ورزش خوب است اما به اندازه
افراط و تفریط در هر کاری ناپسند است حتی در ورزش؛ ورزش سبب شادابی و نشاط افراد می شود اما در صورت افراط مشکلاتی را نیز به همراه دارد.مرکز مطالعات و پژوهش های حوزه علمیه قم درخصوص میانه روی در ورزش چنین آورده است: برای این که رشد مناسب، متعادل و، مطلوب و بالاخره سلامت و شادابی برقرار باشد، باید میان فعالیت و استراحت زندگی کرد، نه استراحت بدون ورزش ارزش دارد و نه ورزش بدون استراحت سودی می رساند.همه پژوهشگران و متخصصان حوزه سلامت عقیده دارند باید جنبش و ورزش در برابر استراحت قرار گیرد، شخص راحت طلب سالم نخواهد بود و آن که استراحت نمی کند و جنبش او زیاد است، رشد روانی اش متوقف خواهد ماند. بهترین راه میانه روی در استراحت و ورزش است.
● شروع ورزش، تدریجی و تحت نظر مربی باشد
افرادی که تا به حال ورزش نکرده اند، حتی اگر جوان باشند باید تحت نظر مربی ورزش کنند. جوانانی که فکر می کنند می توانند بدون مشورت پزشک یا مربی ورزش کنند، سخت در اشتباه هستند. این قبیل افراد حداقل باید یک معاینه کلی شوند و به یاد داشته باشند که حتی ورزشکاران ورزیده بر اثر فشار فعالیت های ورزشی ممکن است جان خود را از دست بدهند.برای این که به بدن زیاد فشار وارد نیاید و ماهیچه ها و مفاصل دچار درد نشود فعالیت ورزشی باید به تدریج صورت گیرد و ورزشکار تحت مراقبت باشد.ورزش های آخر هفته و تنها در یک روز برای بدن فایده ای ندارد و مفید نیست. در برخی موارد انجام این گونه ورزش ها به بدن آسیب می رساند.در یک روز اگر حداقل سه ساعت و بدون وقفه ورزش کنید، برای بدن مضر است. کسانی که تازه می خواهند ورزش را شروع کنند به ویژه ورزش هایی که انرژی زیادی را می طلبد، باید از مقدار کم شروع کنند. ابتدا هر روز ۵ دقیقه تا یک ماه و پس از آن زمان را به تدریج افزایش دهند.
● عوارض زیاده روی و افراط در ورزش
افراط در ورزش برای ورزشکاران پیامدهایی در پی خواهد داشت. مروری گذرا بر این عوارض بیانگر این حقیقت خواهد بود.
۱) تاثیر نامطلوب بر یادگیری
افراط در ورزش، موجب کاهش قدرت یادگیری می شود.
دکتر گوناربورگ، روان شناس سوئدی می گوید: ورزش های سنگین اگر در فاصله کوتاهی بعد از شنیدن، خواندن و دیدن مطلب علمی باشد، در یادگیری اثر معکوس می گذارد از این رو نباید بعد از کلاس درس یا آموختن درس تازه ای فعالیت بدنی یا ورزش شدید کرد. ورزش تا حدی برای بدن مفید است و اگر بیشتر از آن انجام شود، اثر معکوس دارد پس بهتر است افرادی که مشغول تحصیل هستند و درس می خوانند به ورزش های سنگین نپردازند و تنها به نرمش های ساده و مفید اکتفا کنند.
۲) توقف رشد
یکی از عوارض افراط در ورزش، توقف رشد هماهنگ و فراگیر در بدن و روح و فکر است.
دکتر الکسیس کارل عقیده دارد: زیاده روی در تغذیه و ورزش مانع رشد روانی فرد می شود و با حذف فعالیت عضلانی در زندگی روزانه بدون آن که خود متوجه باشیم، سیستم های عصبی احشایی را از تمرین هایی که برای حفظ تعادل محیط داخلی لازم است، محروم ساخته ایم.
۳) بیماری های جسمی
یکی از عوارض افراط در ورزش بیماری های جسمی است. نظریه دانشمندان در این مورد چنین است: اگر انجام فعالیت های ورزشی و حرکات بدنی بیش از حد باشد مواد زائد بدن زیر پوست جمع می شود و سپس این مواد زائد جمع شده در زیر پوست، موجب ترک خوردگی در پوست می شود و زخم و عفونت در پوست ایجاد می شود. هم چنین افراط در ورزش و ورزش بی موقع و با شکم پر موجب دردسر و اختلال در کار کبد می شود.
۴) اختلال در کلیه فعالیت ها
در مورد افراط در ورزش «پروفسور هولمن» چنین هشدار می دهد:
▪ ورزشکار از یک نارضاتی و ناآرامی درونی صحبت می کند.
▪ احساس خستگی دائمی می کند.
▪ از بی خوابی می نالد.
▪ از شدت اشتیاق او کاسته می شود.
▪ قدرت تمرکز او کم و کلیه مهارت های جسمانی او تضعیف می شود.
▪ تمام ارگان ها به خصوص قلب، معده و شش ها، در این حالت دچار ناراحتی می شود.
▪ به طور کلی ناهماهنگی عصبی در ارتباط با تمام سیستم های بدن به وجود می آید.
▪ اختلال در هماهنگی عملکرد قلب و گردش خون و سیستم «عصبی نباتی» به وجود می آید.
چنان چه زمان استراحت کافی نباشد به هماهنگی و جبران کسری اکسیژن گیری لطمه وارد می شود و این ارگان یعنی دستگاه تنفسی فرصت ترمیم خود را نخواهد داشت به علت ایجاد خستگی بیش از حد یعنی عارضه تمرین بیش از اندازه روی دستگاه مرکزی اعصاب فشار بیشتری وارد می آید و موجب اختلال در ارتباط تحریک و جواب گویی به تحریک می شود.
پاسخ با نقل قول
