وقايع اتفاقيه : مروري بر اتفاقات پرورش اندام ايران در سال
ناکام سال: مسابقات بادی‌کلاسیک آسیا
انگار آسیایی‌ها علاقه‌ای به بادی‌کلاسیک ندارند، اگر داشتند اولین دوره مسابقات بادی‌کلاسیک قهرمانی آسیا اینقدر کش و قوس نداشت. رشته نوپای بدنسازی کلاسیک که این روزها «بادی‌کلاسیک» نامیده می‌شود امسال قرار بود به میزبانی سری‌لانکا برگزار شود اما میزبان جا زد و هیچ کشوری هم تمایلی برای کلاسیک کارها نشان نداد تا آن‌هایی که برای این مسابقه آماده شده بودند، چشم انتظار سال آینده بمانند. مسابقه بادی‌کلاسیک آسیا در حالی لغو شد که اینجا مسابقه انتخابی فشرده‌ای هم برایش تدارک دیده شد و از بین 104 شرکت‌کننده، 13 نفر به اردوی اولیه دعوت شده و حتی در جلسه بازبینی فنی در آکادمی کمیته ملی المپیک حضور یافتند.
تنها خبر خوبی که برای ورزشکاران بادی‌کلاسیک وجود داشت، خبر برگزاری اولین دوره آسیایی این رشته در مرداد 88 به میزبانی تهران بود. حالا باید تا تابستان صبر کنیم و ببینیم طلسم این مسابقه بالاخره شکسته می‌شود یا نه؟
ورود ممنوع سال: بازی‌های ساحلی آسیا
همان روزی که شورای المپیک آسیا، پرورش‌اندام را از جمع «بازی‌های آسیایی» حذف کرد، این رشته را به جمع «بازی‌های ساحلی آسیا» اضافه کرد. اینکه «پرورش‌اندام» چه ارتباط منطقی با «ساحل» دارد، سوالی است که فقط جوابش را اعضای شورای المپیک آسیا می‌دانند. به هر حال این اتفاق افتاد و قرار شد کاروان ورزشی ساحلی ایران در 11 رشته و از جمله پرورش‌اندام به جزیره بالی اندونزی سفر کند. اما در فاصله یکی دو مانده به برگزاری اولین دوره بازی‌های ساحلی آسیا، دستگاه ورزشی ایران به طور کلی قید سفر به اندونزی را زد و کل ماجرای اعزام منتفی شد. دلیل تصمیم مسئولان ورزش، «ابهام در فضای فرهنگی بازی‌ها» اعلام شد.
لغو سال: المپیاد ایرانیان
مهندس علی‌آبادی راه‌اندازی المپیاد ایرانیان را یکی از دستاوردهای قابل توجه سازمان تربیت بدنی می‌داند. هر چند برخی کارشناسان به ساختار المپیاد ایراداتی جدی دارند اما در مقابل، عده‌ای المپیاد ایرانیان را محلی برای کشف استعدادهای جوان می‌دانند. بهر تقدیر در ابتدای سال اعلام شد رشته پرورش‌اندام هم به مجموعه رشته‌های المپیاد ایرانیان اضافه خواهد شد و حتی گفته شد این رقابت‌ها در مرداد ماه به میزبانی مازندران برگزار می‌شود.
اما یک مشکل کوچک بر سر راه ورود پرورش‌اندام به المپیاد ایرانیان وجود داشت؛ تمرکز اصلی این المپیاد بر رقابت‌های رده سنی نوجوانان و جوانان است و این سن و سال مناسبی برای مسابقات پرورش‌اندام نیست. در نتیجه پرونده حضور پرورش‌اندام در المپیاد ایرانیان، برای همیشه به بایگانی رفت.
مصدوم سال: مجید دژبرار
مجید دژبرار شاید به اندازه مهراب فاطمی و رضا قرایی مشهور نباشد اما در عرصه قوی‌ترین مردان چندان هم گمنام نیست. او به غیر از یکی دو تورنمنت بین‌المللی که در آن شرکت کرده، چند بار هم بین 6-5 نفر اول مسابقات قوی‌ترین مردان قرار گرفته.
مجید در اولین روزهای امسال اسیر حادثه دردناکی شد. لاستیک خودرویی که دژبرار یکی از سرنشینان آن بود در اتوبان آهنگ ترکید و بر اثر واژگونی خودرو، دست مجید دژبرار از ناحیه آرنج قطع شد. خبر خوب این بود که بعد از ساعت‌ها سرگردانی، دست مجید دژبرار پیوند زده شد اما خبر بد این است که او باید سال‌ها با این دسته مدارا کند.
ممنوع سال: سولاریوم
از همان روزی که پای سولاریوم به باشگاه‌های بدنسازی باز شد، خیلی‌ها می‌گفتند پرتوهایی که از این دستگاه ساطع می‌شود، اثر مخربی بر پوست دارد و برنزه‌شدن با سولاریوم می‌تواند به قیمت بیماری‌های وخیم پوستی تمام شود. این حرف و حدیث‌ها وجود داشت تا بالاخره در اوایل سال 87 یک مقام مسئول در وزارت بهداشت خبر ممنوعیت استفاده از سولاریوم را تأیید کرد. به گفته رئیس مرکز سلامت محیط وزارت بهداشت، انرژی ساطع شده از سولاریوم بسیار زیاد است و حتی می‌تواند موجب بروز سرطان پوست شود.
این مقام مسئول در ادامه تهدید کرد که با مراکز زیبایی و باشگاه‌هایی که سولاریوم داشته باشند، برخورد خواهد شد. وزارت بهداشت چند روز بعد از خبر ممنوعیت سولاریوم، شماره تلفنی را اعلام کرد و از مردم خواست تا «سولاریوم دارها» را به بازرسان این وزارتخانه معرفی کنند. فقط معلوم نشد آن کسی که سال گذشته 30-20 میلیون پول خرید سولاریوم را داده، حال با این دستگاه ممنوع چه کند؟
بازگشت سال: علی تبریزی
علی تبریزی قهرمان آسیا بود که تیم ملی را ترک کرد و قهرمان جهان بود، وقتی دوباره بازگشت. او در فاصله سال‌های 2002 تا 2006 همراه با کمال عبدالاسلام به تیم قطر، شخصیتی در حد قهرمانی آسیا داد و امسال بار دیگر به تیم ملی ایران برگشت تا مدال «استثنای پرورش‌اندام ایران» به نام ایران ثبت شود. البته بازگشت علی تبریزی به تیم ملی چندان هم بی‌حاشیه نبود و شایعه شده بود او با دریافت مبلغی کلان حاضر شده به تیم کشورش بازگردد. البته این شایعه به شدت از سوی تبریزی و مسئولان فدراسیون تکذیب شد. تبریزی در سال 87 ابتدا در آسیا به سادگی قهرمان شد و بعد در مسابقات جهانی بحرین، هم قهرمان وزن 90 کیلو شد و هم قهرمان قهرمانان جهان. او تنها بدنساز تاریخ رقابت‌های آماتوری است که دوبار قهرمان Overall شده است. اهمیت کار علی تبریزی وقتی بیشتر می‌شود که به یاد بیاوریم او در دسته 90 کیلو ستاره میزبان یعنی طارق جعفر را پشت سر گذاشت.
بحث‌انگیز سال: عباس قاسمی
در مسابقه‌ای که چندین مدال آسیا و ملی‌پوش و قهرمان کشور حضور داشتند، عباس قاسمی آمد و در نهایت شگفتی قهرمان شد. این سنگین‌وزن ساکن گیلان وقتی بیش از پیش خبرساز شد که در مصاحبه‌ای با «بشیر» اعلام کرد برای این مسابقه فقط 200 هزار تومان هزینه کرده است! قاسمی که زندگی پرفراز و نشیبی داشته در مسابقات انتخابی تیم ملی در اصفهان، درخشید و حتی به اردوی تیم ملی دعوت شد اما به خاطر مشکل سربازی از حضور در اردو انصراف داد. همین مورد بود که باعث شد اعتراض‌های زیادی متوجه او شود و بعضی‌ها عقیده داشتند، او از همان ابتدا قصد راهیابی به تیم ملی و شرکت در آزمایش دوپینگ را نداشته است.
عباس قاسمی این روزها مشغول گذراندن دوره سربازی است و در مسابقات ماه گذشته هم به ترتیب در تهران و بندرعباس، اول و دوم شد.
درگذشت سال: عباس عبدی
در مسابقات قهرمانی کشور سال 79 که در اصفهان انجام شد، یک جوان خوش‌آتیه به نام عباس عبدی قهرمانی دسته سنگین‌وزن را به نام خود ثبت کرد. عباس از جمله جوانانی بود که به اعتقاد کارشناسان، مایه‌های بزرگی و درخشش را داشت اما شرایط زندگی و بی‌مهری‌هایی که در آن سال‌ها نسبت به بدنسازان می‌شد، او را از صحنه مسابقات دور کرد و عباس عبدی هم به خیل جوانانی پیوست که با وجود استعدادهای بسیار، مجالی برای بروز شایستگی‌های خود پیدا نکردند.
عباس عبدی، مرداد ماه گذشته در سن 32 سالگی بر اثر سانحه تصادف رانندگی، جان به جان آفرین تسلیم کرد. روحش شاد و یادش گرامی باد.
شگفتی سال: هاشم شریفی
هاشم شریفی برای اینکه به مدال آسیایی برسد مسیر پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشت. او در مسابقات انتخابی تیم ملی در اصفهان سوم شد و بعد از یکی دو بار غربال و بازبینی درون اردویی، همراه با رضا موسی‌زاده به عنوان کاندیداهای وزن 80 کیلو به اردو راه یافت. اما راهیابی به اردو هم به منزله انتخاب قطعی‌اش نبود چرا که 9 بدنساز در اردو حضور داشتند و تیم ملی می‌بایست با 8 نفر به هنگ‌کنگ پرواز می‌کرد. در این شرایط به نظر می‌رسید هاشم شریفی بختی برای حضور در مسابقات آسیایی نداشته باشد اما وقتی مدارک محسن قرآن‌نویس و فریدون حقی به موقع نرسید، هاشم شریفی به ترکیب اصلی تیم ملی منتقل شد و با درایت کادر فنی به وزن 90 کیلو منتقل شد. هاشم شریفی در رقابت با بدنسازانی که چند کیلو از او سنگین‌تر بودند، عملکردی قابل تحسین داشت و یک برنز ارزشمند برای تیم ملی به دست آورد. شاید راز موفقیت او سختکوشی و پشتکاری بود که در اردوی تیم ملی از خود بروز داد و همین عامل بود که باعث شد نسبت به انتخابی تیم ملی، به مراتب آماده‌تر شود.
بدشانس‌سال: محرم پناهی
محرم پناهی بدنسازی دوست‌داشتنی است و بدون تردید یکی از بهترین سبک‌وزن‌های یک دهه اخیر ایران. او که بارها و به دلایل مختلف از شرکت در مسابقات بین‌المللی بازمانده، این بار پشت سد مسابقات جهانی باقی ماند و در حالی که تا آخرین روز در اردوی تیم ملی حضور داشت، مقامات داخلی مجوز اعزام او را صادر نکردند. این در حالی بود که مطابق اعلام فدراسیون جهانی، محرومیت محرم پناهی بخشیده شده بود اما برخی مسئولان این امر را قبول نکردند و تلاش‌های فدراسیون پرورش‌اندام هم برای اعزام او به جایی نرسید.
محرم اگر به بحرین می‌رفت بدون تردید یکی از مدال‌آوران تیم ملی می‌شد اما افسوس که برخی تنگ‌نظری‌ها اجازه نداد این اتفاق رخ دهد.
تغییر سال: یزدان راد
در مسابقات قهرمانی آسیا قرار بود یزدان راد سرمربی تیم ملی باشد. اما او که در اردوها با شور و حرارت خاص خود بر کار ملی‌پوشان نظارت می‌کرد، در آخرین ساعات از سفر به هنگ‌کنگ منحرف شد و تنها دو هفته طول کشید تا او از عنوان دبیری فدراسیون برکنار شود. یزدان راد پیش از تشکیل مجمع اولیه فدراسیون یکی از مهره‌های فعال محسوب می‌شد و در مرداد 84 هم به عنوان دبیر فدراسیون برگزیده شد تا یک بدنساز در این پست کلیدی قرار بگیرد اما از ابتدای سال 87 رابطه او با رئیس فدراسیون به تدریج تیره و تار شد و عاقبت پس از سه سال فعالیت در فدراسیون، در مرداد 87 از جمع مردان فدراسیون‌نشین جدا شد.
مسافر سال: پل چوا
در زمستان 83 وقتی هنوز خبری از تشکیل فدراسیون پرورش‌اندام نبود، سفر پل‌چوا به ایران یک اتفاق «بسیار مهم» در سطح پرورش‌اندام ایران محسوب می‌شد اما در آذر 87 که دبیرکل فدراسیون آسیایی بار دیگر راهی تهران شد، این بار کسی برای گرفتن عکس یادگیری با او صف نکشید. پل چوا که برای بازدید از امکانات و شرایط میزبانی مسابقات آسیایی 2009 به تهران سفر کرده بود، چند روزی آمد و علاوه بر سیاحت مجموعه ورزشی آزادی، در یکی دو میهمانی شرکت کرد و خوشحال و خندان به سنگاپور بازگشت.
پاسخ با نقل قول
