هر تمرین عضلانی که همراه با پرش باشد و هنگام اجراء آن رفلکس کشش عضله مورد استفاده قرار گیرد تمرین پلایومتریک خوانده میشود.به بیان دیگر این تمرینات شامل یکسری فعالیت عضلانی همراه با کارهای پرشی است، که در آن بازخورد کششی یک عضله مورد استفاده قرار میگیرد. این رفلکسها زمانی رخ میدهد، که عضلات بلافاصله بعد از کشیده شدن، منقبض شوند.
پلایومتریک در متون علوم ورزشی واژهای است تقریباً جدید که به شیوه خاصی از تمرینات ورزشی که حرکات انفجاری در آن نقش دارند اطلاق میگردد. این حرکات برای ایجاد تنشهای اولیه در عضله به منظور اجراء حرکت اصلی لازم است به عبارت دیگر کلید اصلی و عنصر پراهمیت و عامل سرعت، حرکات انفجاری است. تمرینات پلایومتریک روشی است که مطلوبترین رابطه سرعت و قدرت را به وجود میآورد و در نهایت خود را به صورت توان انفجاری نشان میدهد.
استفاده از این روش تمرینی در برخی از رشته های دو و میدانی سبب گردید که قهرمانان سایر رشته های ورزشی نیز به استفاده از تمرینات پلایومتریک در برنامه های تمرینی خود روی آوردند. به همین دلیل افق جدیدی در روش تمرینی اکثر فعالیتهای ورزشی که به نحوی نیازمند قدرت انفجاری میباشند، باز شده و با گذشت زمان تمرینات پلایومتریک جایگاه خاص خود را در رشته ورزشی فوتبال پیدا کرده است. این تا جائی است که امروزه تمرینات پلایومتریک به عنوان یک شیوه تمرینی مفید و کارآمد میتواند به طور چشمگیری موفقیت قهرمانانی را که قدرت انفجاری در عملکردهای ورزشی آنان نقش اساسی دارد تضمین کند.