بیتالله عباسپور جوان کم حرف و خوش اخلاق پرورشاندام ایران امسال به عنوان بدنساز برتر سال 87 انتخاب شد. عنوانی که برای قهرمانیها و اخلاق او شاید کمی کوچک باشد. بیتالله عباسپور متولد 20/12/56 در بیجار کردستان میباشد. او به همراه خانواده سال 1359 به علت جنگ به ماهدشت کرج مهاجرت کردند. بدنسازی که در سالهای گذشته در اوزان مختلف مقامهای برجستهای را کسب کرده کمتر از خودش تعریف میکند و معقتد است انسان باید کمتر ادعا کند و بیشتر مرد عمل باشد.
بیتالله بدون پشتوانه مالی و اسپانسر توانسته مدالهای رنگارنگ آسیایی و جهانی را برای ایران کسب کند. پیشنهادات زیادی از سوی کشورهای اروپایی و امریکایی به بیتالله شده ولی وقتی دلیل رد این پیشنهادات را جویا میشویم برق غیرت ایرانی را در چشمهای او میبینیم. خوشحال شدیم فرصت دوبارهای دست داد با بیتالله گفتگویی داشته باشیم که در زیر میخوانید:
*اولین قهرمانی که با شنیدن خبر آن خیلی خوشحال شدی چه زمانی بود؟
- سال 2003 مسابقات جهانی هندوستان خیلی به دلم چسبید. تازه درسم تمام شده بود و مشکل اخذ پاسپورت داشتم. تیمسار صادقی خیلی کمک کرد. آن سال با امیر بیات رفتیم. فدراسیونی وجود نداشت و خیلی از دوستان با تهمت دوپینگ سعی داشتند مانع از رفتن من شوند. جالب است بدانید مطمئن بودم که اول میشوم. حتی وقتی روی سکو چهارم شدم تا موقع اعلام جواب تست دوپینگ صبرکردم و مطمئن بودم اول میشوم امیر بیات شاهد این ماجرا بود. تا اینکه یک روز صبح آقای زندی با من تماس گرفت و گفت که اول شدم.
* برخلاف اکثر بدنسازان که در یک وزن باقی میمانند همواره در حال افزایش وزن مسابقه هستی. چرا؟
- من همیشه نقاط ضعف خودم را برطرف میکنم. تلاسم برای حرفهای شدن در این رشته است و به این دلایل وزن عضلانیام را بالا میبرم. البته سعی میکنم که طوری وزن و حجمم را بالا ببرم که بتوانم همواره قهرمان شوم. تا به حال در 3 وزن مختلف 3 مدال طلا کسب کردهام و از این اتفاق و رکورد خیلی خوشحالم. وقتی تمرین اصولی و تغذیه مناسب داشته باشی این امر باعث افزایش عضلات میشود بنابراین طبیعی است که من همواره رو به پیشرفت باشم و وزن عضلانی بیشتری ایجاد کنم.
* در این مدت از کشورهای دیگر پیشنهادی داشتی؟
- بله سال 2003 از نیوزلند و هند، سال 2005 از امریکا و ایتالیا و سال 2007 از امریکا و آلمان پیشنهاد داشتم.
* چه شد که پیشنهاد کشورهای دیگر را رد کردی؟
- من ایرانیام و غیرت ایرانی دارم. درست است که پولدار نیستم ولی محتاج نیستم که پرچم کشورم را به ذرق و برق دیگر کشورها بفروشم و تا وقتی که بتوانم برای ایران و مردم ایران افتخار کسب میکنم. برای حفظ نام کشور جمهوری اسلامی ایران خونهایی زیادی داده شد من کی هستم که به خاطر مبالغ ریالی غیرت ایرانی را لکهدار کنم.
*سال 87 را چگونه سپری کردی؟
- هدف اصلی من در سال 87 مسابقات جهانی بود به همین خاطر در آسیایی در یک وزن بالاتر مسابقه دادم. به آقای پورعلی فرد قول قهرمانی دادم البته اطمینان داشتم که قهرمان میشوم و این اطمینان را به حساب شناخت بگذارید نه غرور.
امسال سال خوبی برای من بود چون خدا به من و خانوادهام یک فرزند دختر (حنانه) داد که الان 3 ماهه است. سال خوبی بود باید از همسرم تشکر ویژهای داشته باشم که 50 درصد این مدالها حق اوست. چرا که او مشوق اصلی من برای شرکت در مسابقات است.
* باشگاه، ماشین، خانه، درآمد؟
- باشگاه شخصی ندارم چون پشتوانه ندارم تلاش میکنم که باشگاه داشته باشم ولی برای من خیلی سخت است. خانه ندارم و مستأجر هستم، ماشینم ورنا است قبلا پژو 405 داشتم ولی ورنا بهتر است. امسال 12 میلیون تومان هزینه کردم تا در مسابقات جهانی و آسیایی شرکت کنم البته یک میلیون و دویست هزار تومان هدیه ریاست جمهوری دریافت کردم که 10 درصد از آن به خاطر مالیات کسر شد.
* مربیگری میکنی؟
- امیدوارم بتوانم مربی خوبی باشم و تلاش میکنم برای ورزشکاران موثر باشم امسال تلاش کردم به مجتبی نوترکی، مرتضی روشن ضمیر، میلاد مسکوک و حسن رهنمائیان کمک کنم و فکر میکنم تا حدی تاثیر گذار بودم.
* حرف آخر؟
- تشکر میکنم از کسانیکه مرا به عنوان ورزشکار برتر 87 اعلام کردند افراد دیگر هستند که لایق این عنوان باشند و این لطف دوستان را میرساند. امیدوارم بتوانم با کسب عناوین پیدر پی جایگاه این ورزش را بالاتر ببرم.
در نهایت عشق من و هدف من یک وظیفه است برای ایران ، مردم ایران و شهدا. امیدوارم بتوانم وظیفهام را درست انجام دهم.