نگاهي به دومين دوره بازي‌هاي ساحلي آسيا: اولين فرصت براي مدال‌آوري پرورش‌اندام
بشير آنلاين: حدود یک ماه دیگر کاروان پرورش‌اندام ایران راهی دومین دوره بازیهای ساحلی آسیا خواهد شد. از آنجا که عنوان «بازیهای ساحلی» برای ورزش‌دوستان ایرانی چندان آشنا نیست، بی‌مناسبت ندیدیم تا ماجرای حضور پرورش‌اندام در این رقابت‌ها را مرور کنیم و نگاهی به دوره گذشته بازیهای ساحلی آسیا داشته باشیم. در شماره آینده نتایج دوره گذشته این بازی‌ها را بررسی خواهیم کرد.
ناکامی برادران ویدر، موفقیت آسیا
در دهه نود میلادی برادران ویدر که پرورش‌اندام را به رشته‌ای جهانی بدل کرده بودند، تلاش زیادی برای گنجاندن این رشته ورزشی به المپیک انجام دادند. آنها ملاقات‌هایی هم با خوان‌آنتونیو سامارانش، رئیس سابق کمیته بین‌المللی المپیک داشتند اما درنهایت نتوانستند مردان کمیته المپیک را مجاب کنند و بدین ترتیب پرونده راهیابی به پرورش‌اندام به المپیک برای همیشه بسته شد، اما در عوض در قاره آسیا، این پل‌چوا بود که توانست شورای المپیک آسیا را راضی کند که پرورش‌اندام به بازیهای آسیایی راه یابد. این موفقیتی بزرگ برای فدراسیون پرورش‌اندام آسیا بود که توانست مجوز حضور پرورش‌اندام در بازیهای آسیایی 2002 بوسان را بگیرد.
بوسان؛ پرورش‌اندام پشت درهای بسته
سال 2002 پرورش‌اندام ایران می‌توانست جهشی اساسی داشته باشد اما تیم ایران به دلیل آزمایش مثبت دوپینگ سه نفر در سال 2001 با محرومیتی 2 ساله مواجه شد و فدراسیون وزنه‌برداری هم که آن زمان متولی پرورش‌اندام بود، تلاشی برای رفع محرومیت تیم پرورش‌اندام نکرد تا در سال 2002 مدال‌های پرورش‌اندام میان سایر مدعیان آسیا تقسیم شود. از جمع مدال‌آوران آن مسابقه، امروز هیده‌تادا یاماگیشی ژاپنی مشهورتر از سایرین است.
دوحه؛ بدترین نتیجه تاریخ
در سال 2006 پرورش‌اندام هم صاحب فدارسیون شده بود و هم محرومیتی در کار نبود. این بهترین فرصت برای اثبات شایستگی‌های بدنسازان ایرانی در رویدادی بود که در کانون توجه همه مردم ایران قرار داشت. اما چند عامل دست به دست هم داد که بدترین نتیجه تاریخ پرورش‌اندام در بازیهای «دوحه 2006» رقم بخورد. اولین عامل اتخاذ سیاست غلط برای انتخاب نفرات اعزامی به دوحه بود. در حالی که این بازی‌ها در آذر ماه برگزار می‌شد، مسابقات انتخابی تیم ملی در فروردین انجام شد و تا یک ماه مانده به بازی‌ها، رقابتهای درون اردویی متعدد برگزار می‌شد. بدنسازی که 9 ماه می‌بایست خود را در شرایط نزدیک به مسابقه نگه دارد و از ترس خط‌خوردن، بارها سیکل «آبگیری ـ بارگیری» را بگذراند، طبیعی بود که هر چه می‌گذرد بیشتر افت می‌کند. مسأله دیگر شایعه احمقانه‌ای بود که مسئولان فدراسیون آسیایی به تیم ایران منتقل کرده بودند؛ آنها تأکید کرده بودند در دوحه از همه بدنسازان آزمایش «دوپینگ خون» می‌گیرند! در آن روزها ملی‌پوشان به اجبار بارها و بارها در آزمایشگاه‌های داخلی، آزمایش خون دادند که مبادا ذره‌ای ناپاکی در خون‌شان وجود داشته باشد و کار به جایی رسیده بود که حتی برای مصرف مکمل‌ها هم با احتیاط و ترس و لرز عمل می‌کردند. البته وقتی تیم به دوحه اعزام شد، معلوم شد که این شایعه از اساس و بنیاد بی‌پایه است.
و بالاخره در آخرین گام، داورهای گوش به فرمان حتی یک مدال برنز را هم از بدنسازان ایرانی دریغ کردند و مدال‌ها به همان‌هایی تعلق گرفت که از پیش تعیین شده بودند. (منکران این قضیه می‌توانند به شماره هفته گذشته بشیر و ماجرای زندانی‌شدن چان‌یون تو دارنده مدال طلای وزن 75 کیلوی بازیهای دوحه مراجعه کنند) به هر حال اعتراض به وضعیت داوری و پایمال‌شدن حق ورزشکاران به همراه کشف یک چمدان داروی نیروزا! از یک بدنساز عراقی که گویا به قصد داروفروشی به بازیهای آسیایی آمده بود، دست به دست هم داد تا شورای المپیک آسیا، پرورش‌اندام را از فهرست بازیهای آسیایی حذف کند. بدین ترتیب پرونده حضور پرورش‌اندام در بازی‌هایی که به «المپیک آسیایی» مشهور است، به بایگانی رفت.
تبعید پرورش‌اندام به بازیهای ساحلی
در یک تعریف ساده، بازیهای ساحلی همانطور که از نامش پیداست، مختص رشته‌هایی است که اولاً در ساحل دریا انجام شود و ثانیاً در بازیهای آسیایی جایی ندارند. رشته‌هایی مثل والیبال ساحلی، فوتبال ساحلی، هندبال ساحلی، واترپلو در دریا، جت اسکی، سپک تاکرای ساحلی و اسکی روی آب. اما پرورش‌اندام که هیچ ارتباطی با ساحل و دریا ندارد، در واقع میهمانی است که به این بازی‌ها «تبعید» شده است. مسئولان فدراسیون پرورش‌اندام آسیا هنوز امیدوارند که با بهترشدن شرایط، بار دیگر این رشته به بازیهای آسیایی برگردد و حتی وعده داده‌اند که این اتفاق در سال 2014 رخ خواهد داد اما به نظر می‌رسد، شورای المپیک آسیا تمایل چندانی به این کار نداشته باشد. در حقیقت، مشکل دوپینگ بزرگترین مانع پرورش‌اندام برای بازگشت به این مسابقات است.
ایران غایب بود؟
گفتیم که این دومین دوره بازیهای ساحلی آسیا است. این بازی‌ها هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و اولین دوره آن در جزیره بالی اندونزی انجام شد. در آن دوره هم قرار بود تیم پرورش‌اندام یکی از 11 تیم کاروان اعزامی ایران به این بازی‌ها باشد، اما شورای برون‌مرزی سازمان تربیت بدنی که مسئولت دادن مجوز اعزام به تیم‌های ورزشی را دارد، به دلیل شرایط مبهم فرهنگی حاکم بر این بازی‌ها، با اعزام کل کاروان ایران مخالفت کرد و بدین ترتیب تیم پرورش‌اندام هم در این مسابقات غایب بود.
اما این بار قضیه اعزام کاروان ورزشی ایران به عمان جدی است و بعید به نظر می‌رسد، تصمیمی که دو سال پیش گرفته شد، این بار هم تکرار شود. به هر حال برگزاری رشته‌های ورزشی کنار ساحل، آن هم در کشورهایی که وضعیت آنها با شئونات فرهنگی ما همخوانی ندارد، حواشی خاص خود را دارد و از همین الآن می‌توان پیش‌بینی کرد که تیم ایران در بازیهای سال 2014 هم غایب خواهد بود چرا که میزبان آن دوره پوکت تایلند است که شرایط حاکم بر آن بهتر از بالی اندونزی نیست.
میزبان؛ محروم از پرورش‌اندام
یک اتفاق جالب در بازیهای ساحلی آسیا این است که احتمال حضور بدنسازان کشور میزبان (عمان) در آن بسیار
ناچیز است. فدراسیون پرورش‌اندام عمان در دعوای IFBB و ABBF، طرف اولی را گرفته و از آنجا که سازماندهی این
مسابقات با فدراسیون پرورش‌اندام آسیا است، بعید است که میزبان نماینده‌ای در رشته پرورش‌اندام داشته باشد. در
واقع در این رقابت‌ها نباید منتظر حضور بدنسازان بحرین، قطر، کویت، عربستان، عراق و همینطور تیم‌های اصلی ژاپن و
کره جنوبی باشیم.
عمان اگرچه کشور کم‌جمعیتی است اما در حال حاضر یک قهرمان جهان به نام «حاجی البلوشی» دارد. هفته گذشته یکی از خوانندگان ما در سیستان و بلوچستان با دفتر نشریه تماس گرفت و گفت این قهرمان عمانی اصالتاً ایرانی و متعلق به این خطه از کشورمان است. از آنجا که «بلوشی» معرب شده واژه «بلوچی» است، این حرف چندان هم دور از واقعیت به نظر نمی‌رسد.
6 نفر برای عمان
تیم ملی ایران در سال 89 در دو مسابقه آسیایی و جهانی WBPF شرکت کرده و در هر دو مسابقه با اقتدار به مقام
قهرمانی رسیده است. اگر بخواهیم اعتبار این رویدادها و بازیهای ساحلی آسیا را مقایسه کنیم، به این نتیجه
می‌رسیم که بازیهای ساحلی آسیا در جایگاه بالاتری قرار دارد و مدال‌های پرورش‌اندام به کاروان ایران کمک می‌کند
که در رده‌بندی کلی در مقام بهتری قرار گیرد. این رقابت‌ها در 6 وزن 60، 65، 70، 75، 80 و 85 کیلو برگزار می‌شود و تیم
ایران در دو وزن ابتدایی نماینده‌ای نخواهد داشت.
یوسف کریمی، احمد پایدار، علی رستمی، عباس عاقلی، بیت‌الله عباسپور و رضا باقرزاده 6 نفری هستند که برای
حضور در این بازی‌ها به اردوی تیم ملی دعوت شده‌اند.
پاسخ با نقل قول
