و قبل از صاف شدن دوباره باید هالتر رو بیاریم پائین.
اینجا ما 2 تا کار مفید انجام دادیم.
امیدوارم این نکته هرچند کوچک برای دوستان و علاقمندان مفید باشه
- انقباض عضلانی رو حفظ کردیم و فشار بیشتری بهش وارد میشه که در نهایت شاهد رشد بیشتر عضله هستیم
- از آسیب دیده آرنجها جلو گیری شده که به نظر من خیلی مهم تر از رشد عضله هستش